Rechtbank Midden-Nederland, 02-02-2022, ECLI:NL:RBMNE:2022:349, 9618449 UV EXPL 22-4 JH/1050

Vooropgesteld wordt dat [eiser] een spoedeisend belang heeft bij zijn vorderingen. Hij wil graag in dienst treden bij [bedrijf 3] , maar loopt daarbij het risico dat hij de aan het concurrentiebeding gekoppelde aanzienlijke boete verschuldigd is.

De kantonrechter zal de door [eiser] aangevoerde gronden voor toewijzing van zijn vordering hierna afzonderlijk beoordelen. Hierbij wordt uitgegaan van de in artikel 7.2 van de arbeidsovereenkomst opgenomen Nederlandstalige bedingen. De ‘secrecy and competition clause’ vormt volgens [gedaagde] slechts een vertaling en verduidelijking van de Nederlandstalige bedingen en mist daarom zelfstandige betekenis.

Op grond van artikel 9a van de Waadi mag een uitlener geen belemmering opleggen voor de totstandkoming van een arbeidsovereenkomst na afloop van de terbeschikkingstelling tussen de ter beschikking gestelde arbeidskracht en de inlener. Elk beding in strijd hiermee is (in beginsel) nietig.

De kantonrechter is met [eiser] van oordeel dat het in de eerste alinea van 7.2 opgenomen beding in strijd is met het belemmeringsverbod van artikel 9a Waadi en daarom nietig is. [eiser] heeft echter geen belang bij de nietigheid van dit beding. Hij wil namelijk niet in dienst treden bij [bedrijf 1] of [bedrijf 2] , maar bij een detacheringsbedrijf.

Artikel 7.2 van de arbeidsovereenkomst is overzichtelijk opgebouwd en bevat in de tweede alinea een afzonderlijk beding dat ziet op het verrichten van concurrerende werkzaamheden. Dit apart geformuleerde en losstaande beding blijft, ondanks de nietigheid van het eerste beding, in stand. Op grond van de Waadi is het een uitlener niet verboden om de ter beschikking gestelde arbeidskracht te verhinderen om bij een concurrerende onderneming, zoals een ander detacheringsbedrijf, in dienst te treden en/of concurrerende werkzaamheden te verrichten.

Een zeer ruim en onduidelijk geformuleerd concurrentiebeding maakt teveel inbreuk op de vrije keuze van arbeid. Anders dan [eiser] heeft betoogd, is dat bij het concurrentiebeding dat is opgenomen in de tweede alinea van artikel 7.2 van de arbeidsovereenkomst niet het geval.

Het beding verbiedt [eiser] om binnen 12 maanden na de beëindiging van de arbeidsovereenkomst concurrerende werkzaamheden te verrichten en om werkzaamheden te verrichten voor klanten, relaties en concurrenten van [gedaagde] die zouden kunnen profiteren van vertrouwelijke zakelijke of technische informatie die voor [eiser] toegankelijk is geweest. De verboden activiteiten worden in het beding duidelijk afgebakend tot concurrerende werkzaamheden. Van een algemeen verbod om werkzaam te zijn voor alle klanten en relaties van [gedaagde] is, anders dan [eiser] stelt, geen sprake.

Een andere vraag is of [eiser] met zijn werkzaamheden als director consulting service bij [bedrijf 3] werkzaamheden zou verrichten voor een concurrent van [gedaagde] die kan profiteren van vertrouwelijke informatie die voor [eiser] toegankelijk is geweest. Die vraag wordt hierna beantwoord.

[eiser] heeft aangevoerd dat hij door indiensttreding bij [bedrijf 3] het concurrentiebeding niet overtreedt, omdat [bedrijf 3] geen concurrent is van [gedaagde] en hij daar geen concurrerende werkzaamheden zal gaan verrichten. Volgens [eiser] is [gedaagde] te klein om als concurrent van [bedrijf 3] te worden aangemerkt waar het gaat om 100+ raamovereenkomsten waarbij de opdrachtgever verlangt dat één preferred supplier alle consultants levert. De raamovereenkomst bij [instelling] is bovendien al aan [bedrijf 3] gegund. [eiser] stelt verder dat hij niet beschikt over vertrouwelijke concurrentiegevoelige bedrijfsinformatie waarvan [bedrijf 3] zou kunnen profiteren.

