Rechtbank Amsterdam, 27-12-2018, ECLI:NL:RBAMS:2018:9793, AMS 17/7292
Rechtbank Amsterdam, 27-12-2018, ECLI:NL:RBAMS:2018:9793, AMS 17/7292
Gegevens
- Instantie
- Rechtbank Amsterdam
- Datum uitspraak
- 27 december 2018
- Datum publicatie
- 13 februari 2019
- ECLI
- ECLI:NL:RBAMS:2018:9793
- Formele relaties
- Hoger beroep: ECLI:NL:RVS:2019:4429, Bekrachtiging/bevestiging
- Zaaknummer
- AMS 17/7292
Inhoudsindicatie
(Gebouw 1). Beroep omwonenden. Omgevingsvergunning voor het bouwen van een dakopbouw ten behoeve van broedplaatsen en ondergeschikte horeca. Artikel 2.10 Wabo. Limitatief/imperatief stelsel van weigeringsgronden. Geen van deze weigeringsgronden doet zich in deze zaak voor. De omgevingsvergunning is daarom terecht verleend
Uitspraak
Bestuursrecht
zaaknummer: AMS 17/7292
[eisers] , te [woonplaats] , eisers1
(gemachtigde: mr. S. Levelt),
en
het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Amsterdam, verweerder
(gemachtigde: mr. M.C. Duits).
Als derde-partij heeft aan het geding deelgenomen: de vennootschap onder [bedrijf] , gevestigd in [plaats] , vergunninghouder
(gemachtigde: mr. M.O. Klaassen).
Procesverloop
Op 12 mei 2017 heeft het college aan vergunninghouder een omgevingsvergunning verleend voor het veranderen en vergroten van de dakopbouw op het adres [adres 1] in [plaats] ten behoeve van een broedplaats en ondergeschikte horeca.
Met het besluit van 6 november 2017 (het bestreden besluit) heeft het college de bezwaren van eisers ongegrond verklaard.
Eisers hebben tegen het bestreden besluit beroep ingesteld. Het college heeft een verweerschrift ingediend.
Het onderzoek heeft plaatsgevonden op de zitting van 15 november 2018. Een aantal eisers was aanwezig. De overige eisers hebben zich laten vertegenwoordigen door hun gemachtigde. [naam 1] heeft ook namens de andere eisers het woord gevoerd. Het college heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde, vergezeld door [naam 2] . Vergunninghouder heeft zich laten vertegenwoordigen door zijn gemachtigde en door [naam 3] (mede-eigenaar van vergunninghouder).
Waar gaat het over in deze zaak?
Op het adres [adres 1] staat een gebouw waarin zich het [gebouw 1] bevindt. Het gebouw bestaat uit een hoger gedeelte aan de voorzijde en - haaks hierop - een lager gedeelte aan de achterzijde. Deze achterzijde ligt aan een binnenterrein dat in een carrévorm wordt omsloten door de woonhuizen in de [adres 2] , [adres 3] en [adres 4] . Het gaat in deze zaak om een omgevingsvergunning voor de bouw van een extra verdieping op de achterzijde ten behoeve van broedplaatsen en ondergeschikte horeca.
Volgens het college is deze omgevingsvergunning terecht verleend. De bouw van de dakopbouw is niet in strijd met het geldende bestemmingsplan. Er zijn ook geen andere gronden om de vergunning te weigeren.
Eisers zijn het hier niet mee eens. Zij ondervinden nu al veel (geluids)overlast door het [gebouw 1] en verwachten dat de overlast door de komst van de dakopbouw nog verder zal toenemen. Volgens eisers is het project wél in strijd met het bestemmingsplan. Hun belangen zijn daarom ten onrechte niet bij de besluitvorming betrokken. Ook is het project in strijd met het Bouwbesluit.
De rechtbank beoordeelt in deze uitspraak of de omgevingsvergunning terecht is verleend.
De beoordeling van de rechtbank
Het toetsingskader in deze zaak
De omgevingsvergunning is verleend met toepassing van artikel 2.10 van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo). Deze bepaling heeft een zogenoemd limitatief/imperatief stelsel van weigeringsgronden. Er zijn vier weigeringsgronden.2Als géén van deze weigeringsgronden aan de orde is, moet een omgevingsvergunning worden verleend.
Op de zitting hebben eisers duidelijk gemaakt dat zij zich zorgen maken over de kwaliteit van hun leefomgeving. Op grond van het systeem van de Wabo spelen de belangen van eisers echter pas een rol in de besluitvorming van het college als het project in strijd is met het bestemmingsplan. De rechtbank begrijpt dat deze ‘juridische werkelijkheid’ niet overeenkomt met de ervaringen van eisers. De rechtbank moet echter de wet toepassen en is daarom gebonden aan het hiervoor weergegeven toetsingskader. Dat is ook de reden dat het in deze uitspraak met name zal gaan over de vraag of het project in strijd is met het geldende bestemmingsplan.
Is het project in strijd met het bestemmingsplan?
Op grond van het bestemmingsplan mag het perceel worden gebruikt als broedplaats en als ondergeschikte horeca.3 De broedplaats mag maximaal 4.200 m2 groot zijn.4Volgens de omgevingsvergunning is de totale oppervlakte van de broedplaats na de bouw van de dakopbouw 4.198 m2 en van de ondergeschikte horeca 282 m2.
