Gerechtshof Amsterdam, 20-12-2022, ECLI:NL:GHAMS:2022:3612, 200.292.159/01

[appellante] heeft als getuige verklaard: “Ik heb een paar jaar voor meneer en mevrouw [naam 1] gewerkt. Ik deed wel boodschappen voor hen. Niet zo heel veel. Het waren dan kleine dingen, zoals een krentenbol, yoghurt, boter, of brood. Ik heb die boodschappen niet heel vaak bij het winkeltje binnen Evean gedaan. Misschien twee keer, omdat het brood dan beschimmeld was. Mevrouw [naam 1] vond het winkeltje duur. Boodschappen deed ik daarom meestal bij de Albert Heijn. Mevrouw [naam 1] deed de grote boodschappen zelf maar ik haalde wat kleine dingen die ze vergeten was.” en ook “Als ik boodschappen deed voor mevrouw [naam 1] , dan deed ik dat na mijn werk. Ik nam ze dan de volgende dag mee en gaf ze aan haar. Daarom deed ik die boodschappen alleen wanneer ik twee dagen achter elkaar werkte. Op 5 augustus 2020 hielp ik mevrouw [naam 1] met douchen en aankleden. In de badkamer vroeg ze mij of ik ook de volgende dag werkte. Dat was zo en ze vroeg toen of ik dan voor haar jong belegen kaas en schouderham wilde kopen. Vanuit de badkamer liep ik met haar mee naar het keukentje. Daar stond haar tas op tafel. Zij haalde haar portemonnee daaruit en wilde het geld pakken maar dat lukte niet zo. Ze vroeg of ik het geld eruit wilde halen. Dat deed ik en ik legde het op mijn hand. Zij vroeg: ”Wat zal dat kosten”? Ik zei: “Vijf euro”. Ik had € 5,55 op mijn hand en ze zei: de rest mag je houden want het zal niet precies vijf euro zijn. Wanneer ik boodschappen deed dan liet ik altijd na afloop de bon zien en als er dan geld over was, dan gaf ik dat aan haar terug. Die € 5,55 stopte ik in de zak van mijn vest van Evean. Ik ging toen verder met het ontbijt maken en met de was.” [appellante] heeft als getuige ook verklaard, kort samengevat, dat het binnen Evean gebruikelijk was dat er door personeel voor bewoners boodschappen werd gedaan, ook [naam 7] [naam 8] deed dat. Niemand had haar ooit verteld dat dat niet zou mogen.

[naam 2] heeft vijf jaar, tot juni 2020, voor Evean gewerkt. Zij verklaarde als getuige: “Ik was leidinggevende over een gebied van 4 etages. Ik had daar een kantoortje. Dat was vlak naast de teampost. Er werden vaak boodschappen gedaan voor bewoners. Die boodschappen werden dan soms op tafel in de teampost neergelegd en per bewoner verdeeld. Sommige bewoners hadden een rekening bij het interne winkeltje. Sommige bewoners gaven geld mee. Het winkeltje was best duur. Mevrouw [naam 1] vroeg vaak of [appellante] boodschappen voor haar kon doen. Mevrouw [naam 1] kwam dan in haar elektrische rolstoel naar het kantoortje en vroeg dan naar [appellante] . Soms was mevrouw [naam 1] zelf in staat om die boodschappen te doen maar soms ook niet.” In de schriftelijke verklaring van 8 maart 2021 heeft [naam 2] geschreven: “Ja mevrouw [appellante] deed boodschappen voor mevrouw [naam 1] , omdat ik ook wel eens in de winkel stond en mevrouw [appellante] haalde boodschappen of bij het verdelen van de boodschappen werd er ook gezegd welke boodschappen voor welke bewoner was.”

De getuigen [naam 3] , [naam 4] en [naam 5] (allen -ex-werknemers van Evean en oud-collega’s van [appellante] ) hebben verklaard dat medewerkers boodschappen deden voor bewoners. [naam 4] en [naam 5] hebben niet specifiek verklaard of ook voor mevrouw [naam 1] boodschappen werden gedaan. [naam 3] heeft als getuige verklaard: “Voordat dit gebeurde (het overlijden van de heer [naam 1] , hof) heb ik [appellante] zelf met brood en kaas naar mevrouw [naam 1] zien gaan.”.

Mevrouw [naam 1] die inmiddels is overleden, heeft een schriftelijke verklaring ondertekend waarin staat dat zij [appellante] niet heeft gevraagd om voor haar boodschappen te doen, niet op 5 augustus 2020, en ook nooit op een ander moment. Mevrouw [naam 1] heeft in haar verklaring geschreven dat [appellante] het desbetreffende geld op 5 augustus 2020 zonder toestemming uit haar portemonnee heeft gehaald.

