Gerechtshof Arnhem, 16-12-2005, AV4668, 21-000084-04

Gerechtshof te Arnhem

meervoudige kamer voor strafzaken

Arrest

Het hoger beroep

De verdachte heeft tegen voormeld vonnis hoger beroep ingesteld.

Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek op de terechtzittingen van het hof van 26 januari 2005 en 2 december 2005 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422 van het Wetboek van Strafvordering, het onderzoek op de terechtzitting in eerste aanleg.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal (zie voor de inhoud van de vordering bijlage I), na voorlezing aan het hof overgelegd, en van hetgeen door en namens de verdachte naar voren is gebracht.

Het vonnis waarvan beroep

Het hof zal het vonnis, waarvan beroep, om proceseconomische redenen vernietigen en daarom opnieuw rechtdoen.

Ontvankelijkheid van het openbaar ministerie

hij op of omstreeks 2 november 2002 te omstreeks 21.51 uur in of nabij de gemeente Nijmegen, althans binnen het rechtsgebied van het Kantongerecht Nijmegen als bestuurder van een voertuig (personenauto), daarmee rijdende op de weg, de Westkanaaldijk en/of de van Heemstraweg met snelheden van meer dan 150 kilometer per uur heeft gereden, (een) stopteken(s) dat middels een op/in een surveillancevoertuig gemonteerde transparant werd gegeven heeft genegeerd, het links inhalende surveillancevoertuig heeft belet om in te halen door naar links te sturen om aanhouding te voorkomen, voorts op de Energieweg, alwaar de maximum snelheid 50 kilometer per uur gold, met snelheden tussen de 140 en 160 kilometer per uur heeft gereden daarbij links en rechts voertuigen inhalend, snijdend en/of er dicht oprijdend, verder op de Neerbosscheweg kruising Hogelandseweg een rood licht heeft genegeerd waarbij een door groen rijdende auto moest afremmen en uitwijken om een aanrijding te voorkomen, voorts de A-73 (richting Beuningen) is opgereden en aldaar met snelheden van rond de 160 kilometer per uur heeft gereden en om de achteropkomende surveillancevoertuigen af te schudden slingerende, snijdende, wegafdrukkende en/of rammende bewegingen met de auto heeft gemaakt, toen de auto op deze autosnelweg heeft gestopt, is gekeerd en met gedoofde verlichting tegen het verkeer is ingereden met snelheden tussen de 140 en 160 kilometer per uur waarbij en/of waardoor weggebruikers fors moesten uitwijken en/of afremmen om (een) aanrijding(en) te voorkomen, voorts de oprit A73 (richting Malden) via de groenstrook is opgereden, met een surveillancevoertuig in aanrijding is gekomen, in een slip is geraakt of is gaan glijden, tot stilstand is gekomen op een talud, door is gereden en tegen een boom tot stilstand is gekomen, door welke gedragingen van verdachte groot gevaar op die wegen werd veroorzaakt, althans kon worden veroorzaakt, en/of het verkeer op die wegen op grove wijze werd gehinderd, althans kon worden gehinderd.

Het hof is - evenals de advocaat-generaal en de raadsman van verdachte - van oordeel dat feit 4 van de dagvaarding in de onderhavige zaak hetzelfde feit betreft in de zin van artikel 68 van het Wetboek van Strafrecht. Dit brengt mee dat het openbaar ministerie ter zake van feit 4 niet-ontvankelijk behoort te worden verklaard in de vervolging.

De raadsman heeft betoogd dat het openbaar ministerie op dezelfde grond ook ter zake feit 1 van de dagvaarding in de onderhavige zaak niet-ontvankelijk behoort te worden verklaard. De advocaat-generaal heeft dit weersproken met een beroep op het verschil in strekking tussen de overtreden voorschriften.

Beslissend is of de gedragingen zijn begaan onder omstandigheden waaruit blijkt van een zodanig verband met betrekking tot de gelijktijdigheid van de gedragingen en de wezenlijke samenhang in het handelen en de schuld van verdachte dat de strekking van artikel 68 van het Wetboek van Strafrecht meebrengt dat er sprake is van één feit. Binnen het kader van deze maatstaf dient mede getoetst te worden aan de (on)gelijksoortigheid van de strekking van de overtreden voorschriften en aan de aard van het verwijt.

* Van gelijktijdigheid van de gedragingen is sprake. Eveneens is sprake van samenval van de plaatsen van de gedragingen. De aan verdachte onder feit 1 tenlastegelegde gedraging - het op 2 november 2002 in de gemeente Nijmegen althans in Nederland als bestuurder van een personenauto rijden over de Rijksweg A-73 rijden op de rijstrook voor het tegemoetkomend verkeer (spookrijden) met een (zeer) hoge snelheid (...) en met onverminderde snelheid en zonder zijn positie op de weg te wijzigen blijven rijden over die A-73, terwijl [benadeelde] en/of andere personen hem over dezelfde rijstrook tegemoet kwam(en) rijden in een personenauto - maakt een deel uit van de gedragingen als omschreven in de bewezenverklaring van het vonnis van de kantonrechter - voor zover van belang: het op 2 november 2002 in of nabij de gemeente Nijmegen althans binnen het rechtsgebied van het Kantongerecht Nijmegen als bestuurder van een personenauto de A-73 is opgereden en daar met snelheden rond de 160 kilometer per uur rijden (...), keren en met gedoofde verlichting tegen het verkeer inrijden met snelheden tussen de 140 en 160 kilometer per uur waarbij en/of waardoor weggebruikers fors moesten uitwijken en/of afremmen om een aanrijding te voorkomen.

