Gerechtshof Amsterdam, 07-06-2022, ECLI:NL:GHAMS:2022:1837, 200.302.503/01 OK

De ondernemingsraad heeft aan zijn verzoek ten grondslag gelegd dat Lantor bij afweging van alle betrokken belangen niet in redelijkheid heeft kunnen komen tot het (voorgenomen) besluit van 12 oktober 2021. Hij heeft daartoe de volgende feiten en omstandigheden gesteld:

1. Het besluit van Lantor om Euroresins Benelux te benoemen tot exclusief distributeur in Europa betreft een besluit in de zin van artikel 25 lid 1 sub b WOR. Er wordt immers een belangrijke wijziging in de duurzame samenwerking met Euroresins Benelux aangebracht. De ondernemingsraad is ten onrechte niet in de gelegenheid gesteld daarover advies uit te brengen.

2. Het besluit heeft grote gevolgen voor Lantor, haar personeel en haar relaties met haar huidige distributeurs en betreft ook om die reden een besluit in de zin van artikel 25 lid 1 sub b WOR. De Euroresins groep heeft een minder sterke marktpositie dan de huidige distributeurs en de huidige distributeurs kunnen op zoek gaan naar concurrerende alternatieven.

3. Daarnaast houdt het besluit ook een belangrijke wijziging in van de werkzaamheden van Lantor in de zin van artikel 25 lid 1 sub d WOR. De verkoop aan een verbonden distributeur, zoals Euroresins Benelux, is anders van aard dan de verkoop aan niet verbonden distributeurs, zoals nu het geval is.

4. De ondernemingsraad vreest voor beschadiging van de goede naam van Lantor met mogelijk verdere negatieve consequenties.

Lantor heeft verweer gevoerd. De Ondernemingskamer zal hieronder waar nodig op dit verweer ingaan.

De Ondernemingskamer overweegt als volgt.

De Ondernemingskamer stelt voorop dat in het geval een ondernemer zich jegens de ondernemingsraad definitief op het standpunt stelt dat hij geen advies zal vragen een redelijke toepassing van artikel 26 WOR en de Linge-leer (OK 1 mei 1980, ECLI:NL:GHAMS:1980:AB7579 (Linge Ziekenhuis)) meebrengt dat (a) de ondernemingsraad niet hoeft te wachten op (mededeling van) het genomen besluit alvorens beroep in te stellen op de grond dat ten onrechte geen advies is gevraagd en (b) de ondernemingsraad niet uitsluitend is aangewezen op een verzoek tot nakoming op de voet van artikel 36 WOR (vgl. OK 28 oktober 2020, ECLI:NL:GHAMS:2020:2871).

Volgens de ondernemingsraad heeft Lantor op 12 november 2021 het besluit genomen om Euroresins Benelux te benoemen tot exclusief distributeur van composietproducten van Lantor in Europa en is in de Nordics ook al uitvoering gegeven aan dat besluit. In de rest van Europa moet nog uitvoering worden gegeven aan het besluit. Lantor heeft hiertegenover gesteld dat geen sprake is van een besluit en dat het slechts om een voornemen gaat om Euroresins tot exclusief distributeur in de Nordics te benoemen. Het voorgenomen besluit zou bovendien enkel strekken tot een wijziging van de distributeurschappen in de Nordics en niet ook in de rest van Europa. Het beroep van de ondernemingsraad is daarom volgen Lantor prematuur en de verzoeken zouden om die reden moeten worden afgewezen.

De Ondernemingskamer stelt vast dat uit het memorandum van 12 oktober 2021 en de brief van 11 november 2021 blijkt dat (de bestuurder van) Lantor zich op het standpunt heeft gesteld dat de ondernemingsraad geen adviesrecht toekomt met betrekking tot het (voorgenomen) besluit. Het moet er dan ook voor gehouden worden dat de bestuurder van Lantor ter zake van het (voorgenomen) besluit geen advies aan de ondernemingsraad zal vragen. Bij die stand van zaken kan Lantor niet worden gevolgd in haar standpunt dat het beroep prematuur is en dat de verzoeken van de ondernemingsraad reeds om die reden moeten worden afgewezen.

