Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, 16-09-2020, ECLI:NL:GHARL:2020:7315, 200.276.060

[verweerster] heeft op 10 juli 2017 het ‘Formulier toewijzen klinische bevoegdheden medisch personeel Radboudumc’ ondertekend, waarop als haar functie staat vermeld Internist-oncoloog en als haar specialisme Medische Oncologie. In het formulier is onder het kopje ‘Overzicht registraties medewerker’ enkel een nummer voor de BIG-registratie ingevuld. Het veld waarin andere registraties, zoals de RGS-registratie, kunnen worden ingevuld, is leeg gelaten. Verder staat in het door [verweerster] ondertekende formulier de navolgende verklaring:

Ik heb om toewijzing van die klinische bevoegdheden verzocht, waartoe ik op grond van opleiding, training, recente werkervaring en gerealiseerde (klinische) resultaten, alsmede volgens de normen van mijn beroepsgroep, bevoegd en bekwaam ben. Ik heb begrepen dat:

Bij e-mailbericht van 5 februari 2018 om 12:03 uur heeft [de HR-medewerkster] van de afdeling HR met cc naar de heer [de voormalig bedrijfsleider] , voormalig bedrijfsleider van de afdeling medische oncologie (hierna: [de voormalig bedrijfsleider] ), het volgende aan [verweerster] geschreven met het onderwerp “Herregistratie nog niet rond”, urgentie: hoog:

Ik zou nog even terugkomen op ons telefoongesprek van zojuist. Je mag inderdaad, zolang de herregistratie van je BIG nog niet rond is, geen voorbehouden handelingen verrichten.

Op 6 februari 2918 om 7:24 uur heeft [de voormalig bedrijfsleider] in de opvolgende reeks berichten aan [verweerster] een e-mailbericht gezonden, in cc naar [het voormalig afdelingshoofd] (afdelingshoofd tot 1 februari 2019) (hierna: [het voormalig afdelingshoofd] ) met de volgende inhoud:

Waar gaat dit over [verweerster] ?

Het door [verweerster] op 6 februari 2018 om 12:34 uur aan [de HR-medewerkster] en in cc aan [de voormalig bedrijfsleider] gezonden e-mailbericht luidt als volgt:

Beiden,

De RSG (of RGS, kan het niet onthouden) heeft mijn aanvraag niet goed verwerkt. Het is nu opgelost.

Bij dit bericht was als bijlage een pdf bestand gevoegd, te weten het besluit betreffende de herintreding van [verweerster] in het RGS-register voor internisten per 6 februari 2018.

Op 18 maart 2019 is door [verweerster] , [het afdelingshoofd] en [de voormalig bedrijfsleider] het formulier ‘Checks jaargesprek i.v.m. kwaliteit en veiligheid patiëntenzorg’ ondertekend. Onder het kopje ‘Controle klinische bevoegdheden’, is de optie ‘Controle uitgevoerd, verleende klinische bevoegdheden en supervisieniveau actueel en op orde’ aangekruist. In de toelichting op dit onderdeel van het formulier staat in de kantlijn de volgende tekst;

Leidinggevende voert de controle uit dat de aan de medewerker verleende klinische bevoegdheden (en de daaraan gekoppelde supervisieniveaus) actueel gehouden zijn.

Bij e-mailbericht van 9 april 2019 heeft de heer [E] , huisarts bij huisartsenpraktijk [F] te [G] , als volgt beklag gedaan over [verweerster] bij [het afdelingshoofd] :

Graag wil ik met u overleg over de begeleiding van mw en mijn zorgen over het functioneren van Dr. [verweerster] , waarvan ik begrijp dat u leidinggevende bent.

Helaas zie ik geen mogelijkheid meer dan dit te doen langs deze weg. Eerdere contacten met mw [verweerster] zelf hebben helemaal niets meer opgeleverd dan wederom gebroken toezeggingen. Ons huidige contact staat in het teken van de begeleiding en behandeling van Mw. Mw zit al langere tijd in een palliatief traject en is sinds ongeveer een jaar in contact met dr. [verweerster] . Dit contact verloopt hoogst merkwaardig en wordt gekenmerkt door niet nagekomen afspraken, vergissingen, incongruenties en ongepaste pogingen dit weer recht te breien, waarbij ik mij niet aan de indruk kan onttrekken dat daarbij ook geconfabuleerd wordt.

