Centrale Raad van Beroep, 19-07-2013, ECLI:NL:CRVB:2013:1084, 12-1016 WIA

Gegevens

Instantie: Centrale Raad van Beroep

Datum uitspraak: 19 juli 2013

Datum publicatie: 22 juli 2013

ECLI: ECLI:NL:CRVB:2013:1084

Zaaknummer: 12-1016 WIA

Inhoudsindicatie

Geen recht op een WIA-uitkering:minder dan 35% arbeidsongeschiktheid. Er is geen grond om het aan het bestreden besluit ten grondslag gelegde verzekeringsgeneeskundige onderzoek onvolledig of onzorgvuldig te achten. De bva heeft voldoende gemotiveerd dat de orthopedisch chirurg niet is uitgaan van een andere diagnostische overweging dan wel een andere inschatting van de beperkingen van appellant.

Uitspraak

Centrale Raad van Beroep

12/1016 WIA

Enkelvoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank ’s-Hertogenbosch van

12 januari 2012, 10/2213 (aangevallen uitspraak)

Partijen:

[A. te B.](appellant)

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv)

Aan het geding heeft voorts als partij deelgenomen[naam werkgever] te[vestigingsplaats](werkgever)

PROCESVERLOOP

Namens appellant heeft mr. W.P.J.M. van Gestel, werkzaam bij Arag-Nederland, hoger beroep ingesteld.

Desgevraagd heeft mr. C.J.M. de Wit, advocaat, namens werkgever meegedeeld dat hij als partij aan het geding wil deelnemen.

Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 7 juni 2013. Appellant is verschenen, bijgestaan door mr. Van Gestel. Namens werkgever is niemand verschenen. Het Uwv heeft zich laten vertegenwoordigen door V.A.R. Kali.

OVERWEGINGEN

1.1. Appellant is op 17 januari 2008 met rugklachten uitgevallen voor zijn werkzaamheden als meubelmaker voor 38,75 uur per week. Nadien kreeg hij psychische klachten.

1.2. Bij besluit van 19 februari 2010 heeft het Uwv vastgesteld dat voor appellant met ingang van 14 januari 2010 geen recht op uitkering ingevolge de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (Wet WIA) is ontstaan, omdat de mate van zijn arbeidsongeschiktheid minder dan 35% is.

1.3. Namens appellant heeft mr. Van Gestel tegen dit besluit bezwaar gemaakt. Appellant heeft in bezwaar melding heeft gemaakt van nekklachten, klachten aan de rechter hand, rechter enkel, linker voet en oorsuizingen.

1.4. In bezwaar is op 18 mei 2010 een verzekeringsgeneeskundig rapport uitgebracht. Op grond van zijn onderzoeksbevindingen heeft de bezwaarverzekeringsarts meer beperkingen aangenomen ten aanzien van de nekaandoening en het gehoor. De bezwaarverzekeringsarts heeft de Functionele Mogelijkhedenlijst (FML) aangepast. In de rapportage van 4 juni 2010 heeft de bezwaararbeidsdeskundige geconcludeerd dat de vastgestelde mate van arbeidsongeschiktheid niet wijzigt. Bij besluit van 8 juni 2010 heeft het Uwv het bezwaar ongegrond verklaard.

2.1. In beroep tegen het besluit van 8 juni 2010 (bestreden besluit) heeft appellant gesteld dat zijn beperkingen zijn onderschat. Appellant heeft een expertiseverslag ingebracht van orthopedisch chirurg F.R.A.J. de Meulemeester van 27 mei 2011 en een aanvullende rapportage van 25 juli 2011.

2.2. Het Uwv heeft in beroep rapportages ingebracht van de bezwaarverzekeringsarts van

10 augustus 2010 en van 27 juni 2011.

2.3. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard. De rechtbank is van oordeel dat het bestreden besluit op een juiste medische en arbeidskundige grondslag berust.

In hoger beroep heeft appellant - opnieuw - gesteld dat zijn medische beperkingen te laag zijn ingeschat en dat hij zich op medische en arbeidskundige gronden niet in staat acht om de bij de geduide functies behorende werkzaamheden te verrichten.

De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Onderschreven wordt het oordeel van de rechtbank dat er geen grond is om het aan het bestreden besluit ten grondslag gelegde verzekeringsgeneeskundige onderzoek onvolledig of onzorgvuldig te achten.

4.2.

Ter zitting in hoger beroep heeft appellant opgemerkt dat de primaire verzekeringsarts nauwelijks aandacht heeft besteed aan zijn fysieke klachten. Dit gebrek, voor zover daar al sprake van is, is in ieder geval in bezwaar geheeld. Voor het standpunt van appellant dat de rechtbank ten onrechte de bezwaarverzekeringsarts heeft gevolgd, ontbreekt een toereikende onderbouwing. De bezwaarverzekeringsarts heeft lichamelijk onderzoek verricht en heeft de informatie van de huisarts en van orthopedisch chirurg N.C. Schepel van 18 mei 2009 bij de medische beoordeling betrokken. In de rapportage van 27 juni 2011 heeft de bezwaarverzekeringsarts nader gereageerd op de ingebrachte expertise van orthopedisch chirurg De Meulemeester. Met de rechtbank wordt geoordeeld dat de bezwaarverzekeringsarts voldoende heeft gemotiveerd dat De Meulemeester niet is uitgaan van een andere diagnostische overweging dan wel een andere inschatting van de beperkingen van appellant. De door De Meulemeester omschreven beperkingen komen globaal overeen met de in de FML van 27 mei 2010 weergegeven beperkingen. Er bestaat geen aanleiding de bezwaarverzekeringsarts hierin niet te volgen. Verder is niet gebleken dat er een objectief medische grond bestaat voor het standpunt van appellant dat hij op de datum in geding niet in staat is om hele dagen te werken. Ook de rapporten die zijn uitgebracht naar aanleiding van latere ziekmeldingen bevatten dergelijke gronden niet. Er bestaat geen aanleiding om een deskundige te benoemen.

4.3.

Het hoger beroep slaagt niet. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

Er bestaat geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door J.W. Schuttel, in tegenwoordigheid van J.R. Baas als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 19 juli 2013.

(getekend) J.W. Schuttel

(getekend) J.R. Baas