Volgens eisers maakt de ondergeschikte horeca (282 m2) echter deel uit van de hoofdfunctie broedplaats (4.198 m2). Daarom wordt de maximale oppervlakte voor de functie broedplaats (4.200 m2) overschreden.
Dit betoog slaagt niet. Het bestemmingsplan biedt geen steun voor de lezing van eisers. Hierin staat namelijk niet dat de oppervlakte van de ondergeschikte horeca deel uitmaakt van de oppervlakte die maximaal is toegestaan voor de functie broedplaats. Eisers hebben erop gewezen dat dat in andere artikelen wel expliciet zo is bepaald. De rechtbank ziet in de omstandigheid dat dat in artikel 8.1 niet is gebeurd reden om aan te nemen dat de planwetgever in artikel 8.1 bewust voor een ander benadering heeft gekozen.
Volgens de aanvraag zal de ondergeschikte horeca gaan dienen als bedrijfskantine voor de broedplaats. Volgens eisers zal deze kantine ook worden gebruikt voor presentaties, exposities en als ontmoetingsruimte en dus feitelijk als broedplaats. Eisers verwijzen hierbij naar een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) van 14 september 2016.5 In die zaak werden in een sporthal, in strijd met de bestemming volgens het bestemmingsplan, feesten gehouden. Dat dit ‘slechts’ vijf keer per jaar gebeurde, betekende niet dat dit strijdig gebruik door de beugel kon, aldus de Afdeling.
Deze grond slaagt niet. Uitgangspunt voor het verlenen van de omgevingsvergunning is de aanvraag waaruit naar voren komt dat de ondergeschikte horeca zal gaan dienen als bedrijfskantine voor de broedplaats. Uit de aanvraag blijkt niet dat de kantine eigenlijk als broedplaats zal worden gebruikt. Dat de kantine volgens de aanvraag ook incidenteel gebruikt gaat worden voor presentaties, exposities en als ontmoetingsplaats, betekent nog niet dat geen sprake meer is van een kantine. Hierbij is ook van belang dat deze activiteiten gelieerd zijn aan de functie broedplaats en hier ten dienste van staan. De zaak waar eisers naar verwijzen gaat over een andere situatie. Daar werd de sporthal gebruikt voor activiteiten (feesten en partijen) die niet ten dienste staan van de functie sporthal.
Volgens eisers is verder geen sprake van ondergeschikte horeca omdat de kantine geen eigen openingstijden heeft, maar net als de broedplaats 24 uur per dag toegankelijk is. Daarnaast is het op voorhand duidelijk dat de buitenruimte bij de kantine als horecaterras zal worden gebruikt. De aanwezigheid van een horecaterras, betekent dat geen sprake meer is van ondergeschikte horeca.
De rechtbank volgt dit betoog niet. In het bestemmingsplan is de keuze gemaakt om de openingstijden van ondergeschikte horeca te koppelen aan de openingstijden van de functie broedplaats. Dat de kantine 24 uur per dag toegankelijk is, betekent dus niet dat de kantine geen ondergeschikte horeca is. De verwijzing van eisers naar het ‘Besluit exploitatievergunningvrije ondergeschikte horeca’ gaat niet op omdat dat besluit een uitwerking is van de Algemene plaatselijke verordening en niet van het bestemmingsplan.
Dat een vergunning is verleend voor balkons aan weerzijden van de kantine, leidt evenmin tot de conclusie dat de kantine geen ondergeschikte horeca is. Hierbij is van belang dat de balkons niet als (horecaterras bij) ondergeschikte horeca zijn aangevraagd en ook niet zo zijn vergund. Er zijn ook geen concrete aanwijzingen dat de balkons anders dan aangevraagd zullen worden gebruikt. Mochten de balkons toch als horecaterras worden gebruikt, dan kunnen eisers aan het college vragen om hiertegen handhavend op te treden. Het gebruik van de balkons als horecaterras is namelijk niet toegestaan op grond van artikel 8.1 van het bestemmingsplan.
5. Wat hiervoor onder 3 tot en met 4 is overwogen, leidt tot de conclusie dat het project niet in strijd is met het bestemmingsplan.
Is het project in strijd met het Bouwbesluit?
6. Volgens eisers is het project in strijd met het Bouwbesluit, te weten de regels voor lichte industriefunctie. De rechtbank overweegt dat eisers een beroep doen op (strijd met bepalingen) van het Bouwbesluit en daarom goed moeten motiveren op welke bepalingen zij zich specifiek beroepen. Ook moeten zij onderbouwen op welke manier de bepalingen van het Bouwbesluit worden overtreden en waarom die bepalingen strekken tot bescherming van hun belangen.6 Omdat eisers een dergelijke motivering niet hebben gegeven, slaagt hun betoog niet vanwege het zogenoemde relativiteitsvereiste.7 De rechtbank komt daarom tot de conclusie dat niet is gebleken dat het project in strijd is het Bouwbesluit.
Conclusie
7. Geen van de weigeringsgronden van artikel 2.10 van de Wabo doet zich in deze zaak voor. Het college heeft de gevraagde omgevingsvergunning daarom terecht verleend. De rechtbank verklaart het beroep van eisers ongegrond. Dat betekent dat zij geen gelijk krijgen. Bij die uitkomst ziet de rechtbank geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling of vergoeding van het griffierecht.