Gerechtshof Amsterdam, 30-07-2009, BJ4235, 21-003141-08

Parketnummer: 21-003141-08

Uitspraak d.d.: 30 juli 2009

TEGENSPRAAK

Arrest van de meervoudige kamer voor strafzaken

gewezen op het hoger beroep, ingesteld tegen het vonnis van de rechtbank Utrecht van 16 juli 2008 in de in eerste aanleg gevoegde strafzaken, parketnummers 16-711745-07 en 16-611185-07, tegen

1.

hij op of omstreeks 28 juli 2007 te Amersfoort, althans in het arrondissement

Utrecht, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen,

opzettelijk brand heeft gesticht in een woning (gelegen aan de [straatnaam]

aldaar), immers heeft/hebben verdachte en/of (een of meer van) zijn

mededader(s) toen aldaar opzettelijk (grote hoeveelheden) brandversnellende

middelen (te weten motorbenzine) aangebracht en/of achtergelaten op een of

meer plekken in die woning en/of (vervolgens) opzettelijk (open) vuur in

aanraking gebracht met die motorbenzine, althans met (een) brandbare

stof(fen), althans (vervolgens) die motorbenzine, althans die brandbare

stof(fen), op enigerlei wijze ontstoken, ten gevolge waarvan die woning geheel

of gedeeltelijk is verbrand, in elk geval brand is ontstaan, terwijl daarvan

gemeen gevaar voor woningen, gelegen (direct) naast en/of in de nabijheid van

voornoemde woning, in elk geval gemeen gevaar voor goederen en/of levensgevaar

en/of gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor personen in de (directe)

nabijheid van voornoemde woning, in elk geval levensgevaar en/of gevaar voor

zwaar lichamelijk letsel voor een ander of anderen, te duchten was;

hij op of omstreeks 28 juli 2007 te Amersfoort, althans in het arrondissement

Utrecht, tezamen en in vereniging met een ander of anderen, althans alleen,

opzettelijk een ontploffing teweeg heeft gebracht door op een of meer plekken

in een woning (gelegen aan de [straatnaam] aldaar) (grote hoeveelheden) brandversnellende middelen (te weten motorbenzine) aan te brengen en/of achter

te laten ten gevolge waarvan een (grote) hoeveelheid explosieve en/of ontploffingsgevoelige en/of ontploffingsgevaarlijke en/of brandbare

benzinedamp (in die woning) ontstond (welke damp op enig moment ontplofte) terwijl daarvan gemeen gevaar voor woningen, gelegen direct naast en/of in

de nabijheid van voornoemde woning, in elk geval gemeen gevaar voor goederen en/of levensgevaar en/of gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor personen in

de (directe) nabijheid van voornoemde woning, in elk geval levensgevaar en/of gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor een ander of anderen, te duchten was;

2.

hij in of omstreeks de periode van 18 februari 2007 tot en met 17 april 2007

te Amersfoort, in elk geval in Nederland, een telefoon heeft verworven,

voorhanden heeft gehad en/of heeft overgedragen, terwijl hij ten tijde van het

verwerven of het voorhanden krijgen van die telefoon wist, althans

redelijkerwijs had moeten vermoeden, dat het (een) door misdrijf verkregen

goed(eren) betrof;

Het hof nummert het onder parketnummer 16-611185-07 tenlastegelegde feit

als 2.

De verdediging stelt zich op het standpunt dat het Openbaar Ministerie niet ontvankelijk is, omdat de processen-verbaal van de getapte telefoongesprekken met geheimhouders, waaronder tenminste vier gesprekken van verdachte met zijn raadsman, niet binnen de termijn van een jaar zijn vernietigd.