Hoewel aan de strekking van artikel 68 Wetboek van Strafrecht tot op zekere hoogte argumenten te ontlenen zijn om te spreken van één feit in de zin van die bepaling, is het hof van oordeel dat de overtreden voorschriften zo wezenlijk in strekking verschillen en dat de aard van het verwijt met betrekking tot de in de voorschriften strafbaar gestelde gedragingen in het algemeen alsmede met betrekking tot de gedragingen in dit geval in zodanige mate uiteenloopt, dat niet kan worden gesproken van één feit in de zin van artikel 68. Het openbaar ministerie is derhalve ontvankelijk in de vervolging van het onder 1 tenlastegelegde feit.

De tenlastelegging

Aan verdachte is tenlastegelegd dat:

(zie voor de inhoud van de dagvaarding bijlage IIa en voor de inhoud van de wijziging van de tenlastelegging bijlage IIb)

Indien in de tenlastelegging taal- en/of schrijffouten voorkomen, zijn deze verbeterd. De verdachte is daardoor niet geschaad in de verdediging.

Bewezenverklaring

De raadsman van verdachte heeft ter terechtzitting betoogd dat zijn cliënt dient te worden vrijgesproken van het onder 1 primair tenlastegelegde feit, aangezien de andere weggebruikers voor zijn cliënt konden uitwijken en het ook de ervaring is dat andere weggebruikers uitwijken voor spookrijders. Naar het oordeel van de raadsman was de kans op de dood van andere weggebruikers niet zo groot dat dit een poging tot doodslag kan opleveren.

Door wettige bewijsmiddelen, waarbij de inhoud van elk bewijsmiddel -ook in onderdelen- slechts wordt gebezigd tot het bewijs van dat tenlastegelegde feit waarop het blijkens de inhoud kennelijk betrekking heeft, en waarin zijn vervat de redengevende feiten en omstandigheden waarop de bewezenverklaring steunt, heeft het hof de overtuiging verkregen en acht het hof wettig bewezen, dat verdachte het onder 1 primair, 2 en 3 tenlastegelegde heeft begaan, met dien verstande, dat:

(zie voor de inhoud van de bewezenverklaring bijlage III)

Het hof acht niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard, zodat deze daarvan behoort te worden vrijgesproken.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde

Het bewezene levert op de misdrijven

Strafbaarheid van de verdachte

Verdachte is strafbaar, nu geen omstandigheid is gebleken of aannemelijk geworden die verdachte niet strafbaar zou doen zijn.

Oplegging van straf en/of maatregel

Het hof acht na te melden strafoplegging in overeenstemming met de aard en de ernst van het bewezenverklaarde en de omstandigheden waaronder dit is begaan, mede gelet op de persoon van verdachte, zoals van een en ander bij het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

Het hof heeft bij de straftoemeting in het bijzonder in aanmerking genomen -en vindt daarin de redenen die tot de keuze van een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf van na te melden duur leiden- dat verdachte door zijn rijgedrag het leven van andere weggebruikers ernstig in gevaar heeft gebracht en dat het slechts aan een wonder te danken is dat er geen slachtoffers zijn gevallen. Gelet op de ernst van de feiten acht het hof enkel een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van lange duur passend en geboden. Om deze reden kan, anders dan door de raadsman is betoogd, niet met een voorwaardelijke gevangenisstraf of een taakstraf worden volstaan.

De vordering van de benadeelde partij [benadeelde]

De benadeelde partij heeft in eerste aanleg een vordering tot schadevergoeding ten bedrage van € 1424,00 ingesteld. Deze vordering is bij vonnis waarvan beroep niet toegewezen. De benadeelde partij heeft zich in hoger beroep opnieuw gevoegd voor het bedrag van haar oorspronkelijke vordering.

De vordering is naar het oordeel van het hof niet van zo eenvoudige aard dat zij zich leent voor behandeling in het strafgeding. De benadeelde partij kan daarom thans in haar vordering niet worden ontvangen en kan haar vordering slechts bij de burgerlijke rechter aanbrengen.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

Het hof heeft gelet op de artikelen 45, 57, 63, 287, 310 en 311 van het Wetboek van Strafrecht en de artikelen 7, 176 en 179 van de Wegenverkeerswet 1994.

BESLISSING

Het hof:

Vernietigt het vonnis, waarvan beroep, en doet opnieuw recht:

Verklaart het openbaar ministerie niet-ontvankelijk in de vervolging van het onder 4 tenlastegelegde feit.

Verklaart zoals hiervoor overwogen bewezen, dat verdachte het onder 1 primair, 2 en 3 tenlastegelegde heeft begaan.

Verklaart niet bewezen hetgeen verdachte meer of anders is tenlastegelegd dan hierboven is bewezenverklaard en spreekt verdachte daarvan vrij.

Verklaart het bewezenverklaarde strafbaar, kwalificeert dit als hiervoor vermeld en verklaart verdachte strafbaar.

Veroordeelt verdachte tot een gevangenisstraf voor de duur van 15 (vijftien) maanden.

Bepaalt, dat de tijd, door verdachte vóór de tenuitvoerlegging van deze uitspraak in verzekering en voorlopige hechtenis doorgebracht, bij de tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf geheel in mindering zal worden gebracht.