Rechtbank Midden-Nederland, 14-02-2024, ECLI:NL:RBMNE:2024:666, 10394714 \ UC EXPL 23-1797

2.1.

De kantonrechter blijft bij en bouwt voort op hetgeen in het tussenvonnis van 5 juli 2023 is overwogen en beslist.

2.2.

In het vonnis van 5 juli 2023 is als voorlopig oordeel gegeven dat de stelling van [gedaagde] dat [eiser] ten tijde van het sluiten van de vaststellingsovereenkomst uitzicht had op ander werk als bedoeld in artikel 8.2 van de vaststellingsovereenkomst, aannemelijk is. De kantonrechter heeft [eiser] toegelaten tot het leveren van tegenbewijs tegen deze stelling. Hiervoor is voldoende dat [eiser] dit voorlopig oordeel ontzenuwt door zoveel twijfel te zaaien dat de vaststellingen waarop het voorlopig oordeel is gebaseerd onhoudbaar worden. [eiser] heeft geen getuigen laten horen, maar heeft wel een aantal bewijsstukken in het geding gebracht. Deze zullen hierna - voor zover zij voor de bewijslevering relevant zijn - worden besproken.

2.3.

Het voorlopig oordeel dat [eiser] ten tijde van het sluiten van de vaststellingsovereenkomst uitzicht had op ander werk als bedoeld in artikel 8.2 van de vaststellingsovereenkomst, is in de eerste plaats gebaseerd op de overweging van de kantonrechter dat [gedaagde] voldoende heeft onderbouwd dat [eiser] na de trade stop van 22 augustus 2022 nog heeft gehandeld en dat dit blijkt uit de correspondentie tussen [eiser] [bedrijf 1] (hierna: [bedrijf 1] ) van 20 tot en met 27 oktober 2022, de facturen aan [bedrijf 2] van 11 november 2022 en de e-mail van [bedrijf 3] van 12 november 2022.

2.4.

2.5.

[eiser] stelt dat dit een overzicht is van pending deals voor het vierde kwartaal van 2022 dat de heer [A] ten behoeve van de onderhandelingen met [B] en [C] had opgesteld. Volgens [eiser] was er met betrekking tot deze pending deals al overeenstemming over de prijs en de goederen en dienden de deals alleen nog uitgevoerd te worden. Hij stelt dat het logisch is dat hij hierover door leveranciers en klanten werd benaderd met vragen, omdat deze niets wisten van de trade stop. Het betekent dus niet dat hij na de trade stop nog trades heeft gemaakt. Dit kan volgens [eiser] ook niet worden afgeleid uit de correspondentie met [bedrijf 1] van 20 tot en met 27 oktober 2022 en de e-mail van [bedrijf 3] van 12 november 2022.

2.6.

betwist dat het document dat [eiser] in het geding heeft gebracht een overzicht van lopende transacties van [gedaagde] was. Volgens [gedaagde] is dit document niets meer dan een door [A] opgestelde schets van de mogelijke omzet en marge na de beoogde overname door [bedrijf 4] , die hij op 29 september 2022 met [C] heeft gedeeld onder de titel: “business model [documentnaam] ”.

2.7.

De kantonrechter is van oordeel dat op basis van het document dat [eiser] in het geding heeft gebracht niet is komen vast te staan dat [gedaagde] in het vierde kwartaal van 2022 een aantal pending deals had waarbij al overeenstemming was over de prijs en de goederen en de deals enkel nog uitgevoerd dienden te worden. Dit is door [gedaagde] betwist en door [eiser] niet nader onderbouwd.

2.8.

Meer in het bijzonder is niet komen vast te staan dat de correspondentie tussen [eiser] en [bedrijf 1] van 20 tot en met 27 oktober 2022 en de e-mail van [bedrijf 3] van 12 november 2022 betrekking hebben op overeenkomsten die al voor de trade stop voor [gedaagde] waren gesloten en die alleen nog uitgevoerd moesten worden.

2.9.

Voor de correspondentie tussen [eiser] en [bedrijf 1] geldt dat [eiser] hier duidelijk met [bedrijf 1] onderhandelt om een overeenkomst voor het leveren van een partij bevroren gezouten vis tot stand te brengen. Partijen bereiken uiteindelijk geen overeenstemming over de prijs, maar uit de correspondentie kan niet worden afgeleid dat het niet de bedoeling was van [eiser] om een deal te sluiten.

2.10.