Het hof deelt de opvatting van de raadsman dat het bewaren van de desbetreffende tapverslagen gedurende een periode van langer dan een jaar in strijd is met het bepaalde in artikel 4 Besluit bewaren en vernietigen niet-gevoegde stukken en om die reden onrechtmatig is. De stukken hebben als gevolg van deze handelwijze langer dan is toegestaan aan de politie ter beschikking gestaan. Hoewel het achterwege laten van tijdige vernietiging op zichzelf een ernstig verzuim betekent, is er geen enkele aanwijzing dat de politie de intentie had daarmee informatie te verwerven. Evenmin valt er in het dossier enig aanknopingspunt te vinden voor de veronderstelling dat het onderzoek op basis van deze processen-verbaal of anderszins met gebruikmaking daarvan gestuurd is.

Het hof neemt daarbij in aanmerking dat de politie in dit onderzoek bevoegdelijk op grote schaal telefoonaansluitingen heeft getapt, in welk aantal de hiervoor bedoelde processen-verbaal een zeer bescheiden aandeel vertegenwoordigen.

Bij de beoordeling van de vraag of en zo ja in welke mate verdachte door het verzuim in een nadeliger positie is komen te verkeren stelt het hof voorop dat het feit dat door een telefoontap bekend raakt dat er een telefoongesprek met een verschoningsgerechtigde plaatsvindt en het uitwerken van de inhoud van een telefoongesprek met een verschoningsgerechtigde geen inbreuk op het verschoningsrecht impliceert. De wet bepaalt in artikelen 126aa lid 2 en 126 cc van het Wetboek van Strafvordering en de daarop gebaseerde uitvoeringsregeling slechts hoe ten aanzien van de in een proces-verbaal uitgewerkte inhoud van een zodanig gesprek dient te worden gehandeld. Nu de advocaat-generaal heeft gesteld dat de desbetreffende processen-verbaal op geen enkele wijze voor het onderzoek van (sturende) betekenis zijn geweest en het dossier noch het verweer concrete aanwijzing voor het tegendeel bevat, acht het hof verdachte door het verzuim niet in zijn belang geschaad. Om die reden volstaat het hof met de enkele constatering van voornoemde onrechtmatigheid en verbindt het daar geen verdere gevolgen aan.

Door de verdediging is aangevoerd dat het openbaar ministerie niet-ontvankelijk verklaard dient te worden omdat bij de aanhouding van de verdachte sprake was détournement de pouvoir.

Door de raadsman is dit verweer als volgt onderbouwd:

[verdachte] is onlangs aangehouden en verhoord voor iets heel anders: heling

van een mobieltje. Hoezeer op zichzelf terecht, was deze aanhouding een opzetje om te kunnen kijken of hij brandwonden had.’

(…)

Allereerst zijn de omstandigheden van het geval dusdanig dat als vaststaand moet worden aangenomen dat de lopende zaak van de heling van de telefoon bewust is gebruikt in de zaak van de brandstichting. De officier probeert dit af te zwakken door te zeggen dat aanhouding in de zaak van de heling nodig zou zijn. Nog afgezien van voornoemd citaat spreken ook de omstandigheden in de helingzaak de lezing van de officier tegen.

Het is allereerst de zaaksofficier van de brandstichting geweest die het bevel heeft gegeven om tot aanhouding buiten heterdaad inzake de heling over te gaan. (…)

Verder zou iemand anders nooit buiten heterdaad worden aangehouden voor de heling van een telefoon. De pleegdatum dateert immers van ruim zeven maanden geleden; het gaat om een relatief onbeduidend strafbaar feit; er is sprake van een onderzoek dat medio mei al is afgerond; Cliënt heeft niet een dusdanig strafblad dat niet volstaan had kunnen worden met een uitnodiging op het bureau. (…)

Er is bewust aangehouden buiten heterdaad in de zaak van de heling om onderzoek naar het lichaam van cliënt in de zaak van de brandstichting mogelijk te maken.