Aan mijn contacten met mw [verweerster] heb ik zeker de indruk overgehouden dat zij het hart op de juiste plaats heeft en dat maakt het des te pijnlijker. Verstoorde verhouding met patiënt en haar omgeving wordt geduid als psychologische weerstand bij deze. Feit is ook dat mw in het verloop incongruent voorgelicht wordt, er verscheidene keren vergissingen zijn gemaakt en afspraken bijna stelselmatig niet nagekomen worden. Als er dan opnieuw contact is, is de uitleg van de situatie weer anders en onbevredigend. Ik ben niet bij de contacten tussen patiënte en dr [verweerster] , maar het ontstane beeld is wel geloofwaardig.

Daar waar ik zelf contact heb gehad met dr [verweerster] ondervind ik hetzelfde. In ons laatste gesprek 1 maand geleden hebben we geconcludeerd dat er een onherstelbare vertrouwensbreuk is. Dr [verweerster] zou een samenvattende brief schrijven, waarmee mw elders een tweede mening zou inzetten. Niet omdat mw verwacht dat er behandelopties zijn, maar om rust te vinden. Helaas heb ik deze brief nooit mogen ontvangen. Van patiënte heb ik begrepen dat Dr [verweerster] ons gesprek als goed heeft beleeft. De sfeer was mijns inziens goed, maar de inhoud lijkt totaal niet geland bij dr [verweerster] . Mw is eind februari bij Dr [verweerster] op de poli geweest. Ook toen was het contact slecht en de, rond het starten van de Lonsurf, gegeven voorlichting voor patiënte en haar partner onduidelijk en tegenstrijdig. Mw is gestart maar al snel vanwege de bijwerkingen gestopt. Recent is er contact geweest met de partner van mevrouw. Helaas is de toestand van mw dermate verslechterd dat zij haar polibezoek af heeft moeten zeggen. Dr [verweerster] zou in die situatie contact opnemen en dan eventueel zelfs thuis bij patiënte langs komen (hetgeen wat mij betreft ook inadequaat is).

Kortom:

Er is reeds lange tijd sprake van een onherstelbaar beschadigde arts-patiënt relatie, waarvan de oorzaak bij een onzorgvuldige benadering lijkt te liggen. Er worden teveel fouten gemaakt en het lukt niet bij de patiënt aan te sluiten.

Het verbreken van deze relatie lukt niet, waarbij opgemerkt dat patiënte zich ook afhankelijk voelt. Overleg van mij zelf om een goede overdracht en afsluiting van het contact te vragen, heeft tot niets geleid.

Mw gaat inmiddels verder achteruit en blijft met wanhopige boosheid en machteloosheid zitten. Ze gelooft dr [verweerster] al lang niet meer en heeft vooral behoefte aan een andere oncoloog, die het ziektebeloop in retrospectief nog eens goed uitlegt en vandaaruit zegt/bevestigt hoe het ervoor staat. Dat stuk kan ik niet overnemen. Door al het getraineer loopt de tijd echter als zand door de vingers. Dit onderdeel van het lijden is onnodig en mijns inziens ronduit verwijtbaar.

Gezien het confabuleren en het niet houden aan afspraken, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er bij dr [verweerster] sprake is van structureel disfunctioneren. Daarmee dealen is niet aan mij en daar wil ik me ook vooral buiten houden. Ik moet het wel aan u melden.