Ook voor de e-mail van [bedrijf 3] van 12 november 2022, waarbij wordt verzocht de verscheping van twee containers bevroren kippenvleugels in december 2022 te laten plaatsvinden in plaats van in november 2022, geldt dat uit het document dat [eiser] in het geding heeft gebracht niet kan worden afgeleid dat het hier ging om een deal die al voor de trade stop was gesloten.

2.11.

De conclusie luidt daarom dat [eiser] met het door hem overgelegde document geen twijfel heeft kunnen zaaien over de juistheid van de voorlopige vaststelling dat hij na de trade stop van 22 augustus 2022 nog heeft gehandeld.

2.12.

Het voorlopig oordeel dat [eiser] ten tijde van het sluiten van de vaststellingsovereenkomst uitzicht had op ander werk als bedoeld in artikel 8.2 van de vaststellingsovereenkomst, is in de tweede plaats gebaseerd op de overweging dat voor de facturen van 11 november 2022 geldt dat deze op naam van De [bedrijf 5] zijn gesteld, dat daarop onweersproken een ander rekeningnummer dan dat van [gedaagde] staat vermeld en dat het er dus op lijkt dat [eiser] daarmee voor De [bedrijf 5] handelde. Deze facturen zijn op naam gesteld van [bedrijf 2] (hierna: [bedrijf 2] ) en hebben blijkens de omschrijving betrekking op: “Frozen Chicken Upper back – origin Holland, Brand [bedrijf 6] – 10kg cartons”.

2.13.

2.14.

2.15.

Volgens [eiser] volgt uit deze e-mailberichten dat [bedrijf 2] de desbetreffende Frozen Chicken Upperback van [bedrijf 6] nooit heeft ontvangen en dat [bedrijf 6] nooit producten heeft geladen voor [bedrijf 5] B.V. Volgens [eiser] kan uit deze e-mails dus worden afgeleid dat hij nooit namens [bedrijf 5] een trade heeft gemaakt.

2.16.

2.17.

heeft in reactie hierop gesteld dat uit de e-mail van [D] van 10 juli 2023 blijkt dat de transacties die met de facturen samenhangen door [bedrijf 2] zijn geannuleerd en dat daarmee vaststaat dat deze facturen zien op daadwerkelijk door [eiser] gesloten transacties tijdens de trade stop en niet slechts voorbeelden van werk zijn. [gedaagde] heeft erop gewezen dat [eiser] geen verklaring heeft gegeven voor het feit dat de facturen op naam van [bedrijf 5] zijn gesteld. [gedaagde] heeft daarnaast gesteld dat het rekeningnummer dat in de facturen staat vermeld van [bedrijf 5] is. Zij heeft ter onderbouwing van deze stelling als productie 39 een printscreen in het geding gebracht van een betalingsopdracht naar het rekeningnummer dat in de facturen van 11 november 2022 is vermeld. Op de printscreen staat: “Let op! Dit rekeningnummer staat op naam van [bedrijf 5] B.V. uit [vestigingsplaats 2] .” [gedaagde] wijst erop dat [eiser] geen verklaring heeft gegeven waarom hij dit rekeningnummer in de factuur heeft opgenomen en hoe hij daarover beschikte. [gedaagde] stelt ten aanzien van de verklaring van de echtgenote van [eiser] dat zij sterk twijfelt aan het waarheidsgehalte van deze e-mail en dat zij vermoedt dat deze e-mail door iemand anders is opgesteld. [gedaagde] stelt verder dat uit de inhoud van de mail volgt dat de facturen op daadwerkelijke werkzaamheden zagen en niet op voorbeelden.

2.18.

De kantonrechter overweegt dat uit de overgelegde e-mails niet kan worden afgeleid dat de facturen geen betrekking hebben op deals die daadwerkelijk zijn gesloten en slechts voorbeeldfacturen zijn. Uit de e-mail van [D] van 10 juli 2023 kan immers worden afgeleid dat er wel degelijk een deal was gesloten die later is geannuleerd. Uit de verklaring van de echtgenote van [eiser] kan ook worden afgeleid dat de facturen betrekking hadden op bedragen die daadwerkelijk verschuldigd waren. Zij schrijft immers in haar e-mail: “Ik heb [eiser] toen gevraagd me de bedragen te sturen waar het om zou gaan. [eiser] heeft toen uit gemak de facturen verstuurd i.p.v. het bedrag.”