Afgezien van [appellante] , verklaren slechts [naam 2] en [naam 3] over het soms door [appellante] doen van boodschappen voor mevrouw [naam 1] . Het hof constateert dat de verklaring van [naam 2] onvoldoende strookt met de verklaring van [appellante] zelf. [appellante] verklaart dat zij maar zelden in het interne winkeltje van Evean boodschappen heeft gedaan voor mevrouw [naam 1] . De enkele keer dat zij dat deed was het kopen van brood omdat het eigen brood van mevrouw [naam 1] beschimmeld was. [naam 2] verklaart echter dat zij medewerkers in het eigen winkeltje van Evean boodschappen zag doen voor bewoners, ook [appellante] , en ook dat [appellante] daarbij boodschappen deed voor mevrouw [naam 1] . Ook de verklaring van [naam 3] strookt onvoldoende met die van [appellante] . [naam 3] verklaart immers dat zij [appellante] met brood en kaas naar mevrouw [naam 1] zag gaan, terwijl [appellante] verklaarde dat zij in het winkeltje slechts brood kocht voor mevrouw [naam 1] , en dat zij dat heel incidenteel deed. Andere boodschappen kocht [appellante] naar haar zeggen de avond van te voren en nam die de volgende dag mee voor mevrouw [naam 1] . Zonder nadere toelichting, die ontbreekt, is dus niet duidelijk hoe [naam 3] gezien heeft dat [appellante] brood en kaas bracht naar mevrouw [naam 1] . Ook de getuige [naam 9] verklaart dat zij [appellante] boodschappen heeft zien doen voor mevrouw [naam 1] . [naam 9] duidt hierbij op het in het interne winkeltje van Evean doen van dergelijke boodschappen. Zij verklaart immers: “De praktijk is dat als ik aan het werk ging, dat dan in de agenda stond dat ik voor sommige bewoners boodschappen moest doen. Brood halen, beleg, enz. Ik weet niet of medewerkers ook buiten Evean boodschappen deden. [appellante] deed boodschappen voor mevrouw [naam 1] . Ik heb dat gezien.” Deze verklaring strookt echter niet met die van [appellante] zelf dat zij in het interne winkeltje amper boodschappen deed voor mevrouw [naam 1] , maar dat zij dat na afloop van het werk buiten Evean deed, om de boodschappen dan de volgende dag mee te nemen.

Meerdere getuigen hebben verklaard dat mevrouw [naam 1] , net als haar echtgenoot, erg op [appellante] gesteld was. Volgens [appellante] is dat veranderd na het overlijden van de heer [naam 1] . Mevrouw [naam 1] zou het [appellante] kwalijk hebben genomen dat [appellante] die in maart 2020 een coronabesmetting had opgelopen, de heer [naam 1] zou hebben besmet, met diens overlijden tot gevolg. Het hof leidt uit de processtukken af dat [appellante] ervan uitgaat dat mevrouw [naam 1] , met de onjuiste beschuldiging over het door [appellante] stelen van geld, ‘wraak’ wilde nemen voor die besmetting en dat overlijden. [appellante] heeft in haar memorie na enquête immers geschreven dat “niet (valt) uit te sluiten dat mevrouw [naam 1] wel degelijk over een kwaadaardig motief beschikte om [appellante] doelbewust in de val te lokken.” Verschillende door [appellante] opgeroepen getuigen hebben verklaard dat zij mevrouw [naam 1] hebben horen zeggen dat zij [appellante] verantwoordelijk hield voor het overlijden van haar man. [naam 6] heeft echter als getuige verklaard dat de familieleden van de heer [naam 1] en mevrouw [naam 1] , ‘wel vrede’ hadden met het overlijden van de (oude) heer [naam 1] , en dat mevrouw [naam 1] slechts had geïnformeerd naar de mogelijkheid dat haar man corona had gekregen. Anders dan [appellante] heeft gesuggereerd, is niet komen vast te staan dat mevrouw [naam 1] enig motief heeft gehad om [appellante] , op wie zij zeer gesteld was, valselijk te beschuldigen. Het hof hecht daarom belangrijke waarde aan de verklaring van mevrouw [naam 1] dat zij [appellante] op 5 augustus 2020 niet had verzocht boodschappen voor haar te doen. Dat mevrouw [naam 1] regelmatig over dingen zou hebben geklaagd, zoals door enkele getuigen is verklaard, acht het hof voor de beoordeling van deze zaak verder niet relevant. [appellante] heeft er in haar memorie na enquête op gewezen dat drie (ex)werknemers van Evean mevrouw [naam 1] als manipulatief en onaangenaam omschreven. [appellante] heeft er naar het oordeel van het hof geen afdoende verklaring voor gegeven waarom zij dan toch na werktijd boodschappen voor mevrouw [naam 1] deed.

[naam 6] heeft als getuige, evenals mevrouw [naam 1] in haar schriftelijke verklaring, verklaard dat er kort voor 3 augustus 2020 het vermoeden bestond dat [appellante] geld wegnam uit de portemonnee van mevrouw [naam 1] , en dat dat op 3 augustus 2020, toen [appellante] mevrouw [naam 1] had verzorgd, ook bleek te zijn gebeurd. [appellante] heeft gesteld niet eerder dan op 5 augustus 2020 te zijn gevraagd voor mevrouw [naam 1] boodschappen te doen. [appellante] heeft niet expliciet betwist dat de verklaringen van [naam 6] en mevrouw [naam 1] , over het bij laatstgenoemde op 3 augustus 2020 vermist raken van enkele euro’s, onjuist zouden zijn. Evenmin heeft [appellante] er enige verklaring voor gegeven hoe dat gebeurd kon zijn, anders dan door haarzelf.