(…)

(…)

Vervolgens is in de brief vastgelegd dat de hiervoor weergegeven zaken dienen te verbeteren en is uitgesproken wat zijdens Radboudumc de verwachtingen daaromtrent zijn. Kort samengevat komt het erop neer dat [verweerster] voor 20 juni 2019 de zogenoemde inbasket (de persoonlijke inbox van een Radboudumc medewerker, waarin onder meer een uitwisseling van medisch relevante berichten plaatsvindt, zoals uitslagen van onderzoeken, planningen, berichten van patienten of collega-artsen) opruimt, elke patiënt evenveel aandacht geeft, dat klachten hierover direct met [verweerster] worden besproken, dat overleg met [N] plaatsvindt over hoe spreekuren eruit zien en dat [verweerster] zal worden ingezet als academische patiëntendokter.

De Commissie Onderzoek heeft op 12 juli 2019 kennis genomen van de in 3.13 bedoelde melding. De Commissie Onderzoek is als volgt samengesteld:

Vaste leden:

[het afdelingshoofd] heeft hierover verteld dat vanaf indiensttreding van [verweerster] geregeld klachten zijn binnengekomen van teamleden, dat collega’s zich erover beklaagden dat zij onnauwkeurig zou zijn in haar werkzaamheden en regelmatig steken zou laten vallen, dat haar voorganger [het voormalig afdelingshoofd] tijdens de overdracht zijn zorgen heeft geuit over het functioneren van [verweerster] vanwege vele klachten van patiënten en hun familieleden maar dat er geen dossiervorming heeft plaatsgevonden. Opgetekend is verder:

(…)

In februari 2019 heeft een jaargesprek plaatsgevonden tussen mw. [het afdelingshoofd] en mw. [verweerster] . In dit jaargesprek is afgesproken dat mw. [verweerster] zich uitsluitend zou focussen op patiëntenzorg. Om die reden zijn haar werkzaamheden aan het project Beacon stopgezet. In dit project liet ze veel zaken liggen, volgens mw. [het afdelingshoofd] , wat het project niet ten goede kwam. Ze heeft in deze 8 jaar bijna geen tijd besteed aan het doen van onderzoek of het publiceren van werk.

(…)

Daarover is vastgelegd dat [het afdelingshoofd] in de week van de hoorzitting is gebleken dat [verweerster] in de periode van mei 2017 – februari 2018, waarin zij werkzaam was in de patiëntenzorg, niet geregistreerd is geweest als internist en dat zij op dat moment niet geregistreerd was als internist-oncoloog.

De voorzitter van de commissie heeft daar het volgende over opgemerkt: (…)

De voorzitter begrijpt de zorgen die mw. [het afdelingshoofd] uit omtrent deze situatie en geeft aan dat dit punt op zichzelf moet worden voorgelegd aan de RvB. De Commissie zal over dit nalaten tot registratie zelf geen uitspraken doen, maar dit feit en de daarmee gepaard gaande nalatigheid wel betrekken bij, wat volgens mw. [het afdelingshoofd] , kenmerkend is voor het medisch inhoudelijk functioneren van mw. [verweerster] .

(…)

[het afdelingshoofd] heeft verklaard dat zij niet weet of dit is aangeboden in de periode dat zij zelf nog geen afdelingshoofd was. Zij heeft meerdere malen aangeboden haar te laten ondersteunen, bijvoorbeeld met het op orde krijgen van haar administratie. [het afdelingshoofd] is van mening dat [verweerster] de ernst van de situatie niet herkent of inziet. Verbetertrajecten worden volgens haar niet aangepakt door [verweerster] , waarvoor verwezen wordt naar het leegmaken van de overvolle inbasket waarvoor [verweerster] uiteindelijk op aandringen van [het afdelingshoofd] hulp heeft aanvaard. In reactie op de vraag of [het afdelingshoofd] het aannemelijk acht dat een verbetertraject kans van slagen heeft, heeft [het afdelingshoofd] het volgende geantwoord:

(…)

Mw. [het afdelingshoofd] vindt het moeilijk hier een antwoord op te geven. Ze vraagt zich af of mw. [verweerster] coachbaar is. Gaat ze zelfreflectie krijgen? Mw. [het afdelingshoofd] vraagt zich af of dit werkelijk haalbaar is. Ze twijfelt of mw. [verweerster] dusdanig kan verbeteren om als collega topzorg te gaan verlenen. Zij kan zich voorstellen dat er een 1 op 1 begeleidingstraject moet worden ingesteld, maar zij heeft geen idee of dit gaat helpen.

