Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 03-09-2020, ECLI:NL:GHSHE:2020:2722, 200.265.671_01

De man heeft, kort samengevat het volgende aangevoerd. De rechtbank heeft ten onrechte het hoofdverblijf van [minderjarige 1] bij de vrouw bepaald met de financiële gevolgen van dien. Waar de man geen kindgebonden budget voor [minderjarige 1] ontvangt en de vrouw wel het gehele kindgebonden budget voor [minderjarige 1] ontvangt, moet de man, in zijn visie ten onrechte, wel kinderalimentatie voor [minderjarige 1] aan de vrouw betalen. Ook heeft de rechtbank ten onrechte het verzoek van de man om te bepalen dat [minderjarige 1] in de week dat zij bij de vrouw verblijft, net als [minderjarige 2] , op dinsdag- en woensdagmiddag na school naar de man gaat, afgewezen. De vrouw zou in de week dat [minderjarige 1] en [minderjarige 2] bij haar verblijven steeds om 17.00 uur thuis zijn, doch in de praktijk blijkt dat bijna nimmer het geval te zijn. [minderjarige 1] is ook op vrijdagmiddag vaak al uit school als de vrouw nog aan het werk is en dan heeft zij steun nodig om haar verhaal kwijt te kunnen en het huiswerk te bespreken. [minderjarige 1] gaat naar de middelbare school en zij is te jong om een hele week alleen thuis te komen. De vrouw laat, in de visie van de man ten onrechte, de zorg voor [minderjarige 1] vaak over aan [jongmeerderjarige] , die net 18 jaar is geworden en aan wie geen structurele opvoedingstaken moeten worden toegedeeld. De man past graag op de kinderen en hij wil graag de feitelijke zorg voor de kinderen op zich nemen. In verband met het gewijzigde werkrooster van de vrouw verzoekt de man verder, in ieder geval tot het einde van het jaar, dat [minderjarige 2] , in de week dat hij bij de vrouw verblijft, niet alleen op dinsdag- en woensdag na school, maar ook op maandag tussen 17.00 uur en 19.00 uur bij de man verblijft en woensdag, niet zoals bij de bestreden beschikking is bepaald tot 17.00 uur bij de man verblijft, maar dan tot 19.00 uur.

De vrouw heeft de stellingen van de man gemotiveerd weersproken. Het verzoek van de man lijkt te zijn ingegeven door financiële redenen. Partijen hebben een co-ouderschapsregeling waarbij partijen week/op week af voor de kinderen, zorgen. Het past bij de ontwikkeling van [minderjarige 1] om af en toe op zichzelf te zijn aangewezen, zoals de raad in eerste aanleg ook heeft verklaard. [minderjarige 1] vindt het prettig om af en toe tijd voor zichzelf te hebben, zonder ouders die haar ‘op de lip zitten’ en zij kan goed met [jongmeerderjarige] overweg. Ter mondelinge behandeling heeft de vrouw verklaard dat zij incidenteel laat is thuisgekomen in verband met de koop van een woning. Als de vrouw vroeg naar haar werk moet houdt zij contact met [minderjarige 1] via de telefoon. De werktijden zijn flexibel in die zin dat de vrouw een kortere lunchpauze kan nemen en daardoor eerder naar huis kan. Partijen wonen 500 meter van elkaar af (1 minuut per fiets) en als [minderjarige 1] behoefte heeft aan een luisterend oor, dan kan zij gewoon naar de man gaan. [minderjarige 1] heeft een eigen mening. De man legt te veel druk op haar.

De raad heeft ter mondelinge behandeling geconstateerd dat het goed gaat met de kinderen, wat een groot goed is. De ouders zouden elkaar niet moeten controleren op elkaars opvoeding. Waarom procederen over dit soort zaken? De ouders denken anders over opvoedkundige zaken, maar de kinderen kunnen daar prima mee overweg. Met procederen bereikt de man niet dat de vrouw het anders gaat doen. Ouders hoeven niet op één lijn te zitten, zij moeten wel consequent zijn. [minderjarige 2] en [minderjarige 1] zijn pubers en die moet je hun gang laten gaan. [minderjarige 1] moet zelfstandig worden en daar de ruimte voor krijgen. Heb vertrouwen als ouders, de pubertijd gaat voorbij, het gaat goed met de kinderen. Wat de kinderen in de basis is meegegeven komt er als ze zich verder ontwikkelen ook weer uit. De raad adviseert dan ook de bestreden beschikking te handhaven.

