Rechtbank Noord-Holland, 13-06-2023, ECLI:NL:RBNHO:2023:6697, 10397558 \ AO VERZ 23-28

Profoto houdt zich bezig met het ontwikkelen en exploiteren van hard- en software voor productfotografie.

[verzoeker] , geboren op [geboortedatum] , heeft de Iraanse nationaliteit en een Frans paspoort. Op 5 februari 2018 is [verzoeker] in dienst getreden bij Profoto in de functie van image processing developer. Daartoe is hij naar Nederland verhuisd. Laatstelijk genoot [verzoeker] een salaris van € 5.508,00 bruto per maand. Op de arbeidsovereenkomst zijn de bepalingen van het personeelshandboek van Profoto van toepassing.

[manager] , software development manager bij Profoto (hierna: [manager] ) heeft de vakantieaanvragen van [verzoeker] van 12 tot en met 18 december 2022 en van 16 tot en met 27 januari 2023 geaccordeerd.

Op 11 december 2022 heeft [verzoeker] zich ziek gemeld en Profoto verzocht om zijn vakantiedagen om te zetten in ziektedagen.

Op 12 december 2022 is [verzoeker] naar Iran gegaan.

Op 14 december 2022 heeft [verzoeker] aan [manager] laten weten dat hij zich weer wat beter voelde Als reactie daarop heeft [manager] [verzoeker] verzocht om de camera, die Profoto van Canon in bruikleen had (hierna: de camera), terug te brengen, zodra [verzoeker] weer beter was. [verzoeker] heeft [manager] daarop laten weten dat hij de camera heeft meegenomen naar Iran om daarmee op afstand te kunnen werken, waarop [manager] [verzoeker] heeft geschreven dat hij niet wist dat [verzoeker] op afstand zou werken. [manager] heeft [verzoeker] gevraagd of hij al is vertrokken en hij heeft [verzoeker] gewezen op de regel dat [verzoeker] zonder toestemming geen apparatuur mag meenemen op vakantie. Daarop heeft [verzoeker] laten weten dat hij al in Iran is en dat hij op 27 januari 2023 terug vliegt, maar dat dit misschien later wordt om medische redenen. [verzoeker] heeft [manager] verzocht om een alternatief te vinden voor de camera, of om hem de tijd te geven om de camera via DHL terug te sturen naar kantoor.

Op 15 december 2022 heeft [verzoeker] zich beter gemeld.

Op 16 december 2022 heeft [verzoeker] laten weten dat hij de camera niet veilig kan versturen vanuit Iran.

Op 22 december 2022 heeft [verzoeker] een schriftelijke waarschuwing gekregen, kort gezegd vanwege het (1) van 11 december 2022 tot 16 januari 2023 zonder toestemming vanuit Iran werken, (2) zonder toestemming meenemen van de camera naar Iran en (3) benaderen van [medewerker 1] in plaats van HR met betrekking tot een salarisverhoging, waarmee [verzoeker] de autoriteit van zijn manager heeft ondermijnd. [verzoeker] is gesommeerd om op 9 januari 2023 terug te zijn op het werk en de camera te retourneren.

Op 24 december 2022 heeft [verzoeker] voorgesteld om de camera mee te geven aan Iraniërs die naar Nederland zouden vliegen.

Op 30 december 2022 heeft Profoto aan [verzoeker] laten weten dat [verzoeker] de camera persoonlijk moet terugbrengen op 9 januari 2023, omdat het geen passende oplossing is om de camera terug te sturen vanuit Iran. Profoto heeft aangeboden om de kosten van de vlucht aan [verzoeker] van Iran naar Nederland te betalen. Profoto heeft [verzoeker] verzocht om uiterlijk op 2 januari 2023 te laten weten of hij op 9 januari 2023 terug is.

Op 2 januari 2023 heeft [verzoeker] gereageerd op de officiële waarschuwing van 22 december 2022 dat hij (i) niet anders heeft gehandeld dan in voorgaande jaren, (ii) niet zonder toestemming van zijn manager op afstand is gaan werken en (iii) in voorgaande jaren ook apparatuur heeft meegenomen naar het buitenland om daarmee te werken.

Op 3 januari 2023 heeft Profoto [verzoeker] nogmaals verzocht om te laten weten of hij op 9 januari 2023 terug zal zijn op kantoor. Ook wordt aan [verzoeker] meegedeeld dat het werken op afstand niet is goedgekeurd en dat het niet opvolgen van de instructies gevolgen kan hebben voor zijn dienstverband.

