Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 19-04-2022, ECLI:NL:RBZWB:2022:2253, AWB - 21 _ 2061

1.1.

Op 17 juli 2020 heeft vergunninghoudster drie aanvragen voor een omgevingsvergunning ingediend. Er is een aanvraag ingediend voor de bouw van een voorziening ten behoeve van seizoensmedewerkers, een aanvraag voor de bouw van een kas en een aanvraag voor de uitbreiding van het teeltbedrijf ten behoeve van trayplanten.

1.2.

Bij afzonderlijke besluiten van 6 oktober 2020 zijn de omgevingsvergunningen verleend voor het huisvesten van seizoensmedewerkers op het adres [adres] te [plaatsnaam3] (primair besluit 1) en het bouwen van een kas op hetzelfde adres (primair besluit 2). Daarnaast heeft het college op 7 oktober 2020 een omgevingsvergunning verleend voor het uitbreiden van het teeltbedrijf, eveneens op het adres [adres] te [plaatsnaam3] (primair besluit 3).

1.3.

Eiseres heeft tegen primair besluit 1 en primair besluit 3 bezwaar gemaakt. Er heeft een hoorzitting ten overstaan van de Adviescommissie bezwaarschriften (de adviescommissie) plaatsgevonden. Deze heeft een advies uitgebracht en gesteld/aangenomen dat eiseres met het bezwaarschrift ook heeft bedoeld bezwaar te maken tegen primair besluit 2.

1.4.

In het besluit van 30 maart 2021 (bestreden besluit) heeft het college het bezwaar van eiseres ongegrond verklaard en alle drie de primaire besluiten in stand gelaten.

2. Aan de orde is de vraag of het college op goede gronden de omgevingsvergunningen heeft verleend voor het huisvesten van seizoensmedewerkers, het bouwen van een kas en het uitbreiden van het teeltbedrijf op het adres [adres] te [plaatsnaam3] .

3. De van toepassing zijnde wettelijke bepalingen zijn opgenomen in de bijlage behorende bij deze uitspraak.

4. Ter zitting is gebleken dat vergunninghoudster een verzoek tot intrekking van primair besluit 1 heeft ingediend. Het college heeft op voorhand gesteld dat er geen weigeringsgronden zijn om de vergunning niet in te trekken. Eiseres heeft gesteld dat de beroepsgronden ten aanzien van het huisvesten van seizoensmedewerkers niet besproken hoeven te worden, nu deze vergunning zal worden ingetrokken. Zoals ter zitting met partijen is besproken, zal de rechtbank deze beroepsgronden dan ook niet nader behandelen.

5.1.

Eiseres heeft zich op het standpunt gesteld dat het college ten onrechte toepassing heeft gegeven aan artikel 4, elfde lid, van bijlage II van het Besluit omgevingsrecht (hierna: bijlage II van het Bor). Artikel 5, zesde lid, van bijlage II van het Bor bepaalt immers dat artikel 4, elfde lid, van bijlage II van het Bor niet van toepassing is op een activiteit als bedoeld in onderdeel C of D van de bijlage bij het Besluit milieueffectenrapportage (hierna: Besluit m.e.r.). Eiseres meent dat in het onderhavige geval sprake is van een activiteit als bedoeld in onderdeel D9 van de bijlage bij het Besluit m.e.r.

5.2.

Het college stelt zich op het standpunt dat het project onder de drempelwaarde zoals bedoeld in onderdeel D9 van de bijlage bij het Besluit m.e.r. blijft. Er is terecht toepassing gegeven aan artikel 4, elfde lid van bijlage II van het Bor.

5.3.

De rechtbank stelt vast dat er een vergunning is aangevraagd voor de activiteit bouwen en voor gebruik in strijd met het bestemmingsplan en dat het college deze vergunning heeft verleend met toepassing van artikel 2.12, eerste lid, onder aanhef en sub a, onder 3º van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (hierna: Wabo) en artikel 4, elfde lid van bijlage II van het Bor. De vraag die voorligt is of de vergunning wel kon worden verleend met toepassing van artikel 4, elfde lid, van de Wabo.

