Parket bij de Hoge Raad, 26-06-2007, BA2164, 02000/06

Conclusie inzake:

[Verdachte]

1. Verdachte is door het Gerechtshof te Amsterdam, zittinghoudende te Arnhem, bij arrest van 4 november 2005 wegens 'openlijk in vereniging geweld plegen tegen goederen' veroordeeld tot een taakstraf in de vorm van een werkstraf voor de duur van zestig uren, subsidiair dertig dagen hechtenis. Voorts heeft het Hof de vordering van de benadeelde partij toegewezen tot een bedrag van € 2551,-- en de benadeelde partij voor het overige niet-ontvankelijk verklaard in haar vordering. Voor een bedrag van € 2000,-- is tevens een schadevergoedingsmaatregel opgelegd.

2. Er bestaat samenhang met de zaak met nummer 02001/06. In beide zaken zal ik vandaag concluderen.

3. Namens verdachte heeft mr. S.M.J. Smeets, advocaat te Utrecht, twee middelen van cassatie voorgesteld.

4. Het eerste middel klaagt dat het Hof onvoldoende heeft gemotiveerd waarom het van het uitdrukkelijk onderbouwde standpunt dat de getuigenverklaringen van de getuigen [getuige 1] en [getuige 2] van het bewijs moeten worden uitgesloten, is afgeweken.

als verklaring van aangever van [betrokkene 1], zakelijk weergegeven:

Op 8 juli bevond ik mij, samen met mijn vriend [betrokkene 2], in mijn auto op de Prinses Margrietstraat te Utrecht bij basisschool de Cirkel. Ik had mijn schoonzus afgezet die daar dansles volgde. Ik zag een auto met volle snelheid op ons afrijden. Ik zag dat de bestuurder van de auto, [verdachte], de vader van de familie [van verdachte], en zijn zoon [de zoon] uit de auto stapten. Ik zag dat zij naar de kofferbak van hun auto liepen en daaruit twee honkbalknuppels pakten. Ik zag dat [verdachte] een houten knuppel beet hield en dat [de zoon] een aluminium knuppel beet hield. Ik zag dat beiden naar mij toe renden. Ik hoorde [de zoon] zeggen dat ik moest blijven staan en daarna "We maken je kapot". Ik voelde mij erg bedreigd door deze woorden omdat hij een knuppel in zijn handen hield in een slaande bovenwaartse beweging en op mij af rende. Ik rende hard weg. Ik zag dat [de zoon] de rechter achter zijruit en de achterruit van mijn auto insloeg.

2. het proces-verbaal, nummer LJN PL0911/02-644689, op 9 juni 2003 in de wettelijke vorm opgemaakt door [verbalisant 3], inspecteur van politie regio Utrecht, district Paardenveld (blz. 63 en 64 van het stamproces-verbaal, nummer LJN PL0911/03-006693) voor zover inhoudende:

als verklaring van getuige van [getuige 1], zakelijk weergegeven:

Op 8 juli 2002 was ik op de Prinses Margrietstraat te Utrecht. Ik zag dat er twee auto's op korte afstand van elkaar stopten. Ik zag dat uit de ene auto een oudere man stapte. Ik zag dat hij een honkbalknuppel in zijn hand had en als een razende met die knuppel insloeg op de andere auto. Die man ging als een bezetene tekeer. Ik zag dat er ook een jongeman uit de auto stapte, waar ook de oudere man uit was gestapt. Ik zag dat die jongen naar de zwarte auto liep en daaruit spullen losrukte.

3. het proces-verbaal, nummer LJN PL0911/02-644889, op 4 juni 2003 in de wettelijke vorm opgemaakt door [verbalisant 4], inspecteur van politie regio Utrecht, district Paardenveld (blz. 65 t/m 67 van het stamproces-verbaal, nummer LJN PL0911/03-006693) voor zover inhoudende:

als verklaring van getuige van [getuige 2], zakelijk weergegeven:

Ik verzoek het hof om beide cliënten vrij te spreken. In de afgelegde getuigenverklaringen zitten een aantal tegenstrijdigheden.

Er is een aanleiding om een valse aangifte te doen. Er gaat een hele geschiedenis aan vooraf. [betrokkene 1] heeft er een belang bij. Wraak is het motief. [Betrokkene 1] heeft een oogje op de dochter van [verdachte]. Er heeft een bedreiging door [betrokkene 1] plaatsgehad. Daarvan wordt gewag gemaakt bij de verhoren door de rechter-commissaris. [Vrouw van verdachte] is bang dat dit opnieuw olie op het vuur is. De dames [vrouw en dochter van verdachte] hebben bij de rechter-commissaris verklaard dat beide verdachten niets met het gebeuren te maken hebben gehad.