De vrouw heeft het navolgende gesteld. [jongmeerderjarige] volgt een HBO-opleiding ‘Business International’ aan de Avans Hogeschool te [plaats] . De behoefte van [jongmeerderjarige] moet worden bepaald conform de normen voor de kosten van levensonderhoud op grond van de Wet Studiefinanciering ad € 897,56 per maand. De zorgtoeslag komt daarop in mindering. [jongmeerderjarige] heeft een lening bij DUO, zij ontvangt geen studiefinanciering in de vorm van een gift.

De man heeft de stellingen van de vrouw gemotiveerd weersproken. De man heeft het navolgende gesteld. Er is voor [jongmeerderjarige] niet veel veranderd ten opzichte van haar behoefte als minderjarige. Indien wordt uitgegaan van de WSF norm van € 897,- per maand, moet de ontvangen zorgtoeslag in mindering worden gebracht, evenals de basishuur en de eigen inkomsten van [jongmeerderjarige] , zodat zij op eenzelfde behoefte uitkomt als [minderjarige 2] en [minderjarige 1] .

Met ingang van [geboortedatum] 2020 berekent het hof de draagkracht van de man op basis van de WIA uitkering van € 1.865,50 bruto per maand, te vermeerderen met 8% vakantietoeslag en de pensioenuitkering van € 286,91 bruto per maand. Het hof becijfert de draagkracht van de man met ingang van [geboortedatum] 2020 op € 290,- per maand, zoals blijkt uit de aan deze beschikking gehechte en van deze beschikking deel uitmakende draagkrachtberekening (bijlage II).

De vrouw was tot 1 mei 2019 werkzaam bij [BV 1] BV. Uit de aangifte IB 2019 blijkt tot 1 mei 2019 een fiscaal loon van € 12.013,-. Met ingang van 1 mei 2019 is de vrouw in dienst bij [BV 2] BV en blijkt uit de aangifte IB een fiscaal loon van € 23.407,-. Gelet op de datum waarop de vrouw van baan is gewisseld, 1 mei 2019, en op de ingangsdatum voor de kinderalimentatie, 4 juni 2019, acht het hof in dit geval redelijk om voor de berekening van de draagkracht van de vrouw in 2019 uit te gaan van het fiscaal inkomen dat de vrouw met haar nieuwe baan feitelijk heeft gegenereerd. Gelet op het fiscaal loon van € 23.407,- (vanaf 1 mei 2019), stelt het hof het fiscaal jaarinkomen van de vrouw in 2019 (geëxtrapoleerd) op € 35.110,-. Het hof becijfert de draagkracht van de vrouw met ingang van 4 juni 2019 op € 645,- per maand, zoals blijkt uit de aan deze beschikking gehechte en van deze beschikking deel uitmakende draagkrachtberekening (bijlage III). Gelet op de leeftijd van [minderjarige 1] heeft de vrouw geen recht op de inkomensafhankelijke combinatiekorting. Zij ontvangt wel het kindgebonden budget.

Met ingang van 4 juni 2019 hebben partijen onvoldoende draagkracht om geheel in de kosten van de kinderen te voorzien. Nu de draagkracht van partijen tezamen onvoldoende is om volledig in de kosten van de kinderen te voorzien en het tekort kleiner is dan tweemaal de zorgkorting (voor [minderjarige 2] en [minderjarige 1] ), wordt het tekort voor de helft aan partijen toegerekend.

Voor de vrouw betekent dit dat zij met ingang van 4 juni 2019 een kinderalimentatie voor [minderjarige 2] aan de man dient te voldoen van € 125,- per maand. Het hof realiseert zich dat de vrouw in haar aanvullend verzoek een bedrag van € 149,- heeft genoemd, maar dat verzoek is alleen gedaan in de situatie dat de man een hogere bijdrage voor [minderjarige 1] en [jongmeerderjarige] zou gaan betalen, hetgeen niet het geval is, zo blijkt uit het navolgende. Analoog aan de wettelijke indexering bedraagt de kinderalimentatie met ingang van 1 januari 2020 € 128,13 per maand.

Voor de vrouw betekent dit dat zij met ingang van [geboortedatum] 2020 voor [minderjarige 2] een kinderalimentatie dient te voldoen van € 98,- per maand. Weliswaar heeft de vrouw verzocht een kinderalimentatie te bepalen van € 149,- per maand, maar de door de vrouw verzochte alimentatiebedragen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, zodat het hof de door de vrouw voor [minderjarige 2] te betalen kinderalimentatie in redelijkheid stelt op € 98,- per maand (zie bijlage B).