Hoge Raad, 07-12-2007, BB3465, 43489

Nr. 43.489

7 december 2007

Aan belanghebbende zijn voor de jaren 1999, 2000 en 2001 navorderingsaanslagen in de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd, welke aanslagen, na daartegen gemaakt bezwaar, bij uitspraken van de Inspecteur zijn gehandhaafd.

Het Hof heeft het tegen die uitspraken ingestelde beroep gegrond verklaard en de uitspraken van de Inspecteur alsmede de navorderingsaanslagen vernietigd. De uitspraak van het Hof is aan dit arrest gehecht.

De Minister van Financiën heeft tegen 's Hofs uitspraak beroep in cassatie ingesteld. Het beroepschrift in cassatie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Advocaat-Generaal R.E.C.M. Niessen heeft op 12 juli 2007 geconcludeerd tot ongegrondverklaring van het beroep in cassatie. De conclusie is aan dit arrest gehecht en maakt daarvan deel uit.

De Staatssecretaris van Financiën heeft schriftelijk op de conclusie gereageerd.

3.1. In cassatie kan van het volgende worden uitgegaan.

Belanghebbende heeft medio 1999 ontslag genomen uit zijn dienstbetrekking, en is voor zichzelf werkzaamheden gaan verrichten onder de naam B (hierna: B). Hij heeft B per 15 juni 1999 als onderneming doen inschrijven in het handelsregister van de kamer van koophandel. De aangiften van belanghebbende voor de inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen over de jaren 1999, 2000 en 2001 zijn gedaan door een belastingadviseur. Bij die aangiften zijn de netto opbrengsten van B verantwoord als winst uit onderneming. Over alle drie de jaren is zelfstandigenaftrek toegepast en rekening gehouden met een toevoeging aan de fiscale oudedagsreserve. Over 2000 is ook investeringsaftrek toegepast.

De Inspecteur heeft over de drie jaren primitieve aanslagen opgelegd overeenkomstig de aangiften.

Nadien heeft de Inspecteur, na een boekenonderzoek bij belanghebbende waarbij onder meer werd geconstateerd dat de activiteiten van B uitsluitend of nagenoeg uitsluitend werden verricht in opdracht van of door tussenkomst van het bedrijf waarbij belanghebbende tot medio 1999 in loondienst was, het standpunt ingenomen dat B niet kan worden aangemerkt als een onderneming, en dat derhalve ten onrechte zelfstandigenaftrek en investeringsaftrek is toegepast en ten onrechte een fiscale oudedagsreserve is gevormd. Daarop heeft hij belanghebbende navorderingsaanslagen opgelegd over de jaren 1999, 2000 en 2001.

3.4. Het Hof heeft geoordeeld dat de Inspecteur in redelijkheid had moeten twijfelen aan de juistheid van de inhoud van de aangiften. De daarvoor gegeven motivering is echter ondeugdelijk, en de daarop betrekking hebbende klacht van het middel slaagt.

Immers, de omstandigheid dat uit de aangiften bleek dat belanghebbende in 1999 zijn dienstbetrekking had opgegeven en werkzaamheden voor zichzelf was begonnen, behoefde voor de Inspecteur geen reden te zijn om aan de juistheid van enig bij aangifte verstrekt gegeven te twijfelen, met name ook niet om in twijfel te trekken dat die activiteiten winst uit onderneming opleverden. Dat zelfstandigenaftrek en investeringsaftrek werden geclaimd en een toevoeging aan de fiscale oudedagsreserve had plaatsgevonden, was daarmee in overeenstemming. De door het Hof nog vermelde omstandigheid dat jaarstukken van de activiteiten van belanghebbende bij de aangiften voor de onderhavige jaren waren gevoegd, maakt dit op zichzelf niet anders. Daarbij verdient opmerking dat het Hof over de inhoud van die jaarstukken niets heeft vastgesteld en dat ze niet behoren tot de stukken van het geding.

De Hoge Raad:

verklaart het beroep gegrond,

vernietigt de uitspraak van het Hof, behoudens de beslissing omtrent het griffierecht, en

verwijst het geding naar het Gerechtshof te Arnhem ter verdere behandeling en beslissing van de zaak met inachtneming van dit arrest.