Rechtbank Amsterdam, 13-04-2022, ECLI:NL:RBAMS:2022:1934, AWB - 20 _ 2679

1.1.

Amsterdam is in 2013 gestart met de Treiteraanpak om intimidatie in de woon- en werkomgeving tegen te gaan. De Treiteraanpak vloeit voort uit het op 13 november 2012 door het college vastgestelde Actieplan de Treiteraanpak. Op 1 januari 2013 is het Convenant Treiteraanpak (hierna: Convenant) in werking getreden. Partijen bij dit Convenant zijn de burgemeester van Amsterdam, de voorzitters van de dagelijkse besturen van de afzonderlijke stadsdelen, de hoofdofficier van het arrondissementsparket Amsterdam, de politiechef van de regionale eenheid Amsterdam namens de korpschef van politie, zes woningstichtingen, bureau Jeugdzorg Agglomeratie Amsterdam en de William Schrikker Groep. Het Convenant is aangegaan met het doel enerzijds op effectieve en integrale wijze tot een aanpak van treiteren of intimidatie in de woon- of werkomgeving te komen en anderzijds de privacy van de betrokkenen zo veel mogelijk te waarborgen. In het Convenant zijn onder meer bepalingen opgenomen over de verwerking van persoonsgegevens.

1.2.

Eiseres is op 13 mei 2015 opgenomen in de Treiteraanpak. Er bleek namelijk sprake van intimidatie gericht tegen een buurvrouw, [de persoon 1] . [de persoon 1] is vervolgens verhuisd, daarom werd de Treiteraanpak in juli 2016 beëindigd. Eiseres heeft zich vervolgens in december 2016 vermoedelijk schuldig gemaakt aan mishandeling van [de persoon 1] . Daarom is de Treiteraanpak weer voortgezet. Op 8 maart 2018 heeft eiseres verweerder verzocht de persoonsgegevensverwerking in het kader van de Treiteraanpak te beëindigen en de gegevens te verwijderen op grond van artikel 36 van de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp).

1.3.

Met het primaire besluit heeft verweerder het verzoek van eiseres tot wissing van haar persoonsgegevens die zien op de Treiteraanpak op grond van artikel 17, eerste lid, van de AVG afgewezen.

2.1.

Eiseres stelt zich op het standpunt dat zij ten onrechte in de Treiteraanpak is opgenomen en zij ernstig in haar privacy wordt geschonden. Er bestaan volgens eiseres ernstige bezwaren tegen het feit dat zoveel betrokkenen in het samenwerkingsverband hier zich toegang tot kunnen verschaffen. Eiseres betwist dat er op te mogen vertrouwen dat zij rekening zullen houden met het recht op privacy ingevolge artikel 10 van de Grondwet (Gw).

2.2.

Verweerder heeft verder ten onrechte besloten dat de persoonsgegevens pas vijf jaar na uitstroom van de Treiteraanpak mogen worden verwijderd. Eiseres meent dat sprake is van een ernstige privacyschending. Elke vorm van aftrek of vermindering van de periode van het bewaren van de persoonsgegevens zal deze schending doen matigen. De redenatie dat de strafrechtelijke procedure nog loopt is niet gericht op de (persoonlijke) omstandigheden van eiseres. Het vaststellen dat de zaak zich in de monitorfase bevindt is niet op zijn plaats, omdat eiseres al geruime tijd geen relevante mutaties op haar naam heeft gehad en er op deze manier nimmer een einde aan de onterechte gegevensverwerking komt. Eiseres stelt dat de strafbare feiten die onderdeel uitmaken van het dossier (deels) niet bewezen zijn verklaard. De uitwisseling van gegevens had daarom volgens eiseres moeten worden beëindigd.

2.3.

Daarnaast is sprake van een motiveringsgebrek en een onzorgvuldig onderzoek. Eiseres wenst volledig inzicht te verkrijgen in de gegevensverwerking en sommeert specifiek deze gegevens te verwijderen, dan wel te rectificeren.

3. Voor het gehanteerde juridisch kader verwijst de rechtbank naar de bijlage die aan deze uitspraak is gehecht en hiervan deel uitmaakt.

4. In geschil is of verweerder de persoonsgegevens van eiseres rechtmatig heeft verwerkt en of de verwerking noodzakelijk was.

5. Voor de vraag of de verwerking van de persoonsgegevens in het kader van de Treiteraanpak rechtmatig is in de zin van artikel 6 van de AVG moet voldaan worden aan de voorwaarde genoemd in het eerste lid, onder e, van dat artikel. Dit betekent dat de verwerking van de persoonsgegevens noodzakelijk is voor de vervulling van een taak van algemeen belang of van een taak in het kader van de uitoefening van het openbaar gezag dat aan de verwerkingsverantwoordelijke is opgedragen. Met verweerder is de rechtbank van oordeel dat de verwerking van de persoonsgegevens noodzakelijk is om de doelen van het Convenant te bereiken, namelijk een gerichte aanpak van intimidatie in de woon- of werkomgeving en op die manier de verbetering van de openbare orde en veiligheid in Amsterdam, een taak waar verweerder mede mee is belast.

