Raad van State, 13-10-2010, BO0794, 201001245/1/V1

201001245/1/V1.

Datum uitspraak: 13 oktober 2010

Raad van State

AFDELING

BESTUURSRECHTSPRAAK

de staatssecretaris van Justitie,

appellant,

2.1.1. In het BMA-advies van 1 juni 2007, dat is gebaseerd op informatie van voormelde behandelaars, heeft het BMA geconcludeerd dat - samengevat en voor zover thans van belang weergegeven - behandeling van de psychische klachten van de vreemdeling in Azerbeidzjan, Armenië, Nagorno Karabach en Georgië mogelijk is, dat het uitblijven van een dergelijke behandeling niet zal leiden tot een medische noodsituatie op korte termijn en dat de vreemdeling op basis van de huidige medische inzichten in staat wordt geacht te reizen, waarbij zij door een psychiatrisch verpleegkundige dient te worden begeleid.

Bij brief van 28 juni 2007 heeft de psychiater - samengevat weergegeven - verklaard dat de gezondheidstoestand van de vreemdeling is verslechterd en dat sprake is van een neiging tot suïcide.

Bij besluit van 19 september 2007 heeft de staatssecretaris het door de vreemdeling tegen het besluit van 21 september 2006 gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. De rechtbank 's-Gravenhage, nevenzittingsplaats Middelburg, heeft bij uitspraak van 6 juni 2008 in zaak nr. 07/39223 het daartegen door de vreemdeling ingestelde beroep gegrond verklaard, het besluit van 19 september 2007 vernietigd en bepaald dat de staatssecretaris een nieuw besluit op het gemaakte bezwaar neemt, omdat, nu zich, gelet op voormelde brief van 28 juni 2007, een relevante wijziging in de medische toestand van de vreemdeling heeft voorgedaan, de staatssecretaris zich niet zonder nader advies van het BMA op het standpunt heeft mogen stellen dat de vreemdeling naar haar land van herkomst kan reizen en aldaar de mvv procedure kan afwachten.

Bij brief van 30 juli 2008 heeft de staatssecretaris, onder overlegging van een toestemmingsverklaring van 22 juli 2008 en voormelde brief van 28 juni 2007, het BMA verzocht nader advies uit te brengen.

Bij nota van 11 november 2008 heeft het BMA geconcludeerd dat, nu de huisarts verouderde medische informatie van 23 september 2007 heeft overgelegd, onvoldoende recente medische informatie voorhanden is om tot een nader medisch advies te kunnen komen.

Bij brief van 1 december 2008 heeft de huisarts op voormelde nota gereageerd en, samengevat, verklaard dat het wreed is dat de vreemdeling wordt uitgezet en dat iedereen hierdoor psychisch lijdt.

Bij nota van 31 december 2008 heeft het BMA geconcludeerd dat de reactie van de huisarts van 1 december 2008 geen nieuwe inhoudelijke medische informatie bevat, zodat geen aanleiding bestaat voormelde nota van 11 november 2008 te herzien.

2.1.4. De rechtbank heeft niet onderkend dat de vraag of voormelde reactie van 1 december 2008 er toe noopt een nader medisch advies uit te brengen, behoort tot een op specifieke deskundigheid berustende beoordeling. Voorts, nu de vreemdeling voormelde uitkomst van de nota van 31 december 2008 niet met een contra expertise heeft weersproken, is de rechtbank ten onrechte tot de, hiervoor onder 2.1 weergegeven, overweging gekomen.

De grief slaagt.

2.3.1. Zoals blijkt uit voormelde brief van 30 juli 2008 heeft de staatssecretaris het BMA destijds opnieuw verzocht te onderzoeken of de vreemdeling in Azerbeidzjan, Armenië, Nagorno Karabach en Georgië kan worden behandeld. Nu de toenmalige gemachtigde van de vreemdeling bij brief van 22 juli 2008 slechts een toestemmingsverklaring van de huisarts heeft overgelegd, is er geen grond voor het oordeel dat de staatssecretaris, nu het BMA geen recente medische informatie bij de psychiater heeft opgevraagd, bij de totstandkoming van het besluit onzorgvuldig heeft gehandeld.

De beroepsgrond faalt.

2.4.1. Ingevolge artikel 8, eerste lid, van het EVRM, voor zover thans van belang, heeft een ieder recht op respect voor zijn familie- en gezinsleven.

