Centrale Raad van Beroep, 09-01-2020, ECLI:NL:CRVB:2020:43, 18/6271 AW

1.1.

Appellant is in de functie van [naam functie] werkzaam bij de divisie Landbouw en Natuur, afdeling [afdeling], team [team], van [onderdeel], eerder onderdeel van het Ministerie van Economische Zaken en nu onderdeel van het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.

1.2.

Bij besluit van 1 september 2017 heeft de Minister van Economische Zaken aan appellant met toepassing van artikel 17b van het Bezoldigingsbesluit Burgerlijke Rijksambtenaren 1984 (BBRA) over de periode van 1 januari 2012 tot 1 juli 2015 een toelage bezwarende omstandigheden van 2% en over de periode vanaf 1 juli 2015 een toelage bezwarende omstandigheden van 1% toegekend.

1.3.

1.4.

Bij besluit van 28 mei 2018 (bestreden besluit) heeft de minister het tegen het besluit van 22 november 2017 gemaakte bezwaar ongegrond verklaard.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3. In hoger beroep heeft appellant zich op de hierna te bespreken gronden tegen de aangevallen uitspraak gekeerd.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1.

Artikel 17b, eerste lid, van het BBRA bepaalt dat aan de ambtenaar die nu en dan, regelmatig of voortdurend onder bezwarende omstandigheden arbeid verricht en wiens functie op een functielijst voorkomt een toelage per maand wordt toegekend.

4.2.

4.3.

Appellant heeft zich onder verwijzing naar artikel 18 van de WOR op het standpunt gesteld dat de minister hem in staat had moeten stellen om met behoud van zijn bezoldiging zijn werkzaamheden voor de ondernemingsraad te verrichten en de toelage bezwarende omstandigheden daarom niet per 1 januari 2014 had mogen beëindigen. Dit betoog slaagt niet. De Raad overweegt daartoe het volgende.

4.4.

In dit geval doet zich de uitzonderlijke situatie voor dat appellant sinds 1 januari 2014 fulltime werkzaam is voor de ondernemingsraad en dus niet meer de werkzaamheden behorend tot zijn functie verricht. Door – om welke reden dan ook – geheel en al te stoppen met het verrichten van werkzaamheden onder bezwarende omstandigheden bestaat er gelet op artikel 17b van het BBRA geen aanspraak meer op de toelage bezwarende omstandigheden. Uitgangspunt van deze bepaling zijn immers de feitelijk verrichte werkzaamheden. Nu geen aanspraak meer bestaat op de toelage en deze dus niet meer behoort tot de bezoldiging van appellant, is de minister niet gehouden om de toelage op grond van artikel 18 van de WOR te blijven uitbetalen. De minister mag (de uitbetaling van) deze toelage daarom beëindigen.

4.5.

De minister heeft er ter zitting van de Raad nog op gewezen dat wat in overweging 5 van de aangevallen uitspraak staat niet juist is. De toelage bezwarende omstandigheden wordt niet maandelijks op basis van de feitelijk onder bezwarende omstandigheden verrichte werkzaamheden vastgesteld en de hoogte van de toelage is niet afhankelijk van het aantal uren waarin de desbetreffende werkzaamheden zijn verricht. Als de aanspraak op de toelage eenmaal is vastgesteld loopt de toelage door zolang de werkzaamheden waarvoor de toelage is toegekend worden verricht. Dit gewijzigd inzicht vormt reden voor verbetering van de gronden waarop de aangevallen uitspraak rust. Het leidt niet tot een vernietiging van de aangevallen uitspraak.

4.6.

Uit 4.4 en 4.5 volgt dat het hoger beroep niet slaagt en dat de aangevallen uitspraak, met verbetering van de gronden waarop deze rust, moet worden bevestigd.