Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 26-11-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:6082, AWB- 20_10272

Ingevolge het ter plaatse geldende bestemmingsplan ‘Buitengebied, 2e herziening’ (2017) heeft het perceel [adres 1] de bestemming ‘Horeca’ met de aanduiding ‘Specifieke vorm van horeca – 1’. Oorspronkelijk is het pand aan de [adres 1] gebouwd als de bedrijfswoning van de naastgelegen horecavoorziening [naam eiseres 1] . Ook een tankstation behoorde tot het complex, maar de exploitatie daarvan is intussen in handen van derden. [naam eiseres 1] is een restaurant met motel en zalenverhuur op het adres [adres 2] 12. Eiseres sub 2 is directeur van [naam eiseres 1] . De bedrijfswoning [adres 1] is in eigendom van derde partij die het pand verhuurt aan een detacheringsbureau.

Artikel 4, lid 9, van Bijlage II bij het Bor, biedt de mogelijkheid om af te wijken van het bestemmingsplan ten behoeve van het gebruiken van bouwwerken en van bij die bouwwerken aansluitend terrein.

De rechtbank overweegt dat het college het door derde partij beoogde gebruik voor huisvesting van vier personen heeft getoetst aan de Handreiking. Naar het oordeel van de rechtbank heeft het college de omgeving van de woning [adres 1] terecht aangemerkt als "gemengd gebied". De woning ligt tussen het horecabedrijf van eiseressen en het tankstation aan een hoofdontsluiting van [plaatsnaam] en [plaatsnaam] , tegenover het bedrijventerrein aan de andere zijde van de [adres 2] . Ter zitting hebben eiseressen overigens erkend dat de omgeving niet aangemerkt kan worden als een “rustige woonwijk”. Bij “gemengd gebied” geldt voor het aspect geluid een richtafstand van 10 meter tussen bedrijven van milieucategorie 2 en woningen. Die richtafstand bedraagt 0 meter indien het een bedrijf van milieucategorie 1 betreft.

Voorts overweegt de rechtbank dat in de Staat van Horeca-activiteiten in bijlage 5 bij het bestemmingsplan onder ‘middelzware horeca – categorie 2’ wordt verstaan: ‘bedrijven die normaal gesproken ook delen van de nacht geopend zijn en die daardoor aanzienlijke hinder voor omwonenden kunnen veroorzaken: bar, bierhuis, biljartcentrum, café, proeflokaal, grillroom en zalenverhuur (zonder regulier gebruik ten behoeve van feesten en muziek-/dansevenementen)’. Dat zalenverhuur in het bestemmingsplan wordt aangemerkt als ‘middelzware horeca – categorie 2’ betekent niet dat de desbetreffende activiteiten de inrichting van eiseressen kwalificeren als milieucategorie 2 als bedoeld in de Handreiking. Hun horecabedrijf kan meer op één lijn gesteld worden met de in milieucategorie 1 genoemde café/bar, conferentieoord of congrescentrum dan met de in milieucategorie 2 ingedeelde discotheek of muziekcafé. Dit betekent dat de rechtbank het college kan volgen in het standpunt dat de richtafstand 0 meter bedraagt en dat met de realisatie van de beoogde woonfunctie voor vier personen sprake blijft van een aanvaardbaar woon- leef- en ondernemersklimaat.

Met betrekking tot de vrees van eiseressen dat hun bedrijfsvoering wordt beperkt door de huisvesting van vier personen in het pand [adres 1] overweegt de rechtbank dat dit een bedrijfswoning is die behoort bij het horecabedrijf. Volgens eiseressen werd de bedrijfswoning na de afsplitsing van het tankstation jarenlang bewoond door een pompbediende. Na diens vertrek is de bedrijfswoning geschikt gemaakt voor en betrokken door arbeidsmigranten. Daarmee staat vast dat de woning al vele jaren niet meer in gebruik is als dienst- of bedrijfswoning, maar wordt bewoond door personen die geen relatie hebben met het horecabedrijf. Blijkens onder meer de uitspraak van de AbRS van 23 augustus 2017, ECLI:NL:RVS:2017:2235, zijn de begrippen dienstwoning en bedrijfswoning in het Activiteitenbesluit niet gedefinieerd en is bij de vraag of aan een hindergevoelig object bescherming toekomt niet de planologische status van dit object doorslaggevend maar het feitelijk gebruik dat hiervan wordt gemaakt. Omdat het feitelijk gebruik van de woning [adres 1] niet als dienst- of bedrijfswoning kan worden aangemerkt zijn de geluidswaarden van artikel 2.17 van het Activiteitenbesluit hierop van toepassing. Het geluidniveau van [naam eiseres 1] mocht deze waarden tot op heden niet overschrijden en door de komst van vier bewoners in het pand [adres 1] verandert er in dit opzicht niets voor eiseressen.

5. Het college heeft bij de vergunningverlening aangesloten bij het Regionaal beleidskader huisvesting arbeidsmigranten. Op grond van dit beleid is de huisvesting van arbeidsmigranten in reguliere woningen toegestaan mits het gaat om maximaal vier personen per woning. Volgens eiseressen geldt dit beleid voor reguliere woningen terwijl het pand [adres 1] een bedrijfswoning betreft, maar deze stelling – wat daar verder ook van zij – neemt niet weg dat het Regionaal beleidskader ook geen belemmering vormt om arbeidsmigranten te huisvesten in bedrijfswoningen. Overigens heeft het college aangegeven dat de term ‘reguliere woningen’ in het beleidskader is bedoeld om onderscheid te maken met andere in dat beleid genoemde objecten, zoals caravans en recreatiewoningen.

6. Het vorenstaande leidt de rechtbank tot het oordeel dat niet gezegd kan worden dat verweerder, bij afweging van alle betrokken belangen, niet in redelijkheid de gevraagde omgevingsvergunning heeft kunnen verlenen. Het beroep van eiseressen, voor zover gericht tegen de verlening van de omgevingsvergunning van 3 april 2020, zal daarom ongegrond verklaard worden.

7. Gegeven deze uitkomst acht de rechtbank het niet onredelijk dat het college het verzoek van eiseres sub 2 om handhavend op te treden heeft afgewezen voor zover de bewoning plaatsvindt door maximaal 4 personen. Nu de door het college verleende omgevingsvergunning voor gebruik in strijd met het bestemmingsplan stand houdt, is immers geen sprake (meer) van een overtreding. Het beroep van eiseres sub 2, voor zover gericht tegen deze afwijzing, zal daarom ongegrond verklaard worden.

8. Er is geen reden voor een proceskostenveroordeling.