Cliënt is derhalve onder valse voorwendselen aangehouden. (…) Vervolgens is cliënt na het verhoor (…) nog vastgehouden. Daarop volgend wordt op grond van artikel 56 Sv door de hulpofficier een onderzoek aan het lichaam bevolen, want cliënt geeft op voorhand al aan niet te willen meewerken aan een dergelijk onderzoek. Het beginsel van zuiverheid van oogmerk is hier geschonden

De informatie reeds daterend van eind augustus 2007, tezamen met wat wij al wisten van de getuigen op de [straatnaam] deed bij ons het ernstige vermoeden rijzen dat [verdachte] brandwonden had. En die brandwonden waren kennelijk al een heel eind genezen. Om nu te voorkomen dat die plekken zodanig waren genezen dat onderzoek aan het lichaam geen zin meer had, moesten we dat onderzoek op een geschikt moment doen. Maar het onderzoek was nog niet afgerond en wij waren nog niet van plan de zaak te laten klappen.

Op enig moment deed zich de situatie voor dat [verdachte] gezocht werd ivm het kopen van de buit van een straatroof. Dat werd ons bekend omdat het straatroventeam ons vroeg of zij [verdachte] mochten aanhouden. Wij hebben toen beraad gehouden over de vraag wat mogelijk was. Het OM heeft toen de gebezigde opzet voor zijn rekening genomen:

Er werd een bevel tot aanhouding in die straatroof-zaak gegeven (zaak A) en het moment van aanhouding diende te worden afgestemd met het onderzoek [straatnaam] opdat een onderzoek aan het lichaam ex art. 56 kon worden voorbereid (in zaak B).

En dus werd [verdachte] op 8 oktober 2007 aangehouden ter zake van heling en werd hij tevens die dag aan zijn lichaam onderzocht

Uit het bovenstaand leidt het hof af dat het voornemen om verdachte ter zake van heling aan te houden los stond van de verdenking van de brandstichting. Het verzoek om verdachte aan te houden kwam immers van het straatroofteam.

Uit het helingdossier blijkt dat behalve verdachte ook de twee verdachten van diefstal van de telefoon zijn aangehouden (op 16 oktober 2007). Verdachte is ter zake van de heling op 8 oktober 2007 twee keer verhoord. Tussen de twee verhoren in is de verdachte aan zijn lichaam onderzocht.

Wel is de aanhouding van de verdachte inzake de heling niet alleen benut om de verdachte te horen over de heling, maar ook om een onderzoek aan het lichaam van de verdachte uit te voeren in verband met de verdenking van brandstichting.

Het combineren van de betreffende bevoegdheden in twee verschillende onderzoeken, brengt echter geen misbruik mee van één van die bevoegdheden en is evenmin in strijd met de wet.

Het hof is om die reden van oordeel dat de aanhoudingsbevoegdheid niet voor een ander doel is gebruikt dan waarvoor deze gegeven is en dat in overeenstemming met het bepaalde in artikel 56 Sv is gehandeld.

Het verweer wordt verworpen.

Ten tijde van de brand woonde de verdachte feitelijk bij zijn ouders aan de [straatnaam]

165 in Amersfoort, blijkens op internet te raadplegen routeplanners een afstand van ongeveer 160 meter van de [straatnaam] 8.

Op 27 augustus 2007 bellen [getuige 1] en haar moeder (de moeder van [getuige 1] en verdachte) met elkaar (p. 715-717). In het gesprek wordt onder meer het volgende gezegd:

Moeder: Hetgeen dat je vertelt [getuige 1] moet je aanhouden. Je moet geen verschillende dingen vertellen.

[Getuige 1]: Nee, nee ik ga morgen naar hen toe wat moet ik zeggen, Mohammed zei tegen mij “zeg ik heb de sleutel op Schiphol gekregen klaar en dat niemand het wist alleen ik en Mohammed.” Dat zal ik de politie vertellen.

Moeder: Op Schiphol?

[Getuige 1]: Ja, ik zal dit vertellen wat Mohammed mij heeft gezegd.

(…)

[Getuige 1]: Nee, nee met de steun van Allah zal hij ontkomen, want alleen die heks heeft hem gezien.

(….)

Moeder: Ze heeft hem gezien?

(…)

[Getuige 1]: Moeder een buurvrouw van mij kwam naar mij toe en ik vroeg haar “heb je iemand gezien”, zij zei “ik heb niemand gezien die heks…, ze zei die buurvrouw, die heks heeft gezien.””

Moeder: En?

