Gerechtshof Amsterdam, 30-04-2020, ECLI:NL:GHAMS:2020:1182, 200.267.458/01 OK

- Met betrekking tot het niet in acht nemen van het Stappenplan geldt:

- Met betrekking tot de WOR geldt:

- Het besluit berust op een onjuiste c.q. onvolledige financiële onderbouwing. In het reorganisatieplan wordt volstaan met een summiere toelichting en ontbreken concrete financiële gegevens waaruit de noodzaak tot ingrijpen zonder meer blijkt. Uit de antwoorden op vragen van de ondernemingsraad volgt evenmin de bedrijfseconomische noodzaak. De begroting over de jaren 2020 tot en met 2024 en het jaarplan laten juist positieve resultaten zien. Het CvB heeft aldus niet voldaan aan zijn verplichtingen tot het deugdelijk verstrekken van de beweegredenen van het besluit, tot het verstrekken van eenduidige financiële informatie en tot het aannemelijk maken van de bedrijfseconomische noodzaak.

Daarnaast bevat de correspondentie van het CvB van het najaar 2019 een belangrijke wijziging ten opzichte van de oorspronkelijke adviesaanvraag. De financiële noodzaak wordt meer en meer gedownplayd ten opzichte van de inhoudelijk-strategische, kwalitatieve en persoonsgebonden motieven. Dit betekent een essentiële wijziging ten opzichte van de oorspronkelijke adviesaanvraag die tot een intrekking van die adviesaanvraag noopt. Wederom is de ondernemingsraad door de handelwijze van het CvB niet in staat gesteld adequaat en zinvol te adviseren.

- Het CvB heeft tevens nagelaten de haalbaarheid van mogelijke alternatieven (als natuurlijk verloop) te onderzoeken, althans heeft onvoldoende inzicht gegeven in de (belangen)afweging die in dat kader is gemaakt. Dat natuurlijk verloop de problemen voor FRT niet oplost, staat voor de ondernemingsraad niet vast. Uit het eigen onderzoek van de ondernemingsraad en de ODC blijkt dat natuurlijk verloop een reductie van acht medewerkers (6,3 FTE) in drie jaar laat zien en dat dit goedkoper is dan een reorganisatie met gedwongen ontslagen.

- Het reorganisatieplan bevat tal van berekeningsfouten en verkeerde aannames in. Zo klopt de berekening van de werkbelasting van de medewerkers van de FRT op tal van onderdelen niet. Aldus is niet aangetoond dat het reorganisatieplan een oplossing biedt voor de beweerdelijke disciplinaire onevenwichtigheid en de onevenwichtigheid in taakbelasting en werkdruk.

- De reorganisatie is gebaseerd op oneigenlijke gronden. De ondernemingsraad vermoedt dat eigenlijk wordt beoogd mogelijke kwaliteitsissues binnen de FRT op te lossen. De conceptbegroting 2020-2024 laat een financieel gezonde faculteit zien. Daarbij maakt het reorganisatieplan niet duidelijk waarom nu juist de keuze is gevallen op de acht medewerkers die door de reorganisatie hun baan zullen gaan verliezen.

De VU heeft zich verweerd. De Ondernemingskamer zal hieronder waar nodig op dit verweer ingaan.

De Ondernemingskamer overweegt als volgt.

De ondernemingsraad verwijt de VU in de eerste plaats niet volgens het Stappenplan te hebben gehandeld omdat de ODC niet tijdig en volledig bij het opstellen van het voorgenomen reorganisatieplan is betrokken (stap 1) en de medewerkers te vroeg zijn geïnformeerd en al zijn geraadpleegd voordat de stappen 1 tot en met 4 waren doorlopen.