2.19.

[eiser] heeft niet betwist dat naast de naam ook het rekeningnummer van [bedrijf 5] op de facturen staat vermeld. Hij heeft toegelicht dat hij over het rekeningnummer van [bedrijf 5] beschikte omdat bij de onderhandelingen over de overname van [gedaagde] was besproken om onder de naam [bedrijf 5] te handelen. De naam en het rekeningnummer van De [bedrijf 5] stonden daarom op de voorbeeldfacturen die hij aan zijn vrouw ten behoeve van zijn schoonvader heeft gestuurd. Hiervoor geldt echter dat in deze procedure niet is komen vast te staan dat was afgesproken dat [gedaagde] tijdelijk via [bedrijf 5] zou gaan handelen, omdat [gedaagde] dit heeft betwist en [eiser] deze stelling niet nader heeft onderbouwd. [eiser] heeft hiermee geen goede verklaring gegeven voor het feit dat op de facturen de naam en het rekeningnummer van [bedrijf 5] waren vermeld.

2.20.

Gezien het voorgaande is de kantonrechter van oordeel dat [eiser] met de e-mailberichten die hij in het geding heeft gebracht geen twijfel heeft kunnen zaaien over de juistheid van de voorlopige vaststelling dat uit de facturen van 11 november 2022 kan worden afgeleid dat hij daarmee voor [bedrijf 5] handelde.

2.21.

Het voorlopig oordeel dat [eiser] ten tijde van het sluiten van de vaststellingsovereenkomst uitzicht had op ander werk als bedoeld in artikel 8.2 van de vaststellingsovereenkomst, is in de derde plaats gebaseerd op de overweging dat de vaststellingsovereenkomst op 9 november 2022 is ondertekend door [eiser] en dat [eiser] op 15 november 2022 al met [H] , [C] en [B] in een WhatsAppgroep zat waarin onder meer de naam en de locatie van de nieuw op te richten onderneming werd besproken. De WhatsAppberichten van 15 november 2022 volgen dicht op het tekenen van de vaststellingsovereenkomst door [eiser] op 9 november 2022. Dit, in combinatie met de facturen van 11 november 2022 op naam van [bedrijf 5] , maakt dat de kantonrechter het waarschijnlijk vindt dat [eiser] bij het tekenen van de vaststellingsovereenkomst al concrete en vergevorderde plannen had om met [C] en [B] een samenwerking aan te gaan voor een nieuwe onderneming en daarmee uitzicht had op ander werk.

2.22.

2.23.

2.24.

- Your management fee incl car (we normally arrange cars via our own personal holding and include an allowance for car in the management fee)

- Salary and commission [H] , and your thoughts on if he needs a company car?

2.25.

Volgens [eiser] blijkt uit deze berichten dat hij vóór 9 november 2022 geen concreet uitzicht had op ander werk. Uit de e-mail van [B] van 11 november 2022 blijkt volgens hem dat er die dag geen concrete afspraken waren gemaakt. Er waren immers nog geen afspraken over management fee, salaris, commissie, of er een nieuw bedrijf opgezet moest worden, wat de bedrijfsnaam zou worden etc. Hij wijst erop dat de groepsapp pas naar aanleiding van het gesprek van 15 november 2022 is aangemaakt.

2.26.

[eiser] heeft ten slotte als productie 13 een besluit van het UWV van 6 februari 2023 in het geding gebracht waarmee hem naar aanleiding van een aanvraag van 23 januari 2023 per 2 januari 2023 een WW-uitkering is toegekend. Hij stelt dat op basis hiervan onomstotelijk vaststaat dat hij tot en na 2023 geen nieuwe baan had of werkzaamheden uitvoerde.

2.27.

betwist dat [eiser] de vaststellingsovereenkomst al op 9 november 2022 had ondertekend. Zij verwijst naar een e-mailwisseling tussen [eiser] en [J] van 9 tot 11 november 2022 (producties 12 en 15 bij de conclusie van antwoord) waarin [eiser] op 10 november 2022 schreef: “I have just taken a look at the agreement one more time right now before signing.” Hij heeft vervolgens pas op 11 november 2022 om 12.07 uur een ondertekende vaststellingsovereenkomst aan [J] gestuurd.

2.28.