[Getuige 1]: Die heks vertelde ze. Die alleen en wie moet haar geloven moeder.

Moeder: Je hebt vanaf het begin problemen met haar dus natuurlijk zal ze dit zeggen.

[Getuige 1]: Ja, als zij het is wie moet haar geloven moeder. Zij wou mij weg hebben, mij kinderen…

(…)

[Getuige 1]: Hij zal ontkomen met de steun van Allah ook al wordt hij voor twee à drie dagen aangehouden hij moet NEE blijven zeggen.

(….)

Moeder: Jullie moeten jullie mond houden, niet bang zijn, niet zenuwachtig zijn. Ik heb het hier tegen hem gezegd en hij zei “nu ik mijn vakantie heb gehad een beetje beter ben geworden laat me met rust”.

(…)

[Getuige 1]: Is hij helemaal beter geworden?

Moeder: Hij is helemaal beter geworden, maar wel plekken over gehouden.

[Getuige 1]: hij moet in Marokko een doktersverklaring halen.

Moeder: Praat ergens anders over [getuige 1] dit is de telefoon.

Op 20 november 2007 heeft [deskundige 1] een rapport geschreven over de bij de verdachte aangetroffen verwondingen. Zij schrijft onder meer:

‘De diffuse bruine verkleuring aan de voorzijde van de benen en aan de rechteronderarm kan passen bij een hyperpigmentatie ten gevolge van de inwerking van hitte of zonnebrand. Opvallend zijn de scherpe demarcatielijnen dwars op de lengteas van het lichaam en het ontbreken van huidverkleuringen aan de linkeronderarm. Het ontbreken van huidverkleuringen aan de linkeronderarm, maakt zonnebrand als oorzaak van de diffuse huidverkleuring veel minder waarschijnlijk. De donkerbruine huidverkleuringen passen gezien hun grillige vorm en verandering van de structuur van de huid bij een situatie na tweedegraads verbranding door de inwerking van hete of etsende vloeistof.

(….)

Gezien het bovenstaande behoort brand in de maand juli tot een mogelijke oorzaak van de beschreven letsels.

(….)

Ten tijde van het ontstaan van het letsel was de huid van de benen, vanaf het niveau net boven de enkels tot net boven de knieën zeer waarschijnlijk onbedekt, waardoor een korte broek tot de mogelijkheden behoort.’ (p. 1105-1108)

In een aanvullend rapport van 15 mei 2009 schrijft [deskundige 1] onder andere:

‘De grillige donkerbruine huidverkleuringen die door mij bij [verdachte] werden geconstateerd passen bij een resttoestand na tweedegraads verbranding door de inwerking van hete of etsende vloeistof. De diffuse bruine verkleuring aan de voorzijde van de benen en aan de rechteronderarm, met scherpe demarcatielijnen, passen bij een resttoestand na oppervlakkige tweedegraads verbranding door diffuse hitte-inwerking.’

(…)

Tweedegraads brandwonden zijn direct na het ontstaan zeer pijnlijk. (…) Een verbranding met een dergelijke grootte bij een gezonde jongeman kan daarnaast leiden tot temperatuursverhoging, dorst, verminderde eetlust en andere algemene ziekteverschijnselen.

(….)

Oppervlakkige tweedegraads brandwonden genezen meestal vanaf de vijfde dag na het letsel.

(…)

Diep tweedegraads brandwonden genezen meestal binnen twee tot drie weken.

[Getuige 7] heeft op 31 oktober 2007 onder meer bij de politie verklaard:

In mijn vorige verklaring heb ik een alibi verschaft voor [verdachte] voor de

avond dat de woning van zijn zus is afgebrand. (…) Ik zal u nu de waarheid vertellen.

De avond van de brand is [verdachte] niet bij mij geweest. Ik heb dat wel aan u verklaard, maar dat klopt dus niet.

(…)

Ik heb het natuurlijk met hem over de brand gehad en het viel mij in de loop van de maanden op dat hij elke keer zijn verhaal veranderde als het over de brand ging.

