Centrale Raad van Beroep, 27-07-2023, ECLI:NL:CRVB:2023:1447, 22 / 1973 TONK-V

Appellant heeft hoger beroep ingesteld tegen een verzetsuitspraak. In de verzetsuitspraak is het verzet ongegrond verklaard en is geconstateerd dat er sprake was van misbruik van recht. Tegen een uitspraak op verzet kan volgens de wet geen hoger beroep worden ingesteld. ¹ Volgens vaste jurisprudentie kan hierop een uitzondering worden gemaakt als er sprake is van een zodanig ernstige schending van de eisen van een goede procesorde of van fundamentele rechtsbeginselen dat van een eerlijke en onafhankelijk behandeling niet meer kan worden gesproken. ²

In uitspraak van de Raad van 15 november 2022 is overwogen dat hiervan geen sprake is en dat dit direct kon worden vastgesteld zodat een zitting niet nodig was.

De vraag die voorligt in deze zaak is of de Raad tot dit oordeel heeft kunnen komen zonder een zitting te houden.

Appellant heeft aangevoerd dat hij bij het oordeel dat er sprake is van misbruik van recht, gehoord had moeten worden. Het recht om gehoord te worden is immers een fundamenteel rechtsbeginsel. Appellant heeft hierbij verwezen naar een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 3 november 2022. ³

De Raad constateert dat appellant in de verzetszaak waartegen hij hoger beroep heeft ingesteld op zitting is gehoord. Op de zitting van de Raad heeft appellant uitgelegd dat het recht om gehoord te worden toch geschonden is omdat de zaak door de rechtbank na de zitting is heropend om het bestuursorgaan in de gelegenheid te stellen de verzending van de brief van 22 september 2021 aannemelijk te maken. Op de toen verkregen informatie heeft hij alleen per mail kunnen reageren. Appellant vindt dat hem daarmee ook het recht om gehoord te worden is ontnomen. De Raad is van oordeel dat deze grond geen doel kan treffen. Appellant heeft voldoende gelegenheid gehad om zijn standpunt over de kwestie te geven. Dat hij niet voor een tweede keer is gehoord nadat het Drechtstedenbestuur gelegenheid heeft gekregen nader bewijs te leveren, maakt dat niet anders. Er is geen sprake van schending van een fundamenteel rechtsbeginsel. Voor het overige is in wat door appellant is aangevoerd geen grond voor het oordeel er sprake is van een situatie die doorbreking van het appelverbod zou rechtvaardigen. Appellant is het oneens met het inhoudelijke oordeel van de rechtbank, maar dat enkele gegeven brengt niet mee dat het appelverbod zou moeten worden doorbroken, ook niet als dat inhoudelijke oordeel mogelijk onjuist zou zijn. Het verzet zal dan ook ongegrond worden verklaard.

Appellant krijgt daarom geen vergoeding voor zijn proceskosten.