[gedaagde] stelt dat de e-mails van [B] en [C] niet kunnen dienen als bevestiging van de stellingen van [eiser] . [gedaagde] stelt dat [B] en [C] een persoonlijk belang hebben bij hun antwoorden en dat hun antwoorden op de gestelde vragen veel te summier zijn. Het antwoord van [B] op de tweede vraag is bovendien aantoonbaar onjuist, gezien zijn e-mail van 11 november 2022. Volgens [gedaagde] kan uit deze e-mail van [B] worden afgeleid dat de beoogde samenwerking tussen [eiser] , [H] , [C] en [B] toen al rond was, althans dat [eiser] voorafgaand aan die datum in ieder geval uitzicht had op ander werk.

2.29.

[gedaagde] stelt ten slotte dat op basis van de WW-aanvraag van [eiser] van 23 januari 2023 niet vaststaat dat hij geen nieuwe baan had of werkzaamheden uitvoerde, omdat hij zelf in de hand had wanneer hij de aanvraag indiende. Het tijdstip van de aanvraag wijst er volgens [gedaagde] juist wel op dat [eiser] vanaf de einddatum van zijn arbeidsovereenkomst met [gedaagde] zelf een periode van 2,5 maand aannam dat hij ander werk of uitzicht op ander werk had. Hij had anders wel direct een WW-uitkering aangevraagd.

2.30.

In het tussenvonnis is de kantonrechter er op basis van de stellingen van [gedaagde] van uitgegaan dat [eiser] de vaststellingsovereenkomst op 9 november 2022 had ondertekend. Op basis van de e-mailwisseling tussen [eiser] en [J] van 9 tot 11 november 2022 staat echter voldoende vast dat dit pas op 10 of 11 november 2022 is gebeurd en dat hij de overeenkomst pas op 11 november 2022 om 12:07 uur ondertekend heeft teruggestuurd. Verder staat naar het oordeel van de kantonrechter op basis van de e-mail van [B] van 11 november 2022 voldoende vast dat [B] , [C] , [H] en [eiser] die dag een gesprek hebben gehad over hun beoogde samenwerking en dat het besluit om samen te werken in ieder geval die dag al was genomen en alleen nog op een aantal punten verder moest worden uitgewerkt. De verklaring van [B] dat het gesprek op 15 november 2022 de eerste concrete bespreking was over een mogelijke samenwerking vindt geen steun in zijn e-mail van 11 november 2022. De kantonrechter gaat daarom aan deze verklaring voorbij. De omstandigheid dat [eiser] op 11 november 2022 facturen op naam en met het rekeningnummer van [bedrijf 5] heeft opgesteld, is ook een sterke aanwijzing dat toen het besluit tot samenwerking al was genomen.

2.31.

Voor zover [eiser] stelt dat hij pas na het ondertekenen van de vaststellingsovereenkomst op 10 of 11 november 2022 door [B] en [C] is benaderd om een samenwerking aan te gaan en dat dit toen op 11 november 2022 meteen al heeft geleid tot het besluit tot samenwerking, geldt dat dit niet is komen vast te staan omdat [eiser] deze stelling onvoldoende feitelijk heeft onderbouwd. Dit kon wel van hem worden verwacht. De kantonrechter gaat er daarom van uit dat [eiser] al voor het ondertekenen van de vaststellingsovereenkomst door [B] en/of [C] was benaderd en dat hij bij het tekenen van de vaststellingsovereenkomst al concrete en vergevorderde plannen had om met [B] en [C] een samenwerking aan te gaan voor een nieuwe onderneming en daarmee uitzicht had op ander werk. Voor de verklaring van [H] dat [eiser] voor zover hem bekend geen handel of zaken ten nadele van [gedaagde] op eigen account heeft opgezet vóór 9 november 2022 en de verklaringen van [B] en [C] dat zij vóór 9 november 2022 geen zaken met de heer [eiser] hebben gedaan, geldt dat deze erg summier en algemeen zijn en geen inzicht geven in de wijze waarop de samenwerking met name in de tijd precies tot stand is gekomen. De verklaringen zijn daarom onvoldoende om aan te kunnen nemen dat er vóór 9 november 2022 voor [eiser] geen concreet uitzicht was op samenwerking met [B] en [C] en daarmee uitzicht op ander werk, waarbij in aanmerking is genomen dat [B] en [C] een belang kunnen hebben bij de gegeven voorstelling van zaken. De omstandigheid dat [eiser] op 23 januari 2023 een WW-uitkering heeft aangevraagd en dat het UWV hem deze uitkering per 2 januari 2023 heeft toegekend, is ook niet voldoende om aan te nemen dat [eiser] ten tijde van de ondertekening van de vaststellingsovereenkomst geen uitzicht had op ander werk. Dit zegt immers niets over de situatie op 10 en 11 november 2022.

