Rechtbank Amsterdam, 09-10-2020, ECLI:NL:RBAMS:2020:4992, 8660896 EA VERZ 20-525

[verweerster] heeft op 14 oktober 2019 gesproken met de bedrijfsarts. In diens rapport van die datum is het volgende vermeld:

Medisch: Al maanden progressieve klachten. Op een gegeven moment ging het gewoon niet meer.

Klachten: emotioneel, slecht slapen, moe, weerstand achteruit gegaan waardoor sneller koortsig/ontstekingen, stemming down, chaos in het hoofd, opgejaagd gevoel, piekeren, moeite met loslaten, focus minder.

(…)

Werk: drukke baan, een aantal maanden lange dagen gemaakt, na de vakantie ziek teruggekomen en toch meteen moeten knallen ivm een druk/lastig project.

(…)

Karakter: perfectionistisch, harde werker, groot verantwoordelijkheidsgevoel, kan niet afgrenzen/nee zeggen, gaat maar door, kan niets loslaten.

Besproken op het werk. Er kwam extra ondersteuning, maar dat was onvoldoende. Ldg heeft eerst een coach ingeschakeld en vervolgens een psycholoog ( [naam psycholoog] ). Diagnose burnout. Komt daar 1x/2 wkn. Goede klik mee, en heeft baat bij haar begeleiding. Heeft nog moeite om te accepteren dat het weegschaaltje is doorgeslagen. Komt tevens bij een haptonoom om te leren ontspannen.

Stand van zaken: Betrokkene heeft beperkingen op het vlak van persoonlijk/sociaal functioneren. De klachten zijn deels werk-gerelateerd. Beperkingen t.a.v. energie, concentratie, aandacht verdelen, hoge werk-/tijdsdruk, meerdere prikkels tegelijkertijd verwerken, dragen van eindverantwoordelijkheden, ongestructureerde werkzaamheden, omgaan met stress/emotionele belasting of problemen van derden. Adequate behandeling gericht op het vergroten van de mentale draagkracht en het anders leren omgaan met mentale belasting is inmiddels opgestart.

Adviezen: Dag structuur/-ritme aanhouden. Voldoende rust, ontspanningsmomenten energie gevende activiteiten inplannen. –Behandeling continueren en aangereikte handvatten toepassen in de praktijk.

Momenteel niet geschikt voor eigen/passend werk; eerst emotioneel en mentaal stabieler worden en meer grip krijgen op de eigen toestand/situatie. Re-integratie op dit moment zal het herstelproces niet bespoedigen. Herstel en beloop afwachten.

In het kader van een vervolgconsult heeft [verweerster] op 5 februari 2020 een gesprek met de bedrijfsarts. In diens rapport van die datum is het volgende vermeld:

Persoonlijk functioneren: Uw werknemer dient ontzien te worden op het gebied van tijdsdruk en dwingend hoge tempobelasting en uw werknemer dient niet teveel blootgesteld te worden aan conflicterende functie-eisen (tempo versus zorgvuldigheid en veiligheid). Uw werknemer is aangewezen op een werksituatie zonder veelvuldige storingen.

Sociaal functioneren: Er dient rekening gehouden te worden met verminderde conflicthantering en een verhoogd afbreukrisico waardoor betrokkene geen grote verantwoordelijkheden kunnen worden opgelegd. Uw werknemer is niet in staat om zich alleen onder vreemden/in drukke omgevingen te begeven. Uw werknemer is aangewezen op een vertrouwde werkomgeving met een duidelijke structuur.

(…)

Uw werknemer kan op dit moment gemiddeld niet meer dan 2 uur per dag werken.

(…)

Als gevolg van bovengenoemde beperkingen acht ik werknemer op dit moment niet in staat te hervatten in eigen of aangepaste werkzaamheden.

(…)

Contact met werknemer dient zich te focussen op het geven van positieve feedback, waarbij er geen onverwachte doelstellingen, verantwoording en/of verwachtingen worden gevraagd.

(…)

Op 4 maart 2020 heeft [verweerster] opnieuw gesproken met de bedrijfsarts. In diens rapport van die datum is het volgende vermeld:

Betrokkene is momenteel niet belastbaar voor re-integratie activiteiten en zal haar rest capaciteit moeten focussen op herstel activiteiten. Per 15 maart kunnen werkgever en werknemer in een constructieve gesprek en een stressarme omgeving een overleg plannen en een plan van aanpak maken.

Na het gesprek kan betrokkene per april 2020 beginnen met 2x2 uur/week met aangepaste taken op arbeidstherapie basis. Werken met afgebakende taken, zonder korte termijn deadlines en storingen van buitenaf. Werktempo aanpassen.