Ingevolge het tweede lid van dit artikel is geen inmenging van enig openbaar gezag toegestaan in de uitoefening van dit recht, dan voor zover bij de wet is voorzien en in een democratische samenleving noodzakelijk is in het belang van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid of het economisch welzijn van het land, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden, of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen.

2.4.3. In dat kader heeft de staatssecretaris zich niet ten onrechte op het standpunt gesteld dat artikel 8 van het EVRM geen positieve verplichting met zich brengt de vreemdeling vrij te stellen van het vereiste over een geldige machtiging tot voorlopig verblijf (hierna: het mvv vereiste) te beschikken. Daarbij heeft de staatssecretaris terecht in aanmerking genomen dat, nu de vreemdeling hier te lande nimmer rechtmatig heeft verbleven, de gevolgen van de omstandigheid dat zij in Nederland familie- en gezinsleven heeft opgebouwd voor haar risico komen. Dat, zoals de vreemdeling stelt, vanwege de verlening van het Nederlanderschap aan haar dochter en echtgenoot haar banden met Nederland zijn versterkt, doet hieraan niet af. Hoewel de staatssecretaris zich op het standpunt heeft gesteld dat van de echtgenoot niet kan worden verwacht terug te keren naar Azerbeidzjan, heeft de vreemdeling niet aannemelijk gemaakt dat sprake is van een uitzichtloze situatie, als bedoeld in paragraaf B2/10.2.3.2 van de Vreemdelingencirculaire 2000, waarin op voorhand al volstrekt duidelijk is dat nimmer aan de vereisten voor verlening van een verblijfsvergunning zal kunnen worden voldaan en waarin het vragen van inspanningen om alsnog aan de vereisten te gaan voldoen, zinloos is. Voorts heeft de staatssecretaris de omstandigheid dat de dochter reeds zes jaar in Nederland verblijft en hier te lande rechtmatig verblijf heeft, niet ten onrechte niet als zodanig bijzonder aangemerkt dat hij om die reden alsnog vrijstelling van het mvv-vereiste had moeten verlenen. Het in dat verband door de vreemdeling gedane beroep op de artikelen 3 en 27 van het IVRK slaagt niet. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 27 november 2008 in zaak nr. 200802463/1; www.raadvanstate.nl), strekt artikel 3 van het IVRK niet verder dan dat bij alle maatregelen betreffende kinderen de belangen van het desbetreffende kind dienen te worden betrokken. Nu uit het besluit blijkt dat de staatssecretaris specifiek is ingegaan op de belangen van de dochter, heeft de staatssecretaris zich voldoende rekenschap gegeven van deze belangen. Wat betreft het gewicht dat aan het belang van een kind in een concreet geval moet worden toegekend, bevatten de artikelen 3 en 27 van het IVRK geen normen die door de rechter direct toepasbaar zijn. Voorts kan aan het rapport niet de door de vreemdeling gewenste waarde worden gehecht, nu dit niet specifiek betrekking heeft op de dochter van de vreemdeling.

Deze beroepsgrond faalt evenzeer.

2.5.1. Met de enkele verwijzing naar de website en een aanvraagformulier van de Azerbeidjaanse ambassade heeft de vreemdeling niet aannemelijk gemaakt dat zij aldaar geen paspoort kan aanvragen. Voorts heeft de vreemdeling niet met gegevens uit objectieve bron aannemelijk gemaakt dat haar echtgenoot en zijn familie vanwege het overleggen van de gezinsgegevens problemen van de zijde van de Azerbeidjaanse autoriteiten zullen ondervinden. In dat verband heeft de staatssecretaris terecht in aanmerking genomen dat, nu aan de echtgenoot destijds niet krachtens artikel 29, eerste lid, aanhef en onder a, van de Vreemdelingenwet 2000 een verblijfsvergunning is verleend, hij in Azerbeidzjan geen gegronde vrees heeft voor vervolging door de Azerbeidjaanse autoriteiten.

Derhalve faalt ook deze beroepsgrond.

I. verklaart het hoger beroep gegrond;

II. vernietigt de uitspraak van de rechtbank te 's-Gravenhage, nevenzittingsplaats Middelburg, van 7 januari 2010 in zaak nr. 09/20703;

III. verklaart het in die zaak ingestelde beroep ongegrond.

w.g. Parkins-de Vin

voorzitter

w.g. De Vink

ambtenaar van staat

154-636.

Verzonden: 13 oktober 2010

Voor eensluidend afschrift,

de secretaris van de Raad van State,