Tussen partijen is in geschil of Lantor de ondernemingsraad in de gelegenheid had moeten stellen om advies uit te brengen over het (voorgenomen) besluit. In dat kader is bepalend of het (voorgenomen) besluit moet worden aangemerkt als het aangaan van, het aanbrengen van een belangrijke wijziging in of het verbreken van duurzame samenwerking met een andere onderneming in de zin van artikel 25 lid 1 sub b WOR, dan wel een belangrijke wijziging inhoudt van de werkzaamheden van Lantor in de zin van artikel 25 lid 1 sub d WOR. Het (voorgenomen) besluit strekt ertoe de distributeurschappen van de bestaande distributeurs over te brengen naar Euroresins Benelux. Daarbij kan de Ondernemingskamer, gelet op het hiernavolgende, in het midden laten of het (voorgenomen) besluit, zoals Lantor stelt, een voornemen betreft en beperkt is tot een wijziging van de distributeurschappen in de Nordics of dat het, zoals de ondernemingsraad betoogt, deels al is uitgevoerd en ook de distributeurschappen in de rest van Europa betreft.

Tussen partijen is niet in geschil dat Euroresins Benelux ook zonder het besluit nu al een deel van de distributie van Lantor in Europa verzorgt. Lantor heeft aan de hand van overgelegde stukken toegelicht dat het (voorgenomen) besluit een wijziging van een beperkt aantal distributeurschappen in Europa betreft en dat daarmee ongeveer 5% van de totale omzet van Lantor is gemoeid. Het betoog van de ondernemingsraad dat het besluit een veel groter effect zal hebben omdat de huidige distributeurs in Europa (IMCD Group, Gazechim Group en mogelijk ook BUFA in Duitsland) in reactie op het (voorgenomen) besluit mogelijk zullen afzien van de verkoop van andere Lantor producten en dat bestaande afnemers in Europa wellicht niet via Euroresins Benelux Lantor producten zullen willen kopen, is grotendeels speculatief en wordt niet concreet onderbouwd. De Ondernemingskamer gaat er daarom vanuit dat, zoals ook uit het memorandum van 12 oktober 2021 volgt, “the distributorships in question generate approximately 5% only of the consolidated turnover of Lantor”. De Ondernemingskamer neemt verder in aanmerking dat de keuze om voor de verkoop van haar producten al dan niet gebruik te maken van een specifieke distributeur, in de kern een commerciële beslissing is die past in de normale bedrijfsvoering van Lantor en dat die keuze in beginsel is voorbehouden aan Lantor als ondernemer. Lantor heeft tegen deze achtergrond ook onweersproken gesteld dat zij in het verleden met een zekere regelmaat van distributeur is gewisseld, dat daarbij de ondernemingsraad nooit om advies is gevraagd en dat de ondernemingsraad daar ook niet eerder om heeft verzocht.

Uit het voorgaande volgt dat het (voorgenomen) besluit – ook indien het alle distributeurschappen in Europa betreft – betrekking heeft op een relatief klein deel van de totale omzet van Lantor en dat het gaat om een relatief beperkte wijzing in de distributie van een deel van de door Lantor geproduceerde non-wovens, die past binnen de normale bedrijfsvoering van Lantor. Om die reden is de Ondernemingskamer van oordeel dat het (voorgenomen) besluit niet kan worden aangemerkt als een besluit tot het aangaan van, het aanbrengen van een belangrijke wijziging in of het verbreken van duurzame samenwerking met een andere onderneming in de zin van artikel 25 lid 1 sub b WOR en dat het (voorgenomen) besluit ook geen belangrijke wijziging inhoudt van de werkzaamheden van Lantor in de zin van artikel 25 lid 1 sub d WOR. Dit betekent dat Lantor de ondernemingsraad niet in de gelegenheid hoefde te stellen advies uit te brengen over het (voorgenomen) besluit van 12 oktober 2021. Het feit dat Lantor geen advies heeft gevraagd kan daarom niet tot het oordeel kan leiden dat zij bij afweging van alle betrokken belangen niet in redelijkheid heeft kunnen komen tot het (voorgenomen) besluit van 12 oktober 2021.

De Ondernemingskamer gaat er van uit dat de proceskosten van de ondernemingsraad op de voet van artikel 22 WOR door Lantor worden gedragen. Een proceskostenveroordeling kan daarom achterwege blijven. De slotsom luidt dat de verzoeken zullen worden afgewezen.