(…)

Daarbij komt dat toen hij uit Marokko terug kwam ik zag dat hij brandwonden aan zijn benen had. Deze brandwonden had hij namelijk voordat hij op vakantie ging nog niet. Ik heb namelijk de vrijdag voordat hij met vakantie nog de nacht met hem doorgebracht en ik heb hem toen naakt gezien. Na de vakantie zag ik dat hij brandwonden had op zijn benen en armen. Toen ik er naar vroeg vertelde hij dat hij die brandwonden in Marokko had opgelopen. Dat zou gebeurd zijn bij een tankstation. Hij had daar een verhaal over dat er spelende kinderen bij dat tankstation waren er dat er brand was uitgebroken, waarbij hij dus die brandwonden had opgelopen. Het was mij tijdens zijn vakantie al opgevallen dat hij via MSN vertelde dat hij ziek was en dat hij niet naar buiten kon.’ (p. 1112-1113).

Gelet op de verklaringen van [getuige 7] en het afgeluisterde gesprek tussen moeder en [getuige 1] gaat het hof er van uit dat de brandwonden bij de verdachte tussen 27 juli 2007 en 27 augustus 2007 zijn ontstaan.

Gelet op hetgeen door [deskundige 1] is opgemerkt over de duur van het genezingsproces en de opmerking van moeder op 27 augustus 2007 dat verdachte is genezen, gaat het hof er van uit dat de brandwonden enige tijd voor 27 augustus 2007 zijn ontstaan.

Gelet op het bovenstaande zou het heel goed kunnen dat de brandwonden bij de verdachte zijn ontstaan op 28 juli 2007, terwijl hij zich in of bij de woning aan de [straatnaam] 8 bevond.

In hoeverre dit als vaststaand mag worden aangenomen is volgens hof afhankelijk van de beantwoording van twee (met elkaar samenhangende) vragen:

1) bestaat er een reële mogelijkheid dat de verdachte de brandwonden op een tijdstip ná 28 juli 2007 en enige tijd vóór 27 augustus 2007 heeft opgelopen?

2) is het aannemelijk dat verdachte vlak voor of tijdens het ontstaan van de brand op een andere plek was dan in of bij de woning aan de [straatnaam] 8?

Ten overstaan van de rapporteur van Biesboer expertise heeft verdachte op 18 september 2007 verklaard dat hij omstreeks 19.30-20.00 uur naar zijn vriendin [getuige 7] is gegaan in Leusden en dat hij na terugkomst omstreeks 22.00 – 22.30 uur had gehoord dat er brand was geweest (p. 1155).

[Getuige 8] (zuster van de verdachte) heeft op 25 september 2007 aan de rapporteur van Biesboer expertise medegedeeld dat verdachte op 28 juli 2007 na het eten naar zijn vriendin [getuie 7] is gegaan (p. 1158).

[Getuige 3] (zuster van de verdachte) heeft op 25 september 2007 aan de rapporteur van Biesboer expertise medegedeeld dat verdachte op 28 juli 2007 naar zijn vriendin is gegaan en op het moment van de knal niet thuis was (p. 1159).

Ten aanzien van de brandwonden en het bezoek aan het ziekenhuis en de dokter heeft verdachte op 2 september 2007 (op de vraag of hij in Marokko nog bij de dokter is geweest) verklaard dat hij bij een kliniek in Al Hoceima is geweest omdat hij heel erge buikpijn had (p. 1339).

Op 6 november 2007 heeft de verdachte bij de politie verklaard dat hij de vlekken gekregen heeft door olie. Toen de verhoorder hem vroeg waar en wanneer dat gebeurd was zodat er onderzoek naar gedaan kon worden, beriep de verdachte zich op zijn zwijgrecht (p. 1348 en 1349).

Ter zitting van de rechtbank op 2 juli 2008 heeft de verdachte verklaard dat hij een aantal brandwonden in Marokko heeft opgelopen door een vlam uit de pan. De overige plekken had hij opgelopen door het verbranden van kerstbomen. Hij was toen in korte broek omdat hij daarvoor zaalvoetbal had gespeeld. In Marokko is hij naar de dokter geweest. Die dokter heeft er toen verband om gedaan. Hij heeft geen idee hoe die dokter heet. Van het incident in Marokko zijn geen getuigen. Het waren geen erge brandwonden. Hij heeft het niet tegen zijn vader verteld.