Op dit moment ligt er nog geen verbeterplan. Mw. [het afdelingshoofd] vraagt de Commissie hierin mee te denken en is van mening dat een verbeterplan moet worden opgesteld op basis van het inhoudelijke advies van de Commissie.

(…)

(…)

Mw. [verweerster] is werkzaam in een team dat binnen de afdeling deelneemt aan een zorgketen (multidisciplinair). Mw. [het afdelingshoofd] heeft geen reden te veronderstellen dat de werkrelatie van mw. [verweerster] met haar collega’s in de oncologische keten onherstelbaar beschadigd zou zijn. Ook vanuit ketenpartners van de heelkunde of de radiotherapie zijn geen signalen van disfunctioneren van mw. [verweerster] bekend bij mw. [het afdelingshoofd] .

Binnen de oncologie werkt zij nauw samen met 2 casemanagers. Volgens mv. [het afdelingshoofd] leunde mw. [verweerster] veel op een van de casemanagers. Deze pakte de zaken op die mw. [verweerster] liet liggen. Er zijn volgens mw. [het afdelingshoofd] geen klachten naar voren gekomen vanuit de directe collega’s van mw. [verweerster] . De casemanager heeft nooit een klacht of ontevredenheid geuit over de samenwerking met mw. [verweerster] . Er was wel sprake van enige afhankelijkheid en een positieve persoonlijke band, waardoor mw. [het afdelingshoofd] het niet aannemelijk acht dat klachten op haar bureau terecht zouden komen.

Hoewel de staf niet op de hoogte is van deze procedure is mw. [het afdelingshoofd] van mening dat zij deze stap zeker zouden ondersteunen. Dit heeft mw. [het afdelingshoofd] formeel niet gevraagd, maar dit is een aanname die zij doet op basis van de geluiden die zij vanuit het team ontvangt. Volgens mw. [het afdelingshoofd] gaat het team niet perse gebukt onder de werkzaamheden die door andere teamleden moeten worden opgevangen door het onzorgvuldig handelen van mw. [verweerster] , maar vooral over het feit dat er hierdoor geen goede patiëntenzorg wordt geleverd.

(…)

[verweerster] heeft daarop laten weten dat zij zich er niet van bewust is dat zij sommige patiënten tekort doet. Zij heeft zich wel aangewend aan het einde van een consult nog extra te vragen of er nog iets is waar onvoldoende aandacht aan is besteed.

Met betrekking tot de klacht van de huisarts heeft zij als achtergrond geschetst dat zij wilde stoppen met een medicijn maar dat de patiënt dit niet wilde en verder dat zij zich niet kan herinneren dat ze met de huisarts had afgesproken dat zij hem een samenvattende brief zou sturen.Met betrekking tot de klacht dat er geen lab controle is uitgevoerd en een afwijking van het studieprotocol waarvan de onderbouwing niet goed werd gedocumenteerd meent [verweerster] dat een en ander wel volgens protocol is gegaan. Zij geeft aan dat zij wel degelijk een onderbouwing heeft gegeven van de afwijking van het standaardbeleid. Tegelijk geeft [verweerster] aan dat geen lab is geprikt terwijl dat wel had gemoeten. Ze heeft erkend dat ze dit niet goed heeft gedaan.

[verweerster] geeft aan dat ze zeker denkt dat er soms dingen niet duidelijk zijn of dat er dingen niet goed door haar zijn gedaan. Zij heeft ook geprobeerd meer structuur in haar werk aan te brengen. Volgens haar heeft ze 4-5 klachten over de 7 jaren dat ze werkzaam is ontvangen van patiënten via een klachtenfunctionaris. Naar aanleiding van de vraag van de Commissie Onderzoek of ze vindt dat ze onverantwoorde zorg heeft geleverd heeft [verweerster] het volgende geantwoord:

(…)

Mw. [verweerster] geeft aan dat ze haar ‘stinkende best’ heeft gedaan om dit niet te doen. Dit heeft wel heel veel weerslag gehad op haar persoon. Ze heeft de afgelopen 3-4 jaar op en neer, ook vanwege privé omstandigheden, op het randje van een burn-out gezeten. In het afgelopen half jaar is dat niet veel beter geworden. Ze heeft ook niet het gevoel hier echt in gehoord te zijn door haar afdelingshoofd.

