Rechtbank Midden-Nederland, 29-11-2019, ECLI:NL:RBMNE:2019:5931, 7990517

IPO verzoekt de arbeidsovereenkomst tussen partijen te ontbinden op grond van het bepaalde in artikel 7:671b lid 1 onder a en artikel 7:669 lid 3 Burgerlijk Wetboek (BW), primair op de d-grond van laatstgenoemd artikel, subsidiair op de g-grond. Volgens IPO zijn beide gronden voldragen en is herplaatsing van [verweerster] niet mogelijk.

IPO verzoekt verder voor recht te verklaren dat aan [verweerster] geen transitievergoeding is verschuldigd, althans een transitievergoeding voorwaardelijk toe te kennen voor het geval dat zij bij werkloosheid geen aanspraak zal kunnen maken op een aanvullende voorziening als bedoeld in de Regeling AVW. Tijdens de zitting heeft IPO toegelicht dat zij ontbinding wenst per 1 januari 2020. Volgens IPO is de ontslaggrond van belang voor de vraag of [verweerster] aanspraak heeft op een aanvullende voorziening. Zij stelt dat [verweerster] die aanspraak in ieder geval niet heeft bij ontbinding op de d-grond. IPO heeft aangevoerd dat [verweerster] alleen aanspraak kan maken op een bovenwettelijke uitkering indien een ontslag op de g-grond van artikel 669 lid 3 BW kwalificeert als een ontslag als bedoeld in artikel 2 lid 3 van de Regeling AVW en artikel 11.4.1 lid 3 van de CAP 2018. Volgens IPO is dat twijfelachtig en kan daarover in deze procedure geen beslissing worden genomen. IPO stelt dat APG daarover moet beslissen.

IPO voert ter onderbouwing van de redelijke gronden voor ontslag aan dat [verweerster] al langere tijd niet voldoende functioneerde, dat een verbeterplan moeizaam tot stand is gekomen en uiteindelijk in maart 2019 is ondertekend, maar dat dit plan kort daarna al weer is gestrand omdat [verweerster] onvoldoende heeft meegewerkt. De manier waarop [verweerster] zich is gaan verzetten tegen het verbeterplan en de manier waarop zij zich in mt-overleggen heeft opgesteld, heeft volgens IPO vervolgens ook tot een verstoorde arbeidsrelatie geleid. IPO stelt dat de vrijstelling van werk een noodzakelijke ordemaatregel is geweest.

[verweerster] voert verweer. Zij stelt zich primair op het standpunt dat geen redelijke grond voor ontbinding van de arbeidsovereenkomst bestaat. Voor het geval de arbeidsovereenkomst toch zou worden ontbonden, verzoekt [verweerster] om ontbinding op de g-grond per 1 april 2020. [verweerster] verzoekt daarbij toekenning van de voorziening als bedoeld in artikel 11.4.2 lid 2 van de CAP in plaats van de transitievergoeding. Zij verzoekt ook, zo nodig bij wijze van billijke vergoeding, toekenning van de verlengde nawettelijke uitkeringsvoorziening voor personen van 59 jaar en ouder als bedoeld in artikel 11.4.2 lid 3 van de CAP.

[verweerster] erkent dat de verhouding met haar leidinggevende en directeur van [organisatie] [A] duurzaam verstoord is geraakt. Zij vindt het vreselijk dat het haar hierdoor niet gegeven is om na al die jaren met haar ‘poten in de modder’ als manager voor GBO te blijven werken en de organisatie ‘volwassen’ te zien worden. Volgens [verweerster] heeft [A] onvoldoende oog gehad voor de cultuurverschillen tussen GBO en de overige units van [organisatie] en heeft zij [verweerster] , en daarmee GBO, onterecht aangewezen als zondebok voor het fiasco met de SNL-applicatie. [verweerster] verwijt [A] ook dat zij haar een behoorlijk belastend en intensief verbetertraject heeft opgelegd en dat traject – onder het mom van het argument dat [verweerster] zou hebben uitgedragen het nut er niet van in te zien – na één maand al eenzijdig heeft afgekapt. Volgens [verweerster] heeft [A] haar geen eerlijke kans gegeven en doelbewust aangestuurd op haar vertrek. [verweerster] vindt het ernstig verwijtbaar dat geen serieuze herplaatsingsinspanningen hebben plaatsgevonden. Volgens [verweerster] was dat goed mogelijk geweest, bij [organisatie] in [vestigingsplaats] of bij IPO in Den Haag. Zij heeft in dat verband gewezen op haar 35-jarige ervaring in (semi-)overheidsdienst.

IPO heeft betwist dat zij ernstig verwijtbaar heeft gehandeld.