Centrale Raad van Beroep, 28-11-2007, BC0042, 06-112 ZW

06/112 ZW

Centrale Raad van Beroep

Meervoudige kamer

U I T S P R A A K

op het hoger beroep van:

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (hierna: appellant),

tegen de uitspraak van de rechtbank Arnhem van 7 december 2005, 05/2199 (hierna: aangevallen uitspraak),

in het geding tussen:

appellant

en

[Betrokkene].

Datum uitspraak: 28 november 2007

I. PROCESVERLOOP

Appellant heeft hoger beroep ingesteld.

Betrokkene heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 17 oktober 2007. Appellant heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. J.M. van Bezu. Betrokkene is met kennisgeving niet verschenen.

II. OVERWEGINGEN

Bij besluit van 22 december 2004 heeft appellant betrokkene meegedeeld dat zij met ingang van 16 september 2004 geen recht heeft op een uitkering ingevolge de Ziektewet (ZW). Het tegen dit besluit gemaakte bezwaar heeft appellant bij besluit van 15 juni 2005 (het bestreden besluit) ongegrond verklaard.

Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep gegrond verklaard, het bestreden besluit vernietigd en bepaald dat appellant een nieuw besluit neemt op het bezwaar met inachtneming van hetgeen in de aangevallen uitspraak is overwogen. Voorts zijn beslissingen gegeven over de proceskosten en het griffierecht.

De rechtbank heeft verwezen naar vaste jurisprudentie van de Raad - onder meer volgend uit de uitspraak van 18 juni 1997 (LJN ZB6959) - op grond waarvan artikel 29, tweede lid (oud), van de ZW, thans artikel 29, vijfde lid, van de ZW, niet kan worden tegengeworpen indien hervat is in ander werk en de ongeschiktheid kennelijk voortvloeit uit een andere oorzaak. De rechtbank heeft overwogen dat niet duidelijk is geworden of het werk waarin betrokkene in november 2003 heeft hervat ander werk is dan dat van waaruit zij eerder was uitgevallen. Naar het oordeel van de rechtbank is niet gebleken dat appellant behoorlijk feitenonderzoek naar en vergelijking van het oude en het nieuwe werk heeft verricht, zodat het bestreden besluit wegens strijd met het bepaalde in artikel 3:2 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) moet worden vernietigd.

Appellant heeft gesteld dat de rechtbank door zich geheel te richten op de toepassing van artikel 29, vijfde lid, van de ZW over het hoofd heeft gezien dat het bestreden besluit mede berust op het tweede lid van artikel 29 ZW. Gesteld is voorts dat toepassing van het vijfde lid van artikel 29 pas aan de orde is nadat is beoordeeld of het tweede lid van toepassing is. Appellant heeft onder verwijzing naar de wetsgeschiedenis betoogd dat dit artikellid een limitatieve opsomming bevat en dat de situatie van betrokkene onder geen van de in dat lid bedoelde gevallen is te brengen.

Betrokkene heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

Het gaat in dit geding om de vraag of appellant terecht heeft geweigerd betrokkene met ingang van 16 september 2004 een ZW-uitkering toe te kennen.

De Raad stelt vast dat het bestreden besluit mede is gebaseerd op artikel 29, vijfde lid van de ZW, waarbij de appellant heeft overwogen dat de maximale termijn van het recht op ziekengeld, die aanving op 26 april 2001, was verstreken. De rechtbank heeft dan ook terecht aan dit artikellid getoetst. De Raad ziet geen grond om aan te nemen dat toepassing van het vijfde lid van artikel 29 van de ZW pas aan de orde is nadat is beoordeeld of het tweede lid van dat artikel van toepassing is. Met de rechtbank is de Raad van oordeel dat niet inzichtelijk is geworden of betrokkene in november 2003 in haar oude dan wel in nieuw werk heeft hervat. De Raad verenigt zich met de hiervoor aangehaalde overwegingen van de rechtbank. De rechtbank heeft derhalve terecht het bestreden besluit wegens strijd met artikel 3:2 van de Awb vernietigd en bepaald dat appellant een nieuw besluit neemt op het bezwaar. Het voorgaande brengt mee dat de grieven van appellant niet kunnen slagen. De aangevallen uitspraak komt derhalve voor bevestiging in aanmerking.

Ter voorlichting van betrokkene merkt de Raad op dat dit oordeel niet meebrengt dat zij per 16 september 2004 recht op ZW-uitkering zal kunnen doen gelden.

De Raad acht termen aanwezig om op grond van artikel 8:75 van de Awb appellant te veroordelen in de proceskosten van betrokkene in hoger beroep. Deze kosten worden begroot op € 322,- voor verleende rechtsbijstand in hoger beroep.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep,

Recht doende:

Deze uitspraak is gedaan door Ch. van Voorst als voorzitter en M.S.E. Wulffraat-van Dijk en E. Dijt als leden. De beslissing is, in tegenwoordigheid van M. Gunter als griffier, uitgesproken in het openbaar op 28 november 2007.

(get.) Ch. van Voorst.

(get.) M. Gunter.

TM