(…)

(…)

Zijn er in de afgelopen periode verbeter trajecten besproken of voorgesteld? Of heeft mw. [verweerster] hier zelf bijvoorbeeld om gevraagd? Daar heeft ze met name zelf om gevraagd. Niet zozeer om een formeel verbetertraject, maar wel van hoe kan ik het beter doen en hoe kan ik voor mezelf wat meer structuur aanbrengen en dichter op de patiënt gaan zitten. Naar aanleiding van het gesprek op 22 juni jl. heeft ze wel gevraagd naar een formeel verbetertraject.

(…)

Voor het overige heeft [verweerster] verklaard dat zij heeft geprobeerd de inbasket op 0 te krijgen. Daarnaast heeft ze hulp gezocht door een traject aan te gaan bij een psycholoog. Op de vraag hoe ze terugkijkt op de afgelopen 7 jaar antwoordt [verweerster] dat zij terugkijkt met gemengde gevoelens, dat zij 7 jaar geleden de overstap naar Radboudumc voor een deel heeft gemaakt omdat ze in de academische context ook belangstelling had voor onderzoek en dat zij toch weer in de val is getrapt van heel veel patiëntenzorg en het iedereen naar de zin willen maken terwijl dat niet was waar haar ambities lagen toen ze hier naartoe kwam. Op de vraag wat ze zelf vindt dat er moet gebeuren antwoordt ze dat ze vooral even een pas op de plaats nodig heeft, eerst verdere reflectie. Ze snapt dat ze op non-actief is gesteld omdat er sprake is van een serieus registratie issue. Er speelde in die tijd veel in haar privésfeer, zoals een vechtscheiding. Ze hoopt dat ze de kans krijgt om te verbeteren.

Op 4 september 2019 heeft er een hoorzitting plaatsgevonden in het kader van de voorlopige non-actiefstelling. In het daarvan opgemaakte verslag staat onder meer het volgende:

(…)Mr. Nieuwenhuis geeft aan dat er eerder contact is geweest met de afdeling HR, met de voormalige bedrijfsleider in cc, en vraagt nogmaals waarom er nu besloten is tot een voorlopige non-actiefstelling. [het afdelingshoofd] antwoordt dat er destijds onvoldoende op is gereageerd. Het was volgens haar logisch geweest als er destijds ook actie op was ondernomen.

(…)

Op 11 september 2019 heeft [het afdelingshoofd] aan [verweerster] bevestigd dat zij de non-actiefstelling voorlopig handhaaft in afwachting van het te geven advies van de Commissie Onderzoek. In die brief staat onder meer het volgende:

(…)

Mede aan de hand van de tijdens de hoorzitting gegeven toelichting en overgelegde documenten, staat vast dat:

(…)

Ondanks het grote belang van de registraties heb je het Radboudumc op geen enkele manier ingelicht over het verlopen zijn van je registraties. Je hebt ondanks de onbevoegdheid om als arts en/of internist werkzaam te zijn, je werkzaamheden voortgezet. Je hebt zelfs, in strijd met de waarheid, op het formulier ‘Toewijzen klinische bevoegdheden’ van 10 juli 2017 verklaard dat je bevoegd en bekwaam was en dat je begrepen hebt dat je gebonden bent aan het Radboudumc-beleid, richtlijnen van jouw wetenschappelijke vereniging en beroepsorganisaties en IGZ-veldnormen. Ook van dit feit, het Radboudumc in het geheel niet informeren over de uitschrijvingen uit de registers en in strijd met de feiten en het formulier van 10 juli 2017 ondertekenen, wordt je een ernstig verwijt gemaakt en doet een aanslag op het vertrouwen wat we als professionals in elkaar moeten kunnen hebben.

