Gerechtshof Amsterdam, 17-05-2022, ECLI:NL:GHAMS:2022:1467, 200.280.258/01

Op 1 februari 2002 is [appellant] aansluitend aan een dienstverband met Allseas Engeneering B.V. (hierna Allseas) bij PPS voor onbepaalde tijd in dienst getreden als ‘Subsea oper Supervisor on board of the vessel or onshore projects to be designated by PPS’. Zijn laatstverdiende maandsalaris bedroeg € 8.982,70 netto, inclusief emolumenten, maar exclusief Living Allowance en hypotax aftrek.

PPS en Allseas zijn deel van een groep ondernemingen die pijpleidingen en andere , technische constructies aanlegt in zee met behulp van zeer grote schepen. De projecten bestaan uit onshore en offshore activiteiten en worden overal ter wereld verricht De onshore locatie is veelal in de buurt van de betreffende offshore activiteit. PPS is binnen de groep één van de services companies.

In de periode van augustus 2009 tot januari 2011 is [appellant] arbeidsongeschikt geweest. PPS heeft het salaris van [appellant] doorbetaald.

Vanaf 31 mei 2012 tot 30 maart 2015 is [appellant] afgekeurd voor offshore werkzaamheden, maar goedgekeurd voor onshore werkzaamheden die hij daarna achtereenvolgens tot december 2014 onder andere in Groot-Brittannië, Australië en India heeft verricht.

[appellant] heeft gedurende het hele dienstverband na indiensttreding bij Allseas op 1 maart 1985 in Nederland gewoond en vanuit zijn woonplaats via Schiphol gereisd naar de plekken waar hij offshore en de laatste jaren onshore werkzaamheden verrichte.

Onweersproken is dat [appellant] zijn werkinstructies kreeg vanuit het (hoofd)kantoor van Allseas in Delft, ook na overgang van Allseas naar PPS. In 2015 en in het eerste kwartaal 2016 verrichte [appellant] uitsluitend onshore werkzaamheden in Nederland vanuit Vlissingen. Er is de laatste jaren door PPS voor rekening van PPS belasting afgedragen in Nederland, in ieder geval tot en met maart 2016.

Op 30 maart 2016 heeft PPS schriftelijk bevestigd dat de arbeidsovereenkomst met [appellant] is opgezegd met inachtneming van een opzegtermijn van drie maanden.

Op 31 maart 2016 is [appellant] volledig en blijvend arbeidsongeschikt verklaard voor offshore werkzaamheden.

Bij email van 14 juni 2016 heeft Allseas aan [appellant] bevestigd dat “ook over de notice period in Nederland loonbelasting voor je wordt betaald”.

Bij de beschikking heeft de kantonrechter voor recht verklaard dat PPS het dienstverband met [appellant] onrechtmatig heeft opgezegd en PPS veroordeeld tot betaling van een transitievergoeding van € 99.236,40 netto (met rente), op basis van 12 maal een netto maandsalaris van € 8.268,70 zonder hypotax bijdrage van 6%, en een billijke vergoeding op basis van 1,25 maal de transitievergoeding, afgerond een bedrag van € 125.000,00 netto (met rente), met veroordeling van PPS in de kosten van het geding.

In januari 2017 hebben partijen teneinde verder procederen te voorkomen een vaststellingsovereenkomst (vso) gesloten, waarin onder meer is bepaald dat PPS vanwege de beëindiging van het dienstverband een totaalbedrag ineens voldoet van € 225.000,- netto.

Artikel 1.1 van de vso, waarin dit is vastgelegd, bepaalt voorts:’PPS will comply with the tax rules applicable to payment of this amount’.

Artikel 1.3 van de vso luidt:’PPS will adequately fulfil its obligations to pay taxes for the compensation as set out above as well as for the salary paid to [appellant] in 2016 to the extend legally required and if and insofar this does not result in refunds or other payments from the tax authorities to [appellant] related to these taxes paid by PPS‘.

PPS heeft vervolgens het netto bedrag van € 225.000,00 uitgekeerd en onder de noemer ‘Ontslagvergoeding’ gebruteerd naar € 431.865,14 en daarop € 206.865,14 loonbelasting ingehouden en afgedragen. De door PPS uitgereikte salarisspecificatie vermeldt als datum in dienst 1-1-2015 en 30-6-2016 als datum uit dienst. PPS past de witte maandtabel toe loonbelasting en heffingskorting, maar zonder afdracht van premies ZVW,WW en WIA en premies volksverzekeringen (AOW, Anw, Awbz en Wlz), volgens een tarief 999 voor buitenlandse werknemers en met een jaarloon voor vaststelling van het bijzonder tarief van € 132.956,00 (bruto) in 2016.

PPS heeft in eerste aanleg en in hoger beroep nader gepreciseerd dat het in 3.15 genoemde bedrag van (afgerond) € 206.871,00 is berekend op basis van een jaarloontabel, en niet op basis van de tabel bijzondere beloningen. Daarbij is de fictie gebruikt dat het netto bedrag van € 225.000,00 het enige inkomen zou zijn in 2017 en dat er geen premies volksverzekeringen verschuldigd zijn.

De loonafrekening over 2016, waarbij alleen voor de door [appellant] “gewerkte dagen” in de maanden januari tot en met maart 2016 door PPS loonbelasting was afgedragen en geen premies sociale verzekeringen, is na het sluiten van de vso niet gecorrigeerd.

Een door [appellant] ingeschakelde belastingadviseur ( [A] ) heeft in een rapport van 30 maart 2017 geconcludeerd dat PPS de belasting niet correct heeft afgedragen. In het rapport van een tweede door [appellant] ingeschakelde fiscalist ( [B] ) van 9 november 2017 wordt geconcludeerd dat PPS voor het jaar 2016 nog aanvullend € 70.011,50 bruto en voor het jaar 2017 ten minste aanvullend € 33.383,00 bruto aan [appellant] is verschuldigd, alles vermeerderd met de fiscale rente.