Rechtbank Rotterdam, 17-01-2018, ECLI:NL:RBROT:2018:491, C/10/491486 / HA ZA 15-1269

Deze procedure gaat om het volgende. VRTU vordert bij dagvaarding onder meer een verklaring voor recht dat [gedaagde 1] (gedaagde sub 1) tekort is geschoten in zijn verplichting uit hoofde van de arbeidsovereenkomst met VRTU en dat hij en de gedaagden sub 2 tot en met 4 onrechtmatig jegens VRTU hebben gehandeld. VRTU verwijt [gedaagde 1] dat hij een door VRTU opgebouwde database met technisch geschoolde medewerkers en kandidaten heeft gekopieerd en meegenomen bij het einde van het dienstverband, en dat hij die database in handen van derden (in elk geval de andere gedaagden) heeft laten komen.

VRTU heeft een aantal aan [gedaagden] toebehorende gegevensdragers in (bewijs)beslag laten nemen.

Bij tussenvonnis van 12 oktober 2016 heeft de rechtbank op grond van artikel 22 Rv [gedaagden] bevolen medewerking te verlenen aan inzage door VRTU in de in (bewijs)beslag genomen gegevensdragers. Deze inzage diende plaats te vinden door een opdracht van VRTU aan een hiervoor uitgerust onderzoeksbureau om

a. a) de in beslag genomen gegevensdragers (uitsluitend) te onderzoeken op aanwezigheid van een bestand, te weten een database (met circa 2900 technisch geschoolde personen met bijkomende informatie per persoon),

b) met – indien dat bestand wordt aangetroffen – nauwkeurige beschrijving van de aard, omvang en inhoud van dat bestand, en om

c) zo mogelijk, toe te lichten hoe dat bestand – indien het wordt aangetroffen – op de in beslag genomen gegevensdrager(s) is terecht gekomen (bijvoorbeeld door middel van een e-mail, een usb-stick, of op andere wijze).

VRTU heeft bij conclusie na tussenvonnis haar eis vermeerderd/aangevuld in die zin dat zij onder meer ook een verklaring voor recht vordert dat gedaagde sub 5, Paytra B.V. (hierna: Paytra), onrechtmatig jegens VRTU heeft gehandeld. Paytra heeft bezwaar gemaakt tegen deze vermeerdering/aanvulling van eis. Daartoe heeft zij gesteld dat geen sprake is van een vermeerdering/aanvulling van eis, omdat tegen Paytra bij dagvaarding geen eis is ingesteld. Nu de wet en jurisprudentie geen grondslag bieden voor het instellen van een eis bij conclusie na tussenvonnis, dient VRTU in haar vordering jegens Paytra niet-ontvankelijk te worden verklaard, aldus Paytra. Voor zover het toch gaat om een vermeerdering/aanvulling van eis meent Paytra dat deze vermeerdering/aanvulling in strijd is met de eisen van goede procesorde, omdat deze eerst anderhalf jaar na dagvaarding is ingesteld. Paytra verzoekt om een termijn om op de eiswijziging/aanvulling te reageren.

Uit het onderzoeksrapport volgt dat op de computer van de partner van [gedaagde 1] , op twee verschillende plaatsen, een database met werknemers (back up home) is aangetroffen met 2071 rijen, waarvan 1958 rijen identiek zijn aan het door VRTU aangeleverde bestand. Uit dit rapport volgt voorts dat als onderdeel van de UBplus database van Paytra, gefilterd op vestiging AJ, een database met werknemers (werknemers ajw 25-11-15) is aangetroffen met 2253 rijen, waarvan er 2065 overeenkomen met het document back up home.

Op grond van deze conclusies in het onderzoeksrapport acht de rechtbank de stelling van VRTU dat [gedaagde 1] een door VRTU opgebouwde database heeft gekopieerd en meegenomen en in handen van derden (in elk geval Paytra) heeft laten komen voldoende onderbouwd.

Het is vervolgens aan [gedaagden] om deze stelling gemotiveerd te betwisten. Dit hebben [gedaagden] naar het oordeel van de rechtbank onvoldoende gedaan. Gelet op de onderbouwde stellingen van VRTU lag het op de weg van [gedaagden] om een plausibele verklaring te geven voor het feit dat op de computer van de partner van [gedaagde 1] en in de UBplus database van Paytra een database met werknemers is aangetroffen die in hoge mate gelijk is aan de door VRTU aangeleverde database. Deze verklaring hebben [gedaagden] niet gegeven. Gelet daarop doet niet meer ter zake op welke wijze die databases op de computer van de partner van [gedaagde 1] en in de UBplus database van Paytra terecht zijn gekomen.

