Centrale Raad van Beroep, 29-05-2019, ECLI:NL:CRVB:2019:1765, 17/5117 ZW

1.1.

Appellant heeft zich met ingang van 28 april 2016 ziek gemeld. Bij brief van 28 juli 2016 heeft het Uwv appellant verzocht om, door het mislukken van meerdere pogingen om met appellant in contact te treden, uiterlijk binnen vijf werkdagen zelf telefonisch contact op te nemen met het Uwv. Daarbij is appellant erop gewezen dat, indien hij geen contact opneemt, niet kan worden vastgesteld of hij recht heeft op een uitkering op grond van de Ziektewet (ZW).

1.2.

Bij besluit van 8 augustus 2016 is de ZW-uitkering geweigerd. Het Uwv heeft aan appellant meegedeeld dat hij geen ZW-uitkering krijgt, omdat hij geen gehoor heeft gegeven aan het verzoek om contact op te nemen, en het Uwv daarom niet heeft kunnen vaststellen of hij arbeidsongeschikt is en eventueel aanspraak kan maken op een ZW-uitkering.

1.3.

3.1.

Appellant heeft in hoger beroep aangevoerd dat het telefoongesprek met het Uwv op 6 september 2016 hoogstwaarschijnlijk betrekking had op de brief van 28 juli 2016 en niet op het besluit van 8 augustus 2016. In dat telefoongesprek heeft het Uwv gezegd dat er een brief bestaat van 8 augustus 2016. Appellant heeft toen meteen verzocht om een kopie te mogen ontvangen. Op 23 september 2016 heeft appellant nogmaals telefonisch contact opgenomen met het Uwv en wederom gevraagd om een kopie van het besluit van 8 augustus 2016. Al met al kan niet in redelijkheid worden gezegd dat het aannemelijk is dat appellant het besluit wel heeft ontvangen.

3.2.

Het Uwv heeft bevestiging van de aangevallen uitspraak bepleit.

4.1.

In geval van toezending van een besluit dient voor de vaststelling dat het besluit in werking is getreden zowel de verzending als de aanbieding van de verzending aan het juiste adres vast te staan dan wel voldoende aannemelijk te zijn gemaakt. Contra-indicaties kunnen meebrengen dat moet worden geoordeeld dat het besluit wel moet zijn ontvangen, waarmee – zonder nader bewijs – ook de verzending aannemelijk is. Het kan daarbij bijvoorbeeld gaan om gevallen waarin naar aanleiding van dat besluit handelingen zijn verricht of om informatie is gevraagd waaruit moet worden afgeleid dat het besluit wel moet zijn ontvangen (uitspraak van 14 februari 2018, ECLI:NL:CRVB:2018:537).

4.2.

Wat appellant in hoger beroep heeft aangevoerd vormt geen aanleiding anders te oordelen dan de rechtbank heeft gedaan. In dit geval is sprake van een contra-indicatie op grond waarvan moet worden geoordeeld dat appellant het besluit van 8 augustus 2016 wel heeft ontvangen. Appellant heeft op 6 september 2016 contact gehad met het Klant Contact Centrum van het Uwv. Blijkens de notities die van de op 6 september 2016 en op 23 september 2016 gevoerde telefoongesprekken zijn gemaakt, heeft appellant tijdens het telefoongesprek op 6 september 2016 gezegd dat hij een brief heeft gekregen waarin staat dat zijn aanvraag niet (verder) in behandeling wordt genomen omdat het Uwv geen contact met appellant heeft gehad. Appellant heeft gesteld wel degelijk ziek te zijn en het er niet mee eens te zijn. Blijkens de notities is appellant op dezelfde dag, 6 september 2016, teruggebeld door het Uwv, en is bij die gelegenheid aan appellant meegedeeld dat hij vóór 19 september 2016 bezwaar diende te maken. Hieruit kan niet anders worden opgemaakt dan dat het besluit van 8 augustus 2016, en niet de brief van 28 juli 2016 waarin enkel aan appellant was verzocht contact op te nemen, de aanleiding tot de gesprekken op 6 september 2016 is geweest. Daarmee moet worden aangenomen dat appellant genoemd besluit heeft ontvangen, waarbij nog wordt opgemerkt dat er geen aanleiding is om aan de juistheid van de telefoonnotities te twijfelen. Nu de ontvangst van het besluit aannemelijk is te achten, is het besluit op juiste wijze bekendgemaakt. Dat betekent dat de bezwaartermijn op 9 augustus 2016 is gaan lopen en eindigde op 19 september 2016. Het bezwaarschrift van appellant is na afloop van de bezwaartermijn ingediend. Er is niet gebleken van feiten of omstandigheden op grond waarvan de termijnoverschrijding verschoonbaar is te achten. Het Uwv heeft het bezwaar dus terecht niet-ontvankelijk verklaard.

4.3.

Uit wat in 4.1 en 4.2 is overwogen volgt dat het hoger beroep niet slaagt en dat de aangevallen uitspraak moet worden bevestigd.