Rechtbank Overijssel, 11-08-2023, ECLI:NL:RBOVE:2023:3324, 10578682 \ EJ VERZ 23-182

Vaststaat dat [verweerder] binnen een tijdsbestek van vier maanden het besluit heeft genomen om van [verzoeker] afscheid te nemen als statutair bestuurder en bij brief van 29 april 2023 de tussen partijen bestaande arbeidsovereenkomst heeft opgezegd. Deze opzegging van de arbeidsovereenkomst en het besluit van de AvA tot ontslag van [verzoeker] als statutair bestuurder staan op zichzelf niet ter discussie. In het onderhavige geval gaat het de vraag of sprake is een opzegging zonder redelijke grond of het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever. Als dat zo is, kan aan de ontslagen bestuurder een billijke vergoeding worden toegekend (artikel 7:682 lid 3 BW). Waar het betreft de aanspraak op een billijke vergoeding geniet de statutair directeur dezelfde bescherming als een ‘gewone’ werknemer.

De stelling van [verzoeker] dat zijn benoeming tot statutair bestuurder een vooropgezet plan van [verweerder] is geweest om hem daarna, in de woorden van [verzoeker] ‘te kunnen lozen’ ten einde kosten te besparen, volgt de kantonrechter niet. Uit niets blijkt deze bedoeling van [verweerder], [verzoeker] heeft zijn stelling op geen enkele wijze onderbouwd, en het komt de kantonrechter ook overigens niet aannemelijk voor aangezien tijdens de procedure is gebleken dat een interim CFO is aangesteld.

[verweerder] heeft aan het ontslag ten grondslag gelegd dat er tussen haar en [verzoeker] sprake is van een zodanig verschil van inzicht over de wijze waarop [verzoeker] invulling heeft gegeven aan zijn functie als CFO en dat er een onoverbrugbaar verschil van inzicht is ontstaan over het beleid, dat op grond hiervan van haar in redelijkheid niet kan worden gevergd de arbeidsverhouding te laten voortduren (de h-grond). De kantonrechter is van oordeel dat van een dergelijke grond voor ontslag niet is gebleken. Daartoe overweegt zij als volgt.

Tussen partijen is niet in geschil dat na de aandelenoverdracht in december 2022 een andere wind is gaan waaien binnen de [verweerder]/[bedrijf] B.V. De nieuwe aandeelhouder staat, anders dan de vorige aandeelhouder, een data-gestuurde onderneming voor en wenste in dat verband van [verzoeker] (en de andere twee bestuurders) meer gedetailleerde en snellere informatie te ontvangen. Ook verwachtte zij van haar bestuurders dat zij op tactisch en strategisch niveau meer sturing geven en de aandeelhouder daarover informeren. Dit blijkt ook uit de overgelegde verslagen van de overleggen van de maanden februari, maart en april. Het behoort tot de bevoegdheid van de aandeelhouder om een dergelijke wijziging door te voeren.

Dat betekent echter niet dat voor het doorvoeren van een dergelijke wijziging en het aanpassen van de bestuurder(s) aan deze veranderde wensen van de aandeelhouder niet enige tijd genomen dient te worden waarbij met name van belang is dat (ook) aan de statutair bestuurder kenbaar wordt gemaakt dat het de aandeelhouder menens is waar het betreft de door haar gewenste veranderingen die zij verlangt van haar bestuurder(s). Uit de in het geding gebrachte stukken kan de kantonrechter niet afleiden dat [verweerder] [verzoeker] voldoende kenbaar heeft gemaakt welke (redelijke) veranderingen zij op welke termijn van hem verlangt en dat dit niet vrijblijvend is. Dit klemt te meer nu van een bestuurder niet verwacht behoeft worden dat hij zich voetstoots conformeert aan de wensen van een nieuwe aandeelhouder en juist de discussie aangaat over een beleidsverandering indien hem dat niet juist voor komt. Het moet dus ook voor de statutair bestuurder duidelijk zijn dat, indien hij zich op enig moment niet conformeert aan het te voeren beleid en de redelijke wensen over de invulling van de functie, sprake zal zijn van een onwerkbare situatie. Hoewel de kantonrechter zich niet aan de indruk kan onttrekken dat [verzoeker] wel enig vermoeden moet hebben gehad dat de nieuwe aandeelhouder niet echt tevreden was over de wijze waarop hij zijn functie invulde, was de situatie in april 2023 nu ook weer niet zo dat [verzoeker] ‘de aanstormende trein’ had moeten zien aankomen.

