Gerechtshof 's-Hertogenbosch, 03-07-2018, ECLI:NL:GHSHE:2018:2855, 200.176.621_01

Bij genoemd tussenarrest is [appellante] toegelaten te bewijzen dat DNB [appellante] heeft verzocht aan [bank] Nederland te melden dat een medewerker in dienst zou komen van de [bank] of al werkzaam was die [appellante] op staande voet had willen ontslaan of op staande voet had ontslagen, dat die medewerker een nauwe relatie had met een klant en dat die medewerker die klant had geadviseerd over fiscaal niet gekend geld.

De getuige [directeur] , directeur bij [bank] Nederland, heeft verklaard dat hij in september 2011 lid van de raad van bestuur van [appellante] was, dat begin september (hof: 2011) de zaak (hof: betreffende het ontslag op staande voet van [geïntimeerde] ) opnieuw in de raad van bestuur is besproken, dat het bestuur besloot om DNB te informeren over de stand van de zaak, dat dat ook inhield om te melden bij DNB dat [geïntimeerde] bij [bank] in dienst zou treden; dat hij, [directeur] , na afloop van voormelde bestuursvergadering diezelfde dag de zaak met de heer [leider team Toezicht] , die destijds leider was van het team Toezicht van DNB, heeft besproken, dat hij verslag heeft gedaan van de voortgang van de zaak, dat de zaak onder de rechter was en dat er een verweerschrift lag van de heer [geïntimeerde] waaruit bleek dat [geïntimeerde] bij de [bank] zou gaan werken, dat de heer [leider team Toezicht] hierover verbaasd was en dat hij het belangwekkend vond, dat hij, [leider team Toezicht] , hierover verbaasd was omdat kennelijk de pre-employmentscreening niet had geleid tot het niet aannemen van de heer [geïntimeerde] bij de [bank] , dat de heer [leider team Toezicht] en hij, [directeur] , hierover hebben gediscussieerd, dat [leider team Toezicht] het gesprek heeft afgesloten door te zeggen dat hij het nog met zijn collega’s moest bespreken, dat hij, [directeur] , kort na het telefoongesprek met [leider team Toezicht] , door [leider team Toezicht] is teruggebeld en dat [leider team Toezicht] hem toen heeft gevraagd contact op te nemen met [bank] Nederland in hun toezichthoudende rol en [leider team Toezicht] hem de naam van de heer [directeur Toezicht & Compliance] heeft genoemd, dat de heer [leider team Toezicht] hem uitdrukkelijk heeft verzocht om de [bank] Nederland in hun toezichthoudende rol te informeren en contact op te nemen met [directeur Toezicht & Compliance] .

[analist] , werkzaam als analist bij DNB, heeft als getuige, gevraagd naar het telefoongesprek tussen de heer [leider team Toezicht] en de heer [directeur] , verklaard dat hij daar nog maar een vage herinnering aan heeft omdat het lang geleden is, dat hij achteraf reconstrueert dat dat gesprek in de periode juli tot en met september 2011 moet zijn geweest, dat de heer [leider team Toezicht] en hij op dezelfde kamer bij DNB zaten, dat hij zich nog kan herinneren dat er een telefoontje binnenkwam bij de heer [leider team Toezicht] , dat hij niet met zekerheid kan zeggen dat aan de andere kant de heer [directeur] zat, dat hij dat aanneemt omdat de naam [directeur Toezicht & Compliance] viel en dat de context hem tot die conclusie leidde, dat hij de inhoud van het gesprek niet meer weet, dat hij een hele vage herinnering heeft dat het over de heer [geïntimeerde] ging en hoe daar mee moest worden omgegaan.

[voorzitter van de raad van bestuur van appellante] heeft als getuigenverklaring laten optekenen dat hij in september 2011 voorzitter van de raad van bestuur van [appellante] was, dat in de raad van bestuur aan de orde is geweest dat in het verweerschrift van de heer [geïntimeerde] stond dat hij bij een lokale [bank] in dienst zou treden, dat dit toen is gemeld aan de heer [leider team Toezicht] in het kader van een update ter zake van dit dossier, dat de heer [directeur] hem heeft verteld dat hij met de heer [leider team Toezicht] heeft gesproken en dat de heer [directeur] tegen hem heeft gezegd dat DNB heeft gezegd dat de toezichthouder bij de [bank] geïnformeerd moest worden over de heer [geïntimeerde] .