De VU heeft, onder verwijzing naar de overgelegde transcripten van de vergaderingen van 6 en 20 december 2018, betoogd dat de hoofdlijnen van het plan in die vergaderingen met de ODC zijn besproken en dat het concept reorganisatieplan voorts bij brief van 16 januari 2019 aan het ODC is toegestuurd, waarop het ODC bij brief van 1 februari 2019 heeft gereageerd en waarna op 20 februari 2019 een inhoudelijke reactie van het FB is gevolgd. De VU heeft voorts verwezen naar haar brief van 28 februari 2019 (vermeld onder 2.22), waarin is opgenomen dat zij van de faculteit heeft begrepen dat de inbreng van de ODC op minstens twee punten tot aanscherping van de plannen heeft geleid en dat er zo meer aandacht voor werkdruk en werkdrukverdeling is en alternatieve scenario’s extra zijn doordacht, en naar haar brief van 22 mei 2019 (vermeld onder 2.25), waarin staat dat mede aan de hand van reacties van de ODC en medewerkers het plan verder is aangepast en aangescherpt. Daarbij heeft de VU aangevoerd dat het CvB het reorganisatieplan pas na die inbreng van de ODC en de medewerkers als voorgenomen besluit voor advies aan de ondernemingsraad heeft voorgelegd. Ten slotte heeft de VU erop gewezen dat het Stappenplan de raadpleging van de ODC niet dwingend voorschrijft.

Uit het met stukken onderbouwde verweer van de VU volgt dat het concept-reorganisatieplan aanvankelijk slechts globaal met de ODC is besproken. Het plan is vervolgens op 16 januari 2019 aan de ODC toegezonden. Kort daarna, voorafgaand aan de brief van 1 februari 2019 van de ODC aan het FB, is het concept-reorganisatieplan bekend gemaakt aan de betrokken medewerkers en toegezonden aan het CvB. Nadien is verdere inhoudelijke discussie met de ODC gevolgd. Van een substantiële betrokkenheid van de ODC in de fase waarin de eerste versie van het concept-reorganisatieplan is opgesteld, is derhalve niet gebleken. Dit brengt echter niet mee dat de VU daarmee heeft gehandeld in strijd met stap 1 van het Stappenplan. Zoals volgt uit de toelichting (zie 2.3) wordt het in deze stap raadzaam geacht de decentrale medezeggenschap bij de plannen te betrekken, maar wordt dit niet met zoveel woorden voorgeschreven en wordt ook open gelaten op welk moment en op welke wijze dit zou moeten gebeuren. Het FB had derhalve de vrijheid te handelen zoals het heeft gedaan, dat wil zeggen eerst een globale bespreking met de ODC houden en pas daarna de ODC verder inhoudelijk te betrekken.

Ook op het gebied van het informeren van het personeel dat rechtstreeks door de voorgestelde organisatie wordt getroffen bevat het Stappenplan geen dwingende regels. Weliswaar wordt in het Stappenplan het raadplegen van de betrokken medewerkers voorzien in stap 5, maar bij stap 1 wordt er met zoveel woorden op gewezen dat vooral van belang is de medewerkers tijdig te informeren en openheid te betrachten, zodat men zich niet overvallen voelt. De VU heeft toegelicht dat het FB tot het vroegtijdig informeren van de betrokken medewerkers besloten heeft omdat, gelet op de omvang van de faculteit, de maatregelen die opgenomen zijn in het concept-reorganisatieplan direct herleidbaar zijn tot individuele medewerkers. Het FB heeft op 21 januari 2019 op voorhand individuele gesprekken gevoerd met de direct betrokken medewerkers, omdat het FB het niet passend vond dat deze medewerkers tijdens de plenaire bijeenkomst met het verval van hun functie zouden worden geconfronteerd, aldus de VU. De VU heeft hiermee voldoende uitgelegd waarom zij ertoe heeft besloten de medewerkers en meer specifiek de direct betrokkenen in een vroegtijdig stadium te informeren. Zij heeft het doen van eerst uitsluitend een generieke mededeling, wat zij volgens de ondernemingsraad had moeten doen, kennelijk in dit geval minder passend geacht. De gemaakte afweging valt in de gegeven omstandigheden te billijken. Dat het FB in de brief van 21 januari 2019 (zie onder 2.9) die de medewerkers na het individuele gesprek ter hand gesteld hebben gekregen, deze medewerkers ook reeds de gelegenheid heeft gegeven te reageren op het reorganisatieplan en de personele gevolgen sluit aan bij de gemaakte keuze de medewerkers vroegtijdig te informeren. Dat dit afbreuk doet aan het adviesrecht van de ondernemingsraad valt niet in te zien. De inhoud van de brief van 21 januari 2019 komt hierna nog nader aan de orde.