De stelling van [verweerder] dat het in haar visie afwijkende inzicht in het functioneren van [verzoeker] wekelijks in het managementoverleg is besproken wordt door [verzoeker] uitdrukkelijk betwist. Duidelijkheid hieromtrent is niet verkregen omdat deze wekelijkse overleggen niet schriftelijk zijn vastgelegd. Dit gebrek aan een deugdelijke verslaglegging en de hieruit voorvloeiende gevolgen komen voor rekening en risico van [verweerder].

Het voorgaande betekent dat in rechte niet is komen vast te staan dat op het moment van de opzegging in april 2023 een redelijke grond voor opzegging al aanwezig was. Het verzoek van [verzoeker] om toekenning van een billijke vergoeding is dan ook toewijsbaar. Bij het bepalen van de hoogte van de billijke vergoeding zoekt de kantonrechter aansluiting bij de termijn die de arbeidsovereenkomst naar haar inschatting nog zou hebben voortgeduurd indien [verweerder] [verzoeker] duidelijk kenbaar had gemaakt wat zij van hem verlangde en dat dit niet vrijblijvend was. Voor het geval [verzoeker] daarbij enige ondersteuning nodig zou hebben gehad, had hem dat in enige mate moeten worden aangeboden. ‘In enige mate’ aangezien van een statutair bestuurder/CFO verwacht mag worden dat hij in staat is zich een gewenste verandering op zijn vakgebied op korte termijn eigen te maken.

De kantonrechter schat in dat de arbeidsovereenkomst nog ongeveer vier maanden langer zou hebben voortgeduurd indien [verweerder] de hiervoor beschreven weg had bewandeld. Dit komt neer op een billijke vergoeding afgerond € 37.500,00 bruto. De kantonrechter acht geen omstandigheden aanwezig die tot een hogere dan wel lagere vergoeding moeten leiden, zodat een bedrag van € 37.500,00 bruto zal worden toegekend.

Het verzoek van [verzoeker] tot toekenning van een bonus over het jaar 2023 zal worden afgewezen. Onweersproken is door [verweerder] gesteld dat de bonus wordt vastgesteld aan de hand van behaalde targets. Gesteld noch gebleken is dat deze targets over 2023 behaald zullen worden. Daarnaast is onweersproken gesteld dat het besluit om een bonus al dan niet toe te kennen aan de aandeelhouders toekomt. De hierop gebaseerde vordering zal dan ook als niet in rechte komen vast te staan worden afgewezen.

[verzoeker] verzoekt vergoeding van reëel gemaakte kosten ad € 2.252,70 voor verrichte buitengerechtelijke werkzaamheden tot en met 30 mei 2023. De kantonrechter zal de buitengerechtelijke kosten toekennen overeenkomstig de gebruikelijke staffel op basis van de hoogte van de toe te wijzen billijke vergoeding, zijnde een bedrag van € 1.150,00, te vermeerderen met de wettelijke rente als hierna te vermelden. Zij ziet geen redenen om hiervan af te wijken.

veroordeelt [verweerder] om aan [verzoeker] tegen behoorlijk bewijs van kwijting te betalen een bedrag van € 37.500,00 bruto aan billijke vergoeding, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf 1 juli 2023 tot aan de dag der algehele voldoening;

veroordeelt [verweerder] om aan [verzoeker] tegen behoorlijk bewijs van kwijting te betalen een bedrag van € 1.150,00, te vermeerderen met de wettelijke rente vanaf de 15e dag na betekening van de beschikking tot aan de dag der algehele voldoening;

veroordeelt [verweerder] in de kosten van deze procedure tot op heden aan de zijde van [verzoeker] gevallen en begroot op € 1.058,00;

verklaart deze beschikking uitvoerbaar bij voorraad;

wijst af het meer of anders verzochte.