(…)

De Commissie Onderzoek heeft op 12 september 2019 rapport en advies uitgebracht.

Op de laatste pagina van dit ‘rapport en advies’ staat onder het kopje ‘Advies’ het volgende.

De commissie adviseert dat er sprake is van disfunctioneren en neemt conform artikel 12, tweede lid van de Regeling de vrijheid om te adviseren over een verbetertraject. De commissie meent dat er in het disfunctioneren enkele elementen zijn die coachbaar zouden kunnen zijn maar adviseert daarover negatief gezien het structurele karakter van het disfunctioneren en de niet coachbare onderdelen daarvan.

De Commissie Onderzoek baseert het advies op de in het rapport genoemde gronden. Onder het kopje ‘bevindingen’ is het volgende opgenomen.

(…)

In het gesprek met mevrouw [het afdelingshoofd] heeft de commissie haar melding nader onderzocht en vernomen dat sinds haar aantreden als afdelingshoofd op 1 februari 2019, zij regelmatig samen met de bedrijfsleider gesprekken heeft gevoerd met mevrouw [verweerster] over problemen in haar functioneren met de bedoeling dit te verbeteren. In februari heeft mevrouw [het afdelingshoofd] in het jaargesprek afgesproken dat mevrouw [verweerster] zich nog uitsluitend zou focussen op patiëntenzorg en heeft ze haar werkzaamheden voor het project Beacon stopgezet.

Het bespreken van deze problematiek en het beperken van de focus tot patiëntenzorg leidde in de ogen van mevrouw [het afdelingshoofd] niet tot de gewenste verbetering. Sterker nog ook tijdens dit traject bleven klachten komen en werden nieuwe voorvallen zichtbaar.

(…)

Volgens de Commissie Onderzoek is op onderdelen sprake van disfunctioneren. De Commissie Onderzoek schrijft dat zij zich niet aan de indruk kan onttrekken dat er onverantwoorde elementen aanwezig zijn geweest en dat er patiëntveiligheidsissues aan de orde zijn geweest. De commissie haalt als zwaarwegende redenen het voorbeeld van het niet prikken van de labwaarden van een patiënt aan, de klacht van de huisarts en de administratievoering. Zij geeft verder aan dat zij in het gesprek met [verweerster] heeft ervaren dat [verweerster] de voorbeelden kleiner probeert te maken. Er is volgens de Commissie Onderzoek sprake van een patroon van weinig reflectie, ontwijkend gedrag, een mate van laksheid, onzorgvuldigheid of ontkenning van (de ernst van) problemen met een structureel karakter.

In een brief van 14 november 2019 is namens de Raad van Bestuur naar een patiënt nader gereageerd betreffende de berichtgeving dat [verweerster] niet langer werkzaam is in het Radboudumc met daarin de volgende passage:

Wij kunnen ons goed voorstellen dat u geschrokken bent en het betreurt dat mevrouw [verweerster] niet langer uw hoofdbehandelaar is. Wij zijn blij dat u de behandeling als professioneel en kundig heeft ervaren. Helaas hebben wij moeten constateren dat dit bij andere patiënten niet altijd het geval is geweest. Aangezien al onze patiënten mogen verwachten dat er goede zorg wordt geleverd, heeft het afdelingshoofd, daarin gesteund door de Raad van Bestuur, het besluit moeten nemen afscheid te nemen van mevrouw [verweerster] .

In de maanden december 2019 en januari 2020 zijn naast de eerder door Radboudumc bekeken 110 patiëntendossiers en nu uitgaande van een totaal van 290 casus waarbij [verweerster] als behandelaar was betrokken, nog 180 patiëntendossiers waarin [verweerster] behandelaar was geanalyseerd, met aansluitend een beoordeling van deze resultaten door de externe deskundige prof. dr. [K] , emeritus hoogleraar en buiten Radboudumc werkzaam als internist oncoloog (hierna: prof. [K] ). Op 28 februari 2020 heeft [verweerster] haar reactie op de beoordeling van de stafleden en prof. [K] besproken met de laatste. [verweerster] heeft haar commentaar in een Excelsheet vervat. Tijdens het gesprek met prof. [K] zijn vijf casus besproken. Vervolgens heeft prof. [K] een definitief oordeel als externe deskundige gegeven.

