Gerechtshof Leeuwarden, 22-09-2009, BJ8375, 200.027.572/01

HET GERECHTSHOF TE LEEUWARDEN

Arrest van de derde kamer voor burgerlijke zaken in de zaak van:

tegen

De conclusie van de memorie van grieven luidt:

"het vonnis op 23 december 2008 door de Voorzieningenrechter van de Rechtbank te Leeuwarden onder zaak-/rolnummer 93077/KG ZA 08-384 gewezen te vernietigen en, opnieuw rechtdoende, bij arrest uitvoerbaar bij voorraad, de vordering van geïntimeerde, destijds gedaagde af te wijzen en geïntimeerde te veroordelen in de kosten van beide instanties en met veroordeling van geïntimeerde in de nakosten ad € 131,-- dan wel, indien betekening van het arrest plaatsvindt, ad € 199,--, zulks met bepaling dat over de proceskostenveroordelingen wettelijke rente verschuldigd zal zijn met ingang van veertien dagen na de datum van het te dezen te wijzen arrest."

Bij memorie van antwoord is door de Staat verweer gevoerd met als conclusie:

"tot bekrachtiging van het vonnis van de Voorzieningenrechter van de rechtbank, zonodig met verbetering of aanvulling van gronden, met veroordeling van [appellant] in de kosten van het geding in hoger beroep, met veroordeling van [appellant] in de nakosten ad € 131,= dan wel, indien betekening van het arrest plaatsvindt, ad € 199,=, en met verklaring dat deze proceskostenveroordeling uitvoerbaar bij voorraad zal zijn, zulks met bepaling dat over die proceskostenveroordeling de wettelijke rente verschuldigd zal zijn met ingang van veertien dagen na de datum van het te dezen te wijzen arrest."

Tenslotte hebben partijen de stukken overgelegd voor het wijzen van arrest.

2. Blijkens zijn pleitnota in eerste aanleg heeft [appellant] in die instantie (kennelijk nog slechts) geconcludeerd tot veroordeling van de Staat in de kosten van het geding. Hoewel [appellant] in onderdeel 117 van die pleitnota zich op het standpunt stelt dat de Staat hem zijn kosten, door hem gesteld op € 5.250,-- (excl. BTW), dient te vergoeden, begrijpt het hof, mede gelet op de conclusie van de pleitnota, dat het hier niet gaat om een reconventionele vordering van [appellant] maar slechts om zijn verlangen de proceskosten integraal en niet op de voet van het "Liquidatietarief rechtbanken en hoven" vergoed te krijgen.

3. In het dictum van het bestreden vonnis heeft de voorzieningenrechter in overeenstemming met de voormelde intrekking van de (hoofd)vordering van de Staat zich onthouden van het geven van enige beslissing daaromtrent en [appellant] ("slechts") veroordeeld in de proceskosten.

4. Art. 332 Rv. stelt hoger beroep open van in eerste aanleg gewezen vonnissen, tenzij de vordering waarover de rechter in eerste aanleg had te oordelen niet meer dan € 1.750,-- beloopt, waarbij voor vorderingen van onbepaalde waarde deze grens ook bestaat indien er duidelijke aanwijzingen bestaan dat de waarde van die vordering minder is dan dit bedrag.

5. Aangezien de waarde van de vordering van de Staat in eerste aanleg door de intrekking daarvan moet worden gesteld op nihil, staat daarom geen hoger beroep open tegen het bestreden vonnis en kan [appellant] mitsdien niet worden ontvangen in dat beroep.

6. [appellant] zal als de in het ongelijk te stellen partij worden veroordeeld in de kosten het het geding in hoger beroep (tarief I, één punt). Voor zover de Staat eveneens verlangt om [appellant] te veroordelen in de nakosten gaat het hof daaraan voorbij omdat een dergelijke vordering geen steun vindt in het recht.

De beslissing

verklaart [appellant] niet-ontvankelijk in zijn hoger beroep;

veroordeelt [appellant] in de kosten van het geding in hoger beroep en begroot deze tot nu aan de zijde van de Staat op € 313,-- wegens verschotten en op € 632,--- wegens kosten van de advocaat.