Rechtbank Gelderland, 30-03-2017, ECLI:NL:RBGEL:2017:1723, AWB - 17 _ 1169

1. Het oordeel van de voorzieningenrechter heeft een voorlopig karakter en bindt de rechtbank in een (eventueel) bodemgeding niet.

2. In het besluit van 7 februari 2017 heeft verweerder aan verzoekers medegedeeld dat hij op basis van het rapport van dr. C.M. Vinke, werkzaam als gedragsbioloog aan de Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht (hierna: Vinke), van 14 december 2016 heeft besloten Luna te herplaatsen en niet aan verzoekers terug te geven. Uit de gedragstest blijkt dat er sprake is van een hoog risico op herhaling van bijtincidenten. De kans dat Luna opnieuw gaat bijten is heel groot, aldus verweerder.

3. Namens verzoekers is betoogd dat verweerder zich niet heeft kunnen baseren op de resultaten van het onderzoek omdat de testresultaten niet overeenstemmen met de conclusie van de deskundige dat de prognose dat het met Luna nog goed gaat komen, ook na training, als zeer slecht moet worden ingeschat.

4. Op grond van artikel 172, derde lid, van de Gemeentewet is de burgemeester bevoegd bij verstoring van de openbare orde of bij ernstige vrees voor het ontstaan daarvan, de bevelen te geven die noodzakelijk te achten zijn voor de handhaving van de openbare orde. Er moet dus sprake zijn van verstoring van de openbare orde of van ernstige vrees daarvoor. Ook moet het geven van het bevel noodzakelijk zijn voor het herstel of de handhaving van de openbare orde, terwijl een even belangrijke eis is dat de maatregel proportioneel en subsidiair is. De voorzieningenrechter is van oordeel dat uit het voorgaande volgt dat de burgemeester de hem in artikel 172, derde lid, Gemeentewet gegeven bevoegdheid slechts in uitzonderingssituaties mag uitoefenen. Van zo’n situatie zal in het algemeen eerst sprake kunnen zijn indien er geen andere, minder vergaande maatregelen aanwendbaar zijn.

5. Op het moment van het geven van het bevel van 27 oktober 2016 tot afgifte van Luna was sprake van verstoring van de openbare orde omdat Luna op 1 oktober 2016 een buurvrouw, die op haar fiets in de buurt van de woning van verzoekers reed, heeft gebeten, waarna deze buurvrouw als gevolg van complicaties na de behandeling van de wond enige tijd in het ziekenhuis moest verblijven. Op 25 oktober 2016 heeft Luna een andere hond aangevallen, die aan de gevolgen hiervan is overleden. In de buurt is als gevolg van deze incidenten, gecombineerd met eerdere incidenten, een situatie ontstaan die door de burgemeester als verstoring van de openbare orde is beschouwd en die aanleiding heeft gegeven tot de inbeslagname van Luna.

6. Het thans bestreden besluit, waarbij de burgemeester op grond van artikel 172, derde lid, van de Gemeentewet, ter voorkoming van het ontstaan van (verdere) verstoring van de openbare orde heeft besloten tot herplaatsing van Luna en weigering om haar aan verzoekers terug te geven, is gebaseerd op het rapport van Vinke.

7. Op grond van hetgeen hiervoor is overwogen komt de voorzieningenrechter tot het voorlopig oordeel dat het bestreden besluit in bezwaar niet in stand zal kunnen blijven omdat niet is voldaan aan de eisen van proportionaliteit en subsidiariteit en verweerder zich niet zonder meer heeft kunnen baseren op het rapport van Vinke. Hierbij wijst de voorzieningenrechter er nog op dat de conclusie van Vinke dat het risico bij Luna als zeer hoog moet worden ingeschat voor mensen en honden, wordt vergezeld van de restrictie zonder dat aanvullende maatregelen worden genomen (vetgedrukt in de originele tekst). De ter zitting namens verweerder overhandigde reactie van Vinke op het rapport van De Boer is door de voorzieningenrechter niet bij de beoordeling betrokken omdat verzoekers en hun gemachtigde hierop niet hebben kunnen reageren. Deze reactie zal kunnen worden besproken tijdens de zitting van de hoorcommissie die, naar ter zitting is aangegeven, plaats zal vinden op 4 april aanstaande.

