Hoge Raad, 30-09-2003, AH9924 AN7709, 00131/03 B

30 september 2003

Strafkamer

nr. 00131/03 B

LR/ABG

op het beroep in cassatie tegen een beschikking van de Rechtbank te Roermond van 24 december 2002, nummer RK 00/88, op een beklag als bedoeld in artikel 552a van het Wetboek van Strafvordering, ingediend door:

[klager], geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1964, wonende te [woonplaats].

2.1. Het beroep is ingesteld door de klager. Namens deze heeft mr. H.H.M. van Dijk, advocaat te 's-Hertogenbosch, bij schriftuur middelen van cassatie voorgesteld. De schriftuur is aan deze beschikking gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal Wortel heeft geconcludeerd dat de Hoge Raad het beroep zal verwerpen.

3.1. In cassatie moet van het volgende worden uitgegaan. In een door de Rechter-Commissaris ingesteld gerechtelijk vooronderzoek tegen [betrokkene 1] heeft deze, kort gezegd, bepaald dat de telefoongesprekken die door [betrokkene 1] vanuit het Huis van Bewaring, alwaar hij was gedetineerd, zouden worden gevoerd, dienden te worden opgenomen. Ingevolge art. 125 h, tweede lid (oud), Sv heeft de Rechter-Commissaris ten aanzien van een viertal gesprekken van [betrokkene 1] met zijn raadsman [klager], de klager in de onderhavige zaak, verder te noemen: [klager], beslist dat de opnamen zouden worden gewist en zijn de daarvan opgemaakte processen-verbaal vernietigd. Van twee gesprekken van [betrokkene 1] met [klager] zijn de opnamen niet gewist en de opgemaakte processen-verbaal niet vernietigd, kennelijk omdat de Rechter-Commissaris van oordeel was dat die gesprekken strekten tot of verband hielden met het in onderlinge samenwerking van [betrokkene 1] en [klager] beïnvloeden van getuigen in de strafzaak tegen [betrokkene 1].

Vervolgens is tegen [klager] een gerechtelijk vooronderzoek ingesteld ter zake van het vermoedelijk (medeplegen van) overtreding van art. 285a Sr. In het kader van dat gerechtelijk vooronderzoek heeft de Rechter-Commissaris in de woning en het kantoor van [klager] doorzoekingen verricht en zijn voorwerpen inbeslaggenomen. Door [klager] is een klaagschrift ingediend strekkende tot opheffing van het beslag. Nadat de Rechtbank dat beklag ongegrond had verklaard is die beschikking op het door [klager] ingestelde beroep door de Hoge Raad bij zijn beschikking van 18 juni 2002 vernietigd en is de zaak teruggewezen naar de Rechtbank opdat de zaak op het bestaande klaagschrift opnieuw zou worden behandeld en afgedaan. Bij beschikking van 24 december 2002 heeft de Rechtbank het beklag wederom ongegrond verklaard. Tegen die beschikking is het onderhavige cassatieberoep gericht.

3.2.2. De Rechtbank heeft dienaangaande overwogen en beslist:

"Naar het oordeel van de rechtbank heeft de rechter-commissaris op basis van de toen - dat wil zeggen op het moment dat zij bepaalde dat de gesprekken tussen [klager] en zijn cliënt zouden worden "uitgeluisterd" - bekende gegevens, zoals deze onder meer blijken uit de brief van de rechter-commissaris aan verdachte van 29 november 1999 en tapverslagen van de telefoongesprekken tussen [betrokkene 1] en diens vrouw, tot het oordeel kunnen komen dat er ten aanzien van [klager] sprake was van een redelijk vermoeden van schuld met betreking tot het strafbare feit van art. 285a van het Wetboek van Strafrecht. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de rechter-commissaris tot het oordeel kunnen komen dat uit feiten en omstandigheden het redelijk vermoeden voortvloeide dat met "de advocaat" over wie in de tapsverslagen van de telefoongesprekken tussen [betrokkene 1] en zijn vrouw wordt gesproken, [klager] bedoeld werd. De rechtbank is voorts van oordeel dat de rechter-commissaris op basis van het voorgaande tot het oordeel heeft kunnen komen dat in het onderhavige geval sprake was van zodanige zeer uitzonderlijke omstandigheden dat in het belang van de waarheidsvinding een inbreuk gerechtvaardigd was op de positie van de advocaat bestaande uit het "uitluisteren" van de telefoongesprekken tussen de advocaat en zijn cliënt en het bewaren van de terzake opgemaakte processen-verbaal. De rechtbank verwijst hierbij ook naar rechtsoverweging 5.5 van het arrest van de Hoge Raad waarbij de onderhavige zaak is terggewezen naar de rechtbank Roermond.

Nu aan de rechtbank ook geen andere reden is gebleken waarom de door middel van het "uitluisteren" verkregen gegevens niet ten grondslag zouden mogen worden gelegd aan de beschikking tot het instellen van het gerechtelijk vooronderzoek en aan de beslissingen tot de doorzoekingen, dient het klaagschrift ongegrond te worden verklaard."

3.4. Het middel kan reeds bij gebrek aan belang niet tot cassatie leiden, gelet op hetgeen hiervoor onder 3.2.2 is overwogen. De Rechtbank heeft immers geoordeeld dat reeds voordat bedoelde gesprekken van [betrokkene 1] met [klager] werden opgenomen en daarvan proces-verbaal is opgemaakt, voldoende verdenking tegen [klager] bestond.

Overigens miskent het middel dat

a) meergenoemde gesprekken in het gerechtelijk vooronderzoek tegen [betrokkene 1] zijn afgeluisterd en opgenomen terwijl geen sprake is van het afluisteren van enige op naam van [klager] staande telefoonaansluiting,

b) de regeling van art. 125h, tweede lid (oud), Sv betrekking heeft op mededelingen gedaan door of aan een persoon die zich op grond van art. 218 Sv zou kunnen verschonen indien hem als getuige naar de inhoud van die mededelingen zou worden gevraagd, terwijl ingevolge art. 218 Sv het verschoningsrecht alleen betreft datgene waarvan de wetenschap aan de verschoningsgerechtigde als zodanig is toevertrouwd. Dat daarvan bij de bedoelde telefoongesprekken sprake was, is niet vastgesteld of aangevoerd.