De ondernemingsraad heeft voorts betoogd dat de brief van 21 januari 2019 een premature ontslagaanzegging inhield. Aan de ondernemingsraad kan worden toegegeven dat de brief bij eerste globale lezing de indruk kan wekken van een ontslagaanzegging. Zinnen als “Met het opheffen van de functie word je naar verwachting met ingang van 1 mei 2019 met ontslag bedreigd” en “Wij wensen je veel sterkte toe bij het verwerken van deze verdrietige mededeling”, lijken erop te duiden dat het ontslag op zichzelf al een vaststaand feit was. Niettemin moet bij nadere lezing van de brief duidelijk zijn geworden dat advisering door de ondernemingsraad en besluitvorming door het CvB nog moesten volgen en dat van een daadwerkelijk ontslagaanzegging nog geen sprake was. Voor zover de brief van 21 januari 2019 tot onduidelijkheid heeft geleid, is deze bij de brief van 15 februari 2019 (zie 2.19) weggenomen. Van uitvoering van het voorgenomen besluit door de brief van 21 januari 2019 is dus geen sprake geweest.

De VU heeft toegegeven dat het FB heeft verzuimd het Strategisch Plan formeel aan de GV ter instemming voor te leggen. De VU heeft echter met stukken onderbouwd aangevoerd dat het Strategisch Plan binnen de faculteit als geheel is besproken, dat alle medewerkers daarbij zijn betrokken en dat de uitgezette koers en strategie breed werden gedragen. Zij wijst ook op de brief van 22 januari 2018 (zie 2.4), waarmee het FB alle medewerkers van de FRT heeft laten weten dat de vastgestelde koers in de komende jaren leidend zal zijn. Wijziging van de naam van de faculteit was een concreet gevolg van de vaststelling van het Strategisch Plan en daarvoor is de GV, onder verwijzing naar het Strategisch Plan, om instemming gevraagd. Ten slotte heeft de VU een opmerking van [C] in het overleg van 6 december 2018 geciteerd: “(…) je zet nu in op, wat jullie terecht zeggen, een koers die we met z’n allen hebben uitgezet, dat zeg je terecht (…).”

Uit het vorenstaande volgt dat het Strategisch Plan ruime bekendheid genoot binnen de faculteit en dat het GV ook reeds had geadviseerd over een besluit dat ter uitvoering daarvan werd genomen, zonder het ontbreken van instemming met het Strategisch Plan als geheel te hebben aangekaart. Het is daarom niet aanstonds aannemelijk dat een aan het GV gericht formeel verzoek tot instemming met het Strategisch Plan tot substantiële wijzigingen daarvan zou hebben geleid; voor het tegendeel zijn onvoldoende concrete aanwijzingen aangevoerd. Daarbij komt dat, voor zover de uitgangspunten van het Strategisch Plan ten grondslag zijn gelegd aan het reorganisatieplan, geldt dat het adviesrecht van de ondernemingsraad zich ook daarover uitstrekte. Tegen die achtergrond is zonder nadere toelichting, die ontbreekt, niet in te zien dat in dit geval met het ontbreken van de vereiste formele instemming van het GV met het Strategisch Plan daadwerkelijk materieel afbreuk wordt gedaan aan een effectieve werking van de medezeggenschap met betrekking tot het reorganisatieplan.