[Getuige 1] heeft op 30 oktober 2007 bij de politie verklaard (nadat haar was gevraagd of iemand van de familie nog bij een dokter of ziekenhuis in Marokko was geweest) dat [verdachte] volgens haar naar een dokter is geweest nadat hij verkeerd water had gedronken.

Op de vraag of iemand van de familie dit jaar bij de dokter was geweest vanwege brandwonden, antwoordde zij dat [verdachte] met kerst verbrand was tijdens het verbranden van kerstbomen. Zij had dit gehoord van haar moeder die toen aan het schreeuwen en huilen was. [Getuige 2] was toen ook thuis (p. 1218).

Aan [getuige 2] is door de politie voorgehouden dat zij geconstateerd hadden dat [verdachte] brandwonden had. Zij heeft toen verklaard dat het in Marokko was gebeurd, toen verdachte donuts ging ophalen. Hij had toen olie op zijn been gekregen. Hij had een pan over zich heen gekregen (p. 1274). Zij kan niet verklaren waarom [verdachte] bij de politie heeft gezegd dat hij de verwondingen heeft opgelopen tijdens het verbranden van kerstbomen. Zij had van haar moeder gehoord dat het in Marokko was gebeurd (p. 1276).

Zij heeft de verkleuringen aan de benen van [verdachte] gezien nadat ze terug waren van vakantie. Het waren bruine verkleuringen. Zij zag dat toen [verdachte] thuis in een korte broek liep (p. 1276).

Nadat aan de vader van verdachte foto’s zijn getoond van de benen van de verdachte was zijn reactie: ‘Ik zie vlekken op die benen zitten. Ik weet niet hoe [verdachte] hieraan komt’

(p. 1297). Het is hem niet bekend dat [verdachte] tijdens zijn vakantie in Marokko bij een dokter of in een kliniek is geweest (p. 1299).

Gelet op de sterk uiteenlopende verklaringen van de verdachte en zijn familieleden over de oorzaak en ernst van de brandwonden en over de verblijfplaats van de verdachte op het moment van de explosie, acht het hof de mogelijkheid dat de verdachte anders dan ten gevolge van de brandstichting op 28 juli 2007 brandwonden heeft opgelopen niet reëel.

Het hof neemt daarom als vaststaand aan dat de brandwonden bij de verdachte zijn ontstaan op 28 juli 2007 in het huis aan de [straatnaam] 8, op het moment dat de brand ontstond.

1. hij op 28 juli 2007 te Amersfoort,

opzettelijk brand heeft gesticht in een woning (gelegen aan de [straatnaam] 8

aldaar), immers heeft verdachte

toen aldaar opzettelijk brandversnellende

middelen, te weten motorbenzine,

op enigerlei wijze ontstoken, ten gevolge waarvan die woning geheel

of gedeeltelijk is verbrand, in elk geval brand is ontstaan, terwijl daarvan

gemeen gevaar voor woningen, gelegen (direct) naast en/of in de nabijheid van

voornoemde woning en levensgevaar

en gevaar voor zwaar lichamelijk letsel voor personen in de directe

nabijheid van voornoemde woning,

te duchten was;

2. hij in de periode van 18 februari 2007 tot en met 17 april 2007

te Amersfoort, in elk geval in Nederland, een telefoon heeft verworven,

terwijl hij ten tijde van het

verwerven van die telefoon wist,

dat het een door misdrijf verkregen

goed betrof;

ten aanzien van het onder 1 bewezenverklaarde:

Opzettelijk brand stichten, terwijl daarvan gemeen gevaar voor goederen te duchten is

ten aanzien van het onder 2 bewezenverklaarde:

Opzetheling.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen hoofdstraf bepaald aan de hand van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en op grond van de persoon van verdachte, zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen en vindt daarin de redenen die tot de keuze van een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf van na te melden duur leiden.