8. In het kader van de door de voorzieningenrechter te hanteren belangenafweging overweegt de voorzieningenrechter als volgt. Verweerder heeft belang bij het handhaven van de openbare orde maar niet is gebleken dat het besluit om Luna te herplaatsen en niet terug te geven aan verzoekers voldoet aan de op grond van artikel 172, derde lid, van de Gemeentewet aan een dergelijk besluit te stellen eisen. Aan de andere kant staan de belangen van verzoekers en Luna om te worden herenigd. Ter zitting hebben verzoekers aangegeven dat inmiddels in hun woning en de tuin maatregelen zijn genomen om het ontsnappen van Luna te voorkomen. Ook hebben zij een muilkorf aangeschaft die voldoet aan de door De Boer gestelde eisen en hebben zij zich bereid verklaard om Luna in overleg met De Boer en onder goede begeleiding te trainen en deze training met medicatie te ondersteunen, zolang De Boer dit nodig vindt.

De voorzieningenrechter ziet hierin aanleiding de reeds eerder uitgesproken schorsing te handhaven en daarbij te bepalen dat verweerder Luna aan verzoekers dient terug te geven, mits verzoekers ervoor zorgen dat Luna de tuin en woning niet zonder begeleiding kan verlaten, dat Luna de woning en tuin alleen met een muilkorf en aangelijnd onder begeleiding van verzoeker of verzoekster mag verlaten, dat verzoekers Luna in overleg met De Boer een (gedrags)training laten volgen die voldoet aan de door L. de Boer te stellen voorwaarden en dat Luna in overleg met de dierenarts zo nodig medicatie krijgt als door L. de Boer aangeraden. Verder dienen verzoekers in overleg met en na goedkeuring van een bijzonder opsporingsambtenaar (boa) van verweerder dan wel de hondenbrigade van verweerder zo nodig aanvullende veiligheidsmaatregelen te treffen in hun woning en tuin. Bovendien dienen verzoekers de hondenbrigade van verweerder op de hoogte te houden van de resultaten van de training en de (eventuele) medische behandeling. Mochten verzoekers zich niet aan deze voorwaarden houden kan verweerder opheffing van de uitgesproken schorsing vragen. De voorzieningenrechter zal daarbij bepalen dat de schorsing tot zes weken na de bekendmaking van het besluit op bezwaar zal voortduren.

9. De voorzieningenrechter zal verweerder veroordelen in de door verzoekers gemaakte proceskosten. Deze kosten zijn met inachtneming van het Besluit proceskosten bestuursrecht begroot op € 990 voor kosten van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand (1 punt voor het indienen van het verzoek om een voorlopige voorziening, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 495 en wegingsfactor 1) en € 179 voor de werkzaamheden van De Boer, alsmede € 52,64 in verband met de reiskosten van verzoekers ( [woonplaats] -Arnhem, op basis van tweede klas openbaar vervoer). Omdat verzoeker de verletkosten niet heeft onderbouwd zal de voorzieningenrechter gelet op het bepaalde in het Besluit proceskosten bestuursrecht uitgaan van het laagste tarief, zijnde € 7,- per uur, hetgeen neerkomt op een totaal van € 56,-. Dit leidt tot een totaal € 1.277,64 (€ 990 + € 179 + € 52,64 + € 56).

De reiskosten van de gemachtigde voor het traject Den Haag-Arnhem zijn inbegrepen in de forfaitaire vergoeding en komen om die reden niet voor vergoeding in aanmerking.