Anders dan [geïntimeerde] aanvoert, doet de verklaring van de heer [toezichthouder 1] , toezichthouder bij DNB, niets af aan de verklaring van de heer [directeur] . De heer [toezichthouder 1] heeft namelijk verklaard dat hij samen met de heer [leider team Toezicht] met iemand (onderstreping hof) van [appellante] een gesprek heeft gehad over de heer [geïntimeerde] , dat hij niet meer weet wie dat was, dat het wel iemand uit de hogere echelons was, maar dat hij niet zeker weet of dat iemand uit het bestuur was. Gelet hierop kan, anders dan [geïntimeerde] doet, niet worden vastgesteld dat het gesprek tussen de heer [toezichthouder 1] en de heer [leider team Toezicht] met de heer [directeur] is gevoerd. De verklaring van [toezichthouder 1] geeft zelfs aanleiding om aan te nemen dat hij het gesprek waarover hij hiervoor heeft verklaard, niet met de heer [directeur] heeft gevoerd. Immers aan de heer [toezichthouder 1] is een deel van de verklaring van de heer [directeur] voorgehouden. Dat leidde er niet toe dat de heer [toezichthouder 1] de heer [directeur] als zijn gesprekspartner herkende. Hij verklaart naar aanleiding van het voorhouden van de verklaring van [directeur] slechts dat hij toen ook wel eens met de heer [directeur] sprak, dat de heer [leider team Toezicht] toezichthouder was en dat de heer [leider team Toezicht] vaker met functionarissen van [appellante] sprak en ook alleen en dat hij niet weet of de heer [leider team Toezicht] het gesprek dat hij, de heer [leider team Toezicht] , met de heer [directeur] heeft gehad aan hem, [toezichthouder 1] , heeft teruggekoppeld. De stellingen van [geïntimeerde] voor zover zij in zijn memorie na enquête (nr. 7 e.v.) voortbouwen op het uitgangspunt dat het gesprek waarover de heer [toezichthouder 1] verklaart met de heer [directeur] is gevoerd, missen dus naar het oordeel van het hof feitelijke grondslag.

Ook de verklaring van getuige mevrouw [toezichthouder 2] , als toezichthouder verbonden aan DNB, doet niets af aan de verklaring van [directeur] . Uit de verklaring van mevrouw [toezichthouder 2] blijkt namelijk niet dat zij met [directeur] heeft gesproken, maar met mevrouw [hoofd compliance] , hoofd compliance bij [appellante] .

Het hof weegt bij de beoordeling van de verklaringen van de heer [analist] , de heer [toezichthouder 1] en mevrouw [toezichthouder 2] ook mee de passages in voormelde brief van mevrouw [afdelingshoofd Juridische Zaken/Toezicht en wetgeving] (6.7), waarin zij heeft geschreven dat de personen die het meest betrokken waren bij het toezicht op [appellante] waren [toezichthouder 1] (afdelingshoofd), [leider team Toezicht] (accounttoezichthouder), [toezichthouder 2] (jurist) en [analist] (financieel specialist), dat [leider team Toezicht] enkele jaren geleden is overleden, dat vooropgesteld wordt dat de kwestie zich ruim zes jaar geleden heeft afgespeeld, dat genoemde personen zich de gang van zaken beperkt kunnen herinneren, dat uit gesprekken het beeld naar voren komt dat de kwestie [geïntimeerde] in meerdere gesprekken (onderstreping hof) met [appellante] aan de orde is geweest, dat deze gesprekken zijn gevoerd met verschillende medewerkers van DNB en dat de boodschap die aan [appellante] is gegeven wisselend was (onderstreping hof). Het voorgaande maakt dat aan de inhoud van andere gesprekken dan het gesprek tussen de heer [directeur] en de heer [leider team Toezicht] waarover de heer [directeur] heeft verklaard, niet het gevolg kan worden verbonden dat het gesprek tussen de heer [directeur] en de heer [leider team Toezicht] met de inhoud zoals verklaard door de heer [directeur] niet zou hebben plaatsgevonden of een andere inhoud zou hebben gehad.

Op grond van voormelde getuigenverklaringen en de brief van mevrouw [afdelingshoofd Juridische Zaken/Toezicht en wetgeving] , in samenhang gelezen, is het hof van oordeel dat [appellante] geslaagd is te bewijzen hetgeen aan haar was opgedragen.

Het incidenteel hoger beroep, dat gezien de grieven is gericht op de schadeberekening, dient, gelet op hetgeen ten aanzien van het principaal hoger beroep is overwogen, te worden verworpen.

[geïntimeerde] zal als de in het ongelijk gestelde partij de proceskosten van [appellante] in beide instanties moeten dragen.