Rechtbank Den Haag, 15-12-2021, ECLI:NL:RBDHA:2021:15498, 9421339 RP VERZ 21-50545

[de werknemer] , geboren op [geboortedag] 1960, is op 14 augustus 1989 in dienst getreden bij (de rechtsvoorgangster van) NN. Laatstelijk was [de werknemer] werkzaam in de functie van [functie 1] bij de afdeling CFO/GF&R/FSC/P&R/Cost Reporting Centre (hierna: het CRC-team).

In de (in juni 1989 gesloten) arbeidsovereenkomst tussen [de werknemer] en de rechtsvoorganger van NN is het volgende, voor zover op dit moment relevant, opgenomen:

Tot september 2017 was [de werknemer] werkzaam in de functie van [functie 2] . Na die tijd is door NN een vernieuwd functiehuis ingevoerd. Als gevolg hiervan is de functie van [de werknemer] ingedeeld in de functiefamilie [functie 1] . Dit is in een brief van 25 september 2017 aan [de werknemer] medegedeeld. Tegen deze wijziging heeft [de werknemer] geen (formeel) bezwaar gemaakt.

Na een positief advies van de Ondernemingsraad heeft de directie van NN op 27 november 2019 het besluit genomen om een reorganisatie door te voeren. In de adviesaanvraag die aan deze reorganisatie vooraf is gegaan, is te lezen dat deze reorganisatie tot gevolg heeft dat binnen het CRC-team twee functies [functie 1] ophouden te bestaan en dat er één nieuwe functie [functie 3] (hierna: [functie 3] ) zal worden gecreëerd. De functie [functie 3] is een salarisschaal hoger ingedeeld dan de functie van [functie 1] . Verder is in de adviesaanvraag opgenomen dat het sociaal plan ‘Social Plan NN, 1 july 2019 – 31 december 2021’ (hierna: het sociaal plan) van toepassing is op de medewerkers van NN die geraakt worden door de reorganisatie.

In het sociaal plan is in artikel 7.9 bepaald dat een ontslagcommissie (als bedoeld in artikel 7:671a lid 2 BW) wordt ingesteld die (uitsluitend) bevoegd is tot de behandeling van en beslissing op aanvragen van NN tot het verkrijgen van een ontslagvergunning tot opzegging van de arbeidsovereenkomst wegens bedrijfseconomische redenen. Op de voet van artikel 1.1 sub d van het ‘Reglement cao ontslagcommissie ex artikel 7:671a BW’ (dat zich als bijlage bevindt bij het sociaal plan) is de ontslagcommissie bevoegd verklaard ten aanzien van elke werknemer die onder de CAO NN 1 januari 2019 tot en met 31 december 2020 (hierna: CAO NN) valt.

In een brief van 28 november 2019 is door NN aan [de werknemer] te kennen gegeven dat hij als gevolg van de reorganisatie per 1 december 2019 boventallig wordt.

In een e-mail van 6 december 2019 heeft [de werknemer] bij NN zijn interesse kenbaar gemaakt voor de functie van [functie 3] . Op 17 december 2019 hebben vervolgens sollicitatiegesprekken plaatsgevonden tussen [de werknemer] en de plaatsingscommissie van NN. NN heeft [de werknemer] daarna in een e-mail van 24 december 2019 meegedeeld dat hij niet geschikt is bevonden voor de functie van [functie 3] .

[de werknemer] heeft op 29 januari 2020 (inhoudelijk) bezwaar gemaakt tegen de afwijzing voor de functie van [functie 3] alsmede tegen zijn boventalligheid. NN heeft dit bezwaar in een e-mail van 12 februari 2020 afgewezen. [de werknemer] is tegen deze beslissing op 11 maart 2020 in beroep gegaan bij de Beroepscommissie Sociaal Plan van NN (hierna: de Beroepscommissie). In zijn beroepschrift heeft [de werknemer] zich – kort gezegd – op het standpunt gesteld dat NN het sociaal plan onjuist heeft toegepast.

In haar uitspraak van 23 april 2020 heeft de Beroepscommissie het beroep van [de werknemer] gegrond verklaard. Zij heeft in haar uitspraak overwogen dat de functie van [functie 3] ten opzichte van de functie van [de werknemer] – [functie 1] – als een gewijzigde functie moet worden gezien. De Beroepscommissie heeft NN daarom geadviseerd om jegens [de werknemer] te erkennen dat zij bij de beoordeling van diens kandidatuur voor de functie van [functie 3] ten onrechte de procedureregels voor de gewijzigde functie van artikel 1.3 van het sociaal plan buiten beschouwing heeft gelaten.