Op 3 januari 2023 heeft [verzoeker] aan Profoto laten weten dat hij op 9 januari 2023 niet op kantoor terug zal zijn, omdat hij in verband met tandheelkundige behandelingen in Iran moet blijven. Hij heeft ook aangegeven dat hij last heeft van de waarschuwing en het dreigen met ontslag.

Op 4 januari 2023 heeft [verzoeker] zich ziek gemeld. Hij heeft aan Profoto laten weten dat hij in Iran een dokter heeft bezocht, die hem medicatie heeft voorgeschreven. Volgens [verzoeker] kampte hij met burn-outklachten.

Op 9 januari 2023 heeft [manager] [verzoeker] gevraagd om bewijzen van zijn arbeidsongeschiktheid en de tandheelkundige behandelingen.

Op 10 januari 2023 heeft [verzoeker] aan Profoto laten weten dat hij naar een bedrijfsarts in Iran is geweest, die een milde depressie bij hem zou hebben geconstateerd en zou hebben geadviseerd om tot aan zijn vakantie wel werkzaamheden te verrichten.

Op 12 januari 2023 heeft [manager] (wederom) aan [verzoeker] meegedeeld dat hij niet op afstand mag werken en dat hij deze dagen als vakantie moet opnemen. Hij heeft [verzoeker] verzocht een document over te leggen waaruit blijkt dat hij niet naar huis kan vliegen. Verder is [verzoeker] uitgenodigd voor een gesprek op 30 januari 2023 om 10:00 uur op het kantoor van Profoto. [verzoeker] heeft deze uitnodiging eerst geaccepteerd, maar later weer afgewezen omdat hij pas op 31 januari 2023 op Schiphol zou landen.

Op 18 januari 2023 heeft HR-manager [medewerker 2] aangekondigd dat Profoto zich het recht voorbehoudt op loonopschorting, omdat geen bewijsstuk is ontvangen waaruit blijkt dat [verzoeker] op 4 januari 2023 niet kon werken en niet kon terugkeren naar Nederland. Daarbij is [verzoeker] nogmaals gewezen op het gesprek van 30 januari 2023.

Op 24 januari 2023 is aan [verzoeker] meegedeeld dat zijn loon wordt opgeschort van 4 tot 10 januari 2023, totdat hij een bewijsstuk heeft ingeleverd met betrekking tot zijn arbeidsongeschiktheid en een verklaring dat hij niet naar huis kon vliegen. Verder is meegedeeld dat als [verzoeker] niet verschijnt op het gesprek van 30 januari 2023 hij op staande voet zal worden ontslagen.

[verzoeker] is niet verschenen op het gesprek van 30 januari 2023.

Op 30 januari 2023 is [verzoeker] op staande voet ontslagen. In de ontslagbrief van die datum staan als redenen daarvoor genoemd:

1. het onrechtmatig afwezig zijn op het werk door zonder toestemming in Iran te verblijven van 12 december 2022 tot 13 januari 2023;

2. het zonder toestemming vanaf 12 december 2022 op afstand werken vanuit Iran;

3. het meenemen van een dure camera van een relatie van Profoto naar Iran en het niet retourneren daarvan, ondanks diverse verzoeken van Profoto;

4. het afwijzen van het verzoek van Profoto om op 9 januari 2023 terug te keren naar Nederland, terwijl Profoto heeft aangeboden om het vliegticket te betalen;

5. het zonder geldige reden afwijzen van de aanwezigheid op de meeting van 30 januari 2023;

6. het weigeren van het werk vanaf 30 januari 2023;

7. [verzoeker] is gewaarschuwd dat als hij niet verschijnt op de meeting van 30 januari 2023, dit een dringende reden voor ontslag op staande voet oplevert;

8. [verzoeker] heeft alleen gereageerd dat Profoto de discussie over werken op afstand slecht heeft behandeld;

9. het overleggen van onvoldoende documenten met betrekking tot de vermeende ziekte tijdens zijn verblijf in Iran;

10. het door [verzoeker] niet bewijzen dat hij niet uit Iran kon terugkomen voor 30 januari 2023;

11. het niet tijdig reageren op verzoeken van Profoto en het negeren van instructies en communicatie.

Op de salarisspecificatie van eind februari 2023 is een bedrag van € 5.948,64 aan gefixeerde schadevergoeding verrekend met het loon en de eindafrekening van [verzoeker] .