In een e-mailbericht van 31 maart 2020 heeft [verweerster] aan Event Republic het volgende bericht:

“Naar aanleiding van ons gesprek zojuist en jouw mail met daarin het voorstel voor een vaststellingsovereenkomst wil ik je graag terugkoppelen wat ik heb aangegeven en wat we hebben besproken. Voor ik in ging op jouw voorstel wilde ik je eerst het volgende zeggen. 10 jaar lang hebben we elkaar heel veel gegeven, we hebben lief en leed met elkaar gedeeld zowel privé als zakelijk en we hebben het bedrijf samen groot gemaakt. Om na alles wat we hebben meegemaakt jou te horen zeggen dat je nu zo snel mogelijk van me af wilt om financiële redenen en omdat je nu jouw ‘headspace’ niet wilt besteden aan de re-integratie van mijn burn-out herstel, dat doet me heel veel pijn. Het besef dat ik in deze korte tijd van jouw belangrijkste ‘asset’ op zakelijk vlak, nu je grootste last ben geworden valt me zwaar. Maar ik accepteer dat het zo is.

Ten aanzien van jouw voorstel voor een vaststellingsovereenkomst heb ik je aangeven dat, nadat ik mij heb laten informeren en adviseren, ik hier niet op in ga en ik niet bereid ben op dit moment iets van deze strekking te tekenen. Conform de wet wil ik en heb ik het recht om eerst volledig te herstellen van mijn burn-out. Zonder vooraf opgelegde deadlines. Gewoon zoals het hoort te gaan. Na mijn volledige herstel en re-integratie kunnen we om tafel gaan om te kijken

hoe we vanaf daar verder gaan. Met in achtneming hoe de situatie nu is lijkt het me goed om samen te kijken naar re-integratie bij een andere werkgever (het zogenaamde 2e spoor). Op die manier ben ik jou zo min mogelijk tot last en verwacht ik dat mijn herstel spoediger zal verlopen. Iets dat we beiden graag willen al is het om verschillende redenen. Ik hoop dat je als werkgever hierin wilt mee werken aan een goed en spoedig herstel.

Je gaf aan teleurgesteld te zijn dat ik niet op je voorstel in ga en dat je re-integratie bij een ander bedrijf niet accepteert en wil dat ik bij Event Republic kom re-integreren. Dat gaan we dan ook gewoon doen. Ik hoop alleen dat als de eerste boosheid en teleurstelling is gezakt dat je dit wilt heroverwegen en hierover met me in gesprek wilt gaan. Ik denk oprecht dat gezien de situatie (jij wil van me af, je wil je liever niet met mijn re-integratie bezig houden, geen stressvrije omgeving, geen evenementen) ik sneller elders zal herstellen, je dus sneller van me af bent en je enige financiële vergoeding hiervoor kan ontvangen. Ik ga daarover graag met je in gesprek donderdag of als je er langer over wilt nadenken de week erop of wanneer je daar aan toe bent”.

Ook op 16 april 2020 heeft [verweerster] gesproken met de bedrijfsarts. In diens rapport van die datum is het volgende vermeld:

Er is sprake van stagnatie van herstel. Beperkingen in persoonlijk en sociaal functioneren zijn niet evident afgenomen. Intensiteit van de behandelingen zijn afgenomen door RIVM ordening.

Advies: In de eerst komende 4 weken is betrokkene niet belastbaar voor re-integratie activiteiten en al haar rest capaciteit focussen op herstel activiteiten. Werkgever en werknemer kunnen na 3 a 4 weken in een goed gesprek de mogelijkheden van re-integratie bespreken concrete werkafspraken maken en toekomst perspectief bieden.

Prognose: Met adequate behandeling en een gunstige herstel proces is een functionele herstel binnen 4 maanden is mogelijk.

Arbeidsgerelateerd: Klachten zijn deels arbeid gerelateerd.

(…)

Naar aanleiding van een telefonisch consult met [verweerster] heeft de bedrijfsarts in een rapport van 4 mei 2020 het volgende vermeld:

De verstandhouding tussen werkneemster en werkgever is verstoord. Op dit moment is werkneemster medisch gezien nog niet in staat om te werken. Het is wel raadzaam om te werken aan de onderlinge verstandhouding. Op 7 mei staat om die reden een 3-gesprek gepland (werkgever/werkneemster/case-manager). Ik adviseer om dit gesprek te laten doorgaan. Zo dit niet tot het gewenste resultaat leidt, is het aanbevelenswaardig om mediation in te zetten.

In een rapport van de bedrijfsarts van 29 juni 2020 is naar aanleiding van contact op die datum het volgende vermeld:

De beperkingen in eerder genoemde rapportages zijn nog steeds van toepassing. Er bestaan geen arbeidsmogelijkheden. Intussen heeft meermaals mediation plaatsgevonden. Ik begrijp uit het verhaal van werknemer dat de mediation niet succesvol was, en dat de arbeidsrelatie onoplosbaar beschadigd is. Het is mijns inziens raadzaam om verder in te zetten op het verbreken van de arbeidsrelatie. Zuiver medisch gezien (hoewel dat moeilijk te schatten is onder de huidige omstandigheden) verwacht ik (ruwe schatting) een medisch herstel na een termijn van ongeveer 3 tot 6 maanden.