Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 12-06-2017, ECLI:NL:GHARL:2017:4920, 200.210.171/01

Ten aanzien van het verwijt van de bewindvoerder aan [appellant] en [appellante] dat zij geen inspanningen hebben verricht om een goedkopere huurwoning te verkrijgen, oordeelt het hof als volgt. [appellant] en [appellante] hebben aangevoerd dat zij vanaf het begin van de schuldsaneringsregeling staan ingeschreven bij Omnia en bij diverse woningsites, van wie zij het woningaanbod per email ontvingen. Zij hebben ook op andere manieren naar goedkopere woonruimte gezocht. Dit heeft als resultaat opgeleverd dat zij een nieuw huis kunnen betrekken. Dit huis zou in het laatste kwartaal van 2016 worden opgeleverd, maar er is vertraging ontstaan. De uiteindelijke opleverdatum is 1 juli 2017 geworden. Per 1 juli aanstaande kunnen zij nu dus een goedkopere huurwoning betrekken. Het hof acht voldoende aannemelijk dat [appellant] en [appellante] in dit opzicht aan hun inspanningsplicht hebben voldaan, te meer nu zij ervoor hebben gezorgd dat zij via de kerkelijke gemeente (vanaf augustus 2016) een maandelijkse bijdrage ontvingen als tijdelijke oplossing voor de hoge huur, zodat de boedel niet is benadeeld.

Wat betreft de verkoop van de auto oordeelt het hof als volgt. [appellant] en [appellante] moesten hun Mercedes uit 1986 verkopen. Afgesproken was met de bewindvoerder dat zij met drie offertes zouden komen in verband met een objectieve vaststelling van een reële prijs. Volgens [appellant] , ook nu ter mondelinge behandeling, is hij naar drie verschillende garages geweest waar hem respectievelijk € 500,-, € 250,- en € 600,- werd geboden voor de auto. Zijn dochter heeft de auto uiteindelijk verkocht voor € 750,- en het geld is overgemaakt naar de bewindvoerder. De bewindvoerder heeft bevestigd dat zij contact heeft gehad met de dochter van [appellant] en [appellante] , maar dat zij pas na verkoop van de auto de offertes heeft ontvangen. Het hof is van oordeel dat [appellant] en [appellante] ten onrechte buiten de bewindvoerder om de auto hebben verkocht, maar dat dit uiteindelijk geen nadeel heeft opgeleverd voor de boedel, nu de auto voor een reëel bedrag is verkocht. Hoewel voldoende aannemelijk is gemaakt dat de auto voor een marktconform bedrag is verkocht, zodat de boedel niet is benadeeld, moet het hof constateren dat [appellant] en [appellante] niet hebben voldaan aan hun informatieverplichtingen jegens de bewindvoerder.

Tot slot de kwestie met betrekking tot de vaststellingsovereenkomst die [appellant] , na een naar eigen zeggen onterechte dreiging met ontslag op staande voet, zonder overleg met de bewindvoerder heeft getekend. Het hof stelt hierbij voorop dat uit de wettelijke schuldsaneringsregeling als primaire verplichting voortvloeit dat de schuldenaar zich tijdens de duur van die regeling maximaal inspant om door middel van het verrichten van betaalde arbeid zoveel mogelijk baten voor de schuldeisers in de boedel te brengen. Naar het oordeel van het hof heeft [appellant] niet naar behoren aan deze verplichting voldaan. [appellant] heeft erkend dat hij verzuimd heeft de bewindvoerder te consulteren alvorens hij de vaststellingsovereenkomst heeft getekend. Ook direct na tekenen heeft hij de bewindvoerder hierover niet ingelicht. Deze beëindiging van de arbeidsovereenkomst heeft geleid tot een inkomensdaling van zo'n € 100,- per maand. Daarnaast is een schadebedrag van € 1.995,13 verrekend met het nog aan [appellant] toekomende salaris en vakantiegeld. Als de werkgever inderdaad ten onrechte dreigde met ontslag op staande voet, zoals [appellant] stelt, had hij zich daartegen moeten verzetten en niet met een beëindiging van het dienstverband (en verrekening van schade) akkoord moeten gaan. Als [appellant] de bewindvoerder had geraadpleegd, had zij hem daarop kunnen wijzen. In dat geval had hij wellicht voormeld inkomensverlies kunnen voorkomen of beperken. De stelling dat hij door zijn werkgever onder druk werd gezet, is onvoldoende om aan te nemen dat [appellant] op dit punt geen verwijt kan worden gemaakt.

Voor het succesvol tot een einde brengen van de schuldsaneringsregeling wordt van [appellant] en [appellante] verwacht dat zij zich gedurende de resterende looptijd van de regeling stipt houden aan alle uit de regeling voortvloeiende verplichtingen. Het hof wijst [appellant] en [appellante] er daarom met nadruk op dat zij de bewindvoerder gevraagd en ongevraagd steeds tijdig dienen te informeren en zo nodig met haar dienen te overleggen over alles wat voor hun regeling van belang is of zou kunnen zijn.

Tot slot geeft het hof [appellant] en [appellante] in overweging om in overleg met de bewindvoerder te bezien hoe de voorstand het beste kan worden afgewikkeld, nu de schuldsaneringsregeling van [appellant] nog tot januari 2018 zal doorlopen.

Het hof zal in overeenstemming met het voorgaande beslissen als hierna te melden.