College van Beroep voor het bedrijfsleven, 04-05-2021, ECLI:NL:CBB:2021:767, 21/463

Verzoeker stelt dat het intrekkingsbesluit niet rechtmatig is omdat verweerder hem niet uitsluitend op grond van de melding van het COVOG om een nieuwe VOG had mogen vragen. Wat de voorzieningenrechter in voormelde uitspraak met betrekking tot het schorsingsbesluit heeft overwogen, geldt volgens verzoeker ook bij het opvragen van een nieuwe VOG. Verweerder moet eerst kennis hebben van de verzoeker verweten gedraging en een belangenafweging maken, voordat hij op grond van artikel 82, zesde lid, van het Besluit – een zogenoemde ‘kan-bepaling’ – een nieuwe VOG opvraagt. Die belangenafweging heeft verweerder bij gebrek aan informatie over de verzoeker verweten gedraging niet gemaakt. Verweerder had daarom aan verzoeker geen nieuwe VOG mogen vragen. Het moeten aanvragen van een nieuwe VOG heeft, als die VOG niet wordt overgelegd, verstrekkende gevolgen voor verzoeker, te weten het intrekken van de chauffeurskaart. Bij het besluit tot intrekking van de chauffeurskaart is immers geen belangenafweging meer mogelijk. Verzoeker verwijst naar de uitspraak van het College van 7 maart 2014, ECLI:NL:CBB:2014:132. Uit rechtsoverweging 3 van die uitspraak volgt volgens verzoeker dat er meer is vereist dan enkel een melding om een nieuwe VOG te verlangen.

Verzoeker stelt verder dat hem niet kan worden verweten dat hij nog steeds geen VOG heeft overgelegd. Hij heeft als gevolg van een storing op de website van de [gemeente] (ten bewijze waarvan hij screenprints heeft overgelegd) pas na drie weken een afspraak kunnen maken om een VOG aan te vragen. Verzoeker heeft verweerder, naar aanleiding van zijn voornemen tot intrekking van de chauffeurskaart van 16 februari 2021, in zijn zienswijze van 1 maart 2021 verzocht om een extra termijn van zeven weken voor het overleggen van een nieuwe VOG. Dat verzoek is bij het intrekkingsbesluit afgewezen. Daarnaast is de beslistermijn op zijn aanvraag om een VOG langer dan vier weken, omdat het COVOG hem een voornemen tot afwijzing van de aanvraag heeft toegestuurd. Die procedure loopt nog.

Verweerder stelt dat hij naar aanleiding van de melding van het COVOG een VOG heeft opgevraagd, juist omdat hij niet weet wat er aan de hand is. Naast de melding dat de betrokken taxichauffeur onlangs met justitie in aanraking is geweest, verstrekt het COVOG hem hierover geen verdere informatie. Tegenover het belang van verzoeker staat het belang van veilig taxivervoer. Het vragen om overlegging van een nieuwe VOG is minder ingrijpend dan een schorsing van de chauffeurskaart, waarbij de chauffeur meteen niet meer kan werken. De voorafgaand aan een schorsing van de chauffeurskaart te maken belangenafweging is daarom niet dezelfde als die voorafgaand aan het opvragen van een nieuwe VOG. Als dat wel dezelfde zou zijn, zou verweerder na een melding van het COVOG nooit een VOG kunnen opvragen. Bovendien geldt dat als het vergrijp van verzoeker niet zodanig ernstig is dat dit in de weg staat aan het verkrijgen van een nieuwe VOG, geen intrekking van de chauffeurskaart zal volgen.

Volgens verweerder komt aan de door verzoeker aangehaalde uitspraak van het College van 7 maart 2014 niet de betekenis toe die verzoeker daaraan toekent. In die zaak was een overgelegd proces-verbaal van bevindingen van het Korps Landelijke Politie Diensten de aanleiding tot toepassing van artikel 82, zesde lid, van het Besluit. Uit die uitspraak volgt niet dat slechts een proces-verbaal het ‘vermoeden’ als bedoeld in die bepaling rechtvaardigt. Dat kan ook een melding van het COVOG zijn, zoals blijkt uit de uitspraak van het College van 15 november 2017, ECLI:NL:CBB:2017:467, rechtsoverweging 8.

