College van Beroep voor het bedrijfsleven, 21-05-2019, ECLI:NL:CBB:2019:205, 18/2657

Appellante heeft op 9 oktober 2017 namens Gemeentehuis bij verweerder een aanvraag om SDE-subsidie ingediend voor de realisatie en exploitatie van een productie-installatie voor de productie van hernieuwbare elektriciteit uit zonlicht door middel van fotovoltaïsche zonnepanelen (zonnepark) op de locatie [locatie] te [plaats 2] . In het aanvraagformulier is vermeld dat appellante de intermediair is.

Bij het primaire besluit heeft verweerder de aanvraag afgewezen. Het besluit is geadresseerd aan appellante, ten name van Gemeentehuis. In dat besluit is vermeld: “U hebt op 10 oktober 2017 namens Gemeentehuis een subsidieaanvraag ingediend, omdat Gemeentehuis gebruik wil maken van de SDE (Stimulering Duurzame Energieproductie) voor de categorie Zon.”

Verweerder heeft bij het bestreden besluit het door appellante tegen het primaire besluit gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

Het College ziet zich ambtshalve gesteld voor de vraag naar de ontvankelijkheid van het beroep. Appellante heeft als intermediair (tussenpersoon) namens Gemeentehuis subsidie aangevraagd en heeft op eigen naam - en niet (mede) namens Gemeentehuis - bezwaar gemaakt en beroep ingesteld tegen de besluiten waarmee verweerder die aanvraag heeft afgewezen.

Uit artikel 8:1 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) volgt dat alleen een belanghebbende beroep kan instellen tegen een besluit. Om als belanghebbende in de zin van artikel 8:1 in samenhang bezien met artikel 1:2 van de Awb te kunnen worden aangemerkt, dient men een objectief bepaalbaar en voldoende actueel, eigen, persoonlijk belang te hebben dat rechtstreeks wordt geraakt door het bestreden besluit. Om van een rechtstreeks belang te kunnen spreken, moet er een voldoende direct geraakt belang zijn. In de eis van voldoende direct geraakt belang komt tot uitdrukking dat er een voldoende causaal verband moet zijn tussen de gevolgen van een besluit en de belangen van een partij. In beginsel wordt een zodanig belang niet aangenomen in geval van een zogeheten afgeleid belang, dat wil zeggen in de situatie waarin het besluit slechts indirect de betrokken belangen raakt.

Appellante heeft ter zitting desgevraagd aangevoerd dat haar belang bij het bestreden besluit daaruit bestaat dat zij intermediair is en in die hoedanigheid namens Gemeentehuis optreedt en dat zij geadresseerde is van het bestreden besluit, evenals van het primaire besluit.

Verweerder heeft zich ter zitting op het standpunt gesteld dat bij een aanvraag om subsidie de intermediair geen belanghebbende is bij het besluit waarmee op die aanvraag wordt beslist. Als een intermediair degene is met wie moet worden gecorrespondeerd, zet verweerder de naam van de intermediair boven een besluit, zoals hij in het primaire besluit heeft gedaan. Daaruit volgt niet dat die geadresseerde belanghebbende is bij dat besluit. In de bezwaarfase heeft verweerder niet onderkend dat het bezwaar is ingediend door appellante en niet (ook) door of namens Gemeentehuis. Verweerder heeft in bezwaar de handelsnaam van appellante ten onrechte aangezien voor die van de gemeente Dongen. Als verweerder die vergissing niet had gemaakt, zou hij het bezwaar niet-ontvankelijk hebben verklaard.

Het College is van oordeel dat appellante geen belanghebbende in de zin van artikel 1:2 van de Awb is bij het bestreden besluit. Het door appellante gestelde belang bij dat besluit, te weten dat zij als intermediair namens Gemeentehuis optreedt, merkt het College aan als een afgeleid belang dat uitsluitend voortvloeit uit een contractuele relatie tussen appellante en Gemeentehuis. Niet is gesteld of gebleken dat appellante, los van die contractuele relatie, ook een zelfstandig eigen belang heeft bij dat besluit.

Dat het bestreden besluit aan appellante is geadresseerd, baat haar in het licht van het vorenstaande niet. Bij dit oordeel betrekt het College dat verweerder in geval van optreden van een gemachtigde als bedoeld in artikel 2:1 van de Awb, zoals in dit geval appellante, gehouden is besluiten en stukken (mede) aan deze gemachtigde toe te zenden.

Uit 2.5 volgt dat voor appellante niet de mogelijkheid openstond van artikel 8:1 van de Awb tot het instellen van beroep tegen het bestreden besluit en ook niet van artikel 7:1 van de Awb tot het maken van bezwaar tegen het primaire besluit. Verweerder had bij het bestreden besluit het bezwaar van appellante tegen het primaire besluit niet-ontvankelijk moeten verklaren. Nu verweerder dat ten onrechte niet heeft gedaan, zal het College het beroep gegrond verklaren, het bestreden besluit vernietigen en, zelf voorziend als bedoeld in artikel 8:72, derde lid, aanhef en onder b, van de Awb, het bezwaar niet-ontvankelijk verklaren en bepalen dat deze uitspraak in de plaats treedt van het vernietigde besluit.