Centrale Raad van Beroep, 16-12-2015, ECLI:NL:CRVB:2015:4598, 14/915 WW

1.1.

Betrokkene was werkzaam als [naam functie 1] bij de gemeente Eindhoven. Zijn functie kwam per 1 januari 2009 ten gevolge van een organisatiewijziging te vervallen. Op 1 september 2008 is betrokkene tijdens een functioneringsgesprek voorgehouden dat de functie van [naam functie 2] bij de gemeente Eindhoven na 1 januari 2009 voor hem passend zou zijn. Betrokkene heeft toen te kennen gegeven te opteren voor een andere functie, daarna afspraken gemaakt met wervings- en selectiebureaus en een detachering gedurende drie jaar bij de [naam vereniging] ( [vereniging] ) voorgesteld. De [vereniging] en appellant hebben met dit voorstel ingestemd en een overeenkomst tot detachering van betrokkene als [naam functie 3] bij de [vereniging] gesloten ingaande 1 januari 2009 tot uiterlijk 1 januari 2012. Appellant en betrokkene hebben eind 2008 in een vaststellingsovereenkomst vastgelegd dat de dienstbetrekking van betrokkene op zijn verzoek per uiterlijk 1 januari 2012 eindigt. Op 21 januari 2009 heeft betrokkene verzocht om zijn ontslag. Bij besluit van 14 oktober 2011 heeft appellant betrokkene ontslag verleend met ingang van 1 januari 2012 naar aanleiding van het verzoek van betrokkene van 21 januari 2009.

1.2.

Betrokkene heeft op 16 maart 2012 het Uwv verzocht hem in aanmerking te brengen voor een uitkering op grond van de Werkloosheidswet (WW). Bij besluit van 4 april 2012, voor zover hier van belang, heeft het Uwv betrokkene met ingang van 2 januari 2012 in aanmerking gebracht voor een WW-uitkering. Appellant heeft bezwaar gemaakt tegen dit besluit. Bij beslissing op bezwaar van 30 augustus 2012 (bestreden besluit) heeft het Uwv het bezwaar van appellant ongegrond verklaard. Volgens het Uwv is er onvoldoende grond om betrokkene per 2 januari 2012 verwijtbaar werkloos te achten. Appellant heeft beroep ingesteld tegen het bestreden besluit.

3.1.

Appellant heeft in hoger beroep herhaald dat de beëindiging van het dienstverband op initiatief van betrokkene tot stand is gekomen en dat betrokkene in dienst had kunnen blijven van de gemeente. Het vervallen van de functie van [naam functie 1] vormde feitelijk geen reden voor de beëindiging van het dienstverband en er was geen andere reden of dreiging dat betrokkene de gemeente moest verlaten.

3.2.

3.3.

Betrokkene heeft in zijn zienswijze gesteld dat hem geen andere passende functie was aangeboden en dat hij hoe dan ook niet meer welkom was bij de gemeente Eindhoven. Zijn WW-uitkering is op zijn verzoek wegens aanvaarding van een (nagenoeg) volledige functie in loondienst met ingang van 1 mei 2014 beëindigd.

4.1.

4.2.

Aan de beëindiging van diens ambtelijke aanstelling is een overleg met betrokkene vooraf gegaan, waarbij betrokkene te kennen heeft gegeven dat hij na de opheffing van zijn functie van [naam functie 1] niet opteerde voor de functie van [naam functie 2] . De stelling van betrokkene dat hij hoe dan ook niet meer welkom was bij de gemeente Eindhoven vindt geen steun in de gedingstukken. Integendeel, de toenmalige directeur van de sector Publiekszaken heeft bevestigd dat betrokkene de functie van [naam functie 2] vanaf januari 2009 had kunnen vervullen, dat het functioneren van betrokkene geen reden was voor zijn vertrek en dat betrokkene in verband met de regelingen uit het Sociaal Statuut, niet vanwege een reorganisatie kon worden ontslagen. Betrokkene heeft zelf afspraken gemaakt met wervings- en selectiebureaus en eind 2008 gekozen voor een detachering en beëindiging van zijn ambtelijke aanstelling uiterlijk op 1 januari 2012. Overeenkomstig die keuze heeft appellant reeds in januari 2009 verzocht om ontslag uit zijn aanstelling. Bij die keuze moet hij zich bewust zijn geweest van het risico van werkloosheid vanaf januari 2012.

4.3.

Uit de door betrokkene gemaakte keuze volgt dat sprake is geweest van een beëindiging van zijn dienstbetrekking op zijn verzoek als bedoeld in artikel 24, tweede lid, aanhef en onder b, van de WW. Er is geen grond om te oordelen dat destijds voortzetting van de dienstbetrekking bij de gemeente Eindhoven redelijkerwijs niet van betrokkene kon worden gevergd.

4.4.

4.5.

Op grond van artikel 27, eerste lid, van de WW had het Uwv aan betrokkene de WW-uitkering blijvend geheel moeten weigeren. Niet is gebleken dat het niet nakomen van de verplichting van artikel 24, eerste lid, aanhef en onder a, van de WW om verwijtbare werkloosheid te voorkomen betrokkene niet in overwegende mate kan worden aangerekend.

4.6.

In de situatie waarin de intrekking of verlaging van een WW-uitkering voortvloeit uit een door de werkgever ingesteld bezwaar of beroep, vindt de intrekking of verlaging op grond van artikel 23, eerste lid, van de WW plaats met ingang van de dag volgend op die waarop de beslissing op bezwaar is bekendgemaakt of de uitspraak is gedaan. In artikel 23, tweede lid, van de WW is bepaald dat het eerste lid van dat artikel niet geldt, indien de uitkering door eigen schuld of toedoen van de werknemer ten onrechte of tot een te hoog bedrag is vastgesteld.

4.7.

4.8.

De aangevallen uitspraak zal daarom, met wijziging van gronden, worden bevestigd voor zover daarbij de rechtsgevolgen van het bestreden besluit in stand zijn gelaten. Het verzoek van appellant om te bepalen dat het Uwv de schade als gevolg van het onrechtmatige besluit van 4 april 2012 dient te vergoeden, wordt toegewezen. De te vergoeden schade omvat de kosten die het Uwv wegens aan betrokkene betaalde WW-uitkering ten onrechte op appellant heeft verhaald. Over die kosten moet wettelijke rente worden vergoed. De wettelijke rente over die kosten is op grond van artikel 4:102, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht gaan lopen vanaf de dag dat de verhaalde kosten zijn afgeschreven van de bankrekening van appellant. Na afloop van een jaar dient het bedrag waarover de rente wordt berekend te worden vermeerderd met de over dat jaar verschuldigde rente. De wettelijke rente loopt tot de dag van algehele voldoening.