6.1.

De rechtbank zal het verzoek van eiseres om wissing van haar persoonsgegevens die zien op de Treiteraanpak en de rechtmatigheid van de verwerking van die persoonsgegevens op basis van deze aanpak bespreken aan de hand van artikelen 5, 6 en 17 van de AVG.

6.2.

Voor de vraag of de persoonsgegevens van eiseres rechtmatig zijn verwerkt (artikel 17, eerste lid, aanhef en onder d, van de AVG) zal de rechtbank allereerst beoordelen of eiseres voldoet aan de vijf criteria die zijn opgenomen in het Convenant voor opname in de Treiteraanpak. De criteria zijn:

1. herhaaldelijk wangedrag en/of intimidatie;

2. (bewust) gericht tegen specifieke personen of huishoudens;

3. speelt zich af in directe woon- of werkomgeving slachtoffer(s);

4. vermoedelijke veroorzaker is een direct omwonende of persoon uit de buurt;

5. het slachtofferschap is onbetwist.

6.3.

6.4.

Gezien de voorgaande rechtsoverwegingen komt de rechtbank tot de conclusie dat de persoonsgegevens van eiseres rechtmatig zijn verwerkt in het kader van de Treiteraanpak.

7.1.

Op grond van artikel 6, vierde lid, van de AVG moet verweerder onder meer rekening houden met de omstandigheden en de gevolgen van de verwerking voor eiseres.

7.2.

8. De rechtbank is verder van oordeel dat de verwerking van de persoonsgegevens ten tijde van het bestreden besluit nog steeds nodig kon worden geacht voor de doeleinden waarvoor zij zijn verzameld of anderszins verwerkt. In artikel 7 van het Convenant is een bewaartermijn van vijf jaar opgenomen, tenzij een gerechtelijke procedure tot langere bewaring noopt. In dit geval liep er ten tijde van het bestreden besluit nog cassatie tegen eiseres’ strafrechtelijke veroordeling voor de mishandeling van [de persoon 1] . De cassatieprocedure is pas eind 2021 door de Hoge Raad beëindigd. Verweerder heeft toegelicht dat hij de bewaring van de persoonsgegevens in afwachting van de strafrechtelijke procedure proportioneel vindt, omdat de uitspraak in cassatie tot herleving van het intimidatiegedrag kan leiden. De rechtbank vindt dat niet onbegrijpelijk noch onredelijk. Dit betekent dat er naar het oordeel van de rechtbank niet sprake is van een langere verwerking van de persoonsgegevens van eiseres dan nodig is, in de zin van artikel 17, eerste lid, aanhef en onder a, van de AVG.

Evenmin volgt de rechtbank eiseres niet in haar stelling dat het verwerken van haar gegevens beëindigd had moeten worden, nu eiseres rechtmatig in de Treiteraanpak was opgenomen en er geen grond bestond voor de conclusie dat de verwerking beëindigd diende te worden. Ter zitting heeft verweerder verder toegelicht dat er recent geen nieuwe meldingen of aangiftes jegens eiseres zijn gedaan. Dit betekent dat er dus ook geen nieuwe gegevens van eiseres zijn verwerkt. Volgens verweerder kan eiseres een nieuw verzoek doen tot wissing van haar persoonsgegevens die zien op de Treiteraanpak. Verweerder zal dit verzoek alsdan op basis van de dan bekende gegevens opnieuw beoordelen. Een mogelijke uitkomst zou dan kunnen zijn dat de bewaartermijn van vijf jaar wordt verkort.

9. Voor zover eiseres heeft gesteld dat sprake is van een motiveringsgebrek en een onzorgvuldig onderzoek, volgt de rechtbank dit standpunt niet. De in het bestreden besluit door verweerder gegeven motivering is naar het oordeel van de rechtbank voldoende om het bestreden besluit te dragen. Zo heeft verweerder aan alle criteria getoetst voor het rechtmatig verwerken van persoonsgegevens in het kader van de Treiteraanpak en heeft verweerder hierbij ook alle in het dossier beschikbare informatie betrokken. De rechtbank acht hierbij tevens van belang dat al deze beschikbare informatie reeds bij eiseres bekend was.

10. Het beroep is ongegrond. Dit betekent dat eiseres geen gelijk krijgt.

11. Voor een veroordeling in de proceskosten of vergoeding van het griffierecht bestaat geen aanleiding.