College van Beroep voor het bedrijfsleven, 04-03-2005, AT1043, AWB 04/212

AWB 04/212 4 maart 2005

12500 Winkeltijdenwet

CoopCodis Levensmiddelen B.V., te Velp, appellante,

gemachtigde: mr. J.P. Hoegee, advocaat te Nijmegen,

tegen

het College van burgemeester en wethouders van Nijmegen, verweerder.

1. De procedure

Appellante heeft bij brief van 15 maart 2004, bij het College binnengekomen op 16 maart 2004, beroep ingesteld tegen een besluit van verweerder van 23 februari 2004.

Bij dit besluit heeft verweerder het bezwaarschrift van appellante tegen de ontheffing van de Winkeltijdenwet om op zondagmiddag en -avond haar winkel geopend te mogen hebben ongegrond verklaard.

Bij brief van 24 maart 2004 heeft verweerder een verweerschrift ingediend.

Partijen zijn uitgenodigd voor een zitting op 21 januari 2005. Zij hebben het College bericht niet ter zitting te zullen verschijnen.

2. De grondslag van het geschil

2.1 Artikel 2, eerste lid, van de Winkeltijdenwet luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

“Het is verboden een winkel voor het publiek geopend te hebben:

a. op zondag;

2.2 Op grond van de stukken zijn in deze zaak de volgende feiten en omstandigheden voor het College komen vast te staan.

- Bij brief van 25 augustus 2003 heeft appellante verweerder verzocht om op grond van artikel 6 van de Verordening ontheffing te verlenen van het in artikel 2, eerste lid, onder a en b van de Winkeltijdenwet gestelde verbod om op zon- en feestdagen open te zijn. Verzocht werd ontheffing vanaf 13.00 uur, voor het exploiteren van een avondwinkel in perceel * te Nijmegen.

- Bij besluit van 17 december 2003 heeft verweerder aan appellante een ontheffing verleend van de in artikel 2, eerste lid, onder a en b van de Winkeltijdenwet gestelde verboden en haar daarmee toestemming gegeven tot openstelling van haar winkel op zon- en feestdagen vanaf 16.00 uur. Daarbij is bepaald dat de ontheffing zou gelden tot het moment dat de gemeenteraad een beslissing zou nemen tot wijziging van artikel 6 van de Verordening. Daarna zou besloten worden over verlening van een definitieve ontheffing.

- Bij brief van 12 januari 2004 heeft de appellante bezwaar gemaakt bij verweerder tegen de impliciete weigering van de ontheffing voor wat betreft de uren tussen 12.00 uur en 16.00 uur.

- Bij brief van 3 februari 2004 heeft appellante de nadere gronden van het bezwaarschrift aangevoerd.

- Op 4 februari 2004 heeft de gemeenteraad van Nijmegen de wijziging van de “Verordening winkeltijden voor de Gemeente Nijmegen” vastgesteld. Bij deze wijziging is aan artikel 6, derde lid, het hierboven geciteerde onderdeel c. toegevoegd, hetgeen voor deze procedure overigens verder niet van belang is.

- Op 10 februari 2004 heeft verweerder een hoorzitting gehouden waar appellante haar bezwaren tegen het besluit van 17 december 2003 heeft toegelicht.

- Bij besluit van 18 februari 2004 heeft verweerder een definitief besluit genomen op de aanvraag van 25 augustus 2003 van appellante. Daarbij is op grond van de gewijzigde verordening, wederom een ontheffing vanaf 16.00 uur verleend.

- Op 23 februari 2004 heeft verweerder het bestreden besluit genomen waarbij op grond van artikel 6:18 eerste lid jo. 6:19 eerste lid van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) het bezwaarschrift geacht is mede gericht te zijn tegen het besluit van 18 februari 2004.

- Bij het bestreden besluit heeft verweerder de bezwaren van appellante ongegrond verklaard. Tevens heeft verweerder appellantes verzoek om vergoeding van de in bezwaar gemaakte kosten afgewezen.

3. Het bestreden besluit

Bij het bestreden besluit heeft verweerder onder meer het volgende overwogen:

(…)

“Artikel 3 lid 4 van de Winkeltijdenwet bepaalt onder andere dat de gemeenteraad bij verordening aan het college de bevoegdheid kan verlenen om ontheffing te verlenen van de in artikel 2 lid 1 sub a en b van de Winkeltijdenwet vervatte verboden, voor zover het winkels betreft die gesloten zijn op in die verboden bedoelde dagen tussen 0 uur en 16 uur.

(…)

- definitieve ontheffing -

De gemandateerde ambtenaar heeft namens het college op 18 februari 2004 een definitieve ontheffing verleend, die inhoudelijk niet verschilt van de voorlopige ontheffing van 17 december 2003. De voorlopige ontheffing had een tijdsverloop tot het raadsbesluit van 4 februari 2004, waarin artikel 6 van de Verordening winkeltijden is aangepast.

- conclusie -

Gezien het voorgaande ben ik van mening dat de bezwaren van uw cliënte ongegrond zijn en handhaaf ik het besluit, verzonden op 18 februari 2004.

