Rechtbank Rotterdam, 11-05-2022, ECLI:NL:RBROT:2022:3459, 21/5792

1. In deze verzetprocedure moet de rechtbank de vraag beantwoorden of zij bij de uitspraak van 10 januari 2022 het beroep van opposant terecht met toepassing van artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) vereenvoudigd heeft behandeld, omdat zij tot het oordeel kwam dat het beroep kennelijk niet ontvankelijk was voor zover gericht tegen het niet tijdig nemen van een besluit op de aanvraag, en het verzoek om veroordeling van verweerder tot betaling van een dwangsom kennelijk niet voor toewijzing in aanmerking kwam. Dit betekent dat de beoordeling van de rechtbank in deze verzetprocedure beperkt is tot de vraag of terecht uitspraak is gedaan zonder opposant op zitting te horen. Als in verzet argumenten naar voren worden gebracht, die in geval van een normale behandeling ook nog hadden kunnen worden aangevoerd, moet worden beoordeeld of hierdoor twijfel ontstaat over de uitkomst. Zo ja, dan is het verzet gegrond en moet nader onderzoek plaatsvinden.

2. In de uitspraak waartegen verzet is gedaan is overwogen dat opposant in zoverre geen belang meer heeft bij zijn beroep wegens niet tijdig beslissen, omdat verweerder een reëel besluit op zijn aanvraag heeft genomen waar opposant ook kennis van heeft genomen. Opposant heeft wel procesbelang bij de beoordeling van zijn beroep voor zover dat ziet op zijn verzoek om betaling van een dwangsom wegens niet tijdig beslissen. Verweerder heeft wel te laat beslist op de aanvraag van opposant, maar is geen dwangsom verschuldigd nu hij binnen twee weken na de ingebrekestelling van 20 september 2021 heeft beslist op de aanvraag.

3. Opposant voert tegen de uitspraak van de rechtbank het volgende aan. Het besluit van 22 september 2021 heeft hij niet van verweerder maar pas via de rechtbank ontvangen op 30 november 2021 in de beroepsprocedure. Daarmee is verweerder de maximale dwangsom verschuldigd. Verweerder heeft geen bewijs van verzending van het besluit van 22 september 2021 overgelegd. Opposant verwijst daarbij naar zijn e-mail van 2 december 2021. Verder heeft de rechtbank ten onrechte zijn verletkosten niet meegenomen, waar nu ook de verletkosten van het verzet bij komen en heeft de rechtbank niet heeft gereageerd op zijn verzoek om telehoren van 2 december 2021.

4. Naar aanleiding van het verzoek van de verzetrechter om informatie over de wijze van verzending van het besluit van 22 september 2022 heeft verweerder laten weten dat de behandelaar van de aanvraag om een uitkering TONK van 7 juli 2021 nog op 9 september 2021 een e-mail heeft gestuurd naar opposant. Op deze e-mail heeft opposant op 20 september 2021 gereageerd. Vervolgens is op 22 september 2021 op de aanvraag beslist en is de beschikking is per reguliere postverzending gestuurd naar het adres van opposant.

5. Het verzet moet niet-ontvankelijk worden verklaard omdat opposant bij het doen van verzet misbruik maakt van recht. Het besluit van 22 september 2021 vermeldt een juiste adressering. Hoewel verweerder het besluit van 22 september 2021 niet aangetekend heeft verzonden en geen verzendadministratie heeft overgelegd acht de verzetrechter in dit geval voldoende aannemelijk dat het besluit is verzonden. Opposant voert namelijk in tal van zijn procedures aan dat hij besluiten nooit heeft ontvangen. Het stelselmatig ontkennen van de ontvangst van besluiten met het enkele oogmerk om dwangsommen en een vergoeding van proces- en verletkosten te verkrijgen is aan te merken als misbruik van recht. De bestuursrechter heeft inmiddels zeer dikwijls geoordeeld dat opposant misbruik van recht. Ook nu is daarvan sprake.