2.32.

Gezien het voorgaande is de kantonrechter van oordeel dat [eiser] met de stukken die hij in het geding heeft gebracht geen twijfel heeft kunnen zaaien over de juistheid van de voorlopige vaststelling dat [eiser] bij het tekenen van de vaststellingsovereenkomst al concrete en vergevorderde plannen had om met [C] en [B] een samenwerking aan te gaan voor een nieuwe onderneming en daarmee uitzicht had op ander werk.

2.33.

Op grond van het voorgaande luidt de conclusie dat [eiser] niet is geslaagd in het door hem te leveren tegenbewijs. Hij is er niet in geslaagd het voorlopig oordeel te ontzenuwen dat hij ten tijde van het sluiten van de vaststellingsovereenkomst uitzicht had op ander werk als bedoeld in artikel 8.2 van de vaststellingsovereenkomst. Dit is daarom voldoende komen vast te staan.

2.34.

De consequentie van de vaststelling dat [eiser] ten tijde van het sluiten van de vaststellingsovereenkomst uitzicht had op ander werk als bedoeld in artikel 8.2 van de vaststellingsovereenkomst, is dat hij op grond van dit artikel een boete van € 25.000,-- aan [gedaagde] moet betalen. Hierna wordt besproken wat dit betekent voor de vorderingen van [eiser] .

2.35.

[eiser] vordert in de eerste plaats betaling van de vergoeding van € 20.031,36 bruto die [gedaagde] hem op grond van artikel 2.2. van de vaststellingsovereenkomst zou betalen. [gedaagde] heeft verklaard dat zij dit bedrag wil verrekenen met de boete van € 25.000,-- die [eiser] haar moet betalen. De kantonrechter stelt vast dat [gedaagde] een beroep op verrekening toekomt, nu het gaat om een afrekening na het einde van het dienstverband en niet om een periodieke loonbetaling tijdens dienstverband waarop artikel 7:632 BW ziet. Dat betekent dat de vordering van [eiser] tot betaling van de vergoeding van € 20.031,36 als gevolg van deze verrekening volledig teniet is gegaan. Dit onderdeel van zijn vordering wordt daarom afgewezen.

2.36.

Uit het voorgaande vloeit voort dat nu verrekening toelaatbaar is er geen grond is voor toekenning van de wettelijke verhoging.

2.37.

[eiser] vordert ten slotte een bedrag van € 13.000,-- aan misgelopen management fee. Hij heeft in de dagvaarding ter onderbouwing van deze vordering gesteld dat hij met [bedrijf 5] is overeengekomen om samen als partners een bedrijf te beginnen en dat zijn B.V. een management fee van € 13.000,-- exclusief btw per maand zou ontvangen. Dit stond ten tijde van de dagvaarding on hold totdat de situatie met [gedaagde] zou zijn opgelost. Gedurende de procedure is duidelijk geworden dat [C] en [B] ervoor hebben gekozen niet door te gaan met het opzetten van de nieuwe onderneming. [eiser] stelt dat hij daarom als gevolg van het handelen van [gedaagde] schade lijdt. Hij begroot deze schade op de misgelopen management fee tot 15 februari 2023 van € 13.000,-- exclusief btw.

2.38.

De kantonrechter overweegt dat [eiser] geen grondslag voor aansprakelijkheid van [gedaagde] heeft gesteld, zoals een onrechtmatige daad of een toerekenbare tekortkoming in de nakoming van de verplichtingen uit een tussen partijen gesloten overeenkomst. [eiser] heeft daarmee onvoldoende gesteld om de vordering te kunnen toewijzen. De vordering wordt daarom afgewezen.

2.39.

Nu de vorderingen van [eiser] worden afgewezen, wordt ook zijn vordering tot betaling van buitengerechtelijke incassokosten afgewezen.

2.40.

[eiser] zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [gedaagde] worden begroot op € 2.445,00 voor salaris gemachtigde (3 punten x tarief € 815,00 en € 135,--voor nakosten. Dat is in totaal € 2.580,--.

2.41.

[gedaagde] heeft tijdens de mondelinge behandeling verklaard dat zij primair aanspraak maakt op de boete van € 25.000,-- en dat haar beroep op vernietiging van artikel 2.2. van de vaststellingsovereenkomst subsidiair bedoeld is.

