Centrale Raad van Beroep, 15-10-2013, ECLI:NL:CRVB:2013:2034, 12-4430 WWB

Bij brief van 4 februari 2010 heeft het college, gelet op het bepaalde in artikel 7:1, eerste lid, aanhef en onder e, van de Algemene wet bestuursrecht (Abw), zoals dit artikel ten tijde in geding luidde, en met toepassing van artikel 6:15, eerste lid van de Awb, het bezwaar van appellant doorgezonden aan de rechtbank met het verzoek dit als beroep te behandelen. Het beroep is bij de rechtbank geregistreerd onder procedurenummer 10/449.

Bij besluit van 4 februari 2010 heeft het college alsnog afwijzend beslist op het verzoek van appellant van 28 januari 2009. De rechtbank heeft het beroep tegen het uitblijven van een besluit op de in 1.1 vermelde aanvraag mede gericht geacht tegen het besluit van 4 februari 2010. Bij uitspraak van 3 juni 2010 heeft de rechtbank het beroep niet-ontvankelijk verklaard op de grond dat het verschuldigde griffierecht niet tijdig is voldaan en dat redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat appellant niet in verzuim is geweest. De rechtbank heeft het verzet tegen de uitspraak van 3 juni 2010 bij uitspraak van 23 december 2010 ongegrond verklaard.

Op 29 oktober 2010 heeft appellant beroep ingesteld tegen het uitblijven van een besluit op zijn bezwaarschrift van 22 januari 2010.

Uit de gedingstukken blijkt dat appellant zich op 8 augustus 2012 rechtstreeks tot de rechtbank heeft gewend met het verzoek om toepassing van het buitenwettelijk rechtsmiddel ambtshalve vervallenverklaring van de aangevallen uitspraak. Reeds hierom ziet de Raad geen aanleiding het beroepschrift van appellant, zoals door hem verzocht, door te zenden aan de rechtbank.

Ingevolge artikel 18, eerste lid, aanhef en onder b, van de Beroepswet in samenhang met bijlage C onder 25 van de Beroepswet is de Raad de bevoegde rechter om uitspraak te doen op het hoger beroep van appellant. Gelet hierop zal de Raad op basis van de door appellant aangevoerde gronden een oordeel geven over de aangevallen uitspraak.

De rechtbank heeft terecht overwogen dat het college niet in gebreke is geweest een beslissing te nemen op het bezwaarschrift van appellant van 22 januari 2010, nu het college dat bezwaarschrift ter behandeling als beroepschrift heeft doorgezonden aan de rechtbank. De rechtbank heeft op dat beroepschrift beslist bij de in 1.3 vermelde uitspraak van 3 juni 2010 in procedure 10/449. De stelling van appellant dat het college niet bevoegd was het bezwaarschrift door te zenden aan de rechtbank, wordt verworpen. Ingevolge het overgangsrecht van artikel III, tweede lid, van de Wet dwangsom en beroep bij niet tijdig beslissen is de mogelijkheid tot het maken van bezwaar tegen het uitblijven van een besluit op een aanvraag na 1 oktober 2009 immers niet meer aanwezig. Gelet hierop komt de Raad niet toe aan bespreking van de beroepsgrond dat het college alsnog een positieve beslissing dient te nemen op het bezwaarschrift van 22 januari 2010.

Gelet op het voorgaande slaagt het hoger beroep niet. De aangevallen uitspraak komt voor bevestiging in aanmerking. Dit brengt mee dat ook het verzoek om veroordeling tot vergoeding van andere dan de onder 4.4 besproken schade dient te worden afgewezen.