De ondernemingsraad heeft ten slotte aangevoerd dat de VU ten onrechte het naar aanleiding van het verslag van [D] definitieve aangepaste advies niet heeft afgewacht.

De VU heeft ten aanzien daarvan aangevoerd dat afgesproken was dat de ondernemingsraad kort na zijn vergadering van 4 september 2019 zijn (gewijzigde) advies zou geven, zoals zij schreef in haar brief van 3 september 2019 en (onder verwijzing naar de vastgelegde afspraken d.d. 10 juli 2019) ook wordt vermeld in de eerste alinea van haar brief van 11 september 2019. De ondernemingsraad heeft aangevoerd dat er nog vragen waren en dat hij er vanuit mocht gaan dat deze eerst beantwoord zouden worden en dat hij de tijd zou krijgen een deskundige in te schakelen, alvorens het CvB een besluit zou nemen.

De Ondernemingskamer stelt vast dat de ondernemingsraad op 24 juni 2019 een negatief advies had uitgebracht, waarna partijen hebben besloten nader te overleggen. Partijen hebben vervolgens op 10 juli 2019 afgesproken dat de ondernemingsraad nader zou worden geïnformeerd en dat hij op basis daarvan op zijn vergadering van 4 september 2019 zou besluiten het advies al dan niet aan te passen. Daarbij was duidelijk dat het CvB verder uitstel van de besluitvorming onwenselijk vond. De schriftelijke vragen van de ondernemingsraad zijn op 17 juli 2019 besproken en beantwoord. Op 29 augustus 2019 heeft de ondernemingsraad vervolgens geen aanvullende vragen gesteld, maar een alternatief reorganisatieplan ingediend. Het CvB heeft op 3 september 2019 daarop gereageerd en, onder verwijzing naar de afspraken van 10 juli 2019, de ondernemingsraad verzocht voor het einde van de week een gewijzigd advies uit te brengen dan wel aan te geven dat de ondernemingsraad zijn negatieve advies handhaaft. Bij brief van 5 september 2019 heeft de ondernemingsraad laten weten geen aanleiding te zien tot aanpassing van het negatieve advies en meegedeeld inschakeling van een deskundige noodzakelijk te achten. Op 10 september 2019 heeft het CvB haar besluit genomen en daarbij laten weten dat verder uitstel van de besluitvorming niet mogelijk is en dat een nieuw advies van de ingeschakelde adviseur daarin geen verandering zal kunnen brengen.

De Ondernemingskamer is gelet op deze gang van zaken van oordeel dat toen de ondernemingsraad op 5 september 2019 schreef dat er geen aanleiding was zijn negatieve advies aan te passen, de VU het adviestraject als beëindigd mocht beschouwen, ook al wenste de ondernemingsraad alsnog een deskundige in te schakelen. Nu het adviestraject al sinds 10 juli 2019 was aangehouden om de ondernemingsraad in staat te stellen nadere informatie op te vragen en zich daarop te beraden en duidelijk was dat de VU geen verder uitstel wenste, de VU al had gereageerd op een alternatief plan van de ondernemingsraad, zij geen toegevoegde waarde zag in een nader financieel rapport en een legitiem belang had bij finalisering van de besluitvorming, heeft de VU er in redelijkheid toe kunnen besluiten het nemen van haar besluit niet langer aan te houden.

De conclusie uit het vorenstaande is dat de hiervoor besproken bezwaren van de ondernemingsraad niet leiden tot de conclusie dat de VU wegens schending van procedureregels niet in redelijkheid tot het besluit tot reorganisatie van de FRT heeft kunnen komen.

Met betrekking tot het verwijt van een onjuiste c.q. onvolledige financiële onderbouwing, heeft de VU aangevoerd dat in het ter advisering voorgelegde reorganisatieplan aan de hand van grafieken concrete financiële gegevens zijn opgenomen, waaruit de ontwikkeling van het financiële resultaat van de faculteit en van de financiële reserve blijken. Met name de grafiek met betrekking tot de reservepositie maakt de financiële urgentie in een oogopslag duidelijk, aldus de VU.