2.42.

Zoals hierboven is overwogen, kan [gedaagde] jegens [eiser] aanspraak maken op de boete van € 25.000,--. [gedaagde] heeft deze boete deels verrekend met de vergoeding van € 20.031,36 bruto waar [eiser] op grond van artikel 2.2. van de vaststellingsovereenkomst recht op had, zodat van de boete nog een bedrag van € 4.968,64 resteert. [eiser] wordt daarom veroordeeld dit resterende bedrag van € 4.968,64 aan [gedaagde] te betalen.

2.43.

Omdat de primaire vordering is toegewezen, hoeft de subsidiaire vordering tot vernietiging van artikel 2.2. van de vaststellingsovereenkomst niet meer te worden besproken.

2.44.

[gedaagde] vordert daarnaast [eiser] te veroordelen tot het betalen van een (aanvullende) schadevergoeding van € 217.246,53, eventueel te verminderen met de boete van € 25.000,--. Dit bedrag bestaat uit een bedrag aan salaris van € 9.500,-- en een beëindigingsvergoeding van € 7.746,53 die [gedaagde] aan [H] heeft betaald en de door [bedrijf 4] geboden overnamesom van € 200.000,--.

2.45.

[gedaagde] stelt ter onderbouwing van deze vordering dat [eiser] toerekenbaar is tekortgeschoten in de nakoming van zijn verplichtingen uit artikel 8.2 van de vaststellingsovereenkomst. Zij stelt dat [bedrijf 4] haar overnamebod voor de activiteiten van [gedaagde] niet zou hebben ingetrokken als [eiser] niet met haar zou zijn gaan samenwerken. [gedaagde] verwijt [eiser] ook dat hij [B] achter de rug van [A] heeft meegedeeld dat [K] (hierna: [K] ) bij een overname van [gedaagde] door [bedrijf 4] niet aan boord zou blijven en dat [B] hierna de onderhandelingen definitief heeft afgebroken. [gedaagde] stelt dat zij door het handelen en [eiser] schade heeft geleden die bestaat uit de overnamesom van € 200.000,-- die zij is misgelopen en de vergoeding die zij [H] in het kader van de beëindiging van zijn dienstverband heeft moeten betalen.

2.46.

2.47.

De kantonrechter is van oordeel dat [gedaagde] haar stelling dat het aan [eiser] te wijten is dat de overname door [bedrijf 4] niet is doorgegaan en dat [eiser] hiermee in strijd met artikel 8.2 van de vaststellingsovereenkomst heeft gehandeld, naar aanleiding van de betwisting door [eiser] onvoldoende nader heeft onderbouwd. In de eerste plaats geldt dat [bedrijf 4] de onderhandelingen met [gedaagde] op 27 oktober 2022 heeft afgebroken. De vaststellingsovereenkomst is gesloten nadat de handelingen die [gedaagde] [eiser] verwijt hebben plaatsgevonden, zodat niet valt in te zien hoe [eiser] voorafgaand aan het sluiten van deze overeenkomst in strijd met deze overeenkomst kan hebben gehandeld. [gedaagde] heeft verder onvoldoende aangevoerd om op basis daarvan te kunnen concluderen dat [eiser] al tijdens de onderhandelingen tussen [bedrijf 4] en [gedaagde] een deal met [B] en [C] had gesloten om met hen de Frozen-activiteiten voort te zetten zonder dat [gedaagde] daarvoor werd betaald en dat dit de reden is geweest waarom [bedrijf 4] de onderhandelingen met [gedaagde] heeft afgebroken. Uit de e-mail van [A] aan [B] van 26 oktober 2022 kan worden afgeleid dat het contact tussen [eiser] en [B] over de beschikbaarheid van [K] op initiatief van [A] heeft plaatsgevonden en dat [eiser] dit dus niet achter de rug van [gedaagde] heeft gedaan. Gelet hierop is niet komen vast te staan dat [eiser] met deze handelingen toerekenbaar is tekortgeschoten in de nakoming van artikel 8.2 van de vaststellingsovereenkomst. De vordering van [gedaagde] wordt daarom afgewezen.

2.48.

Omdat beide partijen deels in het ongelijk zijn gesteld zullen de proceskosten tussen hen worden gecompenseerd, in die zin dat elke partij de eigen kosten draagt.