4. Het standpunt van appellante

Appellante heeft ter ondersteuning van het beroep - samengevat - het volgende tegen het bestreden besluit aangevoerd.

Artikel 3, vierde lid, van de Winkeltijdenwet beoogt niet anders dan de kring van winkels die in aanmerking kunnen komen voor een ontheffing van het in artikel 2, eerste lid, sub a van de wet neergelegde verbod aan te wijzen en staat er niet aan in de weg om een ontheffing te verlenen om op zondag open te zijn vóór 16.00 uur. Was het anders geweest dan had de Winkeltijdenwet dat expliciet bepaald. Ter adstructie van haar standpunt verwijst appellante naar de parlementaire geschiedenis van de Winkeltijdenwet, met name naar de vragen van de GPV-fractie (Tweede Kamer, vergaderjaar 1995-1996, nr 5, pag. 25) en het antwoord van de Minister van Economische Zaken daarop.

Appellante wijst erop dat verweerder in het bestreden besluit aan deze verwijzing naar de parlementaire geschiedenis geen aandacht heeft besteed. Daarom is dit in strijd met het motiveringsbeginsel.

Voorts is appellante van mening dat uit artikel 6, derde lid, sub a van de Verordening volgt dat openstelling ná 06.00 uur wél tot de mogelijkheden behoort. Ook ten aanzien van deze stelling heeft verweerder ten onrechte nagelaten een reactie te geven in het bestreden besluit.

5. De beoordeling van het geschil

Tussen partijen is in geschil of verweerder zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat het hem op grond van artikel 3, vierde lid, van de Winkeltijdenwet niet is toegestaan om ontheffing te verlenen van het in artikel 2, eerste lid, onder a en b vervatte verbod voor de uren vóór 16.00 uur.

Uit de tekst van de wet leidt het College af dat artikel 3, vierde lid, van de Winkeltijdenwet bedoeld is om ontheffing mogelijk te maken voor winkels die normaal gesloten zijn op zon- en feestdagen tussen 0 uur en 16.00 uur en waar uitsluitend of hoofdzakelijk eet- en drinkwaren worden verkocht, met uitzondering van sterke drank. Het College stelt vast dat de genoemde bepaling specifiek betrekking heeft op avondwinkels. Gezien de duidelijke bewoordingen van artikel 3, vierde lid, van de Winkeltijdenwet is volgens het College géén andere interpretatie mogelijk dan dat de eet- en drinkwarenwinkels die op zon- en feestdagen tussen 0 uur en 16.00 uur gesloten dienen te zijn, derhalve avondwinkels, de mogelijkheid kan worden geboden - met een ontheffing van burgemeester en wethouders op grond van een gemeentelijke verordening - vanaf 16.00 uur op die dagen open te zijn. Hieruit volgt dat verweerder terecht heeft geoordeeld niet bevoegd te zijn om aan avondwinkels een ontheffing te verlenen om op vóór 16.00 uur open te zijn.

De door appellante aangehaalde passages uit de parlementaire geschiedenis van de Winkeltijdenwet (Tweede Kamer, vergaderjaar 1995-1996, nr. 5, pag. 2) leiden niet tot een andere conclusie dan hiervóór vermeld. Immers, de door appellante aangehaalde vraag, luidend:

hebben geen betrekking op de in artikel 3, vierde lid van de Winkeltijdenwet bedoelde avondwinkels. De aangehaalde citaten betreffen de tijdens de parlementaire behandeling van de Winkeltijdenwet opgeworpen algemene vraag of zondagsopening van winkels vóór 13.00 uur mogelijk moet zijn en gaan dus niet over openingsmogelijkheden van avondwinkels.

Uit hetgeen hiervoor is overwogen volgt dat verweerder bij het nemen van zijn besluit op juiste wijze toepassing heeft gegeven aan artikel 3 van de Winkeltijdenwet. Aldus is het besluit voldoende gemotiveerd.

Voorts staat ter beoordeling van het College het standpunt van appellante dat uit artikel 6, derde lid van de Verordening dient te worden afgeleid dat openstelling vóór 16.00 uur wel tot de mogelijkheden behoort, aangezien in genoemd artikel is vermeld dat de winkel in ieder geval gesloten dient te zijn tussen 0.00 uur en 06.00 uur. Uit deze bepaling volgt volgens appellante de mogelijkheid om ontheffing te verlenen voor de uren na 06.00 uur, derhalve voor 16.00 uur.

Deze bepaling van de Verordening kan echter niet af doen aan de tekst van artikel 3, vierde lid, van de Winkeltijdenwet.

Voor zover artikel 6, derde lid, sub a van de Verordening beoogt een ander openingsregime voor avondwinkels dan de Winkeltijdenwet mogelijk te maken, zou dit in strijd zijn met de wet en zou artikel 6 mitsdien toepassing missen. Deze beroepsgrond van appellante faalt derhalve.

Gelet op het vorengaande dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

Het College acht geen termen aanwezig voor een proceskostenveroordeling met toepassing van artikel 8:75 van de Algemene wet bestuursrecht.

6. De beslissing

Het College verklaart het beroep ongegrond.