Naar het (voorlopig) oordeel van de kantonrechter kunnen [gedaagde] en [bedrijf 3] wel degelijk worden beschouwd als concurrenten en zijn ook de door [eiser] bij [bedrijf 3] uit te voeren werkzaamheden als concurrerend te beschouwen. Uit de stellingen van [gedaagde] en de door haar overgelegde stukken volgt namelijk dat [bedrijf 3] dezelfde diensten levert als [gedaagde] , dat beide ondernemingen zich bewegen op dezelfde markt en binnen dezelfde expertisegebieden en dat zij ook deels voor dezelfde klanten werkzaam zijn. [eiser] heeft in de dagvaarding (onder 44) ook erkend dat [gedaagde] en [bedrijf 3] beide preferred supplier zijn van [instelling] . [gedaagde] heeft bovendien gemotiveerd gesteld dat [eiser] in zijn hoedanigheid van senior projectmanager toegang heeft tot een aanzienlijke hoeveelheid strategische, vertrouwelijke, commerciële en concurrentiegevoelige informatie van [gedaagde] . Zo heeft zij onder meer gesteld dat [eiser] bekend is met de (toekomstige) klanten van [gedaagde] en de (aanbiedings)tarieven die worden gehanteerd. Ter onderbouwing hiervan verwijst [gedaagde] onder meer naar de door haar overgelegde verklaringen over (de inhoud van) de meetings waaraan [eiser] heeft deelgenomen en nog steeds deelneemt. [gedaagde] heeft verder gesteld dat ook de kennis van [eiser] over haar marketingplannen en de door haar werknemers gevolgde opleidingen vertrouwelijke bedrijfsinformatie betreft, die zeer waardevol kan zijn voor een concurrent. Met deze kennis kan [eiser] in zijn nieuwe functie, die deels bestaat uit commerciële activiteiten, [bedrijf 3] een concurrentievoordeel geven. Tegenover de gemotiveerde stellingen van [gedaagde] heeft [eiser] in het kader van dit kort geding onvoldoende gesteld om aan te kunnen nemen dat hij niet beschikt over vertrouwelijke informatie.

De indiensttreding van [eiser] bij [bedrijf 3] levert dan ook een overtreding van het (in de tweede alinea van artikel 7.2 opgenomen) concurrentiebeding op.

Vervolgens moet worden beoordeeld of [eiser] door het concurrentiebeding onbillijk wordt benadeeld in verhouding tot het te beschermen belang van [gedaagde] . Er moet dus een afweging worden gemaakt tussen de belangen van [eiser] bij schorsing van het beding en de belangen van [gedaagde] bij onverkorte handhaving daarvan.

Gelet op al het voorgaande, de belangen van partijen tegen elkaar afwegend, acht de kantonrechter het niet waarschijnlijk dat de bodemrechter zal oordelen dat [eiser] onbillijk wordt benadeeld door handhaving van het concurrentiebeding. De door [eiser] ter zitting toegelichte wens om niet meer alleen bij een opdrachtgever gedetacheerd te worden, hetgeen wel gebruikelijk is bij [gedaagde] en niet bij [bedrijf 3] , maakt dit niet anders. De primaire vordering tot schorsing van het concurrentiebeding wordt afgewezen.

De kantonrechter kan op grond van artikel 7:653 BW bepalen dat de werkgever voor de duur van de beperking een vergoeding aan de werknemer moet betalen indien de werknemer in belangrijke mate belemmerd wordt om anders dan in dienst van de werkgever werkzaam te zijn. Het gaat hierbij niet om een schadevergoeding maar om een vergoeding naar billijkheid. Voor toekenning van een dergelijke vergoeding is in dit geval geen plaats. Ook met inachtneming van het concurrentiebeding is het voor [eiser] mogelijk om werkzaam te blijven op het gebied van ICT-management in de detacheringsbranche en aldus in zijn inkomen te voorzien. Daar komt bij dat [eiser] zijn dienstverband bij [gedaagde] nog niet heeft opgezegd en, zoals hiervoor al is overwogen, een loonsverhoging heeft ontvangen. De subsidiaire vordering tot toekenning van een voorschot op een vergoeding wordt afgewezen.

[eiser] wordt, als de in het ongelijk gestelde partij, veroordeeld in de kosten van deze procedure aan de zijde van [gedaagde] . Deze kosten worden begroot op € 747,-- aan salaris gemachtigde.