Rechtbank Midden-Nederland, 26-02-2020, ECLI:NL:RBMNE:2020:702, 7798399 AC EXPL 19-1861 MN/38632

[gedaagde sub 2] was van 1 maart 1977 tot 1 januari 2018 in dienst van [eiser] , laatstelijk in de functie van merchandise manager tegen een salaris van € 4.526,83 bruto per maand exclusief emolumenten. In de uitoefening van zijn functie heeft [gedaagde sub 2] zich onder meer bezig gehouden met de inkoop van pashouders en onderhandelingen over het aantal en de prijs.

[eiser] heeft haar pashouders jarenlang ingekocht bij [bedrijf 1] B.V. (hierna: [bedrijf 1] ). [C] (hierna: [C] ) is bestuurder en aandeelhouder van [bedrijf 1] . [bedrijf 6] (hierna: [bedrijf 6] ) heeft de pashouders in opdracht van [bedrijf 1] geproduceerd.

Op 22 juli 2004 is de onderneming [bedrijf 2] B.V. (hierna: [bedrijf 3] ) opgericht. [bedrijf 3] houdt zich bezig met ontwikkelen, aankopen en verkopen van concepten, characters en merchandise ten behoeve van bedrijven en instellingen. Sinds 2010 hebben [bedrijf 4] B.V., de onderneming van [D] (de echtgenote van [gedaagde sub 1] ) (hierna: [bedrijf 4] ), en [bedrijf 5] B.V., de onderneming van [E] (de echtgenote van [gedaagde sub 2] ) (hierna: [bedrijf 5] ), beiden 50% van de aandelen in [bedrijf 3] en zijn zij de bestuurders van deze onderneming.

In een e-mail van 16 oktober 2009 heeft [gedaagde sub 1] het volgende aan [gedaagde sub 2] bericht: “(…) [D] is ook enthousiast. Ze vond ok dat wijnkoelers in kunst-design ook wel kan… Misschien beperkte product-range kan mogelijk wel….(mits logisch en geld oplevert…ha ha) Zet de toko evt op naam van de dames, zou ook nog kunnen om belangenverstrengeling te voorkomen. (…)”

In een e-mail van 15 november 2009 heeft [gedaagde sub 2] het volgende aan [F] , financieel adviseur van [bedrijf 3] (hierna: [F] ) gevraagd: “(…) Voor welke vorm kan het best worden gekozen? Willen de zaak op naam van beide echtgenotes zetten – ik ben op huwelijkse getrouwd (nog steeds!!!!) Waarbij lopen we het minst risico c.q. wil prive zeker geen risico ‘lopen’ (…)”.

In een e-mail van 11 januari 2010 heeft [gedaagde sub 2] aan [F] doorgegeven dat het bedrijf van [D] [bedrijf 4] zal heten.

In een e-mail van 21 september 2010 heeft [gedaagde sub 1] aan [gedaagde sub 2] een opzet gestuurd voor de tekst van de website van [bedrijf 3] .

In een e-mail van 2 november 2010 heeft [gedaagde sub 1] het volgende aan [gedaagde sub 2] meegedeeld: “(…) We moeten ff datum prikken voor directie-overleg [bedrijf 3] . Raad van Commissarissen vraagt er nl om.”

In een e-mail van 1 december 2010 heeft [gedaagde sub 1] het volgende aan [gedaagde sub 2] bericht: “Erg interessant die pashoesjes. (…) Dat is een zeer interessante markt. Met kans op erg hoge aantallen. (…) Die markt is nog onontgonnen. Kunst is nu unieke bedrukkings-mogelijkheden te vinden, te bedenken Far East levert zeker prijsvoordeel op. 200.000 x 5 cent prijsvoordeel = al snel 10 k verschil. Als dit goed op de rit staat, pakken we een volgend item erbij.”

Op 8 december 2010 heeft [G] van [bedrijf 8] per mail aan [gedaagde sub 1] gevraagd: “Ha [F] ! Even voor de duidelijkheid. Kunnen we de [bedrijf 3] -site voor jullie gaan bouwen? (…)”

In een e-mail van 13 december 2010 heeft [gedaagde sub 1] aan [gedaagde sub 2] meegedeeld: “Ik ben gisteravond even gaan googelen naar cardhouder / cardholder / pashouder / etc Zeker interessant om te kijken, je komt van alles tegen (wereldwijd) Maar ook zeker een nog onontdekte markt tav customer-made en company-printed…!!”

In een e-mail van 17 februari 2014 met als onderwerp “idee suitcase-skate” heeft [gedaagde sub 1] het volgende aan [gedaagde sub 2] meegedeeld: “(…) En dit idee is te leuk om niks mee te doen. (…) We laten op basis van deze schets en idee samen met [bedrijf 9] een model maken in China. Het is “ONS IDEE” en we claimen en patenteren het. Daarna gaan we er de markt mee op ( [bedrijf 3] ).” In reactie daarop antwoordt [gedaagde sub 2] diezelfde dag per mail: “Doen”.

In een e-mail van 19 december 2014 heeft [gedaagde sub 2] het volgende aan [F] meegedeeld: “(…) Wat ik verwacht volgend jaar met de [bedrijf 2] te doen. Q1 weer een opdracht voor 300.000 speciale passen, q3 ook weer dus dat is toch wel een aardige (…)”.

In september 2017 heeft de FIOD de werkplek van [gedaagde sub 2] bij [eiser] onderzocht. Om die reden is de afdeling Security & Integrity Management van [eiser] (hierna: SIM) een onderzoek naar [gedaagde sub 2] gestart. SIM heeft [gedaagde sub 2] in het kader van dat onderzoek op 21 november 2017 en op 21 december 2017 gehoord.

Door het onderzoek van SIM heeft [eiser] ontdekt dat [bedrijf 1] (een deel van) de door [gedaagde sub 2] bij haar bestelde pashouders heeft ingekocht bij [bedrijf 3] en dat de aandelen in [bedrijf 3] in handen waren van de echtgenotes van [gedaagde sub 1] en [gedaagde sub 2] . Omdat [eiser] meende dat zij hierdoor was benadeeld, heeft zij een verzoek aan deze rechtbank gedaan om getuigen te mogen horen over de inkoopconstructie. Dat verzoek is toegestaan. Op 14 juni 2018 en 28 augustus 2018 heeft mr. P.M. Leijten als getuigen onder ede gehoord: [gedaagde sub 1] en diens echtgenote, [gedaagde sub 2] en diens echtgenote, [C] (DGA van [bedrijf 1] ), diens vader [H] (tevens voormalig eigenaar van [bedrijf 1] ). Van de verhoren is proces-verbaal opgemaakt.

[bedrijf 3] heeft in de periode van 17 augustus 2012 tot en met 7 september 2017 in totaal € 217.384 aan de inkoop en verkoop van pashouders voor [eiser] verdiend. De marge was tot begin september 2014 € 0,05 per stuk en daarna € 0,09 per stuk.