6.1.

Eiseres stelt zich ook op het standpunt dat de adviescommissie de landschappelijke inpassing wel had kunnen beoordelen, nu deze deel uitmaakt van het plan. In de omgevingsvergunningen zit wel degelijk een grondslag voor het opnemen van de landschappelijke inpassing in de omgevingsvergunning.

6.2.

Het college is van mening dat er door de adviseur van vergunninghoudster een ruimtelijke onderbouwing is opgesteld voor het totale plan. Voor het totale plan zijn meerdere vergunningen verleend, niet alleen de drie besluiten waarop het bestreden besluit ziet. De landschappelijke inpassing is uitgebreid in de ruimtelijke onderbouwing opgenomen ter onderbouwing van de conclusie dat het vanuit ruimtelijk oogpunt verantwoordelijk is om tijdelijk af te wijken van de voorschriften van het bestemmingsplan.

6.3.

De rechtbank kan het college volgen in het standpunt dat de landschappelijke inpassing onderdeel is van de ruimtelijke onderbouwing. Naar oordeel van de rechtbank maakt de ruimtelijke onderbouwing deel uit van de primaire besluiten, nu uit pagina drie van de primaire besluiten volgt dat de ruimtelijke onderbouwing deel uit maakt van deze besluiten. De ruimtelijke onderbouwing en de landschappelijke inpassing kunnen naar oordeel van de rechtbank dan ook worden getoetst en zijn in rechte afdwingbaar. Nu de ruimtelijke onderbouwing kan worden getoetst en in rechte afdwingbaar is, geldt dat ook voor de landschappelijke inpassing. Dit is immers een onderdeel van de ruimtelijke onderbouwing.

7.1.

7.2.

Zowel het college als vergunninghoudster stellen zich op het standpunt dat het slopen van de kassen aan de [adres2] te [plaatsnaam3] onderdeel is van een totaalproject van vergunninghoudster. Vergunninghoudster heeft al een sloopmelding gedaan, welke is geaccepteerd op 2 maart 2021. Dat het saneren van de kassen niet in de omgevingsvergunning is opgenomen, is geen aanleiding om aan te nemen dat vergunninghoudster zich niet aan de afspraak zal (willen) houden.

7.3.

Naar oordeel van de rechtbank staat tussen het college en vergunninghoudster vast dat de kassen aan de [adres2] te [plaatsnaam3] zullen worden gesaneerd. Er is echter sprake van een privaatrechtelijke afspraak tussen het college en vergunninghoudster. Als de afspraak niet door vergunninghoudster wordt nageleefd, dan kan naleving niet door derden worden afgedwongen. Naar oordeel van de rechtbank had het saneren van de kassen ook opgenomen kunnen worden in de omgevingsvergunning, zeker nu sanering een groot onderdeel is van het plan van vergunninghoudster. Het college zou dan handhavend kunnen optreden, als vergunninghoudster de afspraak niet zou nakomen en ook derden zouden dan naleving kunnen afdwingen.

8.1.

Ter zitting heeft de gemachtigde van eiseres aangevoerd dat in het kader van de ruimtelijke ordening ook relevant is dat aan de stikstofnormen zal worden getoetst. Eiseres stelt dat bij de Aerius-berekeningen gebruik is gemaakt van een Aerius-calculator die een zogenaamde ‘vijf kilometer afkap’ voor wegverkeer kent. Deze versie van de Aerius-calculater kan de goedkeuring van de ABRvS niet wegdragen. In dat kader verwijst eiseres naar de uitspraak van de ABRvS van 20 januari 2021 (ECLI:NL:RVS:2021:105).

8.2.

8.3.