Dat de financiële positie van de faculteit zorgelijk is, is door de ondernemingsraad in het kader van het adviestraject op zichzelf ook niet betwist. Partijen verschillen echter van mening over de wijze waarop hierop moet worden gereageerd en hebben over dit onderwerp uitvoerig gedebatteerd. De VU heeft op 22 mei 2019 haar reactie gegeven op het conceptadvies van de ondernemingsraad van 2 mei 2019 en antwoord gegeven op alle daarin gestelde vragen. Na het negatieve advies van 24 juni 2019 zijn partijen nader in gesprek gegaan en zijn nadere vragen van de ondernemingsraad beantwoord (zie de onder 2.27 vermelde schriftelijke weergave d.d. 25 juli 2019). Het door de ondernemingsraad op 29 augustus 2019 aangedragen alternatieve plan heeft de VU op 3 september 2019 gemotiveerd verworpen.

De Ondernemingskamer constateert dat de VU in de loop van het adviestraject antwoord heeft gegeven op de door de ondernemingsraad gestelde vragen. Dat niet alle vragen in de visie van de ondernemingsraad naar tevredenheid zijn beantwoord doet daaraan niet af. Waar het gaat om ontwikkelingen in de toekomst, is daaraan inherent dat er geen cijfermatige zekerheden zijn en is niet onredelijk dat de VU deze deels heeft gebaseerd op beredeneerde veronderstellingen. Dat de ondernemingsraad al op 22 februari 2019 om inschakeling van een financieel deskundige heeft gevraagd om de plannen door te rekenen, kan niet worden vastgesteld. Zoals de VU aanvoert heeft de ondernemingsraad op die datum voorgesteld een onafhankelijke Commissie te benoemen om een herstelplan te ontwikkelen (zie 2.21), wat derhalve iets anders is. De begroting 2020-2024 en het jaarplan komen hierna nog aan de orde.

De VU heeft naar het oordeel van de Ondernemingskamer voldoende uitgelegd op welke gronden zij tot het reorganisatiebesluit is gekomen. Tegen de achtergrond van de gegeven toelichting en de voorafgaand aan het besluit over en weer gewisselde informatie, kan niet worden gezegd dat de VU niet in redelijkheid tot het besluit heeft kunnen komen.

De VU heeft ook herhaaldelijk uitgelegd, voorafgaand aan het besluit laatstelijk in haar reactie van 3 september 2019 op het alternatieve plan van de ondernemingsraad (zie 2.29), waarom zij het alternatief van natuurlijk verloop niet voldoende achtte om de door haar gewenste structurele verbetering te bewerkstelligen. De Ondernemingskamer deelt niet het standpunt van de ondernemingsraad dat de VU daarbij onvoldoende inzicht heeft gegeven in de (belangen)afweging die in dat kader is gemaakt.

De ondernemingsraad heeft voorts aangevoerd dat het reorganisatieplan tal van berekeningsfouten en verkeerde aannames bevat. De ondernemingsraad noemt in dat verband dat de berekening van de werkbelasting van de medewerkers van de FRT op tal van onderdelen niet klopt omdat bepaalde werkzaamheden zoals detacheringen aan derden en lidmaatschappen van NWO en NVAO) hierin niet zijn betrokken. De ondernemingsraad acht de gesignaleerde inconsistenties niet afdoende en boven iedere twijfel verheven beantwoord.

