Gerechtshof Amsterdam, 28-12-2007, BC1487, P06/00474

GERECHTSHOF AMSTERDAM

Kenmerk P06/00474 en P06/00525

X te P,

belanghebbende,

de inspecteur van de Belastingdienst/Douane,

de inspecteur,

1.1. Belanghebbende heeft op 7 december 2004 aangifte gedaan voor de belasting van personenauto's en motorrijwielen (hierna: BPM) van een te betalen bedrag van € 6.150 met het oog op de registratie van een personenauto in het krachtens de Wegenverkeerswet 1994 aangehouden register van opgegeven kentekens. Belanghebbende heeft dit bedrag op aangifte voldaan. Belanghebbende heeft op 20 december 2004 bezwaar ingediend tegen het bedrag aan BPM dat hij op evenvermelde aangifte heeft voldaan. Bij de bestreden uitspraak heeft de inspecteur het bezwaar afgewezen.

1.2. Bij uitspraak van 23 oktober 2006, verzonden op 26 oktober 2006, heeft de rechtbank het daartegen door belanghebbende ingestelde beroep gegrond verklaard, de uitspraak op bezwaar vernietigd en de inspecteur gelast een nieuw besluit te nemen rekening houdend met een vermindering van de waarde van de auto van € 3.657,97. Tegen deze uitspraak hebben zowel belanghebbende als de inspecteur hoger beroep ingesteld bij respectievelijk beroepschriften van 7 november 2006, ingekomen 8 november 2006, en 7 december 2007, eveneens ingekomen op 7 december 2007. Beide partijen hebben deze beroepschriften aangevuld en verweerschriften ingediend.

• € 1.030 voor een elektrisch schuif-/kanteldak;

• € 595 voor de metaalkleur;

• € 1.695 voor lichtmetalen velgen;

• € 260 voor een skiluik;

• € 1.660 voor elektrisch verstelbare stoelen;

• € 550 voor de houtafwerking interieur;

• € 2.880 voor lederen bekleding.

In geschil is of

i. de heffing van BPM in strijd is met artikel 25 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap (hierna ook: EG) en zo nee

ii. de heffing van BPM in strijd is met artikel 90 EG.

Artikel 25 EG luidt als volgt:

„In- en uitvoerrechten of heffingen van gelijke werking zijn tussen de lidstaten verboden. Dat geldt eveneens voor douanerechten van fiscale aard.”

Artikel 90 EG luidt als volgt:

„De lidstaten heffen op producten van de overige lidstaten, al dan niet rechtstreeks, geen hogere binnenlandse belastingen van welke aard ook dan die welke, al dan niet rechtstreeks, op gelijksoortige nationale producten worden geheven.

Bovendien heffen de lidstaten op de producten van de overige lidstaten geen zodanige binnenlandse belastingen, dat daardoor andere producties zijdelings worden beschermd.”

2.6.2. Met betrekking tot de vraag of de heffing van BPM rechtmatig is gelet op artikel 25 EG, is het Hof met de rechtbank van oordeel dat gelet op onder meer het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (hierna: HvJ EG) van 29 april 2004, C-387/01 (Weigel), het redelijkerwijs niet voor twijfel vatbaar is dat de verenigbaarheid van de BPM met het gemeenschapsrecht dient te worden getoetst aan artikel 90 EG en niet aan artikel 25 EG. In dat arrest is onder meer overwogen:

“Volgens vaste rechtspraak (zie met name arresten van 17 juli 1997, Haahr Petroleum, C-90/94, Jurispr. blz. I-4085, punt 20, en 2 april 1998, Outokumpu, C-213/96, Jurispr. blz. I-1777, punt 20) vormt elke eenzijdig opgelegde geldelijke last, ongeacht de benaming of de structuur ervan, die wegens grensoverschrijding over goederen wordt geheven en geen douanerecht stricto sensu is, een heffing van gelijke werking in de zin van de artikelen 23 EG en 25 EG. Een dergelijke last valt evenwel niet onder deze kwalificatie, wanneer hij behoort tot een algemeen stelsel van binnenlandse belastingen waardoor categorieën producten stelselmatig worden getroffen volgens objectieve, onafhankelijk van de oorsprong van de producten toegepaste criteria, in welk geval hij binnen de werkingssfeer van artikel 90 EG valt (zie in die zin arrest Nygård, reeds aangehaald, punt 19).”

Met betrekking tot de BPM geldt dat sprake is van een binnenlandse belasting die niet wordt geheven ter zake van de overschrijding van een grens maar ter zake van de eerste registratie van een personenauto in Nederland dan wel, indien geen nieuw kenteken wordt opgegeven, ter zake van de aanvang van het gebruik als personenauto in Nederland van de weg. Dit betekent dat dient te worden getoetst aan artikel 90 EG en niet aan artikel 25 EG.

2.6.3. Met betrekking tot de toetsing aan artikel 90 EG is het vaste rechtspraak van de Hoge Raad (HR 23 augustus 1996, nr. 30888, BNB 1996/403 en HR 13 september 2000, nr. 35472, BNB 2000/348) dat redelijkerwijs niet voor twijfel vatbaar is dat het bepaalde in artikel 1, tweede lid, van de Wet BPM - de heffing van BPM bij gelegenheid van registratie in Nederland van een personenauto - niet in strijd is met artikel 90 (voorheen artikel 95) EG. Hetzelfde geldt volgens de Hoge Raad blijkens genoemd arrest BNB 2003/264 voor accessoires begrepen in de catalogusprijs als bedoeld in artikel 9, negende lid, van de Wet BPM.

De omstandigheid dat de afschrijvingstabel van artikel 10 van de Wet BPM wél in strijd is met artikel 90 EG brengt op zichzelf niet mee dat in het geheel geen BPM kan worden geheven (HR 6 december 2002, nr. 37 666, BNB 2003/112).

Het Hof:

- vernietigt de uitspraak van de rechtbank, behoudens voor deze de vergoeding van proceskosten en griffierecht betreft;

- verklaart het beroep van belanghebbende gegrond;

- vernietigt de uitspraak op bezwaar;

- verleent teruggaaf tot een bedrag van € 1350,22 aan BPM;

- veroordeelt de inspecteur in de proceskosten van belanghebbende tot een beloop van € 10,74 en wijst de Staat aan als de rechtspersoon die deze kosten dient te betalen.

- gelast dat de Staat het door belanghebbende betaalde griffierecht van € 211 vergoedt.

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de verzenddatum beroep in cassatie worden ingesteld bij de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Daarbij moet het volgende in acht worden genomen:

1 - bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het beroep in cassatie is gericht;

d. de gronden van het beroep in cassatie.

Voor het instellen van beroep in cassatie is griffierecht verschuldigd. Na het instellen van beroep in cassatie ontvangt de indiener een nota griffierecht van de griffier van de Hoge Raad.

In het cassatieberoepschrift kan de Hoge Raad verzocht worden om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten.