College van Beroep voor het bedrijfsleven, 25-02-2014, ECLI:NL:CBB:2014:96, AWB 11/1141

Voor een uitgebreide weergave van het verloop van de procedure, het wettelijk kader en de in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden, voor zover niet bestreden, wordt verwezen naar de aangevallen uitspraak. Het College volstaat met het volgende.

Appellante heeft twee vennoten: [naam 2] en [naam 3]. Bestuurder van de genoemde B.V. is [naam 4] (hierna: betrokkene). In november 2007 heeft appellante een vergunning aangevraagd als bedoeld in artikel 2:80 van de Wet op het financieel toezicht (hierna: Wft). In dat kader is een Formulier Betrouwbaarheidsonderzoek ingediend, ingevuld door betrokkene. Op 7 januari 2008 heeft AFM de bedoelde vergunning verleend. In de begeleidende brief heeft AFM opgemerkt dat bij de behandeling van de vergunningaanvraag is gebleken dat betrokkene in zijn betrouwbaarheidsformulier geen volledige weergave van zaken heeft gegeven, aangezien geen melding is gemaakt van één of meer door de AFM geconstateerde antecedenten. In de brief heeft AFM aangegeven aan dit feit zwaar te tillen, maar thans te volstaan met het geven van een waarschuwing. In de brief zijn appellante en betrokkene erop attent gemaakt dat, wanneer AFM in de toekomst wederom constateert dat geen volledige weergave van zaken wordt gegeven, zij passende maatregelen zal treffen. AFM heeft een afschrift van deze brief gezonden aan betrokkene in persoon.

De politie heeft AFM gemeld dat betrokkene als verdachte is gehoord in het kader van een strafrechtelijk onderzoek naar hypotheekfraude. Het Openbaar Ministerie heeft AFM op haar verzoek in januari 2009 het onderzoeksdossier verstrekt. In dit dossier bevonden zich processen-verbaal van de verhoren van betrokkene op 12, 13 en 14 februari en op 29 mei 2008.

AFM heeft vervolgens appellante verzocht een overzicht van de inhoud van haar incidentenregister en haar klachtenregister over te leggen, alsmede afschriften van de incidentenprocedure en de klachtenprocedure. Appellante heeft AFM bij brief van 1 juli 2009 bericht dat beide registers leeg zijn en dat van de antecedenten, waarop de brief van AFM van 7 januari 2008 betrekking had, geen melding was gemaakt in het incidentenregister omdat de desbetreffende “snelheid overtreding in het jaar 2000” al bij AFM bekend was. Op 11 januari 2010 heeft AFM een onderzoeksrapportage opgesteld en heeft zij aan appellante toegezonden het voornemen tot het opleggen van een bestuurlijke boete wegens het niet door appellante aan haar melden van de verhoren van betrokkene als verdachte. Bij besluit van 4 juni 2010 heeft AFM aan appellante een bestuurlijke boete van € 1.000,- opgelegd wegens overtreding van artikel 102, eerste en tweede lid, van het Besluit Gedragstoezicht financiële ondernemingen Wft (hierna: BGfo). Appellante heeft die bepalingen overtreden door niet onverwijld te melden dat betrokkene verdachte is geweest van valsheid in geschrifte dan wel oplichting en dat hij in dat kader door de politie is gehoord op 12, 13 en 14 februari en op 29 mei 2008. In dit besluit heeft AFM tevens gewezen op de op haar rustende verplichting op grond van artikel 1:98 Wft een besluit tot het opleggen van een boete openbaar te maken nadat dit besluit rechtens onaantastbaar is geworden. Daarbij is vermeld dat betrokkene, nadat dit boetebesluit rechtens onaantastbaar is geworden, een nader besluit over publicatie ontvangt.

Bij besluit van 17 november 2010, waartegen het beroep bij de rechtbank was gericht, heeft AFM het bezwaar tegen het besluit van 4 juni 2010 ongegrond verklaard en laatstgenoemd besluit gehandhaafd. Daarbij heeft zij, in reactie op het tegen openbaarmaking van het besluit tot oplegging van de boete gemaakte bezwaar, te kennen gegeven dat vooralsnog niet van openbaarmaking op grond van artikel 1:98 Wft kan worden afgezien.