Rechtbank Amsterdam, 17-06-2022, ECLI:NL:RBAMS:2022:8718, AWB - 21 _ 3178 en 21_4453

1. De vergunninghouder heeft – voor zover van belang voor deze beroepszaak –

omgevingsvergunningen aangevraagd voor het bouwen van een woning met berging en carport op het perceel [adres 1] (kavel 2) en een woning met berging op de perceel [adres 2] (kavel 3) in Kudelstaart. Ter plaatse geldt het bestemmingsplan “[bestemmingsplan]” (het bestemmingsplan)¹ en op de gronden waarop de aanvragen betrekking hebben rusten de enkelbestemming “Wonen - 2” met onder meer de specifieke bouwaanduiding “hoger geluidsisolatiewaarde”, de dubbelbestemming “Waarde-Archeologie - 1” en de gebiedsaanduiding “luchtvaartverkeerzone - gebruik”. Het college heeft de omgevingsvergunningen verleend.

2. [eiser] is eigenaar van een perceel waarop het planologisch mogelijk is om een jachthaven te exploiteren. Dit perceel ligt in de buurt van de kavels 2 en 3. [eiser] heeft bezwaar gemaakt tegen de verleende omgevingsvergunningen.

3. Met de bestreden besluiten heeft het college, met gedeeltelijke overneming van het advies van de commissie voor de bezwaarschriften en met aanvulling van de motivering van de primaire besluiten, het bezwaar van [eiser] tegen de verleende omgevingsvergunningen ongegrond verklaard. In de bestreden besluiten heeft het college het volgende overwogen: “Toetsing artikel 8.3.1 van het bestemmingsplan In het advies concludeert de commissie dat het bouwplan in strijd is met artikel 8.3.1 van het bestemmingsplan (...), gelezen in samenhang met bijlage 1 behorende bij de bestemmingsregels. Wij zijn van mening dat de verleende omgevingsvergunning desondanks in stand behoort te blijven. Hieronder lichten wij dat toe.

4. [eiser] stelt in beroep dat de verleende omgevingsvergunningen vernietigd moeten worden en voert daartoe, kort samengevat, het volgende aan:

- de vergunningen zijn verleend in strijd met het bestemmingsplan, omdat voor de vergunde woningen niet een binnenwaarde van maximaal 35 dB(A) gegarandeerd kan worden bij een maximaal optredend geluidsniveau. Hierdoor zal exploitatie van een jachthaven voor hem niet mogelijk zijn;

- het al 13 jaar bestaande privaatrechtelijke geschil met de gemeente Aalsmeer over de strekdam vormt een evident privaatrechtelijke belemmering, die aan verlening van vergunningen voor de woningen in de weg staat;

- de verleende omgevingsvergunningen zijn in strijd met de door Waternet verleende vergunning van 31 mei 2016 en het door het college vastgestelde beeldkwaliteitsplan voor Plan [bestemmingsplan]. De eigendomsverhoudingen in dit plan berusten op akten van 3 april 2013 die nog gerectificeerd moeten worden.

5. De rechtbank verwijst voor de van toepassing zijnde regels naar de bijlage die deel uitmaakt van deze uitspraak. Bij een aanvraag om het verlenen van een omgevingsvergunning voor een bouwactiviteit, zoals hier met betrekking tot de bouw van woningen met aanbehoren, geldt het limitatief-imperatief stelsel van de Wabo. Dit betekent dat de omgevingsvergunning moet worden geweigerd als de bouwactiviteit in strijd is met één of meer van de in artikel 2.10, eerste lid, van de Wabo genoemde toetsingsgronden. Als de bouwactiviteit in overeenstemming is met deze toetsingsgronden, dan moet de omgevingsvergunning worden verleend.

6. Volgens [eiser] hadden de omgevingsvergunningen niet mogen worden verleend, omdat, zoals de adviescommissie voor de bezwaarschriften herhaaldelijk heeft weergegeven, de bouwplannen in strijd zijn met artikel 8.3.1 van het bestemmingsplan.

7. Deze beroepsgrond van [eiser] slaagt niet. Voorop gesteld wordt dat het hier gaat om een onherroepelijk bestemmingsplan waartegen beroep heeft opengestaan. Uit vaste jurisprudentie van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling) volgt dat in dat geval een bestemmingsregeling slechts dan buiten toepassing kan worden gelaten, indien die evident in strijd is met de hogere regeling². Voor de exceptieve toetsing door de rechter geldt dus het evidentiecriterium. In dit geval heeft het college artikel 8.3.1 van het bestemmingsplan buiten toepassing gelaten, voor zover de maximale binnenwaarde van 35 dB(A) gerelateerd is aan de maximaal optredende geluidsniveaus. Naar het oordeel van de rechtbank heeft het college met de aangehaalde motivering voldoende aannemelijk gemaakt dat de in artikel 8.3.1 van het bestemmingsplan gestelde maximale binnenwaarde voor hoofdgebouwen van 35 dB(A) niet moet worden gerelateerd aan de maximaal optredende geluidsniveaus op de gevel van de nieuwbouw, maar aan het langtijdgemiddelde beoordelingsniveau. Dit blijkt uit het akoestisch onderzoek van 28 juli 2016, dat als bijlage bij de toelichting op de bestemmingsplanregeling is opgenomen, in samenhang met artikel 2.17 van het Activiteitenbesluit. Desgevraagde heeft het college aangegeven dat sprake is van een evidente fout en dat dit bestemmingsplan enkel vanwege vertraging in de inwerkingtreding van de (nieuwe) Omgevingswet nog niet is gewijzigd. De rechtbank kan het college volgen in het standpunt dat sprake is van een evidente fout in de bestemmingsregeling en dat deze wegens strijdigheid met artikel 2.17 van het Activiteitenbesluit buiten toepassing moet blijven. Dit leidt ertoe dat de bouwplannen voldoen aan het bestemmingsplan. Het college is daarom gehouden de door de vergunninghouder aangevraagde omgevingsvergunningen te verlenen.

8. Voor zover [eiser] vreest dat hij vanwege het verlenen van de omgevingsvergunningen voor de woningen geen jachthaven zal kunnen exploiteren, overweegt de rechtbank dat geen aanvraag in die zin in deze procedure voorligt, nog daargelaten dat het college heeft aangegeven dat de jachthaven positief bestemd is.

9. Wat [eiser] overigens nog aan gronden tegen de vergunningverlening heeft aangevoerd kan al niet slagen omdat dit niet geacht kan worden onder de in artikel 2.10, eerste lid, van de Wabo genoemde weigeringsgronden te vallen.

10. Gezien het voorgaande is het beroep van [eiser] ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling of een vergoeding van het griffierecht bestaat geen aanleiding.