De andere twee getuigen, te weten [getuige 1 en 2], hebben bijna een jaar na dato hun verklaringen afgelegd. Hun herinneringen kunnen enigszins vertroebeld zijn. Ik vind dat in ieder geval terughoudendheid dient te worden betracht. Het gaat weliswaar om onafhankelijke getuigen, maar ze geven van elkaar afwijkende versies van het gebeuren. Er kan niet herleid worden wat er precies is waargenomen. Volgens [getuige 1] ging het bijvoorbeeld aanvankelijk om drie personen. Bij het verhoor bij de rechter-commissaris waren het er plots twee. [Getuige 2] kent [betrokkene 2]. Zij zijn familie van elkaar.

Al met al zijn de getuigenverklaringen onvoldoende om de aangifte te ondersteunen. Omdat er teveel onderlinge verschillen zijn.

Het zou ook mogelijk zijn dat [betrokkene 2] represailles van de kant van [betrokkene 1] heeft gevreesd. Gelet op het strafblad van [betrokkene 1] is dat geenszins onaannemelijk.

Het bewijsminimum zit er in deze zaak echter weliswaar in, maar mijns inziens ontbreekt de overtuiging, hetgeen dient te leiden tot vrijspraak."

10. In de toelichting op het middel wordt aangevoerd dat het Hof weliswaar motiveert waarom het bepaalde getuigenverklaringen onbetrouwbaar acht, maar niet waarom het de verklaringen van de getuigen [getuige 1] en [getuige 2] die door de verdediging zijn betwist wel betrouwbaar acht.

11. Vooropgesteld dient te worden dat het nieuwe art. 359, tweede lid, Sv geen wijziging brengt in de vrijheid van de rechter die over de feiten oordeelt, ten aanzien van de selectie en waardering van het beschikbare bewijsmateriaal alsmede de keuze en weging van de factoren die van belang zijn voor de oplegging van de straf en/of de maatregel.(1)

12. Het kennelijke oordeel van het Hof dat in hetgeen verdachtes raadsman heeft aangevoerd met betrekking tot de betrouwbaarheid van de verklaringen van de getuigen [getuige 1] en [getuige 2] niet een uitdrukkelijk onderbouwd standpunt is gelegen in de zin van art. 359 lid 2 Sv getuigt niet van een onjuiste rechtsopvatting en is niet onbegrijpelijk.(2) Datgene wat de verdediging heeft aangevoerd omtrent de verklaringen van de getuigen [getuige 1] en [getuige 2] houdt immers niet meer in dan dat hun verklaringen door tijdsverloop enigszins vertroebeld kunnen zijn, dat zij verschillende versies van het gebeurde geven, dat [getuige 1] aanvankelijk van drie personen sprak en dat [getuige 2] familie is van [betrokkene 1], hetgeen volgens de raadsman van de verdachte moet leiden tot de conclusie dat het bewijsminimum er weliswaar in zit, maar dat de overtuiging ontbreekt.

13. Het middel faalt.

14. Het tweede middel klaagt dat de redelijke termijn in cassatie is geschonden, nu er meer dan acht maanden zijn verstreken tussen het wijzen van het arrest en de binnenkomst van de stukken bij de Hoge Raad.

15. De stukken van het geding behelzen het volgende. Het Hof heeft arrest gewezen op 4 november 2005. Namens de verdachte is op 18 november 2005 beroep in cassatie ingesteld. De stukken van het geding zijn op 18 juli 2006 bij de Hoge Raad binnengekomen.

16. Het middel gaat uit van het standpunt dat de datum van het arrest als begin van de inzendtermijn dient te worden genomen. Die stelling is evenwel onjuist. De Hoge Raad heeft bepaald dat de inzendtermijn begint te lopen op het moment dat beroep in cassatie is ingesteld.(3) Dat betekent dat in dit geval de inzendtermijn slechts enkele dagen is overschreden(4) en er, mede gelet op de opgelegde straf derhalve geen reden is de straf te verminderen.

17. Het middel faalt.

18. De middelen kunnen worden afgedaan met de in art. 81 RO bedoelde motivering.

19. Ambtshalve merk ik het volgende op. Het Hof heeft de vordering van de benadeelde partij toegewezen tot een bedrag van € 2551,-- terwijl het Hof overweegt dat deze voor toewijzing in aanmerking komt tot een bedrag van € 2000,--. In aanmerking genomen dat de proceskosten overeenkomstig de wet afzonderlijk aan de benadeelde partij zijn toegewezen(5), is hier is kennelijk sprake van een vergissing die door de Hoge Raad in de vorm van een verbeterde lezing kan worden hersteld.

20. Gronden waarop de Hoge Raad gebruik zou moeten maken van zijn bevoegdheid de bestreden uitspraak ambtshalve te vernietigen heb ik niet aangetroffen. Deze conclusie strekt tot verwerping van het beroep.

AG