Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 24-07-2020, ECLI:NL:RBZWB:2020:3383, AWB- 19_6584

Eiser heeft in beroep daarnaast aangevoerd dat het plaatsen van de schoorsteenpijp omgevingsvergunningvrij is, omdat de schoorsteenpijp niet zichtbaar is vanaf de openbare weg. De rechtbank begrijpt dat eiser hiermee bedoelt te stellen dat het college niet tot invordering van de verbeurde dwangsom heeft kunnen overgaan, omdat het college volgens eiser geen dwangsom mocht opleggen. Volgens eiser was er geen sprake van een overtreding, omdat hij de schoorsteenpijp omgevingsvergunningvrij mocht aanbrengen.

De rechtbank overweegt dat in deze procedure het besluit tot het invorderen van de verbeurde dwangsom ter beoordeling voorligt. Het is de vraag of de rechtbank bij de beoordeling van de invordering ook nog mag oordelen over de vraag of het college aan eiser een last onder dwangsom mocht opleggen. Het college heeft de last onder dwangsom immers al éérder opgelegd, namelijk bij het besluit van 19 december 2018. Als eiser het niet eens was met het besluit tot het opleggen van de last onder dwangsom, dan had eiser binnen zes weken bezwaar moeten maken tegen het besluit van 19 december 2018. Eiser heeft in beroep gesteld dat hij ook bezwaar heeft gemaakt tegen het besluit van 19 december 2018. De rechtbank wil aannemen dat eiser inderdaad bezwaar heeft gemaakt. De rechtbank wijst daarbij op het verzoek van eiser van 8 mei 2019, waarin hij het college vraagt om vooroverleg. Daarbij heeft eiser een bezwaarschrift met de datum 2 januari 2019 gevoegd. Op 8 mei 2019 was de bezwaartermijn echter al verstreken. Eiser heeft niet aannemelijk gemaakt dat hij het bezwaarschrift heeft verstuurd voordat de bezwaartermijn eindigde. Op de zitting bij de rechtbank heeft eiser ook erkend dat hij dat niet aannemelijk kan maken. Gelet daarop neemt de rechtbank in deze procedure de last onder dwangsom als vaststaand aan. Dat betekent dat de rechtbank eisers beroepsgronden over de last onder dwangsom niet zal beoordelen.

De rechtbank moet beoordelen of het college terecht een bedrag van € 2.500,- van eiser heeft ingevorderd in verband met een verbeurde dwangsom.

In artikel 5:37, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) is bepaald dat het bestuursorgaan, alvorens aan te manen tot betaling van de dwangsom, bij beschikking beslist omtrent de invordering van een dwangsom.

Eiser heeft in beroep aangevoerd dat het controlerapport van 4 februari 2020 niet juist is, omdat de foto’s daarin niet zijn genomen vanaf de openbare weg. Dat is volgens eiser van belang, omdat het college moet aantonen dat de schoorsteenpijp zichtbaar is vanaf de openbare weg. De schoorsteenpijp is niet zichtbaar vanaf de openbare weg, en dus is de schoorsteenpijp omgevingsvergunningvrij, aldus eiser.

Zoals ook het college in het bestreden besluit naar voren heeft gebracht, moet naar het oordeel van de rechtbank aan het belang van de invordering van een verbeurde dwangsom een zwaarwegend gewicht worden toegekend. Het toekennen van minder gewicht aan het belang van invordering zou het gezag dat van een besluit tot oplegging van een last onder dwangsom moet uitgaan ook minder maken. De rechtbank wijst daarbij op de geschiedenis van de totstandkoming van artikel 5:37, eerste lid, van de Awb (Kamerstukken II 2003/04, 29 702, nr. 3, blz. 115). Daarin staat dat een adequate handhaving vraagt dat opgelegde sancties ook worden uitgevoerd en dus dat verbeurde dwangsommen worden ingevorderd. Dat betekent dat alleen in bijzondere omstandigheden geheel of gedeeltelijk van invordering kan worden afgezien.

Eiser heeft aangevoerd dat er sprake is van een bijzondere omstandigheid, omdat er geen sprake is van een overtreding.

De rechtbank overweegt dat een bijzondere omstandigheid om af te zien van invordering zich kan voordoen wanneer er overduidelijk geen sprake was van een overtreding. Dat eiser stelt dat er geen sprake is van een overtreding betekent niet dat er overduidelijk geen sprake was van een overtreding. Volgens het college was er wel sprake van een overtreding. Plaatsing van de schoorsteenpijp vormt een wijziging van een rijksmonument en is daarom omgevingsvergunningplichtig. Het college heeft daarbij gewezen op het advies van de [naam van stichting] van 15 juni 2018. Alleen al vanwege het feit dat er tussen partijen discussie is over de vraag of het plaatsen van de schoorsteenpijp omgevingsvergunningplichtig is, is er naar het oordeel van de rechtbank geen sprake van een situatie waarin er overduidelijk geen overtreding was. Dit vormt dan ook geen bijzondere omstandigheid op grond waarvan het college had moeten afzien van het invorderen van de dwangsom.

5. Het beroep is ongegrond. Dat betekent dat het bestreden besluit in stand blijft.

6. Er is geen reden voor een proceskostenveroordeling.