In een e-mail van 22 juli 2020 heeft NN aan [de werknemer] gevraagd of hij de plaatsingsprocedure (conform artikel 1.3 van het sociaal plan) alsnog wenste te doorlopen. [de werknemer] heeft hierop in een e-mail van 31 juli 2020 geantwoord dat, alvorens hij kan mededelen of hij bereid is om de plaatsingsprocedure te doorlopen, de plaatsingscommissie moet bestaan uit personen die kennis hebben van het functioneren van [de werknemer] . Ook diende volgens [de werknemer] op het plaatsingsformulier te worden vermeld aan welke objectieve criteria [de werknemer] moet voldoen om op de functie van [functie 3] te worden geplaatst. Voorts heeft [de werknemer] in zijn e-mail verzocht om in de gelegenheid te worden gesteld om een assessment te doen op het moment dat de plaatsingscommissie van oordeel zou zijn dat dat de functie niet passend is voor [de werknemer] . Tot slot wenste [de werknemer] van NN te vernemen hoe NN het voor mogelijk houdt dat [de werknemer] zal moeten functioneren onder de manager ( [naam manager] ) die [de werknemer] eerder ongeschikt achtte voor de functie van [functie 3] , indien [de werknemer] alsnog geschikt wordt geacht voor die functie door de nieuwe plaatsingscommissie.

Op 5 oktober 2020 hebben twee plaatsingsgesprekken plaatsgevonden tussen [de werknemer] en de (nieuw samengestelde) plaatsingscommissie van NN. De plaatsingscommissie heeft vervolgens in een e-mail van 12 oktober 2020 te kennen gegeven dat zij (unaniem) tot de conclusie is gekomen dat [de werknemer] niet geschikt is voor de functie van [functie 3] . NN heeft [de werknemer] diezelfde dag per e-mail afgewezen voor de functie van [functie 3] en aan [de werknemer] de mogelijkheid geboden om een assessment af te leggen.

In een e-mail van 16 oktober 2020 heeft [de werknemer] aan NN geschreven dat het voor hem onduidelijk is op welke gronden hij is afgewezen voor de functie van [functie 3] . [de werknemer] heeft NN in deze e-mail ook verzocht om een (groot) aantal vragen te beantwoorden, voordat hij een antwoord zou kunnen geven op de vraag of hij wenste deel te nemen aan het assessment.

Daarna hebben NN en (de gemachtigde van) [de werknemer] schriftelijk gecorrespondeerd. NN heeft zich toen op het standpunt gesteld (1) dat de plaatsingscommissie zorgvuldig en correct tot het besluit is gekomen om [de werknemer] ongeschikt te bevinden voor de functie van [functie 3] , (2) dat NN dit besluit voldoende aan [de werknemer] heeft uitgelegd en dat zij niet verplicht is om elke zin uit haar afwijzing nader toe te lichten, te motiveren en/of te onderbouwen, en (3) dat een assessment kan dienen als een objectieve second opinion die basis kan bieden om het besluit eventueel te heroverwegen. [de werknemer] meende (en meent) van zijn kant dat NN verplicht is om op “objectieve wijze” te verantwoorden waarom [de werknemer] ongeschikt is voor de functie van [functie 3] en dat als NN dat niet kan, sprake is van slecht werkgeverschap.

Op 5 november 2020 heeft NN een ontslagverzoek ingediend bij de cao-ontslagcommissie van NN.

Op 16 november 2020 heeft NN een brief geschreven aan [de werknemer] . In deze brief is een (formele) beslissing op het bezwaar van [de werknemer] genomen om hem af te wijzen voor de functie van [functie 3] . Tegen deze beslissing is [de werknemer] op 7 december 2020 in beroep gegaan bij de Beroepscommissie.

De Beroepscommissie heeft het beroep van [de werknemer] in haar uitspraak van 22 februari 2021 ongegrond verklaard en – samengevat – geoordeeld (1) dat NN de juiste procedure en selectiecriteria heeft gehanteerd, (2) dat NN in redelijkheid tot de conclusie heeft kunnen komen dat [de werknemer] ongeschikt is voor de functie van [functie 3] en (3) dat NN zich méér dan naar behoren heeft ingespannen om de vragen van [de werknemer] te beantwoorden.

In een uitspraak van 10 mei 2021 heeft de cao-ontslagcommissie aan NN toestemming verleend om de arbeidsovereenkomst met [de werknemer] op te zeggen.

Op 17 mei 2021 heeft NN de arbeidsovereenkomst met [de werknemer] opgezegd tegen 1 juli 2021.

In juli 2021 heeft NN een bedrag van € 198.728,59 bruto betaald aan [de werknemer] . Dit bedrag bestaat enerzijds uit een beëindigingsvergoeding van € 192.063,39 bruto en anderzijds uit een bedrag aan niet genoten vakantiedagen van € 6.665,20 bruto.