Rechtbank Midden-Nederland, 10-05-2016, ECLI:NL:RBMNE:2016:2570, 4960682

Verzoeker heeft de kantonrechter op grond van artikel 4:210 lid 1 BW verzocht hem een aanwijzing te geven, inhoudende dat de woning aan de [adres] in [woonplaats] mag worden verkocht voor een koopprijs van € 130.000,-. Verzoeker heeft een kopie van het op 17 juli 2015 uitgebrachte taxatierapport overgelegd, waaruit blijkt dat de marktwaarde van de woning (leeg en vrij van huur- en gebruiksrechten) € 132.500,- is.

De kantonrechter overweegt dat een vereffenaar de kantonrechter alleen kan verzoeken om een aanwijzing als sprake is van een gegronde reden. Volgens verzoeker is een gegronde reden aanwezig, omdat het actief van de nalatenschap naar verwachting hoofdzakelijk wordt gevormd door de woning en de verkoop ervan tot gevolg heeft dat de vordering van de hypotheeknemer (gedeeltelijk) zal worden voldaan, waarna tot de nalatenschap naar verwachting geen baten meer behoren. De voorgestelde verkoop van de woning heeft daardoor volgens verzoeker grote financiële gevolgen voor de nalatenschap en vormt daarom volgens verzoeker een gegronde reden voor een aanwijzing.

De kantonrechter overweegt dat een vereffenaar op grond van artikel 4:215 lid 1 BW tot taak en bevoegdheid heeft de goederen der nalatenschap te gelde te maken, voor zover dit nodig is voor de voldoening van de schulden der nalatenschap. De tegeldemaking van het tot een nalatenschap behorend onroerend goed heeft per definitie grote financiële gevolgen voor een nalatenschap gelet op de bedragen die daarmee gemoeid zijn. Echter, dit behoort tot de gebruikelijke taken en werkzaamheden van een vereffenaar. Dat het actief van een nalatenschap slechts hoofdzakelijk gevormd wordt door één onroerende zaak, maakt dit niet anders en vormt geen gegronde reden voor het geven van een aanwijzing. De kantonrechter zal het verzoek daarom afwijzen.