College van Beroep voor het bedrijfsleven, 17-01-2023, ECLI:NL:CBB:2023:30, 21/169

1. Op 10 februari 2020 heeft verweerder een last onder bestuursdwang opgelegd waarbij aan appellant de volgende maatregelen zijn opgelegd:

2. Volgens het op 29 juni 2020 opgemaakte rapport van bevindingen ging het om eenvoudig te treffen maatregelen, namelijk het terugzetten van enkele verschoven boxafscheidingen, het verwijderen van uitstekende delen en het ervoor zorgen dat het aantal runderen in de ligboxenstal het aanwezige aantal ligplaatsen niet zou overschrijden.

3. Tijdens de zitting van 18 februari 2020 heeft appellant het verzoek om voorlopige voorziening ingetrokken, nadat van de zijde van verweerder was toegezegd dat als de boxafscheidingen zouden worden teruggezet, geen runderen meegenomen zouden worden. Vervolgens hebben toezichthouders van de NVWA op 22 juni 2020 geconstateerd dat aan maatregel 1 is voldaan. Op 24 juni 2020 is geconstateerd dat ook aan maatregel 2 is voldaan, omdat appellant 4 runderen had verplaatst naar een uitloop achter de ligboxenstal.

Verweerder heeft appellant vervolgens bij brief van 30 juni 2020 over de uitkomsten van de hercontroles van 22 en 24 juni 2020 geïnformeerd, waarbij is aangegeven dat er geen bestuursdwang zal worden toegepast.

4. Appellant heeft derhalve aan de last onder bestuursdwang van 10 februari 2020 voldaan. De last had een looptijd van één jaar. Niet gebleken is dat er na 22 en 24 juni 2020 nog andere controles in verband met deze last hebben plaatsgevonden.

5. Appellant heeft aangevoerd dat de rapporten van bevindingen vaak niet met de werkelijkheid overeenkomen en dat de controles niet hebben plaatsgevonden met als doel om te controleren of de bepalingen van de wet Dieren wel werden nageleefd of om te controleren of aan de last onder dwangsom van 10 februari 2020 werd voldaan, maar te maken had met zijn bijzondere positie, omdat hij melk produceert en tegelijkertijd beschikt over een koperserkenning om melk te kunnen verhandelen. Het handelen van de NVWA is volgens appellant ingegeven door de wens om hem zijn kopersnummer af te nemen.

6. Het College ziet zich allereerst voor de vraag gesteld of appellant nog belang heeft bij een beoordeling van zijn beroep. Voor de vraag of er nog procesbelang bestaat, is van belang wat appellant met zijn beroep nastreeft. Het doel dat appellant hiermee wil bereiken, moet hij daadwerkelijk kunnen bereiken en dat resultaat moet voor hem feitelijke betekenis hebben en niet alleen een hypothetische. Het hebben van een louter formeel of principieel belang is onvoldoende voor het aannemen van procesbelang. Daarbij geldt dat in beginsel geen procesbelang kan zijn gelegen in de beoordeling van een reeds verstreken periode of een inmiddels ingetrokken of vervallen besluit, tenzij sprake is van een onderbouwd verzoek om schadevergoeding dan wel indien een inhoudelijk oordeel over het bestreden besluit van belang kan zijn bij toekomstige (terugkerende) besluiten (zie de uitspraak van het College van 23 maart 2021, ECLI:NL:CBB:2021:304 onder 8.1.3).

7. Nu appellant aan de last onder bestuursdwang van 10 februari 2020 heeft voldaan en de looptijd daarvan is verstreken, zonder dat dit verder nadelige consequenties voor appellant heeft gehad, althans zonder dat gebleken is dat appellant schade heeft geleden doordat hij aan de last heeft moeten voldoen, komt het College tot het oordeel dat appellant geen belang heeft bij een beoordeling van zijn beroep. Gelet op de uitspraken van vandaag in andere zaken van appellant, is een inhoudelijk oordeel over de last onder bestuursdwang van 10 februari 2020 evenmin van belang voor de toekomst. Het beroep is daarom niet-ontvankelijk.

8. Verweerder hoeft geen proceskosten te vergoeden.