Dit heeft geleid tot het definitieve rapport van 18 maart 2020 met zeven bijlagen, dat is opgesteld en ondertekend door [het afdelingshoofd] . Dit rapport is een beschrijving van de aanleiding voor het onderzoek en van de analyse van de 290 patiënten die in de periode mei 2017 tot en met augustus 2019 door [verweerster] werden behandeld. Uit het rapport blijkt dat de onderzoekers alle 290 patiëntendossiers hebben beoordeeld en ingedeeld in door hen gedefinieerde vier categorieën te weten 1) goede zorg, 2) tekortgeschoten maar niet ernstig, 3) ernstig tekortgeschoten en 4) een mogelijke calamiteit. Volgens de stafleden en prof. [K] was bij 160 patiënten goede zorg verleend (categorie 1) en bij 130 patiënten niet (categorie 2, 3 en 4).

In het verslag van 10 maart 2020 van het hoor en wederhoorgesprek tussen [verweerster] en prof. [K] op 28 februari 2020 is onder meer het volgende te lezen.

Algemene opmerkingen;

De belangrijkste problemen in het functioneren van [verweerster] zijn: de slordigheid, miscommunicatie met patiënten, niet nakomen van afspraken, verkeerde therapiekeuzes, en onoplettendheid met betrekking tot laboratoriumuitslagen. In het gesprek met [verweerster] werd mij duidelijk dat ze onvoldoende inzicht heeft in het eigen functioneren en dat anderen altijd de schuld hebben. Ik sta volledig achter de beoordeling en categorie indeling zoals weergegeven in de Excel lijst en in bijlage 2.

Ondergetekende verklaart

Dat hij gefungeerd heeft als onafhankelijk deskundig internist-oncoloog,

Heeft kennisgenomen van het Rapport en de daarbij behorende bijlagen 1 t/m 7

Instemt met de inhoud van de bijlagen 1 (procesbeschrijving), 2 (analyse stafleden en [K] voor en na wederhoor SR) wn 7 (verslag wederhoor [K] ).

10-03-2020

Prof Dr [K]

Medisch Oncoloog.

Bij de stukken bevindt zich een Verslag deskundigenonderzoek van prof. dr. [L] , hoogleraar oncologische epidemiology aan het UMC Groningen (hierna prof. [L] ) van 20 mei 2020. In het rapport is in de conclusie onder meer te lezen dat prof. [L] meent dat de twee door Radboud gedane onderzoeken van onvoldoende kwaliteit zijn, onder meer omdat de norm voor een goed functionerend medisch specialist/internist-oncoloog van de afdeling Medische Oncologie van Radboudumc niet is gedefinieerd, onduidelijk is met welke data is gewerkt en hoe het beoordelingsproces was ingericht, er geen geblindeerde beoordeling van onderzoeksdata heeft plaatsgevonden en geen referentiegroep is gedefinieerd. Zij doet suggesties voor een onderzoeksopzet, op basis waarvan het functioneren van een medisch specialist/internist-oncoloog van de afdeling van Radboud wel kan worden beoordeeld. Dat kan op basis van de twee door Radboudumc gedane onderzoeken in elk geval niet, aldus prof. [L] . Op pagina 9 van het rapport staat onder meer de volgende passage.

De verwachting is dat bij een ieder die zo tegen het licht wordt gehouden, fouten en verbeterpunten worden gevonden. Het is dan ook van groot belang dat er een duidelijke norm wordt geformuleerd. Ook van belang is het om te weten dat gemotiveerd afwijken van de richtlijn niet altijd fout is, integendeel. Er zal dus met een open blik moeten worden gekeken.