[gedaagden] hebben aangevoerd dat DI, tegen de onderzoeksinstructies van de rechtbank in, bij haar onderzoek gebruik heeft gemaakt van een door VRTU aangeleverd bestand (ook wel brondocument genoemd) en voor [gedaagden] noch het bestand noch de herkomst hiervan te verifiëren is. De rechtbank volgt [gedaagden] hierin niet. Inzet van deze procedure is of [gedaagde 1] een door VRTU opgebouwde database heeft gekopieerd en meegenomen. Teneinde de vordering te kunnen beoordelen is noodzakelijk dat op enig moment de door VRTU opgebouwde database wordt vergeleken met, mits aanwezig, de database met werknemers van [gedaagde 1] . Beide databases bevatten bedrijfsgevoelige informatie. VRTU zal dus [gedaagden] geen inzage wensen te geven in haar database en omgekeerd geldt hetzelfde voor [gedaagden] Onder deze omstandigheden is in het kader van een onderzoek geen andere oplossing mogelijk dan dat een derde de databases vergelijkt en zijn bevindingen rapporteert zonder dat de inhoud van die databases (dat wil zeggen de namen en gegevens van medewerkers en kandidaten) bekend wordt. Er zijn voorts geen feiten of omstandigheden gesteld die de suggestie van [gedaagden] dat het brondocument is gemanipuleerd, ondersteunen. Daarbij komt dat VRTU niet wist of kon weten op welke wijze [gedaagde 1] zijn database van medewerkers en kandidaten heeft georganiseerd en zodoende ook geen daarop afgestemd brondocument aan DI ter beschikking kon stellen. Tot slot wijst de rechtbank erop dat niet zonder meer aannemelijk is dat een onafhankelijk onderzoeksbureau aan de gesuggereerde beïnvloeding van haar onderzoek wenst mee te werken.

[gedaagden] hebben voorts aangevoerd dat de door DI bij de partner van [gedaagde 1] en Paytra aangetroffen databases niet 2900 medewerkers en kandidaten bevatten, zoals door VRTU is gesteld. Anders dan [gedaagden] lijken te veronderstellen, was het niet aan VRTU om met het onderzoek door DI aannemelijk te maken of zelfs te bewijzen (vgl. onder 2.7) dat [gedaagde 1] een (uniek) bestand van vrijwel precies 2900 medewerkers en kandidaten in zijn bezit had. Het getal van 2900 is door VRTU genoemd als illustratie dat het ging om een database van aanzienlijke omvang. Met het onderzoek door DI diende VRTU (enkel) haar stelling te onderbouwen dat [gedaagde 1] een door VRTU opgebouwde database heeft gekopieerd en meegenomen door aan te tonen dat sprake is van sterk overeenkomende databases bij VRTU en [gedaagden] De precieze omvang van de database is daarbij, mits het gaat om een database van enige omvang, niet relevant.

Terecht hebben [gedaagden] aangevoerd dat DI zonder grond ook onderzoek heeft uitgevoerd naar hun klantenbestand. [gedaagden] hebben echter niet aangegeven welke juridische consequenties aan die constatering dienen te worden verbonden. De rechtbank is van oordeel dat [gedaagden] hiermee niet in hun (proces)belangen zijn geschaad. Deze omstandigheid kan echter wel een rol spelen voor zover VRTU zich in rechte op deze gegevens zou willen beroepen. Dit is echter niet gebleken.

Doordat [gedaagde 1] zonder toestemming een door VRTU opgebouwde database met medewerkers en kandidaten heeft gekopieerd en meegenomen, kennelijk om deze te gebruiken om medewerkers en kandidaten te benaderen, en deze databases in handen van derden (in elk geval Paytra) heeft laten komen, heeft hij onrechtmatig jegens VRTU gehandeld. Immers heeft hij een inbreuk gemaakt op een recht van VRTU, althans heeft hij in strijd gehandeld met hetgeen volgens ongeschreven recht in het maatschappelijk verkeer betaamt. Die onrechtmatige daad kan hem ook worden toegerekend. Deze is immers te wijten aan zijn schuld.

Ter zake het antwoord op de vraag of ook gedaagden sub 2 tot en met 5 onrechtmatig jegens VRTU hebben gehandeld, stelt de rechtbank het volgende voorop. [gedaagde 1] is sinds 3 september 2013 enig aandeelhouder en bestuurder van [gedaagde 2] Laatstgenoemde vennootschap heeft, eveneens op 3 september 2013, tezamen met twee andere persoonlijke holdingvennootschappen, te weten [holdingvennootschap] en [holdingvennootschap] , de besloten vennootschap AJW Group B.V. opgericht. Deze drie vennootschappen waren nadien (tot 16 oktober 2015) gezamenlijk bestuurder van AJW Group B.V. Laatstgenoemde vennootschap heeft, eveneens op 3 september 2013, op haar beurt AJW Technisch Uitzendbureau B.V. opgericht en is sindsdien enig aandeelhouder en bestuurder van deze vennootschap. Vanaf 16 oktober 2015 is Flexxcompany B.V. enig aandeelhouder van AJW Group B.V. en is [gedaagde 1] in dienst bij AJW Technisch Uitzendbureau B.V. Flexxcompany B.V. is tevens enig aandeelhouder van Paytra, een payrollbedrijf waarvan AJW Technisch Uitzendbureau B.V. reeds gebruik maakte toen [gedaagde 1] nog (indirect) bestuurder van deze vennootschap was (zie onder meer productie 12 bij dagvaarding).