Het onderwerp van de werklastberekening is niet in het advies van 24 juni 2019 aan de orde gesteld (behoudens een opmerking in een bijlage in ander verband) en evenmin in de vragenronde van juli 2019, maar is wel voorafgaand aan de brief van 5 september 2019 – waarin de ondernemingsraad in het kader van het vervolg van het adviseringstraject liet weten het advies niet aan te passen – aan de orde geweest naar aanleiding van opmerkingen daarover in het alternatieve plan. In het midden kan blijven of het verwijt tardief is. De VU heeft op dit punt verwezen naar haar reactie op het alternatief reorganisatieplan van 3 september 2019 (zie 2.29). In die reactie staat, kort gezegd, onder meer het volgende. De werkbelastinganalyse is een vertrouwelijk document dat uit privacyoverwegingen niet met de medewerkers is gedeeld. Wel is herhaaldelijk over de werkbelasting gecommuniceerd en hebben alle medewerkers de gelegenheid gekregen hun eigen gegevens in te zien en te corrigeren. Dit is een doorlopend proces. In het document werkbelastinganalyse zijn onderwijs, promotiebegeleiding, onderzoek en facultaire commissies verwerkt (oftewel opgedragen taken), maar niet alles wat mensen op eigen initiatief daarbuiten doen (zoals NWO en NVAO, die bijvoorbeeld in de reguliere uren voor onderzoeksorganisatie vallen). Daarbij heeft de VU opgemerkt dat de werkbelastinganalyse een van de bouwstenen is waarmee gekeken wordt welke opgedragen taken per disciplinegebied neerslaan en tot welke noodzakelijke formatie dat leidt en dat dit dus niet op persoonsniveau is gedaan. De ondernemingsraad heeft betwist dat de werklastberekening ter controle aan de medewerkers is voorgelegd. De VU heeft bij pleidooi nog aangevuld dat in de inventarisatie van de werkbelasting – zoals gezegd een doorlopend proces – niet alle lidmaatschappen waren meegenomen, dat de VU nog bezig is met aanpassing en dat wordt meegenomen wat door de faculteit is opgedragen als werkzaamheden. De Ondernemingskamer overweegt dat de VU in haar reactie op het alternatief reorganisatieplan genoegzaam heeft toegelicht op welke wijze zij de belasting van de medewerkers van de FRT in kaart heeft gebracht, hoe de aldus verkregen gegevens zijn verwerkt in de werkbelastinganalyse en hoe die analyse heeft bijgedragen aan de in het reorganisatieplan gemaakte keuzes ten aanzien van de formatie van de FRT. Daarbij heeft de VU tevens een afdoende verklaring gegeven voor het feit dat bepaalde werkzaamheden niet in de werkbelastinganalyse zijn betrokken. Onder die omstandigheden kan de stelling van de ondernemingsraad dat de gesignaleerde inconsistenties niet afdoende en boven iedere twijfel verheven zouden zijn beantwoord, niet tot het oordeel leiden dat de VU niet in redelijkheid tot haar besluit heeft kunnen komen. Dat er mogelijk nog op individueel niveau correcties worden aangebracht, maakt dat niet anders.

De ondernemingsraad heeft het vermoeden uitgesproken dat de beoogde reorganisatie is gebaseerd op oneigenlijke gronden en eigenlijk is bedoeld om mogelijke kwaliteitsissues op te lossen. De VU heeft dit betwist en benadrukt dat er geen in de persoon gelegen overwegingen ten grondslag hebben gelegen aan de gemaakte keuzes in het reorganisatieplan. Zoals hiervoor is overwogen in rov. 3.18. is de Ondernemingskamer van oordeel dat de VU haar keuzes voldoende heeft toegelicht en in redelijkheid tot het besluit heeft kunnen komen. Bij die stand van zaken kan het vermoeden van de ondernemingsraad dat aan de kant van de VU sprake is van een verborgen agenda geen zelfstandige rol spelen.

