Rechtbank Noord-Holland, 27-02-2020, ECLI:NL:RBNHO:2020:1562, 7990816 AO VERZ 19-52

Royaal Vastgoed is een onderneming die zich bezighoudt met het kopen en verkopen van percelen grond, waarbij ook aan derden de mogelijkheid wordt geboden om te investeren in dergelijke percelen.

[verweerder] , geboren [geboortedatum] 1984, is op 11 februari 2019 in dienst getreden bij Royaal Vastgoed. [verweerder] was accountmanager met een salaris van € 2.400,00 bruto per maand.

Als accountmanager was het de taak van [verweerder] om potentiële klanten te benaderen voor vastgoedprojecten. [verweerder] heeft daarover geregeld gesproken met de twee bestuurders en aandeelhouders van Royaal Vastgoed, [bestuurder 1] en [bestuurder 2] .

In maart 2019 heeft [verweerder] aan [bestuurder 1] en [bestuurder 2] laten weten dat hij contacten had gelegd en mogelijke investeerders had gevonden voor een omvangrijk vastgoedproject dat een waarde van vijf tot 50 miljoen euro zou kunnen vertegenwoordigen. Daarbij heeft [verweerder] vermeld dat het ging om contacten met [contact 1] en [contact 2] , leden van de [naam familie] , één van de rijkste families van India, en dat zij bereid waren om te investeren in projecten van Royaal Vastgoed. Ook vertelde [verweerder] contact te hebben gelegd met [naam] , dochter van de eigenaar van [naam bedrijf] , een groot vastgoedbedrijf in Dubai, en dat ook zij interesse had in vastgoedprojecten met Royaal Vastgoed.

Ten behoeve van de contacten met de door [verweerder] genoemde potentiële investeerders heeft Royaal Vastgoed een laptop en een e-mailaccount ter beschikking gesteld aan [verweerder] .

[verweerder] heeft in het kader van de door hem genoemde contacten met [contact 1] op 14 maart 2018 vanaf zijn laptop een e-mail gestuurd aan het adres [e-mailadres 1] , waarin wordt verwezen naar een telefoongesprek eerder die week tussen [verweerder] en [contact 1] . Deze e-mail is door [verweerder] doorgestuurd aan [bestuurder 1] en [bestuurder 2] .

[verweerder] heeft met [bestuurder 1] en [bestuurder 2] besproken dat hij vanwege de onderhandelingen met [contact 1] en [contact 2] naar Mumbai (India) zou gaan. [verweerder] en [bestuurder 2] zijn vervolgens op 18 maart 2019 samen naar Mumbai gereisd. [verweerder] deelde [bestuurder 2] op 21 maart 2019 ter plaatse mee dat die dag een bespreking zou plaatsvinden met [contact 1] en [contact 2] , maar dat [contact 1] en [contact 2] geen zaken wilden doen met een onbekende en alleen met [verweerder] wilden spreken. [bestuurder 2] heeft geen contact gehad met [contact 1] en [contact 2] .

Op 21 maart 2019 heeft [verweerder] aan [bestuurder 2] meegedeeld dat het gesprek van 21 maart 2019 succesvol was verlopen en dat er een overeenkomst was getekend. In een door [verweerder] aan [bestuurder 2] overhandigde schriftelijke overeenkomst staat dat [contact 1] en [contact 2] op 21 maart 2019 een koopovereenkomst zijn aangaan met Royaal Vastgoed, voor de koop van percelen grond in Nederland ter waarde van 30 miljoen euro. Onder de namen van [contact 1] en [contact 2] in de schriftelijke overeenkomst staan handtekeningen.

[verweerder] vertelde na terugkeer in Nederland aan [bestuurder 2] en [bestuurder 1] dat hij [contact 1] en [contact 2] telefonisch had gesproken en dat zij in een e-mail van 3 april 2019 hadden bevestigd dat zij een eerste bedrag van 17 miljoen euro hadden overgemaakt aan Royaal Vastgoed. Royaal Vastgoed kreeg op 3 april 2019 van [verweerder] een “Statement of Account” van de bank Emirates NBD, één van de grootste bankgroepen in het Midden-Oosten. Op deze“Statement of Account” stonden de namen van [contact 1] en [contact 2] en de vermelding van een overboeking op 2 april 2019 aan een notariskantoor van een bedrag van ruim 19 miljoen dollar, met de melding “Approved by Mr. [verweerder] ”. Er volgde geen betaling.

Nadat betaling uitbleef en [bestuurder 1] en [bestuurder 2] daarover navraag hadden gedaan, deelde [verweerder] op 4 april 2019 mee dat [contact 1] en [contact 2] hadden aangegeven dat zij problemen hadden met de betaling. Op verzoek van [bestuurder 1] en [bestuurder 2] benaderde [verweerder] een notaris in Nederland en Dubai om één en ander te regelen.

Op 9 april 2019 heeft [verweerder] aan [bestuurder 1] en [bestuurder 2] laten weten dat [contact 1] en [contact 2] met hun accountant contact hadden over de betaling en dat zij het voornemen hadden om nog meer te investeren via Royaal Vastgoed.

[verweerder] zond op 10 april 2019 aan Royaal Vastgoed een e-mail door van 10 april 2019, waarin [contact 1] en [contact 2] meedelen dat zij de komende jaren nog ruim 300 miljoen dollar kunnen investeren.

