Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 29-08-2023, ECLI:NL:RBZWB:2023:6072, 02/412296 HR RK 23-151 (E)

[verzoeker] legt – samengevat weergegeven – het volgende ten grondslag aan zijn verzoek. Aan [verzoeker] is tijdens een gesprek op 22 februari 2023 medegedeeld dat zijn arbeidsovereenkomst op 28 februari 2023 van rechtswege zou eindigen. Dat is echter niet juist. Op grond van de Ragetlie-regel, welke ook voor een statutair bestuurder geldt, is voorafgaande opzegging vereist, welke opzegging niet heeft plaatsgevonden. De (1e) arbeidsovereenkomst van onbepaalde tijd is niet geëindigd door een rechtsgeldige opzegging of door een ontbinding door de kantonrechter, zodat de opvolgend€ arbeidsovereenkomst(en) voor bepaalde tijd dient te worden opgezegd. Ook zijn de functie en de aard van de werkzaamheden van [verzoeker] niet gewijzigd op het moment dat partijen de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd zijn aangegaan De werkzaamheden van [verzoeker] stonden vanaf het begin van zijn dienstverband in het teken van het vervullen van de functie van [functie 2]. Dit is – anders dan KHS betoogt – niet relevant voor de toepasselijkheid van de Ragetlie-regel. Bovendien is door KHS niet de juiste opzegtermijn van de arbeidsovereenkomst in acht genomen. Aan [verzoeker] is ook ontslag verleend als statutair bestuurder, waardoor automatisch zijn arbeidsovereenkomst is geëindigd. Het vennootschapsrechtelijk ontslag is verleend op 6 maart 2023, maar kan geen terugwerkende kracht hebben. [verzoeker] is pas bij brief van 15 april 2023 op de hoogte gesteld van het aandeelhoudersbesluit van 6 maart 2023. KHS had de opzegtermijn van twaalf maanden uit artikel 14 van de arbeidsovereenkomst in acht moeten nemen, zodat de arbeidsovereenkomst pas per 1 mei 2024 wordt beëindigd. KHS is dan ook nog een vergoeding wegens onregelmatige opzegging verschuldigd, alsmede het loon over de opzegtermijn over de periode 1 maart 2023 tot 1 mei 2024. De transitievergoeding moet eveneens worden berekend op basis van de einddatum van 1 mei 2024. Ook dient de bruto pensioenvergoeding in die berekening te worden meegenomen nu dit bedrag netto aan [verzoeker] wordt uitgekeerd en in feite loon is. Tevens moet de gemiddelde bonus meegenomen worden bij de berekening van de transitievergoeding. Tot slot verzoekt [verzoeker] een billijke vergoeding, omdat een redelijke grond voor opzegging als bedoeld in 7:669 BW ontbreekt en KHS ernstig verwijtbaar heeft gehandeld door de beëindiging van de arbeidsovereenkomst niet tijdig en zorgvuldig met [verzoeker] te bespreken.

KHS voert – voor zover van belang – het volgende verweer. De arbeidsovereenkomst met [verzoeker] is van rechtswege geëindigd op 28 februari 2023. De arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd die op 19 september 2016 is ingegaan zag op de functie van [functie 1] . Omdat de functie en taken van [verzoeker] wezenlijk zouden veranderen is op 1 maart 2017 een nieuwe arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd overeengekomen. Vanaf die datum vervulde [verzoeker] zijn werkzaamheden als statutair bestuurder. In die arbeidsovereenkomst van bepaalde tijd zijn partijen uitdrukkelijk afgeweken van de ketenregeling van artikel 7:668a lid 7 BW. Ook zijn partijen in artikel 14 afgeweken van de wettelijke opzegtermijn, indien de arbeidsovereenkomst voortijdig zou worden beëindigd. Als de arbeidsovereenkomst vóór 29 februari 2020 zou zijn opgezegd door KHS zou een opzegtermijn van twaalf maanden hebben te gelden en bij opzegging door [verzoeker] zou een opzegtermijn van zes maanden gelden. Op 1 maart 2020 is door partijen een arbeidsovereenkomst tot 28 februari 2023 en het statutair bestuurderschap met [verzoeker] voorgezet onder dezelfde voorwaarden, zodat ook de bepaling met betrekking tot de mogelijkheid van tussentijdse opzegging voor die overeenkomst heeft te gelden. Aangezien die laatste overeenkomst niet tussentijds is opgezegd, is de overeenkomst van rechtswege geëindigd. Tijdens een gesprek op 22 februari 2022 is besproken dat er geen nieuwe arbeidsovereenkomst zou worden aangeboden en de (3e) arbeidsovereenkomst van rechtswege zou eindigen. De Ragetlie-regel is niet van toepassing, omdat ook na de wijzigingen in het kader van de Wwz, waarbij in artikel 7:667 lid 4 BW het woord “voortgezet” is vervangen door “opgevolgd” de wetgever niet heeft bedoeld te breken met het vereiste dat de opvolgende arbeidsovereenkomst niet te veel dient te verschillen van de eerdere arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Daarom was opzegging niet nodig, want de functie en werkzaamheden van [verzoeker] zijn bij het aangaan van het opvolgende contract voor bepaalde tijd als statutair bestuurder zowel qua inhoud van de functie als qua verantwoordelijkheden en plichten veranderd ten aanzien van de eerdere functie als [functie 1] . In dat kader is ook van belang dat voor de opzegging van een arbeidsovereenkomst van een statutair bestuurder speciale opzegregels zijn bedacht en er géén preventieve ontslagtoets geldt. Had de arbeidsovereenkomst opgezegd moeten worden, dan was KHS een verbetertraject gestart wegens disfunctioneren (d-grond) en/of had zij gezien het verschil van inzicht in het te voeren beleid tussen haar [verzoeker] (h-grond) daarover melding gemaakt bij haar ontslagbesluit. KHS had verwacht dat [verzoeker] een duidelijk klantperspectief zou hebben bij Heineken, maar [verzoeker] zag ondersteuning van de afdeling verkoop in externe betrekkingen niet als zijn taak. Ook was er sprake van een agressief aanhoudende communicatie door [verzoeker] . Tevens was er een verschil van inzicht met betrekking tot de implementatie van “ [project] ”. Tot slot stelt KHS zich op het standpunt dat [verzoeker] haar tijdig had moeten informeren dat voor de beëindiging van zijn arbeidsovereenkomst opzegging nodig was. Hij heeft dit nagelaten waardoor aandeelhouders in een onjuiste veronderstelling van zaken verkeerde. Door dit niet te melden, heeft [verzoeker] ingevolge artikel 2:9 BW in strijd gehandeld met een behoorlijke taakvervulling als enig bestuurder van de vennootschap. De verzoeken van [verzoeker] moeten dan ook worden afgewezen, dan wel bij toewijzing van enige vergoeding deze te matigen.

Op de stellingen van partijen wordt hierna – voor zover nodig – nader ingegaan.