Naar oordeel van de rechtbank kan de beoordeling van stikstof alleen worden meegenomen in het kader van een natuurvergunning zoals bedoeld in artikel 2.7, eerste lid, van de Wet natuurbescherming. In de ruimtelijke afweging moet er worden beoordeeld of het plan niet in strijd is met een goede ruimtelijke ordening. Het beoordelen van de stikstofuitstoot en de stikstofberekening in de ruimtelijke afweging gaat naar oordeel van de rechtbank te ver. De ruimtelijke afweging is niet bedoeld om ook milieuaspecten, zoals stikstof te beoordelen en af te wegen. Daarnaast is de ruimtelijke afweging niet de plaats om ook de stikstofbeoordeling mee te nemen, nu de regels omtrent stikstof zijn opgenomen in de Wet natuurbescherming. De afweging in het ruimtelijk kader zou strijd opleveren met het specialiteitsbeginsel.

9.1.

Eiseres stelt dat er geen onderzoek is gedaan naar de effecten van de vergunningen op de natuurwaarden. Dat er sprake is van buitenteelt betekent volgens eisers niet dat er geen enkele natuurwaarde is. Om de effecten van de flora en fauna vast te kunnen stellen, had er tenminste een quick scan uitgevoerd moeten worden. Er is thans geen enkel onderzoek naar de natuurwaarden gedaan. Eiseres meent dat er niet op voorbaat kan worden uitgesloten dat er ter plaatse geen natuurwaarden aanwezig zijn. Er had in ieder geval een ecoloog naar de situatie moeten kijken. Nu dat niet is gebeurd, is er geen sprake van een goede ruimtelijke ordening.

9.2.

Het college stelt dat het niet noodzakelijk is dat er onderzoek naar de natuurwaarden wordt gedaan. De locatie waar het plan gerealiseerd wordt is immers al in gebruik als een buitenteeltruimte in de vorm van trayvelden waar planten op een geëgaliseerde laag grond worden geplaatst op een folie dat de gehele grond afdekt. Er is nooit sprake geweest van een ongebruikte of braakliggende ruimte op het perceel waar flora en fauna zich vrij zouden kunnen ontwikkelen en waarin deze na realisatie van de plannen beperkt zullen worden.

9.3.

Naar oordeel van de rechtbank had vergunninghoudster onderzoek moeten doen naar de flora en fauna in het gebied. Het feit dat er langere tijd sprake is van buitenteelt, het geen flora- en faunarijk gebied is en stellen dat er daarom geen onderzoek had hoeven plaatsvinden is onzorgvuldig. Ter zitting is door vergunninghoudster betoogd dat er een ecoloog onderzoek heeft gedaan naar de flora en fauna in het gebied. Naar oordeel van de rechtbank had de ecoloog in een kort rapport zijn of haar bevindingen kunnen vaststellen en noteren.

10.1.

Eisers stelt zich daarnaast op het standpunt dat er geen geluidsonderzoek heeft plaatsgevonden. Nu er geen akoestisch onderzoek heeft plaatsgevonden, is er geen sprake van een goede ruimtelijke ordening en kunnen de besluiten niet in stand blijven.

10.2.

Het college en vergunninghoudster stellen zich op het standpunt dat er voor het uitvoeren van akoestisch onderzoek geen aanleiding bestond. Er wordt geen gebruik gemaakt van installaties die geluidsoverlast kunnen veroorzaken. Indien er al sprake is van installaties die geluid maken, dan is er sprake van gangbare installaties waarvan aannemelijk is dat deze voldoen aan de algemene normen zoals opgenomen in het Activiteitenbesluit. Vergunninghoudster stelt ook dat gelet op het feit dat er nog andere bedrijfsgebouwen zijn gevestigd tussen de woningen en het bedrijf van vergunninghoudster het niet aannemelijk is dat er sprake zal zijn van enige vorm van geluidsoverlast.

10.3.

De rechtbank kan verweerder volgen in het standpunt dat er geen aanleiding bestond voor het uitvoeren van akoestisch onderzoek. Daarbij wordt opgemerkt dat akoestisch onderzoek niet plaatsvindt in het kader van een goede ruimtelijke onderbouwing. Louter de aanwezigheid van installaties maakt naar oordeel van de rechtbank niet dat er akoestisch onderzoek had moeten worden verricht.