Op 16 en 17 april 2019 ontvangt Royaal Vastgoed van [verweerder] een nieuwe “Statement of Account” waarin een overboeking van ruim 33 miljoen dollar wordt genoemd. Betaling vond niet plaats.

Op of rond 25 april 2019 vertelde [verweerder] aan [bestuurder 1] en [bestuurder 2] dat hij op uitnodiging van [contact 1] en [contact 2] in mei 2019 opnieuw naar Mumbai wilde gaan om zaken te bespreken. [verweerder] is voor Royaal Vastgoed naar Mumbai geweest in de periode van 9 tot en met 16 mei 2019. [verweerder] deelde [bestuurder 1] en [bestuurder 2] mee dat [contact 1] in een gesprek op 10 mei 2019 had aangegeven dat betaling nog op zich liet wachten vanwege een vroege sluiting van de bank.

Op 16 mei 2019 ontving Royaal Vastgoed opnieuw een “Statement of Account” van [verweerder] , dit keer voor een betaling van ruim 34 miljoen dollar. Er volgde geen betaling.

Aan Royaal Vastgoed werd op 25 mei 2019 door [verweerder] meegedeeld dat [contact 1] en [contact 2] eerdergenoemde overeenkomst op een andere naam wilden zetten, namelijk op naam van [contact 3] . [verweerder] liet daarbij weten dat hij voor ondertekening van de nieuwe overeenkomst naar Dubai moest reizen. [verweerder] informeerde Royaal Vastgoed dat deze bespreking in Dubai pas medio juli 2019 kon plaatsvinden, omdat [contact 2] tijdens een vliegreis in Amerika gewond was geraakt en later aan die verwondingen was overleden.

Op 10 juli 2019 is [verweerder] samen met [bestuurder 1] naar Dubai gereisd om de overeenkomst met [contact 1] en [contact 3] te sluiten. Ook dit keer vertelde [verweerder] aan [bestuurder 1] dat [contact 1] en [contact 3] het niet op prijs stelden als [bestuurder 1] bij de bespreking aanwezig was.

[verweerder] heeft [bestuurder 1] rond 21 juli 2019 een nieuwe schriftelijke overeenkomst overhandigd, gedateerd 21 juli 2019 en ondertekend door [contact 3] , voor de koop van percelen grond in Nederland voor een koopprijs van 112 miljoen euro. Er volgde geen betaling.

Omdat betalingen nog steeds uitbleven, is bij Royaal Vastgoed twijfel ontstaan over het waarheidsgehalte van de mededelingen van [verweerder] over de contacten met [contact 1] , [contact 2] en [naam bedrijf] . Royaal Vastgoed heeft haar eigen IT-afdeling vervolgens onderzoek laten doen, waaruit naar voren is gekomen dat de tientallen e-mails gericht aan [verweerder] vanaf het e-mailadres “ [e-mailadres 3] ” zijn verzonden vanuit Nederland en niet vanuit India of elders. Verder is gebleken dat e-mails gericht aan [verweerder] vanaf adressen met domeinnamen “ [e-mailadres 4] ” en “ [e-mailadres 5] ” niet daadwerkelijk verzonden kunnen zijn, omdat die domeinnamen niet bestaan. Royaal Vastgoed heeft daarom geconcludeerd dat alle e-mails van en aan [contact 1] , [contact 2] en [naam bedrijf] onecht zijn. Verder heeft Royaal Vastgoed de verschillende versies van de “Statement of Account” nader onderzocht en is zij tot de conclusie gekomen dat deze allemaal vervalst moeten zijn.

[bestuurder 1] en [bestuurder 2] hebben [verweerder] in een gesprek op 8 augustus 2019 verzocht om tekst en uitleg te geven over hun bevindingen ten aanzien van de e-mails en de verschillende versies van de “Statement of Account”, zoals hiervoor weergegeven onder punt 2.20. [verweerder] heeft in dat gesprek geen verklaring daarvoor kunnen geven.

a. het vertellen van kennelijke onwaarheden, waaronder het vertellen van verschillende verhalen omtrent vermeende investeerders die interesse zouden hebben om in Nederlands vastgoed te investeren;

b. e-mails namens de vermeende Indiase familie “ [naam familie] ” direct dan wel indirect vanuit Nederland te verzenden;

c. e-mails na te bootsen afkomstig van niet bestaande domeinnamen en;

d. ons diverse onechte statement of accounts toe te sturen.

Vandaag, op 8 augustus 2019 hebben wij jou in de gelegenheid gesteld om op onze constateringen tot dat moment te reageren. Jij hebt geen of geen afdoende verklaring kunnen geven. (...) Los van verdere eventuele onregelmatigheden die nog boven zouden kunnen komen, leidt alles wat door ons vandaag is besproken er voor ons dan ook toe dat door jouw handelen ons vertrouwen in jou zodanig ernstig is geschaad dat zulks aangemerkt wordt als een dringende reden voor een ontslag op staande voet.”

Op verzoek van Royaal Vastgoed heeft Hoffmann Bedrijfsrecherche (hierna: Hoffmann) een onderzoek gedaan naar de handelingen en gedragingen van [verweerder] . In een rapport van 10 september 2019 is als (voorlopige) conclusie neergelegd dat [verweerder] alle communicatie van en met [contact 1] , [contact 2] en [naam bedrijf] , en alle versies van de “Statement of Account”, zelf heeft gemaakt, heeft geregisseerd en in scene heeft gezet.