De ondernemingsraad heeft bij pleidooi, onder verwijzing naar een overgelegde verklaring van [C] van januari 2020, nog aangevoerd dat kennelijk met het oog op een gewenst resultaat van de reorganisatie, kort voor het opstellen van de adviesaanvraag de functies van betrokkenen zijn bijgesteld en onderzoeksgroepen kunstmatig in het leven zijn geroepen; een ‘reorganisatie vooraf’. De VU heeft ter zitting aangevoerd dat hier sprake is van een misverstand. De Ondernemingskamer constateert dat dit punt ook al in het adviestraject aan de orde is geweest (onder meer in het memo van 3 september 2019). Nu deze kwestie geen onderdeel is van de in het verzoek geformuleerde beroepsgronden, gaat de Ondernemingskamer hier verder aan voorbij.

De ondernemingsraad heeft ook aandacht besteed aan ontwikkelingen die dateren van na het besluit, met name de conceptbegroting 2020-2024, en het conceptjaarplan 2020 en het rapport van [D] , die deze stukken in zijn rapportage heeft betrokken. Hij meent dat de VU hierop acht had moeten slaan en dat niet gezegd kan worden dat op dit moment een financiële noodzaak bestaat die een vergaande maatregel als de voorgenomen reorganisatie rechtvaardigt. De ondernemingsraad heeft daarnaast nog aangevoerd dat de VU in haar correspondentie van de tweede helft van september/oktober 2019 een belangrijke wijziging ten opzichte van de oorspronkelijke adviesaanvraag laat zien, waarin de financiële noodzaak minder op de voorgrond treedt dan in de oorspronkelijke adviesaanvraag. Hij meent dat dit tot een intrekking van de oorspronkelijke adviesaanvraag had moeten leiden, gevolgd door een nieuw adviestraject.

De ondernemingsraad heeft niet toegelicht hoe ontwikkelingen die zich na het nemen van het besluit hebben voorgedaan, van invloed kunnen zijn op het besluit van 10 september 2019 dat in deze beroepsprocedure ter beoordeling aan de Ondernemingskamer voorligt. Ten overvloede overweegt de Ondernemingskamer echter het volgende.

De ondernemingsraad heeft op 8 oktober 2019 een aangepast advies uitgebracht en de VU heeft daar op 10 oktober 2019 inhoudelijk op gereageerd. De Ondernemingskamer is van oordeel dat de VU in die brief voldoende heeft toegelicht waarom de nieuwe ontwikkelingen niet hebben geleid tot een heroverweging van het besluit en dat de positie van de VU op dit punt niet kennelijk onredelijk is. Daaraan valt nog toe te voegen dat de begroting 2020 nadien inderdaad is bijgesteld en dat in de variant zonder reorganisatie het resultaat in 2020 nog negatief is en de reserve gedurende de hele periode 2020-2024 onvoldoende blijft. Met betrekking tot de gestelde wijziging van de gronden voor de reorganisatie heeft de VU aangevoerd dat er van het begin af aan geen misverstand over heeft bestaan dat in het reorganisatieplan strategische en dus inhoudelijke keuzes worden gemaakt, maar dat de noodzaak en urgentie om die keuzes te maken financieel van aard is. De Ondernemingskamer is van oordeel dat niet is gebleken dat de VU nadien essentieel andere gronden voor de reorganisatie heeft aangevoerd dan de gronden zoals die in de adviesaanvraag zijn verwoord. Dat in de correspondentie soms de accenten anders zijn gelegd, doet daaraan niet af.

Uit het in rov 3.15 tot en met 3.22 overwogene volgt dat ook de door de ondernemingsraad opgeworpen materiële bezwaren niet de conclusie rechtvaardigen dat de VU niet in redelijkheid tot het besluit tot reorganisatie van de FRT heeft kunnen komen. Bij die stand van zaken bestaat evenmin grond voor toewijzing van de verzochte voorzieningen.

De slotsom luidt dat hetgeen door de ondernemingsraad is aangevoerd niet kan leiden tot het oordeel dat de VU niet in redelijkheid tot het bestreden besluit heeft kunnen komen. Dit brengt mee dat de verzoeken van de ondernemingsraad zullen worden afgewezen.