College van Beroep voor het bedrijfsleven, 19-10-2021, ECLI:NL:CBB:2021:959, 20/627

Verweerder heeft op grond van de Wet personenvervoer 2000 (Wp 2000) aan Qbuzz B.V. (Qbuzz) de concessie "Openbaar Vervoer Concessie Tram en Bus regio Utrecht" verleend, ingaande op 8 december 2013 en eindigend op een nader te bepalen datum in december 2023. Qbuzz moet jaarlijks een vervoerplan opstellen en heeft dat ook voor 2020 gedaan. Op grond van artikel 16, eerste lid en tweede lid, van bedoeld Programma van Eisen beoordeelt verweerder het vervoerplan en geeft verweerder een positieve beoordeling (goedkeuring) wanneer het vervoerplan voldoet aan de in het eerste lid genoemde eisen.

In het vervoerplan 2020 is de route van buslijn 77 gewijzigd en rijdt deze bus in [plaats] voortaan via de [adres 1] in plaats van via de [adres 2] . Verweerder heeft dat vervoerplan goedgekeurd. Het gemeentebestuur van gemeente De Bilt stelde vervolgens vast dat deze route niet veilig is op het kruispunt [adres 3] – [adres 1] . Bij het primaire besluit heeft verweerder als wijziging van het vervoerplan goedgekeurd dat met ingang van 8 januari 2020 buslijn 77 in [plaats] (weer) rijdt via de [adres 2] in plaats van de [adres 1] . Verweerder heeft het bezwaar van appellant niet-ontvankelijk verklaard, omdat appellant geen belanghebbende is bij het primaire besluit.

Het College ziet zich gesteld voor de vraag of appellant belanghebbende is in de zin van artikel 1:2, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Het College beantwoordt die vraag ontkennend op grond van de volgende overwegingen.

Op grond van artikel 1:2, eerste lid, van de Awb wordt onder belanghebbende verstaan degene wiens belang rechtstreeks bij een besluit is betrokken. Om van een rechtstreeks belang in de zin van artikel 1:2, eerste lid, van de Awb te kunnen spreken moet er een voldoende direct geraakt belang zijn. In de eis van direct geraakt belang komt tot uitdrukking dat er een voldoende causaal verband moet zijn tussen de gevolgen van een besluit en de belangen van een betrokkene. Bovendien moet een belang persoonlijk of individueel zijn, zodat het in voldoende mate is te onderscheiden van de belangen van anderen.

Zoals het College heeft overwogen in zijn uitspraak van 23 december 2016, ECLI:NL:CBB:2016:410, richt een besluit tot goedkeuring van een vervoerplan, net als een besluit tot verlening van een concessie, zich tot de vervoersonderneming. Zo’n besluit legt vast welke rechten en plichten voor die vervoersonderneming in zijn relatie tot de concessieverlener zullen gelden en dan kan minder gemakkelijk worden aangenomen dat de belangen van individuele gebruikers van het openbaar vervoer daarbij direct betrokken zijn dan bij een vastgestelde dienstregeling. Naar het oordeel van het College geldt dit evenzeer voor degenen die in de nabijheid van een traject wonen: ook van hen zal niet snel kunnen worden aangenomen dat zij direct geraakt worden door een concessieverlening of een wijziging van het bij die concessie behorende vervoerplan.

Hoezeer appellant stelt overlast te ervaren van de route van buslijn 77, dit belang onderscheidt zich onvoldoende van de belangen van (de vele) anderen van wie de woning en/of tuin in de directe nabijheid van een traject van een buslijn in het concessiegebied Utrecht is gelegen. De omstandigheid dat het vervoerplan met ingang van 8 januari 2020 weer moest worden gewijzigd vanwege de verkeersveiligheid maakt dat niet anders.

Dat leidt tot de conclusie dat appellant geen belanghebbende is bij het primaire besluit.

4. Verweerder heeft dan ook het bezwaar terecht niet-ontvankelijk verklaard.

5. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.