Naar het oordeel van de rechtbank kan onder deze omstandigheden, waarbij geldt dat alle vennootschappen nauw met elkaar zijn verweven en [gedaagde 1] ten tijde van zijn onrechtmatige gedraging een belangrijke rol had binnen deze structuur van vennootschappen die gezamenlijk als uitzendbureau opereren ten behoeve waarvan [gedaagde 1] de database heeft gekopieerd en meegenomen, de onrechtmatige gedraging van [gedaagde 1] als gedraging van de vennootschappen worden aangemerkt. Dat de vennootschappen ook daadwerkelijk de beschikking hebben gehad over de database leidt de rechtbank af uit het onderzoekrapport en de gestelde en niet betwiste benaderingen van uitzendkrachten uit de database door “AJW Uitzendbureau”.

AJW Group B.V. en AJW Technisch Uitzendbureau B.V. hebben aangevoerd dat de onrechtmatige daad van [gedaagde 1] niet aan hen kan worden toegerekend. Daartoe hebben zij gesteld dat zij geen weet hadden dat de door [gedaagde 1] ingebrachte databases onrechtmatig zouden kunnen zijn verkregen of een vermeend gebruik hiervan een onrechtmatige daad jegens VRTU zou opleveren. De rechtbank verwerpt dit verweer. Zoals volgt uit het voorgaande werden AJW Group B.V. en AJW Technisch Uitzendbureau B.V. ten tijde van de onrechtmatige gedraging van [gedaagde 1] (indirect) bestuurd door [gedaagde 1] , [bestuurder gedaagde 3 en 4] en [bestuurder gedaagde 3 en 4] . De rechtbank acht onaannemelijk dat de andere twee directieleden niet wisten van de handelingen van het derde directielid [gedaagde 1] . Daarnaast acht de rechtbank onaannemelijk dat AJW Group B.V. en AJW Technisch Uitzendbureau B.V, althans hun (indirecte) bestuurders, zich niet hebben afgevraagd hoe de onderneming gelijk bij de start daarvan al beschikte over een dergelijke grote database van kandidaten, die de kern van de onderneming vormde en die normaal gesproken over een veel langere tijd wordt opgebouwd.

Uit het voorgaande volgt dat [gedaagde 1] door het meenemen en kopiëren van een door VRTU opgebouwd bestand en het aan derden ter beschikking stellen daarvan onrechtmatig jegens VRTU heeft gehandeld en aansprakelijk is voor de schade die VRTU dientengevolge lijdt. Uit doelmatigheidsoverwegingen zal de rechtbank in het midden laten of [gedaagde 1] daardoor ook tekort is geschoten in de nakoming van zijn verplichting uit de arbeidsovereenkomst, zoals VRTU (primair) stelt. Voor de omvang en de hoogte van de door VRTU geleden schade doet niet ter zake of deze wordt gebaseerd op tekortschieten uit hoofde van de arbeidsovereenkomst of op onrechtmatige daad, terwijl aldus de – mogelijk met bewijslevering gepaard gaande – vraag of in de arbeidsovereenkomst een verbodsbeding met betrekking tot het meenemen van documenten is opgenomen (hetgeen [gedaagde 1] betwist) geen behandeling meer behoeft.

[gedaagden] zullen derhalve hoofdelijk worden veroordeeld tot vergoeding van de door VRTU als gevolg van het hiervoor beschreven onrechtmatige handelen van [gedaagden] geleden en nog te lijden schade, op te maken bij staat en te vereffenen volgens de wet. Gelet hierop bestaat er geen belang bij de gevorderde verklaring voor recht. De verklaring voor recht zal derhalve om die reden niet worden toegewezen.

[gedaagden] zullen als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van VRTU worden begroot op:

- dagvaarding € 77,84

- griffierecht 613,00

- salaris advocaat 1.356,00 (3,0 punten × tarief € 452,00)

Totaal € 2.046,84

VRTU vordert [gedaagden] te veroordelen tot betaling van de beslagkosten. Deze vordering is gelet op het bepaalde in art. 706 Rv toewijsbaar. De beslagkosten worden begroot op in totaal € 4.703,17 (€ 4.251,17 voor verschotten en € 452,00 voor salaris advocaat).