College van Beroep voor het bedrijfsleven, 12-11-2024, ECLI:NL:CBB:2024:822, 23/1202 en 23/1203

Bij de beoordeling van een verzoek om herziening is een bestuursorgaan in het algemeen bevoegd om het verzoek inhoudelijk te behandelen. Daarbij zal het bestuursorgaan het oorspronkelijke besluit in volle omvang heroverwegen en kan het bestuursorgaan het verzoek inwilligen of afwijzen. Een bestuursorgaan mag dit ook als de aanvrager aan zijn verzoek geen nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden ten grondslag heeft gelegd. In dat geval toetst de bestuursrechter het besluit op die aanvraag als ware dit het eerste besluit over die aanvraag. Het bestuursorgaan kan er ook voor kiezen om het verzoek af te wijzen onder verwijzing naar zijn eerdere afwijzende besluit, als er volgens hem geen nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden zijn. Daarmee geeft het bestuursorgaan dan overeenkomstige toepassing aan artikel 4:6, tweede lid, van de Awb. In dat geval toetst de bestuursrechter of het bestuursorgaan zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat er geen nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden zijn.

De minister heeft het herzieningsverzoek afgewezen omdat geen sprake was van nieuwe feiten en omstandigheden. Het College zal toetsen of dit standpunt van de minister terecht is.

Het is vaste rechtspraak dat een uitspraak van een rechterlijke instantie geen nieuw gebleken feit of veranderde omstandigheid is als bedoeld in artikel 4:6 van de Awb (vergelijk de uitspraak van het College van 2 maart 2021, ECLI:NL:CBB:2021:217). Het College heeft dat uitgangspunt herhaald in zijn uitspraak van 27 augustus 2024 (ECLI:NL:CBB:2024:581), die net als deze zaak ging over een verzoek om herziening van een besluit op grond van de TVL naar aanleiding van de uitspraak van 31 augustus 2021. Dat betekent dat het standpunt van de minister dat de onderneming aan haar verzoek geen nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden ten grondslag heeft gelegd, juist is. Dit kan de afwijzing van het verzoek om terug te komen op een in rechte onaantastbaar besluit in beginsel dragen. Dat is slechts anders als het besluit om niet terug te komen van dat eerdere besluit evident onredelijk is.

Voor het oordeel dat de weigering om een eerder besluit te herzien evident onredelijk is, moeten zich bijzondere feiten en/of omstandigheden voordoen die tot het oordeel kunnen leiden dat de minister in het geval van de onderneming minder belang heeft mogen hechten aan overwegingen van rechtszekerheid en doelmatig bestuur dan aan het financiële belang van de onderneming. Van zulke feiten of omstandigheden is niet gebleken. Daarbij is van belang dat de onderneming de mogelijkheid heeft gehad om tegen de afwijzing van de subsidieaanvragen rechtsmiddelen aan te wenden. Dat heeft zij niet gedaan. Ook het beroep op het gelijkheidsbeginsel slaagt niet. Dat de minister naar aanleiding van de uitspraken van het College over de Standaard Bedrijfsindeling-codes (SBI-codes) wel zou zijn teruggekomen op in rechte vaststaande besluiten, maakt niet dat de minister dat, in afwijking van zijn bestuurspraktijk, in dit geval ook had moeten doen. De hier relevante regelgeving wijkt immers af van de regelgeving die ziet op de SBI-codes, zodat van gelijke gevallen geen sprake is. De minister heeft het herzieningsverzoek van de onderneming daarom terecht afgewezen.