Verdachte heeft op 28 juli 2007 een woonhuis gelegen in een woonwijk in brand gestoken waardoor een explosie is ontstaan. De brand heeft grote schade veroorzaakt. De huurwoning van zijn zuster is totaal verwoest. De schade aan die woning bedraagt € 200.000. Ook de woningen van de buren hebben veel schade opgelopen. Daarnaast is het verdachte ernstig aan te rekenen dat hij welbewust het risico heeft genomen dat de buurtbewoners, onder wie kinderen, in de naastgelegen woningen werden blootgesteld aan de gevaren van explosie en brand. Verdachte heeft de gevolgen van zijn daad hoogstwaarschijnlijk niet overzien, nu verdachte ook zichzelf in levensgevaar heeft gebracht. Het is evident dat het onder 1 bewezenverklaarde feit een grote onrust in de maatschappij heeft veroorzaakt en dat de rechtsorde daardoor ernstig is geschokt.

Verdachte heeft zich ook schuldig gemaakt aan de heling van een mobiele telefoon.

3.2. De schadevergoedingsmaatregel in de vorm zoals hierboven weergegeven, biedt aan slachtoffers van delicten een aantal voordelen.

In de eerste plaats betreft het een sanctie die ten goede komt aan het slachtoffer. De veroordeling tot een schadevergoedingsmaatregel betekent immers dat de veroordeelde wordt verplicht een bepaalde som gelds te betalen ten behoeve van het slachtoffer en niet, zoals bij de geldboete, ten behoeve van de staat.

In de tweede plaats heeft het slachtoffer baat bij de oplegging van een schadevergoedingsmaatregel omdat het openbaar ministerie belast is met de executie van deze maatregel. De invordering van de schadevergoeding wordt uit handen van het slachtoffer genomen en door het openbaar ministerie verzorgd.

De meer principiële betekenis van de schadevergoedingsmaatregel schuilt in het feit dat zij een sanctie is waarin het belang van het slachtoffer erkenning vindt.

Het hof is van oordeel dat uit deze wetsgeschiedenis niet valt af te leiden dat de wetgever voor ogen heeft gehad bij de schadevergoedingsmaatregel, dat slechts natuurlijke personen of in omvang kleine rechtspersonen als slachtoffer van strafbare feiten aanspraak zouden kunnen maken op deze maatregel.

Weliswaar kan de raadsman worden toegegeven dat [benadeelde partij] op zichzelf in staat geacht mag worden om een veroordelend vonnis van verdachte tot vergoeding van de schade aan die stichting te betalen, te (doen) executeren, zodat het dus niet nodig is om die reden de invordering van de schadevergoeding uit handen van de stichting te nemen. Maar de wetgever is blijkens de MvT van oordeel dat een belangrijk voordeel van de schadevergoedingsmaatregel is gelegen in het feit dat het openbaar ministerie over de bevoegdheid beschikt om in het geval dat noch volledige betaling, noch volledig verhaal van het verschuldigde bedrag volgt, te bevelen dat vervangende hechtenis zal worden toegepast. De bedreiging die van dit dwangmiddel uitgaat vormt, naar de wetgever opmerkt, een daadwerkelijke stimulans voor de betalingsbereidheid van de veroordeelde, temeer waar de toepassing van de vervangende hechtenis de verplichting ingevolge de maatregel tot voldoening van de schadevergoeding aan het slachtoffer niet opheft. Naar het oordeel van het hof geldt dit voor alle benadeelde partijen, niet alleen voor natuurlijke en kleine rechtspersonen, maar ook voor rechtspersonen als [benadeelde partij].

Het hof zal dan ook de schadevergoedingsmaatregel opleggen.

Aldus gewezen door

mr P.R. Wery, voorzitter,

mr R. de Groot en mr J.D. den Hartog, raadsheren,

in tegenwoordigheid van B.J. Berendsen, griffier,

en op 30 juli 2009 ter openbare terechtzitting uitgesproken