Het is verweerder uit eigen onderzoek niet gebleken dat het in een bepaalde periode niet mogelijk was om bij de [gemeente] een afspraak te maken om een VOG aan te vragen, zoals verzoeker stelt. Verzoeker had in de sinds 19 januari 2021 verstreken periode al een besluit van het COVOG op zijn aanvraag om een nieuwe VOG kunnen hebben. Omdat er geen VOG is overgelegd, is verweerder gehouden de chauffeurskaart in te trekken.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat de melding van het COVOG, als in dit geding aan de orde, het vermoeden rechtvaardigt dat verzoeker niet meer voldoet aan de eisen voor het afgeven van een VOG. De voorzieningenrechter sluit daarmee aan bij de door verweerder genoemde uitspraak van het College van 15 november 2017. De door verzoeker genoemde uitspraak van het College van 7 maart 2014 had betrekking op een andere situatie. Daarin vormde een proces-verbaal de grond voor het vermoeden van verweerder, waardoor deze op de hoogte was van de gedragingen die de betrokken taxichauffeur werden verweten. Dat hiernaast niet ook een melding van het COVOG grond kan zijn voor het vermoeden van verweerder, volgt niet uit laatstgenoemde uitspraak.

De voorzieningenrechter is met partijen van oordeel dat verweerder voorafgaand aan het op grond van artikel 82, zesde lid, van het Besluit vragen om het overleggen een nieuwe VOG, een belangenafweging moet maken. De voorzieningenrechter kent er bij de beoordeling van de door verweerder gemaakte belangenafweging betekenis aan toe dat het COVOG, een onderdeel van Justis, een dienst van het Ministerie van Justitie en Veiligheid, beslist op aanvragen om een VOG en uit dien hoofde over de benodigde informatie beschikt voor het doen van meldingen als in dit geding aan de orde. Verweerder mag daarom aan deze melding ook gewicht toekennen in het kader van het door hem af te wegen belang van veilig taxivervoer. Verzoeker heeft niet gewezen op feiten of omstandigheden die er toe nopen om in het onderhavige geval van dit uitgangspunt af te wijken. De voorzieningenrechter kan voorts verweerder volgen in zijn betoog dat het verzoek om overlegging van een nieuwe VOG voor verzoeker op zichzelf slechts beperkte consequenties heeft, aangezien deze in de tussentijd zijn beroep kan blijven uitoefenen. De voorzieningenrechter is daarom van oordeel dat verweerder in redelijkheid gebruik mocht maken van zijn bevoegdheid om verzoeker om overlegging van een nieuwe VOG te vragen.

Uit de tekst van artikel 10, eerste lid, aanhef en onder d, van de Regeling volgt dat verweerder – zonder hierbij nog een belangenafweging te maken – de chauffeurskaart intrekt indien niet of niet tijdig een nieuwe VOG is overgelegd. De voorzieningenrechter stelt vast dat verweerder verzoeker op 19 januari 2021 heeft verzocht om binnen vier weken een nieuwe VOG over te leggen en dat die VOG er ten tijde van het intrekkingsbesluit van 25 maart 2021 nog niet was. De voorzieningenrechter is van oordeel dat verweerder verzoeker aldus voldoende tijd heeft geboden om een nieuwe VOG te overleggen. Voor zover er bij de aanvraag om een VOG vertragende omstandigheden zijn geweest die niet in de invloedsfeer van verzoeker lagen, zoals verzoeker stelt, acht de voorzieningenrechter die niet van een zodanige aard dat verweerder op 25 maart 2021 – ruim negen weken na zijn verzoek van 19 januari 2021 – op die grond niet tot intrekking van de chauffeurskaart mocht overgaan. De conclusie is dat verweerder verzoeker voldoende tijd heeft geboden om een nieuwe VOG te overleggen en dat verzoeker dat niet heeft gedaan, zodat zijn chauffeurskaart terecht en op goede gronden is ingetrokken.

De onder 4 vermelde vraag moet bevestigend worden beantwoord. De voorzieningenrechter zal het verzoek om voorlopige voorziening afwijzen.